Hi allemaal,
Wij denken erover na om over te stappen op IVF/ICSI. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen met de punctie.
Mijn arts omschrijft het als een korte scherpe pijn, in tegenstelling tot een golvende menstruatie/achtige pijn, en volgens hem is he aanprikken zelf met een paar minuten gedaan.
Ik lees alleen maar horror verhalen over de punctie en ben ook benieuwd of er dames zijn die het achteraf gezien niet “verschrikkelijk” vonden, maar best mee vonden vallen. Ik was bv. zelf heel gespannen over de fertiloscopie/THL (combi tussen laparoscopie en HSG), en dat viel me enorm mee.
Hoe hebben jullie de punctie ervaren? (het prikken zelf, maar ook het roesje en de hele dag).
Lfs, Monne
Hoi,
Ik lees toevallig net dit berichtje en heb gisteren de punctie gehad. Uiteindelijk vond ik het allemaal erg meevallen.
Het aanprikken van de follikels voelt echt niet prettig, kleine steekjes in je buik. De arts adviseerde m’n hand op m’n buik te leggen en dan haar tegendruk te geven, dat hielp wel wat.
Wel heb ik via infuus morfine erbij gekregen, omdat ze door de 24 eiblaasjes wat langer bezig zouden zijn en bang waren dat het te veel pijn zou doen.
Het prikken zelf duurt idd maar een paar minuten.
Van te voren krijg je ook twee prikken in je vaginawand, dat voelt niet pijnlijker dan dat er in je arm bloed wordt geprikt.
Ik was lekker duf en heb verder thuis de hele middag liggen suffen op de bank. Het gaat nu al weer aardig. Raar gevoel nog wel in de buik, maar al stukken beter dan gisteren! 
Voor de punctie zou ik het echt niet laten om over te stappen IVF/ICSI! De volgende keer zou ik het zo weer doen.
Veel succes
:thumbup:
Internet is niet altijd een handige bron voor info. Vermoed dat je ong 70% ‘horrorverhalen’ zult lezen en de rest wisselt tussen veel pijn of goed te doen. Het is ook niet handig in de zin dat ieders pijngrens verschillend is. De een valt al bijna flauw bij bloedprikken en de ander doet fluitend een wortelkanaalbehandeling bv bij de tandarts. 
Ik kan enkel voor mezelf spreken; een punctie is niet tof, bij veel follikels nog minder tof maar voor mij elke keer (zit met de telling op 6 puncties) goed te doen. Mijn pijngrens is redelijk hoog want ik zit wel met allerlei verklevingen waardoor het aanprikken pijnlijker dan ‘normaal’ schijnt te zijn. En 1 x is er zelfs door de blaas heengeprikt. Maar iedere punctie sta ik na een kwartier rust een kop thee weer op om mee te gaan naar Nijmegen voor het wegbrengen van de opbrengst.
Mijn tip zou ook zijn als IVF af zou hangen van de pijn bij de punctie en je bent daar heel erg bang voor dan ben je er mss nog niet aantoe en iig stoppen met horrorverhalen lezen op internet. :thumbup:
Overigens is de arts die je nu behandeld degene die IVF zal gaan voorstellen als ze echt geen andere opties meer zien omdat dat wel min of meer je ‘eindstation’ is. De enige keuze die je dan hebt is wel of niet starten.
Dankjewel voor jullie reacties, weet nu iets beter wat ik kan verwachten!
Wij zitten niet bij een ziekenhuis maar een kliniek en die laten het tempo (in overleg) aan ons over. We mogen dus IUI blijven proberen maar we mogen ook nu al overstappen naar IVF ivm mijn leeftijd (ik ben bijna 36). We mogen dus zelf die afweging maken.
Nu eerst even afwachten (vandaag/morgen NOD, maar ik voel alweer dat het eraan komt) en dan gaan we beslissen wat we komende maand gaan doen.
Thanks dames!
Dan zou ik het zeker ook laten afhangen van het of je nog wel vertrouwen (genoeg) hebt in het IUI gebeuren. Heb je nog vertrouwen en durf je nog een paar pogingen te doen, of voelt het niet goed meer, vertrouwen weg dan IVF. Ik weet niet of de kliniek waar je zit te maken heeft met wachtlijsten dan zou ik dat ook laten meewegen. Het kan zijn dat je bv nog 3 maand moet wachten en in die tijd nog 3 IUI pogingen kunt doen (als dat mag tenminste soms hebben ze liever 1 hormoonloze maand tussen de IUI en IVF) dan is dat ook een optie.
Succes met je keuze en natuurlijk ook de behandelingen! :thumbup:
Hier ook absoluut geen horror verhaal hoor na de punctie.
Ik was tijdens mijn behandeling op een ander forum en hoorde daar ook vreselijke verhalen.
Ligt denk ik ook voor een heel groot gedeelte aan wat voor medicatie je krijgt
Ik heb namelijk mensen gehoord die alleen een paracetamol kregen :shock:
Ik kreeg even van te voren een infuusnaaldje aangelegd in de binnekant van mijn elleboogholte zeg maar
Net voor de punctie kreeg ik 2 spuiten in de baarmoedermond die heb ik niet eens gevoeld :eh:
Toen morfine via het infuus dus werd een beetje dizzy :lol: voelde aan 1 kant idd een korte scherpe steek maar kreeg toen gelijk nog wat extra in mijn infuus en verder helemaal geen last meer gehad.
In de loop van de dag wel een beetje een gevoelige buik gehad maar niet heel erg veel pijn ofzo.
Hopelijk gaan wij binnen niet al te lange tijd voor een brusje en dan zal ik ook zeker niet zo erg meer tegen de punctie opzien dus laat het daar niet van afhangen of je beslist om er mee verder te gaan.
Wij zaten trouwens bij Medisch Centrum Kinderwens, echt :thumbup: ervaring met iedereen daar.
Heel veel succes
Ik was door alle horrorverhalen zóóó bang geworden voor mijn eerste punctie. Echt huilen tijdens de follikelmetingen omdat het eraan kwam etc etc. Ik heb ook pilletjes gekregen om goed te slapen, en om 's ochtends alvast te pakken om rustig te kunnen blijven.
En toen was daar de dag van de punctie… Eesrt kreeg ik nog een infuus met morfine. Ik lag er echt helemaal klaar voor, maar het viel zo erg mee! Het aanprikken voel je wel, maar ik vond het zo machtig om op het scherm mee te kijken (en mee te tellen) dat dat al zo afleidt. Het enige wat ik onprettig vind, is als ze in je eierstok met de naald gaan draaien. Dat hebben ze toen ook niet meer gedaan, maar een 2e keer aangeprikt. (kleine stukjes waren prima te doen, maar ik had overstimulatie en ze moesten er dus erg veel, ook die behoorlijk ver weg lagen van waar ze mijn eierstok ingekomen waren)
Voor mijn 2e en 3e heb ik me niet eens meer druk gemaakt. Ja voor hoeveel eicellen het zouden zijn, maar niet voor het prikken.
Fijn is anders, maar het is mij ook meegevallen. Ik heb het meest last gehad van de plek waar de morfinenaald had gezeten.
Hmm… :think: mij is het toch wel wat tegen gevallen. Maar mijn buik zit dan ook vol met verklevingen na 6 operaties en is alles veel gevoeliger. Dus ik ben ook geen vergelijkingsmateriaal.
Het voelde af en toe als heftige menstruatie-pijn, zakte ook wel snel weer af. Morfine heb ik geen last van gehad. Na die tijd zijn we gewoon lekker gaan lunchen en wat shoppen!
Ik bekijk het wel zo dat het toch een belangrijke dag is, en weer een stapje dichterbij op dat moment. Na de punctie hoor je hoeveel eitjes en of de zaadjes goed zijn. Dat maakt alles weer goed. (bij goede uitslag natuurlijk).
ook bij mij geen horror verhaal
het kriebelde zelfs een beetje
ik had 25 follikels die aangeprikt zijn en zelfs nog een cyste waar ze per ongeluk ingeprikt hadden
ik had dan ook goede pijnstilling en heb een hoge pijngrens…
diazepam twee tabletjes en nog twee prikken in mijn bil
veel succes verder
Hoi dames,
Ik heb veel aan jullie ervaringen. mijn punctie komt inmiddels dichtbij, hij is voor woensdag gepland! spannend… Nu het ons allemaal in detail is uitgelegd wat er gaat gebeuren en ik lees jullie verhalen nog een keer, krijg ik er pas een goed beeld van.
Onze kliniek dient geen morfine toe, alleen als er echt reden toe is ( bv op basis van eerdere ervaring).
Ik moet voor de punctie een naproxen zetpil zetten (pijnstiller), tijdens de punctie krijg ik dormicum (roesje) en atropine (om bloeddruk goed te houden) en that’s it. Naderhand mag ik nog zo’n zetpil nemen.
Ik hoop dat er wat uit die punctie komt… Er groeien 7 eiblaasjes! Niet bijster veel, maar voldoende voor een punctie. Misschien dat de punctie door dit aantal ook iets minder lang zal duren… We gaan het meemaken.
Madelon, jij hebt je punctie eind juni gehad schreef je. Hoe is het je verder vergaan de afgelopen tijd…?
Groetjes, Monne
Nog even een vraagje tussendoor: Heeft iemand van jullie wel eens bruinverlies gehad een paar dagen voor de punctie?
Ik heb vandaag dezelfde soort gekleurde afscheiding (sorry voor de details) als die ik meestal heb een paar dagen voor mijn menstruatie.
Ik maak me geen zorgen om de follikels, maar een beetje om mijn baarmoederslijmvlies, daar komt het tenslotte vandaan.
Heeft iemand hier ervaring mee en is het iets waar ik me zorgen om moet maken of hoort het erbij?
Bedankt alvast!
Monne
Tussentijds bloedverlies/bruinverlies kan door de hormonen komen. Ik zou me niet al te veel zorgen maken. Ik neem aan dat je op de dag van de punctie ook met Utrogestan-bolletjes moet beginnen. Deze houden je baarmoederslijmvlies in stand.
Heel veel succes!
Hi allemaal,
Aangezien ik dit topic gestart ben, vind ik het ook wel goed om hier te vertellen hoe mijn eigen punctie uiteindelijk is gegaan. Zeker omdat hij 100% mee viel.
Ik had 7 rijpe follikels en 1 kleine die ook werd meegeprikt. 3 aan de ene kant en 5 aan de andere kant. Ik moest 's ochtends een Naproxen zetpil nemen (pijnstiller). Die werkt iets van 7 uur lang. Vervolgens ben ik stikzenuwachtig geworden omdat wij om 9.00 het potje van mijn man in moesten leveren en pas om 9.45 de punctie hadden. Dit vond ik zeer onprettig, die wachttijd.
Tijdens de punctie kreeg ik eerst via het aangelegde infuusje Atropine om mijn bloeddruk goed te houden en daarna Dormicum (een roesje). De meeste vrouwen die een roesje krijgen, lees ik, voelen vaak toch nog wel wat, en ze kunnen meekijken op het scherm. Bij mij liep dat wat anders… Het roesje hakte er flink in en ik was gewoon knock-out. Hoorde in de verte af en toe iemand wat zeggen, maar heb geen moment mijn ogen open gehad. Ik was in een soort halfslaaptoestand. Heb 1 klein prikje gevoeld in het begin maar omdat je te slap bent om daar lichamelijk op te reageren of te verkrampen ofzo, is het ook meteen weg.
Het is wonderlijk hoe snel je naderhand weer opknapt. Je krijgt je kleding aangereikt, een kop koffie en na 5 minuten loop je weer naar buiten.
Na thuiskomst was ik moe, hangerig, maar voelde me lichamelijk eigenlijk best fit. Dat is wel verraderlijk, want de pijnstiller werkt nog.
Aan het eind van de middag/avond toen die uitwerkte, ontwikkelde ik pijn in mijn buik, beetje lastig met lopen enzo. Als ik moest lachen merkte ik dat er gerommeld was in mijn buik… Ik kon nog een tweede zetpil nemen maar dat vond ik niet nodig. Ik heb 2 nurofen genomen en dat werkte prima. De dagen daarna heb je een beetje opgezette buik die van binnen beurs aanvoelt, maar dat is prima te doen als je je rustig houdt.
Kortom: Vlotjes verlopen , absoluut géén verschrikkelijke ervaring en geen angst om het nog eens te moeten doen! Ik realiseer me dat het bij mij wellicht makkelijker verliep dan bij menig ander, maar ik heb nu een referentiepunt. Als ik iets wakkerder was geweest en wat meer pijn had gevoeld had ik het ook prima volgehouden.
Grt, Monne