Robin de kindermepper

Zoals de titel al aangeeft, Robin heeft een nieuwe hobbie…



Robin is een heel hartelijk mannetje. Lacht 9 van de 10 keer en is gewoon erg enthousiast. Ook naar andere kindjes toe.

Alleen zijn die andere kindjes dat vaak niet gewend.

Als Robin een kindje ziet (Robin is op dit moment het enige kindje in de familie, en speelt dus eigenlijk nooit met andere kindjes, op af en toe het buurjongetje na, maar dat is echt zelden, hij heeft nog maar sinds 2 maanden een buurjongetje), dan knuffelt hij ze meteen. Hup die armpjes er omheen, kusjes geven en even over het hoofd aaien. Bij wildvreemde kinderen, die ook in de rij staan van de bakker met hun moeder, in de stad, bij de dokter, anywhere…

Alleen die kindjes schrikken daar vaak van, en vinden dat niet leuk. Sommige “moeten” blijven staan van hun moeder onder het mom “oohhh, dat kindje vind jou leuk, kijk dan!”, en anderen kijken mij weer vreemd aan. Ik probeer Robin vaak weer los te peuteren van het kindje, wat me soms nogal wat moeite kost.

Als Robin nu een kindje ziet en hij wil knuffelen dan is het “Zachtjes doen Robin”, of “zeg maar gewoon -Hoi- Robin”.

Dat werkte niet echt naar verwachting dus soms als we zien dat zo’n kindje met van die grote ogen fijngeknepen staat te worden, door Robin zijn enthousiasme, dan is het gewoon “Robin, niet doen”.



Maar als Robin zijn zin niet krijgt, dan word hij boos en gaat om zich heen wapperen met zijn armen. Zo heb ik al wat meppen te pakken gehad, die resulteerden in een bezoekje naar de gang.

Maar nu is het dus zo, dat als Robin nu een kindje ziet, hij meteen begint te slaan.

We waren laatst op vakantie in Frankrijk en stonden dar in de supermarkt. Er zat een kindje van zijn leeftijd in de buggy een rij langs ons en Robin loopt erheen. Tristan pakte zijn arm om hem bij te houden maar hij kon er nog net bij en slaat dat kindje recht in het gezicht. Het is niet echt “slaan” als in iemand doelbewust écht slaan, maar meer met een zwak handje een keer in het gezicht vegen.

Gedrag dat in mijn ogen niet acceptabel is. Na excuses naar die ouders toe (die het gelukkig goed opnamen, waarschijnlijk omdat ze zagen dat Robin goed op zijn sodemieter kreeg), waren we nogal geschrokken. Dat was dus de eerste keer dat hij dat deed. En sindsdien als hij een kindje ziet dan probeert hij steeds hetzelfde te doen.



En eerlijk gezegd baart me dat nogal zorgen.

Robin gaat volgende week voor het eerst naar het kdv, en daar zijn natuurlijk heel wat kinderen…

Tristan zei al als grapje, straks bellen ze ons na een uur al op of we hem komen halen, omdat hij iedereen neer heeft geslagen… :o



Maar aan de ene kant denk ik dus, dat het kdv hem misschien wel goed gaat doen.

Ik bedoel, hij heeft weinig contact met andere kinderen, en kent dat gewoon nog niet zo. Ik heb hem niet naar de peuterspeelzaal gedaan toen hij 2 werd, omdat ik wist dat hij 5 maanden later naar het kdv zou gaan. Dat is een beetje dubbelop.

En misschien dat hij het gewoon nu hard nodig heeft, de omgang met andere kinderen.

Dat hij daar leert met ze om te gaan, en dat het dus niet bijzonder meer is als hij er eentje tegenkomt op straat.



Is dit herkenbaar voor iemand?



Ik baal er echt van, want voel me behoorlijk opgelaten als ik mijn zoon continu bij zijn lurven moet grijpen als ik een ander kindje zie…

mijn dochtertje had het ook toen ze een jaar of 2 was…Ook zij heeft alleen maar een nichtje van 6 dus ook niet kleintjes gewend,het was ook erg eng om haar naar de crech te brengen,helaas ging het in het begin ook niet goed en ‘ramde’ ze erop los.en ook helaas te veel knuffelen terwijl kindjes dat niet willen,maar gelukkig is het na een tijdje met de andere kindjes spelen overgegaan,en dat zal bij jullie kleintje ook wel gebeuren,wel is het verstandig om dit alvast van te voren tegen de leidster te zewggen,dan kan ze het in de gaten houden.maar komt wel goed hoor. :thumbup:

Ik heb wel vaker verhalen gehoord van kindjes die slaan of zelfs bijten. Ik denk dat het KDV juist heel goed voor hem zou zijn, leren omgaan met andere kinderen en de leiding zal dat slaan heus wel in de kiem smoren.

:oops: :oops: :oops:



Dat van de leidsters vertellen is niet meer nodig…

Gisteren hadden we het intakegesprek, en Robin sloeg een ander kindje. (en dat was per toeval ook nog eens het zoontje van een collega van hubbie :oops: ).

Leidster bleef heel kalm en liet ze elkaar een kusje geven.

Dat andere mannetje kreeg eerst een trillend lipje en begon toen heel zachtjes te snikken, arm ding… Had bijna de neiging om Robin los te laten (die ik inmiddels bij zijn armen vast had), om dat kindje even vast te houden.



Vandaag is hij een half dagje geweest om te oefenen en dat is wel heel goed gegaan. De leidster had niet gezien dat hij heeft geslagen. Dus dat was wel een opluchting.

Hoi!



Mijn zoontje slaat ook opeens :shock: Hij heeft nooit veel contact gehad met andere kids. Eens in de zoveel tijd met de kids van mijn vriendin of met zijn neefjes, maar dat ging altijd goed.

Nu ziet hij sinds 2 maanden, een neefje dat 4 is, en veel slaat bijna dagelijks. Ik merk nu dat mijn zoontje nu ook andere kindjes slaat en zelf ons en mijn moeder :shock: Als hij iets niet wil, of juist wel wil, dan zegt hij dat diegene “stout” is, en slaat hij :shifty:



Ik geef hem op zijn donder, leg uit dat het niet mag, tik zelfs soms wel eens terug ( ik schrijf tik, maar het is nog zachter dan een tik hoor! ) maar niks helpt! Ik weet niet meer wat ik moet doen! Te meer ook, omdat meneer begin september naar de peuterclub gaat! :think: