Enzo was de afgelopen, samen met mij, 2 dagen bij zijn Omi.
Nu zijn wij fervent Rapleyers en inmiddels al een heel end verder ( Enzo is nu 1). Eet alles wat los en vast zit: spaghetti, Brussels lof, tonijn, zalm, zwaardvis, olijven, kippenpootjes. Je kan het zo gek niet noemen of hij eet het.
Is erg handig want waar we ook zijn, hij eet altijd met de pot mee.
Maar gister stond hij dus bij de fruitschaal en ziet een appel liggen: “Mmm, daar nemen we lekker een hapje van. Hé, daar ligt er nog 1. Ook maar even proeven. En dat oranje ding herken ik ook. Daar nemen we ook een hapje van. Maar bah, das niet lekker dat spugen we uit.”
Toen we bij hem kwamen (het was TE stil) waren uit elke appel kleine hapjes genomen. :mrgreen: En lagen er allemaal sinaasappelschilletjes om hem heen.
We hebben hem toen 1 appel gegeven en daar heeft hij een hele tijd aan zitten knabbelen.
Oh en hij heeft maar 4 tandjes: 2 boven en 2 onder. 
Mijn moeder en ik kwamen niet meer bij. Stoere Enzo. 8) Hij weet heel goed wat wel en niet eetbaar is en ik ben er van overtuigd dat dat mede komt door de Rapley methode.
Dat wilde ik even met jullie delen.
:mrgreen: :lol: Klinkt bekend!
Thomas is vooral een fruit en groente eter, en laat je bij ons in de supermarkt dus binnenkomen bij de groente en fruit afdeling :wall: …
We komen dus zo de winkel binnen; “mmmjammamamamamaaammmm” (zo maakt Thomas duidelijk dat iets lekker, heel, heel heeeeeeel lekker is). En als je dan door loopt zonder iets te pakken dan is het brullen, en dus graai ik altijd maar een tros bananen, zak appelen, cherietomaatjes mee, en dan kan meneer in de winkel al even smikkelen… totdat we bij de broodafdeling komen, dan klinkt er weer zo’n enthousiast gemummamammm :lol: !
Heerlijk he die kindjes, en ook heerlijk die Rapley methode, ze genieten echt van eten! :inlove:
schattige foto trouwens :inlove:
Geweldig verhaal en nog mooiere foto… :inlove: Als wij gaan eten, komt Chris sinds kort alvast bij zijn stoel staan, gaat dan mmmmmmmmmm zeggen en smakken… :mrgreen: Of als je vraagt of hij komt eten, dan komt ie echt aanrennen met een grijns van oor tot oor (lijkt z’n moeder wel… :roll: )
dat zijn jou woorden he hahhaa
Nou, jij zat naast me de tiende… Heb je me niet horen mmmmmmm-en en zien grijnzen…?? :mrgreen:
eeeeech wel hahaha
maar die ossehaas stukjes waren dan ook wel erg jammie !!!
Het is echt heel handig.
Het lukt hem nu ook om zijn bord te laten staan, daarvan af te eten en als hij niet meer wilt, het weer daarop terug te doen (i.p.v op de grond te gooien of dood te slaan op de tafel) :mrgreen:
Of de onderkant van zijn bord te bekijken om er zeker van te zijn dat daar niks boeiends is… :mrgreen:
Ooooh wat heb ik vreselijk zitten lachen om al jullie verhalen!!
Todat ik me realiseerde dat dit mij ook te wachten staat… En wij hebben behoorlijk wat fruitbomen in de tuin :naughty:
Mss ga ik toch mijn staafmixer tevoorschijn halen en alles lekker onherkenbaar fijn pureren 
:lol:
@mickey wrote:
Het lukt hem nu ook om zijn bord te laten staan, daarvan af te eten en als hij niet meer wilt, het weer daarop terug te doen (i.p.v op de grond te gooien of dood te slaan op de tafel) :mrgreen:
Hoe heb je hem dat geleerd?
Thomas bekijkt nog altijd afentoe de onderkant van zijn bord, gooit als hij genoeg heeft met veel ophef (mama kijk je wel?!) zijn eten op de grond, en als er iets op tafel is gemorst wordt dat heerlijk uitgeveegt of dood gemept…
Oh ja, als Thomas iets lekker vindt stopt hij het het liefst tegelijk zijn mond in :shock: !
We waren het zo zat dat het eten op de grond terecht kwam dat als ik zag dat Enzo op het punt stond om het weg te gooien of slinks onder de tafel liet verdwijnen (om vervolgens heel uitgebreid te gaan bekijken wat er gebeurt met een stukje dat valt :roll: ) dat wij dan zeiden:’ Enzo geef het maar aan papa/mama. Zodoende gaf hij het steeds vaker aan ons (ook uit zichzelf). En dat doet hij nu nog.
Het eten legden we in de eerste instantie vanaf zijn bordje (die wel buiten bereik stond) voor hem neer zodat hij zag waar het vandaag kwam. Hij at dan zijn eten op.
Toen zijn we het bordje steeds dichterbij gaan zetten zodat hij nu van zijn bord af eet en het bord laat staan.
Overigens begint hij nu van een lepel te eten. Hij eet zijn yoghurt zelf met een lepel waarbij wel zijn arm nog bijsturen.
Gisterochtend had ik 4 broodjes neergelegd. Was ondertussen de tafel aan het dekken. Was ik Enzo opeens kwijt… en 2 broodjes. Vond ik hem onder de tafel waar hij zijn broodjes aan het oppeuzelen was :inlove: