Zijn er meer vrouwen met rammelende eierstokken maar die niet in het bezit zijn van een partner?
Ik vind dat best wel moeilijk soms.
Ik heb natuurlijk al twee prachtige kinderen maar er is nog altijd een soort “honger”, ik ben nog niet klaar :oops: , voelt soms zelfs soort van ondankbaar ofzo en schaam me er bijna voor.
Misschien komt het wel omdat ik zo graag een mutserige gewone zwangerschap zou willen met veel gemiep als nieuwe spullentjes kopen, pret echo’s en bijbehorende pret en niet teveel zorgen. Ook een zwangerschap samen met een partner beleven lijkt me fijn net als een bevalling met een partner aan mn zij en daarna het samen zorgen voor een kindje.
Los daarvan, ook zonder het sentimentele partner-gemis-gebeuren zou ik erg graag ooit nog een kindje krijgen gewoon omdat ik denk dat er nog plek is voor een kind in ons leven.
Ik wil niet als een rammelende eierstok op zaaddonor jacht 
.
Ikzelf niet, maar maak het mee bij mijn beste vriendin. Ze is inmiddels 30 en heeft geen partner. Haar kinderwens is zo enorm groot dat ik iedere keer hoop dat ze een partner vindt. Ze heeft net een huis gekocht en zo nagedacht dat er ook een kleine bij zou kunnen.
Zij zit nu serieus te denken over een donor zoeken… En natuurlijk is iedereen om haar heen zwanger…
herkenbaar hoor. Nu niet meer natuurlijk, maar in 2008 schreef ik volgende blogje:
BOM BAM ik wil een zusje MAM
Nano wil een zusje.
Dat weet hij zelf nog niet, maar het is wel zo.
En dus zit Nano’s mama met de handen in haar haar. Dat ik op mijn 25ste mijn hoofd zou openbreken over het vraagstuk: hoe maak ik een zusje voor mijn zoon dat had ik natuurlijk nooit verwacht. Maar ik pieker me wat af. Mijn hoofd voelt een beetje als een escher-driehoek:
al mijn gedachtes, mogelijkheden en afwegingen, lijken uiteindelijk toch niet aan elkaar te lijmen te zijn, terwijl ze toch een soort van geheel vormen.
Het grote ding is natuurlijk dat stomme regeltje van het takes two, terwijl ik behoorlijk one ben. En dat helemaal niet erg vind, behalve nu dan. En dus zit ik opeens met mijn neus in de artikelen over BOM’s en BAM’s en ik krijg een bijzonder onpasselijk gevoel als ik er aan denk dat dan zomaar het moment zou kunnen komen dat ik al mijn mannelijke vrienden alleen maar zie als sperma-producenten, dat ik bij ze ga smeken of ik een potje mag hebben van dat wondermiddel.
En dat de bel gaat, en dat dat de meneer van Select Mail is, met een potje sperma in zijn handen. (goed dat ik er over nadenk: het scheelt een hoop stappen als hij gewoon zijn eigen potje sperma bij me afgeeft…)
En ik word letterlijk misselijk als ik denk aan zelf in te brengen spuitjes vol met potentiele zaadjes die na het inbrengen gaan vechten om samen met mijn eitje Zusje te maken. En dat ik dan de komende 20 jaar maar moet zien of die chauffeur van Select net zo’n gevoel voor humor heeft als ik, of dat ik opeens zit opgescheept met een sjaggerijnig Zusje, dat niet snapt dat Gummbah ontzettend grappig is, en Ab Normaal helemaal nÃét om te lachen is.
En trouwens, ik weet niks van cycli, eisprongen, vruchtbare dagen en dat soort zaken, en ik vertik het te gaan zitten uitrekenen wanneer de tijd rijp is om actie te ondernemen.
En had ik niet ooit besloten dat een kindje goed te doen was alleen, maar dat het met twee allemaal wel heel erg ingewikkeld zou worden?
En was er niet iets met liefde in combinatie met kinderen krijgen?
Dus, uh, allemaal heel leuk dat gebam en gebom (en ze zullen vast niet allemaal meer tuinbroeken dragen en mannen verafschuwen) maar ik geloof dat ik er toch maar niet in mee ga.
Blijft over: toch maar een échte man zoeken, die dan ook bij me intrekt en de vader uithangt voor Zusje, en Zusjes overgeef opruimt, haar kast in elkaar timmert, Nano en Zusje helpt ontbijtje op bed te maken op moederdag. Klinkt goed. Maar ja, zie mijn explosie van 20 oktober afgelopen jaar; ik word er verder niet echt warm van, van de rest van dat idee. En ik ken ook geen enkele (uh jawel, wel een enkele, maar die houdt dan weer van Ab Normaal, leeft 6000 km verderop, of anderzins) man die wél warm wordt van dat idee.
Dus blijft over: een moeder en een zoontje, een onoplosbaar vraagstuk en een handje vol levenswijsheden (tijd heelt alle wonden, komt tijd, komt raad enz enz) die hopelijk toepasselijk zijn
En die laatste levenswijsheden zijn hier wel uitgekomen, op een gegeven moment vÃél alles ook wel op z’n plek, het gevolg ken je!
Ik hoop dat bij jou dat moment ook komt, of dat nou een man in je leven is, of de berusting dat het met 2 goed is. :-*
Mooi stukje Fiep.
Ik wil ook niet bewust bammen of bommen, zeker niet na het lezen van je blogje hahahaha.
Het kan een mooie oplossing zijn, maar niet voor mij!
Zoon wil graag een broertje en dochter gewoon graag een baby.
Ik heb nog 10 jaar ongeveer en tja, komt tijd komt raad… Ik moet maar eens tegeltjes ophangen .
En je hebt nog wel zo’n tien jaar… Wie weet wat er allemaal kan gebeuren in die tijd.
Ik kan me wel voorstellen dat het erg moeilijk is hoor, een vriendin van mij heeft pasgeleden de knoop doorgehakt er toch alleen voor te gaan, heel spannend! Haar wens is ook echt puur een kinderwens, en bij jou lees ik toch ook het leven en ouderschap willen delen met iemand, niet?
dat gevoel van nog 10 jaar hebben, heb ik nooit gehad. Voor mij hing de wens voor een tweede kindje toch heel erg samen met het bestaan van nano. Ik wilde graag voor hem een Zusje, dat meer dan voor mezelf een 2de kind. En dan telde dus niet mijn periode waarin mijn lichaam nog in staat zou zijn om een kind te kunnen dragen maar de leeftijd die n heeft en die ik acceptabel vond om nog een ‘setje’ te vormen met Nr2.
Voor mij was afgelopen lente dan ook de laatste mogelijkheid. Was het toen niet gelukt, dan had ik het leeftijdsverschil te groot gevonden en was ik heel gelukkig gebleven met alleen nano.
(niet uitgesloten dat mijn leven heel anders zou kunnen lopen, ik een nieuwe man hier in nl tegen het lijf zou kunnen lopen met een prachtig huis en zo, en dat we dan alsnog over een jaar of 4/8 voor een kindje zouden gaan. Maar dat zou dan een andere behoefte-vervulling zijn dan die het nu is.)
Ja ik roep ook wel “ik heb nog 10 jaar”,
maar ik zou het natuurlijk erg leuk vinden als er geen mega groot leeftijdsverschil tussen zou zitten, al scheel ik zelf 7 jaar met mijn broer en dat vond ik vroeger flut maar nu merk je er niks van en hebben we een goede band met elkaar. Aan die 7 jaar leeftijdsverschil zullen we toch al snel komen omdat ik er niet verwacht dat er binnen 3 jaar een partner en kind komt.
Maar als mijn zoon 16 is en mijn dochter bijna 14 lijkt het me echt idioot als daar nog een baby bij komt eigelijk hahaha, kan ik me niks bij voorstellen gewoon.
Ja, ik zou het liefst een kindje krijgen met een partner ja. En mijn leven samen delen, maar toch ook weer niet te vast hahaha krijg het daar toch ook wel weer benauwd van. :lol:
@fiep klophout wrote:
dat gevoel van nog 10 jaar hebben, heb ik nooit gehad. Voor mij hing de wens voor een tweede kindje toch heel erg samen met het bestaan van nano. Ik wilde graag voor hem een Zusje, dat meer dan voor mezelf een 2de kind. En dan telde dus niet mijn periode waarin mijn lichaam nog in staat zou zijn om een kind te kunnen dragen maar de leeftijd die n heeft en die ik acceptabel vond om nog een ‘setje’ te vormen met Nr2.
Voor mij was afgelopen lente dan ook de laatste mogelijkheid. Was het toen niet gelukt, dan had ik het leeftijdsverschil te groot gevonden en was ik heel gelukkig gebleven met alleen nano.
(niet uitgesloten dat mijn leven heel anders zou kunnen lopen, ik een nieuwe man hier in nl tegen het lijf zou kunnen lopen met een prachtig huis en zo, en dat we dan alsnog over een jaar of 4/8 voor een kindje zouden gaan. Maar dat zou dan een andere behoefte-vervulling zijn dan die het nu is.)
En wat nou als het een broertje wordt (gewoon nieuwsgierig) ?
Marite. Ik herken je gevoel als geen ander.
Ben zelf ook bijna 4 jaar alleen geweest. En ik had begon rammelende eierstokken te krijgen toen Stein een jaartje of 1.5 was. Maar ja had ook geen partner dus kon er weinig mee.
Nu heb ik wel een partner. Gelukkig wilde hij ook heel graag kinderen en voelde het snel goed en zijn we "begonnen"voor een kindje. Helaas nog zonder resultaat.
Ik zou gewoon nog een setje kinderen doen als het leeftijdsverschil te groot wordt
@Selena wrote:
@fiep klophout wrote:dat gevoel van nog 10 jaar hebben, heb ik nooit gehad. Voor mij hing de wens voor een tweede kindje toch heel erg samen met het bestaan van nano. Ik wilde graag voor hem een Zusje, dat meer dan voor mezelf een 2de kind. En dan telde dus niet mijn periode waarin mijn lichaam nog in staat zou zijn om een kind te kunnen dragen maar de leeftijd die n heeft en die ik acceptabel vond om nog een ‘setje’ te vormen met Nr2.
Voor mij was afgelopen lente dan ook de laatste mogelijkheid. Was het toen niet gelukt, dan had ik het leeftijdsverschil te groot gevonden en was ik heel gelukkig gebleven met alleen nano.
(niet uitgesloten dat mijn leven heel anders zou kunnen lopen, ik een nieuwe man hier in nl tegen het lijf zou kunnen lopen met een prachtig huis en zo, en dat we dan alsnog over een jaar of 4/8 voor een kindje zouden gaan. Maar dat zou dan een andere behoefte-vervulling zijn dan die het nu is.)
En wat nou als het een broertje wordt (gewoon nieuwsgierig) ?
dan leg ik um te vondeling…
ik mag hopen dat mensen snappen dat als ik het over een Zusje heb als wens, dat dat dan maar een benaming is, en dat een broertje net zo welkom is…ik haat het woord brusje, dus ik heb het gewoon over een Zusje, al jaren
@fiep klophout wrote:
@Selena wrote:
En wat nou als het een broertje wordt (gewoon nieuwsgierig) ?
dan leg ik um te vondeling…
ik mag hopen dat mensen snappen dat als ik het over een Zusje heb als wens, dat dat dan maar een benaming is, en dat een broertje net zo welkom is…ik haat het woord brusje, dus ik heb het gewoon over een Zusje, al jaren
of je stuurt hem naar Oeganda!
en natuurlijk snap ik dat dit kindje gewoon gewenst is om wie het is!
@Jannigje wrote:
Marite. Ik herken je gevoel als geen ander.
Ben zelf ook bijna 4 jaar alleen geweest. En ik had begon rammelende eierstokken te krijgen toen Stein een jaartje of 1.5 was. Maar ja had ook geen partner dus kon er weinig mee.
Nu heb ik wel een partner. Gelukkig wilde hij ook heel graag kinderen en voelde het snel goed en zijn we "begonnen"voor een kindje. Helaas nog zonder resultaat.
Heel gek bij nr. 1 hier duurde het vrij lang voor ik weer rammelende eierstokken had… bij nr 2 was ze bijwijze nog geeneens goed en wel opgedroogt of die stokjes waren alweer aan het rammelen
, maar ja toen natuurlijk helemaal zinloos!En ik hoop dat jullie heel heel heeel snel resultaat mogen hebben! :-* :hug: :thumbup:
@maantje wrote:
Ik zou gewoon nog een setje kinderen doen als het leeftijdsverschil te groot wordt
Kinderen de deur uit en hop aan de volgende leg
Zo zit er nu dus een moeder bij zoon op school met nog een dochter in de 6e klas, nu zijn we allebei schoolmoeders, maar ik ken haar dus nog gewoon als (stief?)moeder van een klasgenootje :lol: .
Die gaat dus ookal erg lang mee!
grappig… ja mijn oudste en jongste zusjes schelen ook 16 jr dus dat kan idd!
Ik had zelf ook liever 2x 2 gehad eigenlijk, achteraf gezien :lol: Ik vind het nu een beetje sneu voor ons nakomertje, zo alleen met die drie erboven die heel hecht zijn. Maar ja, dingen gaan zoals ze gaan en weet je elk leeftijdsverschil heeft zo zijn voor en nadelen toch?
@Lune wrote:
grappig… ja mijn oudste en jongste zusjes schelen ook 16 jr dus dat kan idd!
Ik had zelf ook liever 2x 2 gehad eigenlijk, achteraf gezien :lol: Ik vind het nu een beetje sneu voor ons nakomertje, zo alleen met die drie erboven die heel hecht zijn. Maar ja, dingen gaan zoals ze gaan en weet je elk leeftijdsverschil heeft zo zijn voor en nadelen toch?
hihi, het is natuurlijk maar een grapje, alles heeft idd voor en nadelen :mrgreen:
Maar ik grap altijd tegen mijn vriendinnetje dat ze op moet schieten, anders moet ze er nog 2
Hoeveel leeftijdsverschil er is zegt natuurlijk ook niet altijd of de kinderen ook echt samen gaan spelen ect.
Hoop wel voor mijn meisje dat haar kleine baby zusje het goed met haar kan vinden, de jongens gaan steeds meer hun eigen gang terwijl zij met de poppen e.d. aan de slag wil! Wel grappig om te zien hoor, dat dat dus blijkbaar zo in meisjes zit :think:
Ja leuk is dat he?
Ons meisje is ook echt een ‘mengelmoesje’; aan de ene kant doool op tutten met kettinkjes, prinsessenjurken en spelen met de poppen, maar ze kan ook helemaal meegaan met de jongens in wild en stoer gedoe.
Voor haar hoop ik stiekem ook een beetje op een meisje erbij
@Lune wrote:
Ja leuk is dat he?
Ons meisje is ook echt een ‘mengelmoesje’; aan de ene kant doool op tutten met kettinkjes, prinsessenjurken en spelen met de poppen, maar ze kan ook helemaal meegaan met de jongens in wild en stoer gedoe.
Voor haar hoop ik stiekem ook een beetje op een meisje erbij
grappig ik had er voor wij het wisten helemaal niet over nagedacht behalve dat ik jongentjes wel iets makkelijk vind dan meisjes :oops: maar teon we hoorde dat het een meisje was zei ik meteen, dat is leuk voor ons andere meisje!