Hallo allemaal,
Dochterlief van 4 lag gisteravond opeens te blaffen als een zeehond en kon geen adem krijgen. Ik schrok me rot en ben als een dolle naar de huisartsenpost met haar gereden. Pseudokroep. Rustig blijven en het gaat vanzelf over. Wat een schrik.
Vandaag vertelde een collega dat zijn broer zo’n 40 jaar geleden aan pseudokroep is overleden. Dat soort dingen moet je niet aan mij vertellen he, zeker niet als ik zwanger ben. Ik begrijp de bedoeling, maar dit zijn andere tijden, toen had de arts het niet serieus genomen, maar tegenwoordig overlijden er toch geen kinderen meer aan pseudokroep.
Toch?
Pffff.
Een ongeruste Carenza.
Ik denk dat hij bedoelt aan kroep. En dat komt in Nederland echt bijna niet meer voor.
Nee, echt, pseudokroep. Dokter had het verkeerd ingeschat. Ach, het was veertig jaar geleden, mijn zwangerschapshormonen gaan met me aan de hobbel, dat zal een zeldzaam geval zijn geweest. Ben me gisteravond gewoon doodgeschrokken, was de eerste keer en ik heb nog nooit mijn kind zo benauwd gezien. Ik dacht op dat moment echt dat ze dood ging, brrrr.
Ik heb ook een peuter die ondertussen denk ik 4 of 5 keer een aanval van pseudokroep heeft gehad. En ook de jongste vermoed ik dat die er 1 heeft gehad. Maar rustig blijven helpt het beste idd. De eerste keren zat ik nog met hem in de badkamer met de hete kranen aan, maar dat is een fabeltje, dat dat echt helpt. Wel dat het kind rustiger wordt, maar niet tegen de benauwdheid op zich. Dus sindsdien doen we dat niet meer, maar hem bij ons in bed nemen, dan is hij een stuk rustiger en valt hij vaak wel weer in slaap. De volgende morgen is het dan helemaal over.
(het is alleen een beetje opbrekend om zelf de hele nacht wakker te zijn 
)
Hier ook een dochter die het een paar keer heeft gehad. De eerste keer nog met hete douche aan in de badkamer gaan zitten, maar de keren daarna gewoon bij haar of bij ons op bed. Rustig praten, boekje lezen, afleiden, over haar rug kriebelen (wordt ze altijd heel rustig van) en dat hielp het best! Nu al heel lang niet gehad, dus neem aan dat ze er nu overheen gegroeid is.
hier heeft Odin het ook een keer heel erg gehad toen logeerde hij bij m’n schoonmoeder
die heeft toen wel 112 gebeld en is hij afgevoerd naar het ziekenhuis
duurde ook wel een tijd voor hij er helemaal uit was (uit die “aanval”) maar hij mocht wel dezelfde nacht weer mee naar huis
wij hebben er nu medicijnen voor
schrikken is dat he. De middelste heeft het hier ook een paar keer gehad. Vooral de eerste keer schrik je je een ongeluk. Hier zit hij af en toe aan de puffers, dus die hebben we in huis. Dus in zo’n aanval gebruiken wij hem ook.
Hier ook beide meiden die wel eens pseudokroep hebben gehad.
Vanaf de geboorte van de oudste was juist dát hetgene waar ik tegen op zag! Dus ook heel vaak de pagina over pseudokroep in het boekje hier gelezen.
Toen de oudste zo’n aanval had bleef ik heel rustig. Op de badkamer gezeten. Nadat zij weer sliep werd ik zelf pas onrustig 
Maar ik was megatrots dat ik dit zo goed had gedaan voor mijn gevoel.
Of buiten in de frisse lucht. Dat was de tip vN onze huisarts. Zelf heb.ik en mijn broer.als klein kind ermee in het ziekenhuis gelegen, moet wel zeggen dat we toen okk nog bronchitus hadden. Onze dochter heeft het veel gehad, vooral de blafhoest gelijk een zeehond.
Helaas hier ook twee kinderen met pseudokroep…de oudste is er nu redelijk over heen gegroeid gelukkig. De jongste heeft de afgelopen 3 weken min. om de dag een kroep aanval gehad. Zo zielig. Gisteren maar naar de HA geweest want wanneer houdt het nu op. Nu flixotide gekregen en ventolin. Hopelijk gaat het nu beter.
Vannacht goed geslapen eindelijk ondanks een flinke hoestbui rond half 9 in de avond. Maar geen kindje dat ik op handen en knieen op zijn bedje aantref met een blafhoest en gierende ademhaling.
Het is zo zielig. Of er kindjes aan kunnen overlijden, ik denk van wel. Waarom niet. Het kan altijd zo heftig zijn dat ze echt geen lucht krijgen natuurlijk. Maar de kans op zo’n heftige aanval is gelukkig heel gering. :thumbup: