Bedankt voor jullie berichten! :-* Die peptalk doet me goed!
Ik vind zelf ook dat ik het moet doen en heb sinds deze week (maandag) elke dag gereden, zelfs Lenn naar het kdv gebracht (wilde eerst ook niet met de kids in de auto)… Mijn moeder gaat steeds ff mee en die bevestigd ook dat het allemaal hartstikke goed gaat… Het is gewoon de drempel om het te gaan doen en de angst dat ik niet kan parkeren of dat ik tegen een auto knal met inparkeren enz.
Ik moet mezelf wel echt in de auto dwingen hoor, maar ben tot nu toe elke keer blij geweest dat ik het gedaan heb. 
Wat herken ik dit zeg, phff, ben ‘gelukkig’ niet de enige die niet altijd durft te rijden.
Ik rij dus echt niet op de snelweg, ja tot voor Hoorn en daarna echt niet meer. Zodra ik een paar vrachtwagens zie en teveel auto’s krijg ik al zweetaanvallen. Ik rij dan liever er wat langer over maar wel over binnen weggetjes.
Vorig jaar wou een collega naar Ikea. Zij had bedacht dat ik wel kon rijden want ik heb een station en zij een koekblik. Je begrijpt, ik ben niet meegegaan. Ze is toen met een andere collega er heen gegaan.
De dijk tussen enkhuizen en lelystad vinden meer mensen eng. Daar heb ik dan weer geen problemen mee. Al rijden daar idioten, poe he. Die dan nog net even inhalen terwijl er al tegenliggers aankomen. Dan vind ik het wel eng, maar rij rustig die dijk op en af. En we rijden daar veel want mijn moeder woont in gelderland en wij noord-holland.
Voor de rest pak ik zo de auto, daar heb ik geen angsten meer voor. In het begin wel hoor, vooral toen ik nog thuis woonde en hub opzocht in noord-holland. Moest ik in een ax’je de dijk over. Inhalen wou niet dus ik kaggelde wel weer achter een vrachtwagen aan haha. Duurt alleen wat langer. Durven inhalen heb ik dus echt geleerd naarmate ik langer reed. Heb 28 april al 5 jaar mijn rijbewijs.
En in die 5 jaar al zo vaak half nederland door gecrosst, maar niet over snelwegen haha. :lol:
Ik zou zeggen: blijf rijden, blijf oefenen. Ga op tijd van huis weg als je ergens heen moet en rij vooral niet sneller dan wat je durft. Laat je vooral niet opjagen, ze halen je maar in als ze sneller willen.
heb geen reactie gelezen, maar meid… zo reed ik in het begin ook hoor. en als het druk is wordt ik ook gespannen…
inschatten… vind ik nu steeds moeilijk.
en ik heb inmiddels al 10 jaar mijn rijbewijs :shifty:
probeer anders op een rustige weg er weer "in"te komen.
en zo uit te bouwen… komt vanzelf goed
je hebt al opfrislessen gevolgd dus geef het even tijd, en dan ga je fluitend naar je werk en rij je naar al je vriendinnen…
Ik heb net van de week zitten bedenken om hier eens een topic over te planten :shifty: Ik heb dus al sinds februari 1998 mijn rijbewijs (weliswaar de 5e keer pas geslaagd, steeds door zenuwen op het laatste moment gezakt :wall: ). Ik ben dus niet wat je noemt een beginnende rijder meer, want ik heb vanaf de dag van mijn rijbewijs een auto gehad en ook altijd door heel Nederland en België gereden. Maar in 1999 ben ik van opzij aangereden en in 2003 heb ik een flinke kop-staart-botsing gehad (met 80km p/u). Met name door deze laatste klapper durfde ik niet goed de auto meer in, maar ben heel bewust na 1 week weer gaan rijden. Ik wist dat als ik het ging uitstellen er een moment ging komen dat ik niet meer wilde gaan rijden en ik had de auto nodig voor mijn werk. Nu heb ik van hub 2,5 jaar terug een lekkere grote en hoge auto gekregen, iets wat voor mij al de helft scheelt dat ik me wat minder kwetsbaar voel en voor mijn gevoel meer overzicht heb op het verkeer om me heen :thumbup: Maar ik merk dat ik zeker op de snelweg idd vaak als een strak gespannen veer in de auto zit :shifty: Ik heb echt een paar dagen spierpijn in nek, rug en schouders als ik een flink stuk snelweg heb gereden :thumbdown: Maar ja, ik heb dus ook vriendinnen die toch op een uur of 2 rijden van ons vandaan wonen en daar wil ik wel heen blijven gaan… Baal enorm van die stomme angst, voel me idd ook een doos :oops: En ik blijf het wel gewoon doen en heb ook echt ruim voldoende ervaring, daar ligt het niet aan. Maar wat iemand anders al schreef, het is meer de angst dat de ander een actie uithaalt die ik niet kan ontwijken. Dus ik zit onwijs krampachtig op mijn directe medeweggebruikers te letten en dus niet meer echt goed op het totale verkeer om me heen :shifty: Terwijl ik voorheen juist heel goed was in het anticiperen :? Ik heb dus zelf geen idee wat ik hier nu aan kan doen, want ik zie niet in hoe een ander die naast me zit deze angst zou kunnen wegnemen…
Maar Affie, ben in elk geval onwijs trots op jou dat je toch na zo’n lange tijd weer alleen in de auto bent gestapt 
Heb je het nu al weer vaker gedaan en voel je je er ook steeds zekerder door?! :thumbup: Hoop dat het allemaal mee gaat vallen als je het idd vaker doet :thumbup: sorry voor de iets minder opbeurende woorden hierboven :oops: :-*
Ik ben in juli begonnen met auto lessen in november in 1x geslaagd (gelest in een Citroen C4). Toen mocht ik in de transporter bus van mn moeder rijden. Hadden al overlegt dat ik de wekelijkse rit naar Hengelo ov mocht rijden (1u lang en dan 3/4 op de snelweg)
Eerst maar oefenen op een afgelegen weg…Eerste stuk ging goed met hoop getril weg gekomen 8) Uiteindelijk kwamen we midden in een dorpje aan moest even stoppen en daarna kon ik rijden. Sloeg de motor af met weg rijden. In eens overal vandaan kwamen auto’s, zweet brak uit, knal rode kop. Mn moeder die begon te praten…Toen heb ik maar van plaats geruild…
Dag later mijn zus haar Opel tigra geprobeerd op een afgelegen weg. En dat ging verbazingswekkend goed. Mn zus hield haar mond ik moest het allemaal zelf doen. Het ging prima. Heb haar 's middags naar haar werk gebracht zodat ik kon oefenen en 's avonds in het donker ook meteen kon oefenen. 's avonds in het donker toch mn moeder mee gevraagd. En vanaf toen was ik er helemaal door.
Week later nog een keer de bus geprobeerd en gelijdelijk aan wende ik daar ook helemaal aan.
Nu stap ik overal zo in! En rij het liefste snelweg.
Hier niet eens een rijbewijs vanwege enorme paniekaanvallen in de auto :oops: , geen tips van mij dus, maar ik lees graag mee.
Volgende week begin ik weer met werken en door nieuwe werkplek moet ik wel minstens 1x pw met de auto omdat ik dan de kids meeneem naar het kdv…
Nog steeds is het niet mijn favoriete bezigheid, maar tot nu toe gaat het best aardig. Ik rij alleen als het moet… Zit ook niet lekker in mijn vel op ander gebied, dus daar komt t ook wel beetje door misschien.
Ik rij ook nog wel klooiend af en toe omdat ik er gewoon héél erg zenuwachtig van wordt, maar ik moet van mezelf! Denk dat het zo met werken wel beter zal gaan :shifty:
Kreeg net een maitje dat de nieuwe psychologie er een item over heeft. Even wat linkjes:
http://www.psychologiemagazine.nl/web/Tests/Tests-Persoonlijkheid/Test-Rijangst.htm
http://www.psychologiemagazine.nl/web/Vraag-advies/Vraag-advies-a-tm-z/Vraag-advies-rijangst.htm
en:
http://www.ipzo.com/NL/verkeer/verkeer.html
Bij de test (1e link) is dit de uitslag:
Uw score op spanningsklachten is 4
U vindt autorijden waarschijnlijk niet zo prettig. Hieronder leest u of uw spanningsklachten zijn uitgegroeid tot ware rijangst.
Uw score op rijangst is 6
U hebt waarschijnlijk hinderlijke rijangst. U behoort tot de groep mensen die enige hulp nodig hebben om deze angst te overwinnen.
Nu de andere links nog even lezen, dank je wel!!
Oke, het zat er wel aan te komen… heb een paniekaanval… nu op dit moment omdat ik vrijdag over een week “voor het echie” Lenn naar kdv moet brengen, dan met Nika naar mijn nieuwe werk (brengt ook de nodige spanningen) en vervolgens eind van de dag ook weer terug.
Alleen in de auto is ok, maar met de kleintjes heb ik echt het idee dat ik ze in gevaar breng. Ik weet dat het steeds goed gaat en dat ik het kan maar ik kom niet van het idee af. 
Oh ik vind het zo erg hoe kom ik er nou vanaf. Ik leek zo goed op weg en voel me zo terug bij af nu
Affie :hug: :hug:
Denk eigenlijk dat het in dit geval ook meespeelt dat je ook heel erg tegen het werk opziet.
Kan je niet even met hub en kids de route even een paar keer rijden?
Dan heb je die alvast weer in je systeem zitten…
Ik weet hoe erg die angst kan zijn… :hug:
Nou in het kader van “zoek ritjes met de auto om te oefenen” heb ik volslagen zinloos de auto gepakt naar mijn ouders vandaag (2 minuten) en heb ik zowaar ge-file-parkeerd (hilarisch fout woord) en ondanks het 40x heen en weren is het me wel gelukt. Terug bij mij in de straat wilde ik achteruit maar via het “truukje” van mijn instructeur/trice lukte het dus voor geen meter. Toen maar op gevoel… nou ja op zicht want gevoel heb ik niet, en in 2x stond ik goed… Dit soort dingen heb ik echt nodig zeg!
Ik zit nu nog wel helemaal met mijn hart in mijn keel hoor, ik raak gewoon zó gespannen! :oops:
succes morgen… :-*
hier ook paniekaanvallen met rijden…
ik slaagde in een keer…toen heel vrolijk denk 2 jaar gereden en toen…toen dacht ik dat ik flauw ging vallen…ik raakte in paniek en daar begonnen mijn paniekaanvallen! dit is inmiddels al ruim 6jaar geleden maar…ik rijd nog steeds geen auto… ik krijg zelfs al klamme handen als ik naast partner zit als we op de snelweg zitten…
er schijnen rijscholen te zijn die gespecialiseerd zijn in autorijden met paniek/angst… ik ben van plan ooit ja ooit… daar aan te beginnen!
Ik heb pas toen ik in de 20 was mijn rijbewijs gehaald. Ik dacht dat ik dat nooit zou kunnen. Pas toen ik van iedereen om me heen hoorde dat alle automobilisten idioten zijn :lol: en ik daar ook wel bij kon, en ik een zwaar spastische collega de auto in zag stappen en weg zag rijden dacht ik… Ho… dit MOET ik toch kunnen?
Een geweldige rij instructeur en een proef examen later (examinator vraagt sarcastisch aan rijleraar “is zij altijd zo positief over zichzelf?” “Ja dat is 1 brok positiviteit :roll: !”) had ik iets meer vertrouwen.
Mijn eerste examen was een ramp met een nar van een vent, mijn tweede was een ramp met een schat van een vent die zei “je bent iets onzeker maar ik geef je het voordeel van de twijfel”. Pfoe dat gaf me wel een boost :dance: (want als je motor meerdere keren afslaat tijdens examen, ook middenop een kruispunt tijdens de spits, denk je toch iets anders).
Met mijn autootje kilometers maken, vooral in de stille polder :oops: … en toen had ik een aanrijding :o (alleen blikschade). Oh wat heb ik gejankt. En mijn man zei “zo dat hebben we gehad… en dat gebeurt je niet snel nog een keer dus rijden maar weer”. Ik rijd nu eigenlijk overal heen, snelwegen, spitsrijden enz. In het begin vooral de rechterbaan 
en behoudend (maar toen had ik een soort skelter waarbij inhalen vooral heel hard trappen was :lol: ), nu met een grote auto met power, die me nog meer zekerheid geeft (vooral met die kleine achterin en zijn veiligheid).
Heb vertrouwen in jezelf, geef jezelf de tijd en met kleine stapjes kom je er wel. De ene dag zul je meer durven dan de andere.
Ik rijd tegenwoordig regelmatig iedereen van hot naar her en dat doet me niks meer, dus het kan echt hoor! Veel doen is de sleutel, dus ook al durf je het 1 niet, doe dan het ander, om de dag ofzo. Ik moest elke dag 3 knooppunten in de spits over naar mijn werk en heb daar zoveel van geleerd.
Je komt altijd nog wel situaties tegen, er zitten nu eenmaal idioten op de weg. En de idioten toeteren het meest. Maar ook daar leer je weer van.
Pff lang bladiebla verhaal, waarin ik eigenlijk alleen wilde zeggen dat het kan, je vertrouwen vinden :mrgreen:
Succes!
Wat een opbeurende post weer!
Inmiddels moet ik wel, want elke vrijdag moet ik met Lenn en Nika richting werk en kdv. Een klein stukje hoor: de wijk uit, stukje provinciale weg, wijk in en parkeren maar. Dat gaat prima, makkelijk zelfs! Verder ben ik nog niet zo’n held dat ik bij alles denk “oh dat doe ik effe met de auto” of dat ik denk “Ik zoek mijn vriendin in Zoetermeer 
eens op”… dat (nog) niet, maar het wordt wel makkelijker en relaxter gelukkig!
:thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: Wat goed Affie!
Je moet het inderdaad gewoon DOEN, echt zo stoer dat er aan blijft werken!
Ik heb pas op m’n 22e m’n rijbewijs gehaald, en ben de 2e keer geslaagd. Vond het doodeng om de eerste keer alleen in de auto te stappen, maar ‘moest’ wel omdat ik naar de verjaardag van mijn beste vriendinnetje wilde. Zij wist van m’n angst en prees me de hemel in toen ik aankwam :mrgreen: :inlove: , de schat! Ik heb alleen echt tijden last gehouden van tunnelangst. Nog steeds ben ik nooit in m’n eentje door de Westerscheldetunnel gereden, en ben dit ook niet van plan. Verder kreeg ik ook vaak paniekaanvallen, ik ben dan bang dat ik flauwval en dus geen contole meer heb over mijn auto.
Toen ik een paar maanden m’n rijbewijs had, kreeg ik echter mijn droombaan op een goed uur rijden. Ik MOEST dus wel. Man wat heb ik gezweten in het begin :lol:. Idem met het opzoeken van familie/vriendinnen die verder weg wonen: ik deed het, al heb ik regelmatig zitten hyperventileren (ook met m’n dochter achterin).
Weetje, het alternatief was voor mij ‘worden als mijn moeder’. Zij rijdt niet, hoewel ze wel haar rijbewijs heeft, en komt ons dus ook nooit alleen opzoeken (is 20 min. rijden) en is verder zo beperkt en altijd afhankelijk van een ander, vaak mijn vader (gelukkig is hij er nog!). Dat was echt mijn schrikbeeld! Het krijgen van een kind heeft me er nog meer van bewust gemaakt dat het belangrijk is zelfstandig te kunnen zijn; want wat als er iets met mijn man gebeurt?
Het overkomt me nog wel eens hoor, zo’n paniekaanval. Maar dan zet ik de radio hard, draai ik het raampje open en ga keihard meezingen :lol: .
Wat betreft je angst voor parkeren; laat je niet gek maken hoor! Als er alleen moeilijke plekken zijn rijd je gewoon verder totdat je er een ziet waar je zo in kan! En ga gewoon lekker oefenen op een rustig parkeerterrein.
Wat mij trouwens ook geholpen heeft is in veel verschillende auto’s te rijden… dat maakt je echt zekerder van jezelf! Ik moet nu soms zelfs op pad in de Renault Trafic van mijn werkgever :shock: believe me, dan parkeer ik dus ook niet in hè! :mrgreen: Maar verder draai ik daar mijn hand niet meer voor om.
Pffff, lang verhaal geworden :oops: maar ik vind het gewoon echt een goed topic! Je maakt een probleem bespreekbaar waar toch best veel vrouwen (en who knows, ook mannen) mee zitten!