de fertiliteitsonderzoeken van mijn partner wezen uit dat de kans dat een zwangerschap op natuurlijke wijze tot stand komt bij ons heel erg kein is.
na bijna twee jaar wachten we nog steeds.
het grote geheim is intussen geen geheim meer, zo vaak word je ongezouten in je gezicht gesmeten met de vraag … joh is het voor julie niet eens tijd om met kinderen te beginnen?
slikken, je gezicht in de plooi…en dan antwoorden: neuh wij wachten nog even …
Daar had ik geen zin meer in dus vertel dat er het een en ander mis is en dat het nogal een moeizaam proces is wat al bijna twee jaar duurt met het einde nog niet in zicht.
Meestal krijg je dan te horen … ach de artsen kunnen zoveel vandaag de dag!! IVF en dat soort dingen …komt vast goed!! 
Het geen waar gemakkelijk over heen gestapt word is het gegeven dat ik helemaal niet romantisch in een ziekenhuis zwanger wil gaan worden …
dat we teleurstelling na telerstelling krijgen.
elke maand verplichte arbeid… geen zin ? jammer dan … doe je kunstje …
Het voelt soms echt alsof ik meewerk aanmijn eigen verkrachting. pijnlijke, echt heel pijnlijke sex tijdens de vruchtbare dagen … elke maand weer zonder resultaat.
mijn partner gefrustreerd, hij wilt me helemaal geen pijn doen.
Al twee jaar mijn medicijnen gestaakt. Wat me geen goed doet.
een operatie wacht nog even tot het dan eindelijk gelukt is …of ik moet de kinderwens nog even in de kast zetten…
en je krijgt nog eens te horen met een stralende glimlach
ach joh de artsen kunnen zoveel vandaag de dag!! IVF en dat soort dingen …komt vast goed!!
alsof het gaat om een kappersbezoekje… :wall:
Ik herken je verhaal. In zoverre, doe je ding, doe je kunstje en de reacties vanuit je omgeving.
Heb je al met je arst gesproken over het vrijen? Lijkt me toch een ding wat nader onderzocht kan worden. Pijn is echt niet goed.
In het ziekenhuis ben je 1 van de velen. 1 op de 6 vrouwen wordt niet spontaan zwanger, dus het is een komen en gaan van meiden in onze situatie.
Neemt niet weg dat ook ik vind dat je in het zh ook met zorg en respect behandelt dient te worden.
De reacties in je omgeving hou je toch…ik vind het wel goed dat je het bespreekbaar maakt. Hebben wij ook gedaan en na het zoveelste goede advies vriendelijk uitgelegd dat wij, als er nieuws of bericht is, wij zelf wel komen.
Wellicht groei je op termijn naar een keuze toe. Ik trok het allemaal niet, had het wel gehad na 3 jaar zh in zh uit. Mijn beeld van zwanger worden is zo verwrongen en gefrustreerd dat het emotioneel teveel werd.
Ik kon mijn kunstje gewoon niet meer opbrengen…
Nu zien we wel. We hebben ons opgegeven voor adoptie en we laten dingen even op zijn beloop.
Voor mij werkt het heel bevrijdend, en ondanks dat het moeilijk was afscheid (ook al is het tijdelijk wellicht) te nemen van een hartewens, maar voor mij geeft het mogelijkheden door te gaan met mijn leven, welke al 3 jaar stillag ivm kinderwens. Tenminste zo voelt het.
W.b IVF e.d, het is belangrijk dat je datgene doet waar je gevoel goed bij is. Stress is een grote factor die tot mislukking kan leiden.
Als jouw hart zegt dat het goed is, ervoor gaan, en anders misschien toch nog even wachten…
Succes! :hug:
Wat erg zeg, zulke reacties!!
Wij zijn bij de 1e een tijd bezig geweest en nu alweer een tijd voor nr 2 en eerlijk waar, ik heb gewoon een keer de vraag gekregen of we “het” dan wel goed deden :roll:
Zoveel dooddoeners op dat gebied;
- gewoon even niet aan denken, dan ben je zo zwanger (dat deden we het eerste jaar ook niet en dat heeft geen zwangerschap gebracht)
- Oh het is zomervakantie, dan kom je wel zwanger terug (wie zegt dat ik vruchtbaar ben in die week?)
- Oh, maar wij hebben er ook een half jaar over gedaan (een van de ergste, 1x zelfs iemand die haar 3 cyclussen lang vond duren!!!)
- misschien zijn jullie er dan nog niet echt klaar voor (daar kan ik me zo boos om maken)
- Dan ga je toch even zo’n inseminatie doen… (even? daar ben je echt weken zoet mee!)
Meer weet ik er nu even niet…
Probeer inderdaad zoveel mogelijk te spuien bij mensen waar je wel wat aan hebt en laat die anderen lekker, die zijn blijkbaar niet slimmer…
Wel echt vervelend dat je er elke keer echt pijn bij hebt. Dat zou ik ook bespreken bij je arts, misschien heeft die tips of ideeën. Iemand anders hier op KoK (misschien reageert ze nog wel) deed aan zelfinseminatie. Volgens mij ook omdat seks haar pijn deed…
gister ook weer zo een heerlijke lomperd die zelf zijn vriendin in een maand zwanger had, die me meld… je bent er gewoon te veel mee bezig…
als je het nou gewoon loslaat, gebeurt het vanzelf :wall:
al dat temperaturen enzo … collegaatje van me ook die loopt maar van arts naar arts … hormonen spuiten en alles … hou daar gewoon eens mee op word je vanzelf zwanger !! :silenced: :wall:
als het allemaal zo simpel was :roll:
Ow meis, zo herkenbaar en zo frustrerend allemaal.
En je kan er niets aan doen, maar dat soort dingen maakt het juist allemaal nog moeilijker :hug:
Succes ermee meis :-*
zelf inseminatie lijkt me een heel gedoe.
tot dusver op de pijnlijkste dagen word er eerst handmatig voorwerk gedaan, pas als bijna het moment daar is . gaan we over op het echte werk. om de pijn minimaal te houden …
heeeeeeel romantisch :roll:
Ik weet het meis, niets romantisch aan.
Het voelt ook zo oneerlijk.
Het is iets wat je de tijd moet geven. Helaas zullen jij, ik en een hoop andere meiden hier op het forum moeten accepteren dat het bij ons niet vanzelfsprekend is om op een romantische manier een kindje te verwerken.
Maar meis, een ander meisje zei laatst tegen me, toen ik me ongelovelijk schuldig voelde dat ons kindje misschien wel verwekt werd terwijl ik me zo ellendig voelde, dat dat juist veel meer liefde is.
“Dat papa en mama het ervoor over hebben zelfs tegen hun zin in s*x te hebben voor een beebje, dat is pas liefde.”
Dat heeft me wel geholpen, het op die manier te zien. Hopelijk kan het jou ook een beetje helpen.
Maar die pijn zal zeker niet meewerken. Heeft de arts daar niet een oplossing voor?
ik voel hetzelfde ja :roll:
nu 1,5 jaar ‘bezig’ nog zonder resultaat
steeds die vragen weer
ik herken het goed…
Hier ook na 2,5 jaar, 1 miskraam en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, een verwijderde eileider, cysten etc. etc.
En dan natuurlijk de zin:’ we nemen kinderen’…maar ja, zo naief was ik ook een paar jaar geleden. Fantaseren over 2 kindertjes en hoe dat zou zijn, hoe we het zouden gaan doen met werken etc. etc.
Eerlijk gezegd hier ook wel eens op het forum, hoe goed bedoeld ook maar al die suc6 verhalen van kennissen, familie etc. bij wie het bijv. bij de 3e IUI poging gelukt is. Natuurlijk super fijn maar dat is een andere situatie en betekent dus niet dat het bij ons ook in de 3e IUI zal gaan lukken ofzo. Ik weet natuurlijk heel goed dat er (GELUKKIG!!!) genoeg vrouwen zwanger raken door IUI, IVF maar dat maakt de pijn voor jezelf niet minder. Soms wil je ook even geen goed bedoelde adviezen, reacties maar gewoon iemand die met je meehuilt of zegt dat het allemaal k*t is en verder niet. (gelukkig krijg ik die ook uit mijn omgeving).
Sterkte allemaal.
liefs
Ineke
Je bent pas 1 jaar bezig…ach dat is niet zo lang…wij al jaren…gewoon geduld hebben.
OOK ZON LEUKE OPMERKING :twisted:
Wat maakt het toch uit hoelang iemand bezig is?
Iedere vrouw is emotioneel als er iets aan de vruchtbaarheid mankeert en dan wil je niet weten…zeur niet zo… je bent nog lang niet toe aan IVf.
Onbegrip is er ook van mensen die nog langer bezig zijn. Of helemaal geen kids kunnen krijgen.
En deze dan: je hebt toch al een kind…wees blij.
Dus dan mag je geen kinderwens meer hebben ofzo?
Het blijkt voor sommige mensen altijd moeilijk om zich in te leven in een ander. Laten we als vrouwen voor elkaar op komen, ogeacht hoelang iemand klust, ongeacht wat het probleem is.
die reacties zijn juist om je op te beuren en om het positief te bekijken terwijl dat voor jou helemaal niet zo is. je wilt begrip en een luisterend oor en geen illusie.
ik herken dat heel goed en weet presies hoe dat voelt wel in een andere situatie.
het gaat niet voor iedereen zo makkelijk en ik heb echt bewondering voor alle meiden die zo lang bezig zijn het is niet makkelijk.
vaak weten mensen helemaal niet hoe het zit en wat voor lange gefrustreede weg je moet gaan om je wens te vervullen en voor een ander zo makkelijk.
ik wil je daarom ook veel sterkte en kracht wensen en ik zal 
dat toch jullie wens mag uit komen.
:hug: :hug: :hug:
Na 2,8 jaar eindelijk weer zwanger!! Het is nog errug spannend en we durven nog niet te genieten maar toch! Geloof me meiden, wanneer het eenmaal raak is, ben je de tijd ervoor zo vergeten. Niet dat jullie daar nu iets aan hebben…Hoop houden!
Weet je, het is zo oneerlijk.
Het doet zo’n pijn… Niet altijd, niet de hele dag, maar wel met momenten. Momenten die je eigenlijk uit de weg wilt gaan.
Maar ze blijven komen, meestal op de meest onverwachte momenten, meestal op de dagen dat je het net niet kunt hebben of wilt horen…
Ik probeer altijd maar te denken, als er weer iemand een dooddoener heeft, dat die mensen het echt niet kwaad bedoelen. Het is echt goed bedoeld. Ze hopen ook echt dat het je ook gaat lukken of weten gewoon soms niet beter.
“Ach, de artsen kunnen tegenwoordig zoveel, je hebt altijd IVF nog, ofzo…” Dan zie je ze raar kijken als je zegt dat ook dat niet altijd lukt. Soms heb ik geen zin om 't uit te leggen en knik ik maar een keer. Zucht ik diep en zeg ik de wijze woorden: “ging het maar zo makkelijk”
Maar over het algemeen probeer ik het postitief te zien. Ze bedoelen het niet verkeerd… :shifty:
heel herkenbaar 
ook het je bent nog zo jong je hebt tijd zat opmerkingen :twisted:
of je moet na de daad met je benen in de lucht gaan liggen en al die goed bedoelde adviezen :?
wij zijn dan uiteindelijk na 3 jaar toch nog op de natuurlijke manier zwanger geraakt… maar nu we een 2e willen merk ik toch wel dat artsen meer zoiets hebben van het is jullie 1x gelukt dus lukt vast ook wel een 2e keer :twisted: (en we zijn nu alweer bijna een jaar bezig…)
nu moet ik afvallen van de gyneacoloog… terwijl mijn man weinig goede zaadcellen heeft
dan denk ik (misschien stom ofzo) waarom word er alleen naar mij gekeken en waarom kijken ze niet ff bij hem of het is verslechterd in die jaren
het is zo makkelijk te zeggen je moet afvallen terwijl ik lees dat een bmi 30-32 nog niet eens zo’n groot probleem hoeft te zijn :eh: :think:
maar goed hij gaat morgen naar de dokter gelukkig en zelf vragen of ze hem weer willen testen
en wij hadden ook van die leuke vriendinnen die durven te klagen dat 3 of 4 cyclussen lang wachten zijn dat dat echt bijna een hel was zo lang terwijl ze weten dat je 3 jaar heb gewacht en onderzoeken hebt gehad 
Of vrienden die van heel je situatie op de hoogte zijn komen vragen: Ga je mee om zw kleding te kopen want we zijn VIER :shock: weken zwanger en we zetten zo uit… en als je dan verdrietig wordt verwijten ze je dat je het ze niet gunt.
Wij zijn pvd al zeven jaar bezig we gunnen iedereen echt het allerbeste maar zo’n opmerking :naughty: