Hoi meiden, heb even jullie hulp nodig, ben radeloos…
Onze “bijna-peuter” Elynn is deze keer om 04.00u wakker geworden, huilen huilen… (gisterochtend ook al om 06.00u terwijl ze gewend is tot 08.00u te slapen…) Wil alleen maar geknuffeld worden, boekje lezen en grote lamp aan en wil vooral niet meer slapen… Ik voel me stijf staan van de stress, mijn man en ik hebben allebei het gevoel dat het puur een fase is waarbij ze probeert tot het uiterste te testen, maar het maakt me evengoed gestresst, en daarbij kan ik het als moeder niet laten om te denken; als er toch maar niks ergs met haar is 
… We zijn allebei 1 keer erheen gegaan sinds ze wakker is maar we hebben het idee dat dat het huilen alleen maar erger maakt. Ik ben maar naar beneden gegaan, kan ook met geen mogelijkheid meer slapen. tv aangezet en nu ik toch hier ben ef mijn ei kwijt hier… nu is ze vanaf 04.40u weer stil, hopelijk is ze toch weer in slaap gevallen, lijkt er wel op… Dit is al zo lang geleden en nu ineens heeft ze het weer te pakken… Dit is normaal niks voor haar, totaal geen moeite met in slaap vallen of doorslapen. Ze heeft iig geen koorts oid en extra aandacht geven (in de 10 minuten regel) werkt alleen maar averechts. Des te langer we haar laten huilen, des te meer kans dat ze op een gegeven moment weer gaat slapen maar ooohh wat is dat uitputtend en klinkt zoooo zielig. Ervaren moeders, help please!!! Ik word er een beetje radeloos van…
:-* een hele slaperige gespannen Jen 
Hier hetzelfde probleem gehad. Het heeft even geholpen om een klein nachtlampje aan te doen.
Sinds het 1-persoons bed ontdekte mijn man toen hij even naast haar ging liggen dat een hele leuke pop op de kast er wel heel eng uitziet in het schemer. Dus die hebben we ook weg gehaald.
En verder halen we onze dochter naar beneden. Als het verdriet meteen over is en ze wil gaan spelen, dan weten we dus dat ze uit aan het proberen is en gaat ze vlug weer terug naar bed.
Toevallig gisteravond werd ze wakker en was ontroostbaar, zelfs beneden op de bank onder een deken klampte ze zich aan me vast. Ze heeft toen dus toch een hele enge nachtmerrie gehad, ze bleef maar snikken en kroop bijna in me.
Dus dan mag ze ook wel bij me blijven zitten tot ze gekalmeerd is.
Die onzekerheid en frustratie is heel herkenbaar hoor, succes! :hug:
Dank je voor je verhaal Bagheera, bij Elynn weten we ook vrij zeker dat het “testgedrag” is want als we haar kamer opkomen en haar gaan knuffelen vindt ze het prima en is heel snel gekalmeerd. Maar als je haar loslaat (ookal heb je haar 5 minuten bij je gehad) is het gelijk weer huilen. Ze is gewoon onverzadigbaar wat betreft het knuffelen en kusjes. Wij kennen ondertussen Elynn zo goed dat we ook weten dat, als we haar eruit halen (en evt mee naar beneden halen) dat zij dat ziet als beloning voor haar huilen en als we haar dan weer terugleggen begint het hele drama van voren af aan. Sterker nog; ze huilt dan nog harder zodat we maar weer naar haar toe komen. Vanmorgen hebben we haar laten huilen (alleen even via de babyfoon tegen haar gepraat en gerustgesteld, dat vindt ze vaak wel fijn) en na 40 minuten :shock: ging ze wel weer slapen… Vanmorgen om half 8 werd ze wakker en was ze de vrolijkheid hetzelve, niks meer aan de hand dus… Ik heb haar zelfs zonder enig probleem bij het kdv kunnen afzetten (terwijl ze daar alweer anderhalve maand niet meer geweest is…). Hebben we dan toch zo goed gehandeld vannacht??
Tis soms een mysterie he, kids… 
Maar ooooohh wat voelde het goed dat ze zo vrolijk was vanmorgen, dat is dan weer de keerzijde van het hele verhaal! :mrgreen:
:-* Jen
Sem doet dit ook al enige maanden.
Erg vervelend, we hebben alles al geprobeerd maar niets helpt. Consultatiebureau schuift het op dromen etc. Maar intussen komen wij niet verder en zijn doodop door alle maanden die we al nauwelijks hebben geslapen… :?
Lothlorien wat rot zeg meis, al een paar maanden :shock: ?? Ik kan me voorstellen dat jullie uitgeput zijn :hug: :hug: :hug: Volgens mij is het dan toch iets anders dan bij Elynn, van haar was echt een testfase… Sterkte ermee meid! :-* Ik hoop dat jullie er snel achter komen waar het aan ligt en bij kunnen rusten!! 
Het lijkt erop dat Elynn het begrepen heeft want vanavond (drie kwartier geleden) hebben we haar in haar bed gelegd en ging ze gewoon meteen slapen :shock: Ik had dit echt niet verwacht, als ze vannacht doorslaapt mogen Bas en ik toch best trots zijn op onszelf want dan is het blijkbaar toch even een testfase geweest en heeft ze nu al door waar onze grenzen liggen… Wij hebben haar dan wel soms een half uur moeten laten liggen huilen (en ik weet heel goed hoe moeilijk dat is, het verscheurt je soms van binnen ) maar het heeft zo te merken wel vrij snel al vruchten afgeworpen! :mrgreen:
natuurlijk wel eerst maar eens afwachten of het vannacht goed blijft gaan… :shifty:
:-* Jen
Mijn jongste heeft dit gedaan tot hij 2 was
Erg vermoeiend en ik heb ALLES geprobeert. Bijna alles want per toeval gaf ik hem net na zijn 2e verjaardag een groot kussen en sindsdien slaapt hij door…
oh hoe herkenbaar Madre , 2,5 jaar bijna iedere nacht… en nu sinds aug. hebben we een lampje aan (eerder al geprobeerd, maar toen werkte het niet) en nu gaat het beter. Bij Jolijn zijn het (sinds ze 2 is of zo) echt nachtmerries, ze is gelukkig snel te troosten, maar ja, mama had wallen als vuilniszakken
Jen, ik hoop voor je dat het een test was (en dat jullie ‘geslaagd’ zijn )
@jensie wrote:
Lothlorien wat rot zeg meis, al een paar maanden :shock: ?? Ik kan me voorstellen dat jullie uitgeput zijn :hug: :hug: :hug: Volgens mij is het dan toch iets anders dan bij Elynn, van haar was echt een testfase… Sterkte ermee meid! :-* Ik hoop dat jullie er snel achter komen waar het aan ligt en bij kunnen rusten!!
thanks :-*
Jeetje meiden :shock: :shock: wow als ik jullie verhalen lees mogen wij wel verrekte blij zijn! Elynn heeft wel eens zo’n fase en die hebben tot nu toe nooit langer dan een paar dagen geduurd :shifty: Nachtlampje heeft zij idd ook altijd aan, ik heb ook het idee dat ze het nog heel akelig vindt als die uit is. Ze heeft ook een ander (iets feller) lampje waar de schakelaar van recht boven haar bed hangt en da’s minder handig vind ik… toen ze het babybedje nog had kon ze er niet bij maar nu ze het 1-persoonsbed heeft kan ze er veel te makkelijk bij… :roll:
:-* Jen
Mijn dochtertje van 6 maanden wordt sinds 4 weken meerdere keren per nacht wakker. De eerste 3 weken was het speentje terugstoppen voldoende, maar nu de laatste week is ze minstens 2 keer klaarwakker. Ik moet haar dan op schoot nemen, en dan valt ze na een tijdje weer in slaap. maar zodra ze doorkrijgt dat ik haar weer in bed wil leggen doet ze haar ogen open.
Als ik haar bij mij in bed leg, slappt ze gewoon door. Volgens mij is het VERLATINGSANGST. Als ze 's nachts bij mij op schoot zit, klampt ze zich helemaal aan mij vast.
Geadviseerd wordt om overdag veel kiekeboe te spelen, zodat ze leert dat als iets weg is (moeder in dit geval), het ook weer terugkomt.
Ben benieuwd…
Hallo,
net voor het 2e jaar en ergens tussen 2 en 2,5 hebben wij ook zo’n periode gehad. heel slopend maar als je uitgesloten hebt dat er niets is dan zou het kunnen dat het uittesten is.
Wij hebben hetvolgende gedaan, en nee leuk was het niet maar ja het hielp wel en het resultaat is nu gewoon een leuk goed slapende peuter.
Ik moet er wel bij zeggen dat mijn zoontje al vroeg goed kon praten dus dat ik ook goed met hem kon communiceren.
Ik heb hem in mijn armen genomen tot het huilen verminderde, dus het hele hysterische eraf was. Dan gezegd dat het nacht was en dat hij moest slapen, dat alle kindjes sliepen, alle dieren etc etc… dit gedurende een minuut of 3.
Nog steeds huilde hij dan maar niet meer echt heel erg, ik drong wel tot hem door (althans dat dacht ik).
Uitgelegd dat papa en mama ook wilden slapen en dat als hij wakker wordt 's nachts en er iets is hij altijd mag roepen maar dat dit huilen niet nodig is.
Toen boos geworden (ong. 10 minuten later) en hem gezegd dat als hij dan niet ophield met huilen hij kon kiezen beneden in de bijkeuken/gang of in zijn warme bed. Bleef hij huilen bracht ik hem naar beneden en zette ik hem in de gang/bijkeuken met licht aan en ging zelf achter de deur staan.
Dit ritueel hebben we gedurende 3 x een periode van 2 a 3 nachten vol gehouden. En dat duurde soms 1 tot 2 uur.
Overigens kwam hier ook de periode rond 2,5 dat we hem naar een groter bed hebben gedaan, dat hij er zelf uit kon hielp hier ook mee aan 's nachts gewoon lekker doorslapen. Ook een nachtlampje is hier ingevoerd, en soms hebben we perioden dat de deur open moet en het licht op de overloop aan moet.
Ja vermoeiend maar ik ben blij dat ik doorgezet heb en nu slaapt hij eigenlijk de klok netjes rond. Heel af en toe staat hij 's nachts naast me en wil bij ons slapen, ook dan breng ik hem terug naar zijn eigen bed (gillend en krijsend) en lig ik even naast hem tot hij rustig wordt en leg ik uit dat hij na 7 uur dus 's ochtens bij me mag komen liggen om te kroelen maar niet 's nachts om te slapen.
Veel succes ermee want niet slapen is vermoeiend, probeer ook samen met je partner afspraken te maken hoe je het doet, ik ging in zo’n periode altijd heel vroeg slapen 's avonds want als je uitgerust bent voor dat nachtelijke ritueel kun je veel rustiger handelen.
natas
Lees net dit topic door want ook hier troubels met slapen…
Al maanden moet ik er 5-6x per nacht uit… Hij wilt dan weer ondergestopt worden, dan weer drinken en soms moet hij gewoon huilen om niks…
Het breekt me op… Ik ben chagerijnig overdag en heb nergens puf voor…
Vriendlief wordt er nu ook wakker van en dat is voor hem erg vervelend, hij moet er altijd om 5u uit en Veron kan soms echt uren achter elkaar spoken… Ik kan vaak dan nog van 6 tot 7.30u een uurtje slapen maar papa dus niet…
Bij ons gaat het zo:
Veron gaat naar bed rond 19u en dan rond 22.30u wordt hij voor de eerste keer wakker… Hij blijft dan ongeveer om de 30-45min roepen (dus elke keer val je net in slaap en dan begint hij weer) en dat dus uren achter elkaar… HIj komt ook zelf het bed uit en als het te lang duur voor ik bij hem ben gaat hij hard huilen… Na dit een aantal uren te hebben volgehouden dan gaat het vaak over na 2 uurtjes slapen en dan wakker worden :thumbdown: …
Heel af en toe hoef ik er snachts maar 3x uit en dan heb ik een goede nacht gehad :oops: …
Het is niet meer leuk…
Heb hem nu een cadeautje beloofd als hij de komende nacht in zijn eigen bed blijft en niet gaat roepen… Hopelijk werkt het…
Gaat hij wel roepen dan leg ik hem terug in bed en zeg niks, ga dit even met vriendlief bespreken want we moeten even deze week doorbikkelen vrees ik…
Hij slaapt al een jaar niet meer smiddags, en hij heeft ook al een lampje aan op zijn kamer…
gr patricia