Hallo,
Hierbij mijn verhaal omdat ik even mijn hart wil luchten en ik erg benieuwt ben naar jullie menigen.
Vanaf 15 juni jl. heb ik mijn zoontje van 21 maanden oud voor het eerst naar de chreche gebracht (daarvoor enkele halve wendagen gehad) voor twee dagen in de week. Hij had het in het begin heel erg moeilijk om te wennen, alleen maar huilen en zo erg dat de leidsters mij weleens gebeld hebben om hem op te komen halen omdat hij ontroostbaar was. Nadat het eindelijk wat beter ging en hij zijn plekje gevonden had, is hij ongeveer drie weken geleden ernstig in zijn wang gebeten. Zijn wang was helemaal beurs, rood en later blauw en het heeft zo’n 1,5 week geduurd voordat die hele bijtkring eindelijk weggetrokken was. Ik heb toen met de leidster gesproken aan de telefoon en gezegd dat ik dit nooit meer wil hebben en of ze hier heel erg goed op willen letten dat dit niet meer gebeurd. Toen vertelde ze mij dat mijn zoontje een gevoelig huidje had (is ze gek ofzo?! het ligt zeker aan zijn huid!) en dat op deze leeftijd kindjes nou eenmaal bijten. Ze zouden er wel extra op gaan letten dat dit niet meer gebeurd. Nu is afgelopen maandag 13 juli jl. mijn zoontje door dit zelfde kind in ALLEBEI (!!) de wangen gebeten. 
Weer net zo ernstig als de eerste keer. Mijn moeder had hem opgehaald op de creche en vertelde dat ze van de leidster gehoord had dat het hoofd van de chreche de volgende dag contact hierover met ons zou opnemen. Ook had ze gehoord dat de moeder van het bijtende kind gezegd zou hebben dat mijn zoontje dan maar terug zou moeten bijten! Nou dat zit helemaal niet in het aard van mijn kind, want dat is een joris goedzak, zo een lieverd die zou nog geen vlieg kwaad doen!! Mijn man en ik zijn de volgende dag naar de cheche gegaan want we wilde hier ook graag even persoonlijk met de leidsters van de groep over praten, hoe dit nou heeft kunnen gebeuren. Na een kort gesprek met de leidsters waarin zij ons vertelde dat dit zelfde kindje meerdere kinderen al heeft gebeten, inclusief zijn eigen neefjes en nichtjes, en dat ze dit in deze ernstige mate nog nooit hadden meegemaakt arriveerde het hoofd van de chreche die meteen met ons een gesprek aanging. Ze vertelde mij geen bijtprotocol te hebben en zelf ook niet precies wist hoe ze hiermee om moest gaan. Ik zei dat ik dat bijtende kindje niet meer in de groep van mijn zoontje wil hebben en ze stelde voor om te proberen om mijn zoontje naar een andere groep te verplaatsen. Ik vertelde haar dat dat bijtende kindje dan maar naar een andere groep moest want mijn zoontje is niet het probleem en heeft al genoeg geleden. Tevens heeft mijn zoontje een hele moeilijke start gehad om zich thuis te voelen en heeft nu net een beetje zijn plekje gevonden. Dus zou ze proberen het bijtende kindje naar een andere groep te verplaatsen en dit gaan overleggen met de ouders. Ze belde mij woensdag op met het voorstel om het bijtende jongetje gewoon in de groep te laten bij mijn zoontje maar om en extra personeelslid constant op te laten letten. Ik vertelde haar dat ik geen enkel risico meer wil nemen, want ik durf het gewoon niet meer aan en dat ik vorige keer ook al het vertrouwen heb gegeven, en toch is het nog een tweede keer gebeurt (eigelijk een 3e keer). Toen kwam ze alsnog weer met het voorstel mijn zoontje naar een andere groep te sturen, waar we het al eerder over gehad hadden en ik bleef bij mijn standpunt dat hij niet het probleem is maar het slachtoffer is en heel veel moeite heeft te wennen en ik dan vind dat het bijtende jongetje naar een andere groep moet. (Hoe oneerlijk?! Het slachtoffer wegsturen en de bijter mag blijven?)Ze zou dit nog even overleggen met de leidsters en mij er van de week over terug bellen. Ik heb haar de dag erna (vandaag vrijdag 17 juli) gebeld omdat maandag zijn chrechedag is en ik graag de bevestiging wilde dat het jongetje wat bijt niet op de groep van van hem zou zitten maar ze had een vrije dag en haar collega nam haar gsm aan en ze zou dit even uitzoeken en overleggen met de leidsters en hierover terugbellen. Toen ze terugbelde vertelde ze mij dat hij gewoon op zijn eigen groep bleef en dat mijn zoontje dan maar naar die andere groep moest. Want als we de bijter naar die andere groep doen dan is de kans nog groter dat hij meer gaat bijten. Ik vertelde haar dat ik het zeer oneerlijk vind dat mijn zoontje hier dan onder te lijden heeft na alle ellende die hij al mee heeft gemaakt. Dat ik niet vind dat de goede onder de slechte hoeven te lijden. Het maakte haar niet uit wat ik zei, hij gaat niet van die groep af. Toen heb ik haar verteld dat ik dus niet meer maandag en woensdag naar mijn werk kan gaan en dat ik alle financiele schade die hieruit voortvloeit en het letsel en de emotionele schade die mijn zoontje heeft geleden bij een advocaat op hun ga verhalen. Ik was echt heel boos. Dat zowel mijn dochtertje en mijn zoontje beiden niet meer komen en ik hier een zaak van ga maken omdat ik vind dat deze kwestie zeer onrechtvaardig wordt behandeld. Toen ik haar achternaam vroeg wilde ze mij deze niet melden, hoe onproffesioneel. Ze zei alleen dat ze geen zin had om op haar vrije dag zich met zo een soort gesprek bezig te houden. Ik ben direct na het telefoongesprek naar de chreche gegaan om de spulletjes van mijn kinderen op te halen. Toen ik aankwam en de leidster buiten op de parkeerplaats zag vroeg ik of ik haar even wat mocht zeggen. Dat hij maandag niet meer zou komen. Dat hebben we al begrepen en daar gaat het hoofdkantoor over en ze liep weg. Eenmaal binnen kwam ik twee leidsters van mijn dochter tegen en ze vertelde mij dat ze mij vanuit een moederhart heel goed begrijpen maar dat de leiding dit helaas anders ziet en ze begrepen mijn standpunt heel goed dat mijn kindje hier niet het probleem was om naar een andere groep te hoeven.
Het allerliefste laat ik mijn kindjes op de chreche maar ik wil niet dat mijn zoontje de dupe is door ieder keer gebeten te worden en naar een andere groep te moeten terwijl hij niets verkeerd heeft gedaan. Ik vind dat ze dit zeer onrechtvaardig hebben gehandeld. Nu zit ik natuurlijk ook aan een opzegtermijn van twee maanden vast en dien ik ook nog te betalen. En mijn dochter die het daar ontzettend naar haar zin heeft gehad, (gaat gelukkig volgende maand naar school) die ik door deze principekwestie ook niet meer laat komen, vind ik ook heel erg. Ik had het heel graag anders opgelost gezien.
Wat vinden jullie hier nou van?
Groetjes,
:eh:
Bijten gebeurt inderdaad op deze leeftijd wel ja. Dat is geen uitzondering. Mijn dochter is ook al eens gebeten en ook dat duurde bijna 2 weken voordat het weggetrokken was. Ik vind de oplossing die de creche aandroeg om extra personeel op het kindje dat bijt te laten letten wel erg goed. Helemaal 100% voorkomen kan je bijten niet denk ik. Ik vind jouw reactie om er een ‘zaak’ van te maken en er gelijk maar een advocaat op te zetten heel erg overdreven. En ik denk dat je hiermee meer kwaad dan goed doet. Bovendien denk ik dat je weinig kans maakt. Jij kiest ervoor je kindjes van het kdv te halen, ze zijn niet weggestuurd. Je bent op geen enkele manier meewerkend of flexibel en staat niet open voor enige vorm van oplossing.
Ik sta wel open voor oplossing, maar ik vind het erg oneerlijk dat mijn zoontje dan naar een andere groep moet. Hij heeft toch niets verkeerd gedaan?
Wat hun voorstel betreft om er een extra personeelslid op te zetten, ze zouden de vorige keer al extra letten op dit bijtende kind en ook dat hebben ze toen niet goed gedaan want hij is nu in twee wangen gebeten. Dus opletten doen ze niet, zeker niet als je nagaat dat het kindje nog alle tijd heeft om de andere wang ook nog even te doen. Dat vertrouwen heb ik dus niet meer. Dat extra personeelslid moet toch ook eens naar de wc of lunchen? Ik durf het gewoon echt niet meer aan. Het is zo erg geweest op zijn wangen, hij heeft gewoon willen doorbijten.
Kijk en wat betreft die advocaat, ik was gewoon heel boos, je hebt misschien ook wel gelijk maar het gaat wel om mijn kind, das toch je kostbaarste bezit en als je vind dat je kindje onrechtvaardig wordt behandeld kun je vanwege alle emoties weleens wat feller reageren toch? Nou ik wel hoor, ik ben ook maar eens mens 
Hoi Lon
Als eerste wil ik je een hele dikke knuffel geven :hug:
Ik begrijp heel goed dat je boos bent en terecht.
Ik ben zelf leidster op ene kdv en ik kan je vertellen dat je bijten niet als leidster kunt voorkomen. Er zijn soms 16 kindjes op de groep en als leidster zijnde hebje geen ogen voor en achter hoe graag wij dat ook zouden willen, bijt, krab, slaan gedrag blijven we niet voor, ook al zien we het gebeuren dan ben j enog te laat om in te grijpen zo snel gaat het en uiteraard word het niet getolereerd.
Om extra personeel in te zetten zins ik een zeer coulante aanbieding.
Het bijtertje naar een andere groep plaatsen is in mijn ogen zinloos, je verlegt alleen het probleem, je lost er niets mee op, al bergijp ik jou frustratie heel erg goed tov jou lieverd.
Het MAG niet gebeuren zeker niet 3x, maar juist bijtertjes weten heel goed welk “slachtoffer” ze kiezen en daarmee bedoel ik de “goedzakjes”
Ik wil absoluut het verhaal van jou kdv niet goed praten, de manier waarop jij te woord bent gestaan door de leidster (ik heb een vrije dag en geen zin om deze discussie te voeren) slaat in alle redelijkheid nergens op.
Jij bent klant en een luisterd oor en excuses is het minste dat ze j ekunnen bieden.
Persoonlijk denk ik ook dat jij door je boosheid iets te “hoog van de toren hebt geblazen” door met een advocaat te dreigen. Ik begrijp dat dat voortkwam uit frustratie en boosheid. Ik kan natuurlijk totaal niet inschatten hoe het kdv-personeel daar werkt, maar persoonlijk zal ik er alles aan doen om iig de ouder warvan het kindje het overkomt zoveel mogelijk het gevoel te geven dat het serieus genomen word en dat ik er alles aan zou oen wat binnen mijn macht ligt om het bijten t ekunnen voorkomen. Ook bij ons zou er dan een gesprek komen met de ouders van het bijtertje en in zeer ernstige gevallen en als het bijtertje echt een gevaar voor de groep vormt kan deze worden verzocht andere opvang te zoeken, maar ik herhaal dit iz zeer zeldzaam.
Bijten is vaak een fase , frustratie van een kind dat verbaal vaak nog niet sterk is en zijn frustraties zo uit. Het is geen goede manier, maar iets wat heel moeilijk is om af te leren en wat vaak pas over gaat als een kind verbaal kan comminuceren.
Wat ik met mijn verhaal wil bereiken is jou het gevoel t egeven dat ik je heel goed begrijp, maar dat ik ook als leidster zijnde weet hoe rot het is (om het t emoeten vertellen als een kindje gebeten is) en dat er gwoonweg niet altijd wat aan te doen is ho egraag je dat ook wilt
Ik hoop dat ik je met mijn verhaal iets meer een beeld te doen hebben gegeven hoe het e rop een groep aan toe gaat, ondanks het gevoel dat ik jou als mama zijnde heel goed begrijp en er van uit ga dat de leidster op jou kdv profesioneel en naar eer en geweten handelen en werken.
Liefs Joy
Hoi Joy,
Bedankt voor je reaktie, ben blij dat je me een beetje begrijpt. Het is gewoon mijn moedergevoel dat ik mijn kleine ventje wil beschermen en dat zie ik ook als mijn taak. Je wilt niet weten hoe kapot ik hier van ben.
Ik wil hem ook gewoon niet nogmaals het verdriet aandoen om te wennen op die andere groep. Hij heeft in mijn ogen al genoeg geleden. Hij was ontroostbaar in het begin toen ik hem naar de chreche bracht. Thuis als ik visite krijg kruipt hij huilend weg in een hoekje en roept hij mij. Andere kindjes die hij nog niet kent loopt hij bang voor weg tot hij weet dat het okay is. Het is gewoon een overgevoelig onzeker mannetje, een echte emotionele joris goedzak en ik hoop maar dat dit de leeftijd is en hij ooit wat zelfverzekerder gaat worden en voor zichzelf op leert komen. Hij is dus al zo onzeker en bang en al zeker geen koploper, vandaar dat ik als moeder er extra kapot van ben dat dit hem nou juist met alle angsten die hij al heeft moest overkomen.
Als dit mijn dochter was overkomen had ik waarschijnlijk wel ermee ingestemd dat ze naar een andere groep zou gaan, want zij is bijdehand en went snel en komt ook voor zich zelf op, dus haar zal dit gelukkig denk ik niet snel overkomen. Maar toch blijf ik het niet fair vinden om het slachtoffer weg te sturen en de dader mag blijven.
Ik vond het heel belangrijk dat mijn zoontje nu eindelijk naar de chreche ging voor zijn zelfverzekerdheid en sociale contact, dat ik hoopte dat hij daardoor steviger in zijn schoenen zou gaan staan en nu na deze bijtervaringen weet ik het gewoon niet meer.
Iig bedankt voor je fijne reaktie… ik moet het even laten bezinken, momenteel weet ik gewoon niet meer wat te doen.
liefs, lon
IK kan mij voor stellen dat je niet zo goed weet wat je nu moet doen. Mss in alle redelijkheid no0g een ker met de vestigingsmanager om tafel en goede afspraken maken, ook duidelijk vertellen dat je mss zelf onredelijk hebt gereageerd van uit je moeder-gevoel persepctief.
Heb je echt het idee dat je je vertrouwen niet meer terug krijgt kun je wellicht nog een ander kdv bezoeken en dan de wentijd met je zoontje langzaam opbouwen.
Ik wens je heel erg veel succes met het maken van een voor jou juiste beslissing,
Liefs Joy
hoi
ook ik ben een leidster kdv…
en ik ben enigzins geschrokken hoe jij te woord bent gestaan…
mocht een van ons je zo te woord staan, dan krijgen wij toch echt wel een gesprekje met de leiding. 
op mijn groep hadden wij ook een bijtertje… helaas heeft hij iid wat slachtoffertjes gemaakt…wij hebben het redelijk onder controle gekregen door hem extra aandacht te geven en positief te benaderen…
hier door kreeg hij het gevoel begrepen te worden… waardoor hij veel minder bijtneigingen kreeg. op het moment heeft hij al een poos niet meer gebeten :dance:
( heb jij even niets aan, maar misschien kun je dit als opzetje gebruiken naar de leidsters toe )
wbt de oplossingen… het bijtertje naar een andere groep is geen oplossing… het is onmacht van dat kindje, het kind verplaatsen geeft iid meer aanleiding tot bijten…
jouw kindje naar een andere groep… hij zou idd weer even moeten wennen, maar ws zal hij zich wel weer veilig voelen daar… zonder zijn aanvaller.
een extra leidster ( wat een luxe dat ze dat kunnen aanbieden)… tja weet niet of dat zou helpen… zo word er alleen maar meer aandacht op bevestigd waardoor het nog meer zou kunnen uitlokken…
ik denk dat je ondanks dat je er tegen bent… toch maar eens over zou kunnen denken om je zoontje op de andere groep te laten plaatsen ( als je nog terug wilt naar dit kdv) kinderen zijn best flexibel daarin…
ik zou zeggen probeer het een keertje uit… als hij het dan goed doet dan is voor jullie dat al een stuk oplossing…
en misschien dat je in de leidsters van die groep wel weer vertrouwen kunt vinden…want ik snap best dat je vertrouwen in de leidsters van zijn groep nu kwijt bent. :hug: of dat je zoontje zijn vertrouwen in hun kwijt is…
ik snap ook jouw oogpunt waarom het slachtoffer verplaatsen…maar uit ervaring blijkt dat dat toch de beste oplossing is… en helaas is die ervaring er…
en dat je zo boos bent geworden, dat ken ik… ik ben vorige week ook uit mijn slof geschoten toen weer Dave zijn bril stuk was…
tegen mijn eigen collega’s nog wel… :oops: … ik heb toen geëist dat ze het in hun logboek moesten opschrijven, dat er weer iets aan de hand was en dat ze extra moesten opletten op Dave ( lang verhaal, maar ik snap je echt)
de volgende keer dat er wat gebeurt ga ik ook echt naar het hoofd…zo niet een stapje hoger…
en het is echt niet fijn om uit te moeten vallen tegen je collega’s…
zelfs ik heb van zijn groep nog geen excuses mogen ontvangen…
dat is een van de eerste dingen die ik doe, mocht ik een ouder moeten vertellen dat hun kindje pijn heeft geleden…of als er zoiets duurs stuk is…
mijn advies… probeer het toch eens op de andere groep,
vraag een gesprek aan met de leidsters en het hoofd…en vertel hierin wat je zo is tegen gevallen in hun reactie naar jou toe.
ben je dan nog niet tevreden… dien dan een officieële klacht in. ze moeten aangesloten zijn bij een klachtencommissie, deze staat in het pedagogischbeleidsplan als het goed is.
succes :-*