Stijn heeft flinke driftbuien en rituelen (hangen vaak met elkaar samen) het gaat om dingetjes als als eerste de trap af en de deur open doen beneden. de pap moet elke ochtend in dezelfde volgorde klaargemaakt worden en hij moet kloppen op de deur van de mensen bij wie we op visite gaan. Lukt het niet op zijn manier, Of slaan we in snelheid zijn ritueel over dan is het drama en driftbui met stampen krijsen en brullen.
De pedagoge van school die hem 10 minuutjes zag wil hem graag verder laten onderzoeken op eventuele autistische stoornissen, ik twijfel want ik zie niet graag een stempel op mijn kind als dit normaal gedrag zou zijn, en ik heb niet zoveel vertrouwen in de hulpverlening dat men het als gewoon gedrag kan zien en loslaten.
Hoe denken jullie erover en hoe doen jullie kleuters van 4?
erg moeilijk om hier een duidelijk antwoord op te geven.
het is natuurlijk niet “normaal” als je kindje overstuur raakt als het niet op zijn manier gaat. dit herken ik ook bij ethan.
ik snap dat je je kindje niet zomaar een stempel wilt geven, maar dit doen ze ook niet zomaar.
en kinderen met autistische spectrum stoornis kunnen heel goed in het leven functioneren als ze maar goed begeleid worden.
ze kunnen leren hoe het wel hoort in het leven als je begrijpt wat ik bedoel.
er zijn ook heel veel verschillende vormen van autistische van heel lich tot heel zwaar.
mijn broertje is licht autistische maar het was zo ligt dat de deskundigen al niet voor een hersenscan gingen omdat hij dan wel de stempel zou krijgen. even goed heeft hij hele goede begeleiding gehad em hij functioneerd nu als een gewoon man met beperkingen die hij zelf weet en daarin een weg probeert te vinden, daarbij is steun natuurlijk heel belangrijk. mijn moeder beheert bijvb nog steeds zijn geld en hij krijgt een bepaald bedrag om uit te geven.
maar daarbij wil ik wel zeggen de ene is niet de andere en de juiste begeleiding doet wonderen.
helaas ken ik iemand die geen begeleiding heeft gehad en zijn moeder ontkennede het en nu is hij niet gelukkig en loopt tegen alles aan in het leven, terwijl dat niet had gehoeve.
maar nu praat ik net of ik jou kind al een stempel geef maar dat is echt niet zo hoor.
laat hem testen en dan kun je zien of er echt wat aan de hand is en daarmee kun je weer verder.
heel veel sterkte :hug:
http://www.orthopedagogiek.com/pdd-nos.htm
misschien heb je hier wat aan.
pdd-nos is een meetste voor komende autistische stoornis met een normaal iq of zelf een hoog iq
Hoi Hoi
Als eerst , wat vervelend voor jullie dat dit gaande is…en dat je je dan toch zorgen maakt op je kanjer !
Ik heb een tijdje ontwikkelingspsychologie gedaan en kan wel vertellen dat een hoop nog best leeftijdsadequaat is hoor.
Met een leeftijd van 3,5 / 4 jaar is weigerachtijg, opstandig gedrag heel normaal, dus wat dat betreft is daar niks mis mee. Ook fysieke en verbale agressie is niet helemaal vreemd bij een kind van 4.
( bijv. speelgoed kapotmaken, anderen niet mee laten spelen )
De rituelen zijn idd wel iets wat kan duiden op een aan autisme aanverwante stoornis, zoals bijvoorbeeld pdd-nos ! ( Pervasive Developmental Disorders )
Ik werk met een uitgebreidde doelgroep, waaronder ook kinderen met pdd-nos, en ik moet zeggen dat inderdaad bij de juiste dagstructuur en begeleiding je geen verschil merkt qua intelligentie en zelfredzaamheid dan bij “normale” kinderen.
Ik weet niet wat de pedagoog verder heeft gezegd, behalve de zichtbare rituelen?
Is Stijn ook snel geprikkeld ? Of juist heel minimaal ?
Er komt zoveel bij kijken…het maken van oogcontact, sociaal gedrag met andere kinderen ? Hoe zijn de gelaatsuitdrukkingen? Zie je gradaties in emoties…
een hele hoop vragen…
een stempel krijgt je kind echt niet meteen als het met de juiste methodiek wordt gescreend…dat kan haast niet…( dat is mijn mening )
Ik wil je in ieder geval heel veel succes wensen…en je nogmaals op je hart drukken dat enkel de signalen die de pedagoog en jij hebben vernomen niet gelijk 'garant’staan voor een stoornis of probleem !
Liefs :-*
Tja ik snap wat je bedoeld. Ik ben zelf helemaal niet van het etiketjes plakken en ook ik heb niet “zomaar” vertrouwen in de hulpverlening van (vroeger en ) tegenwoordig. Wel zou ik er echter voor kiezen denk ik om spelenderwijs (en dat is waarschijnlijk wat de juf ook bedoeld) mijn kind eens te laten observeren. Ieder kind (en ieder mens) vertoond wel dwangmatig gedrag namelijk en vooral peuters volgens mij. Ik weet nog dat ik ook niet op de tegeltjes mocht lopen, of perse paaltjes op straat MOEST aanraken want anders :roll: en soms betrap ik me er nog wel eens op 
En mocht hij autistische trekjes hebben, wil dat toch nog niet zeggen dat hij dat is? En als dat wel zo is kan je er ook iets mee natuurlijk. Al krijg je maar handvatten van ze. Maar dat snap je jezelf ook wel. Ik geloof dat het jou meer gaat om de stempel en het hokje waar je kleine dan zonder pardon in wordt geduwd door iemand die de klok heeft horen luiden, maar niet weet waar de klepel hangt…
Lastig, vooral omdat dit gedrag bij peuters ook zo normaal kan zijn. Ik ben het dan ook niet met Monique eens dat het niet “normaal” is als je kindje overstuur raakt als iets niet op zijn manier gaat… Dat hebben we hier soms dagen :mrgreen: :shock: NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE mama, het moet ZO 
stampvoetend en met echte krokodilletranen :lol:
Yep, dat is helemaal zo !
Die van mij is helemaal in z’n rituelen fase, is wel ruim een jaar jonger dan Stijn, maar wie weet houdt Devi dat ook nog wel een tijdje vol
"normaal" is als je kindje overstuur raakt als iets niet op zijn manier gaat..... Dat hebben we hier soms dagen NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE mama, het moet ZO stampvoetend en met echte krokodilletranen
er is een verschil tussen dagen en dag in dag uit.
dat bedoelde ik eigenlijk, elke dagen maanden lang dat je zelf als moeder er aan onder door gaat en met je handen in het haar zit door niet meer te weten hoe je met je eigen kind moet omgaan....
Dat snap ik, maar met alle respect… zo stond het er niet :shifty: Daar word je denk ik tuuuuuuuuureluurs van :roll:
@pientje wrote:
Dat snap ik, maar met alle respect… zo stond het er niet :shifty: Daar word je denk ik tuuuuuuuuureluurs van :roll:
dat is waar ik had het ff duidelijker moeten neerzetten
:mrgreen:
Oke voor alle duidelijkheid het is niet iets wat elke dag en dagen achter elkaar plaatsvindt.
Hij heeft een aantal vaste rituelen Zoals het eerst beneden willen zijn de de deur van de woonkamer open doen, en vaste volgorde van pap maken, en het willen kloppen op de voordeur als we op bezoek gaan. Die laatste is het lastigst, want als het bezoek de deur opendoet voor het kloppen is dat verkeerd.
Maar van alle rituelen is in overleg wel af te wijken.
Hij kan prima contact maken, de ochtend dat ik met de pedagoge ben gaan kletsen heeft hij zelfs een kwartier in zijn eigen lokaal maar met een groep totaal vreemde kinderen gespeeld. Hij kan heel goed emoties herkennen, hij kan benoemen wanneer ik boos blij of verdrietig kijk bijv. En dit ook zelf imiteren.
Voor zover k nu kan googelen is dit gedrag voor nagenoeg elke peuter wel eens aan de orde toch?
alle kinderen met een autistische stoornis vertonen gedrag wat elk ander “normaal” kind ook vertoond alleen de verwerking is anders.
daarom worden moeder van autistische kinderen vaak niet seriues genomen doordat er dan gezegd wordt “dat doet mijn kind ook”.
maar een kind met ass heeft vele andere stoornissen dan alleen de vaste rituelen.
ook zijn die kinderen juist vaak gevoeliger voor emoties.
het immiteren kan je ook onderverdelen: Ethan copieert wat ik doe, dus exact het zelfde zonder eigen fantasie.
levi immiteerd ook maar dan met een stukje eigen fantasie erbij.
maar heb je zelf het idee dat het afwijkend gedrag is?
heb je moeite met zijn gedrag?
dat is natuurlijk ook van belang, mesen kunnen wel zeggen maar je moet wel altijdt in je moederinstinct blijven geloven.
uit jou verhaal zie ik maar 1probleem(rituelen) en bij ass horen natuurlijk verschillende problemen ik kan er zo 10 opnoemen :mrgreen:
maar ik ga jou niet vertellen wat jou zoon wel of niet heeft want ik ken hem niet en heb hem nog nooit gezien en zelfs dan, ik ben geen psychiater .
daarom zou ik hem wel laten testen als ze denken dat het nodig is, maar spreek alles duidelijk uit wat jij denk en wat jij voelt.
heel veel sterkte en nogmaals blijf in je moederinstinct geloven.
heb ik tot nu toe ook altijdt gedaan, ik kan mijn kind het beste en wat ik over hem zeg ik heb tot nu toe altijdt gelijk gehad, omdat ik hem door en door ken.
:-* :hug:
@monique wrote:
maar heb je zelf het idee dat het afwijkend gedrag is?
heb je moeite met zijn gedrag?
dat is natuurlijk ook van belang, mesen kunnen wel zeggen maar je moet wel altijdt in je moederinstinct blijven geloven.
Als antwoord op je eerste vraag… Nee helemaal niet, Stijn is juist een heel leuk makkelijk kind. Met af en toe een flinke driftbui
en dus op vraag 2, ik heb enkel moeite met die driftbuien, niet met dat ze bestaan, maar hoe ik daar nu het beste mee om kan gaan, omdat hij heel af en toe zo doordrift dat ik de koude douche overweeg en hem zelfs al eens een pets voor zijn billen heb gegeven.
Met de vraag hoe ik dus het beste met de driftbuien kan omgaan ben ik dus naar die pedagoge geweest (iemand die af en toe op de peuterspeelzaal spreekuur houdt zodat ouders vragen kunnen stellen) Als antwoord krijg ik dus een doorverwijzing voor allerlei onderzoeken.
In eerste instantie ben ik daar vreselijk van geschrokken, in 2e instantie eigenlijk een beetje boos. Ik kom met een simpele vraag en krijg een probleem als antwoord…
Het stimuleert mij in elk geval niet om meer vragen te gaan stellen. Straks vraag ik eens tips hoe met dukke momenten om te gaan dan heeft hij adhd, en als ik vraag hoe ik met een eventueel denkbeeldig vriendje moet omgaan krijg ik dan als antwoord dat hij schizofreen is?
En dus heb ik mi nog steeds een normaal ventje met normale driftbuien en normale rituelen normale mimieken (hij is een kei in flirten bijv. als hij iets gedaan wil krijgen :inlove: ) waarvan ik niet weet hoe ik met de driftbuien (gemiddeld 3 keer per week) om moet gaan. Negeren lijkt niet te werken troosten niet, en straffen niet…
Dus als ik het goed begrijp heeft Stijn, net als andere kinderen op die leeftijd, driftbuien geeft de pedagoge aan, die hem 10 min heeft gezien én leuk heeft zien spelen met andere kinderen, dat ze hem nader wil laten onderzoeken? Pfoe… ik zou ook schrikken en later boos worden!
Want dan is er hier ook eentje rijp voor onderzoeken
Van wat ik heb begrepen van vriendinnen en kennissen om mij heen is het heel normaal gedrag op deze leeftijd. Er verandert zoveel voor ze, naar de basisschool, nieuwe kinderen om zich heen, groot worden… Tja, dan weten ze het even niet meer en “grijpen ze terug naar een eerdere leeftijd” is mij verteld (dit door een arts overigens, maar daar was ik omdat Zoë zo’n hoofdpijn had).
Wat ik óók om mij heen hoor is dat het weer overgaat… We zullen het dus moeten uitzitten zogezegd. En het is moeilijk om er mee om te gaan!! Zoë heeft al driftbuien vanaf dat ze 9 maanden is, en ik weet nog steeds niet hoe ik er het beste mee om kan gaan… De ene keer werkt negeren, de andere keer op de gang zetten (met het risico dat mijn behang er weer gedeeltelijk af wordt getrokken), de andere keer haar inderdaad met haar hoofd onder de koude kraan stoppen… En die tik op de billen: ja die ken ik, op een gegeven moment krijgen ze je zó ver, ook al zet je ze even uit je buurt. Maar even eerlijk: scheelde het? Hield hij op? Voelde je je niet eigenlijk heel erg schuldig erna? Hier werkte het voor geen meter
Ik denk dat hier het negeren nog het beste werkt. Ik zet haar in de gang neer, zodat ze even uit beeld is en we elkaar niet aanvliegen zogezegd . Ik weet dat mijn behang eraan kan gaan, of alle schoenen door de gang gesmeten worden etc etc. Jammer dan (hoewel ik het van het behang wél erg jammer vindt hoor! Het zat er net mooi op 
), ze wordt wel op een gegeven moment rustig. Doet ze het op straat: loop ik gewoon door. Of ik pak haar bij haar middel, en neem haar zo op mijn heup en ga daarheen waar ik heen moet…
Sterkte! Het is bijzonder moeilijk hé Geduld geduld geduld zegt mijn moeder telkens
@Manie wrote:
En die tik op de billen: ja die ken ik, op een gegeven moment krijgen ze je zó ver, ook al zet je ze even uit je buurt. Maar even eerlijk: scheelde het? Hield hij op? Voelde je je niet eigenlijk heel erg schuldig erna? Hier werkte het voor geen meter
Nee, nee en ja en dus ben ik gaan vragen voor tips, want ik wilde dus een andere methode dan petsen geven.
Ze hebben net teruggebeld van het onderzoeksbureau, en zij zagen ook niet direct aanleiding voor verder onderzoek. Wel bellen ze de mevrouw nog even op.