Ik zit hier echt met een groot probleem.
L.R. is vanaf zijn geboorte af aan bezig met huisartsen, ziekenhuisbezoeken, opnames, kinderartsen, medicatie (ab en pufjes, prednison e.d.).
I.S. weet niet beter dan dat medicatie bij het leven hoort voor L.R.
I.S. heeft wel vaker gezegd dat zij ook medicijnen wil, ook een paracetamolletje. Nu is zij 1ste kerstdag heel erg ziek geworden waardoor wij naar de hap moesten gaan met haar. Daar bleek ze aan beide oren een middenoorontsteking te hebben. Dus kreeg ze ab voorgeschreven. L.R. heeft gisteren van de ha ab voorgeschreven. Wat gebeurd er daarnet. Ze moesten alletwee hun medicatie innemen.
Waarop ik zeg, kinders, kom even hier, jullie moeten je medicijnen innemen.
I.S. rent op mij af!! gilt… IK EERST!!! IK EERST!!! LEKKER!!! IK EERST!!!
Ik ben echt volledig uit mijn dak gegaan. Heb gezegd dat medicijnen krijgen en innemen niet leuk is, dat het niet lekker is, en dat het niet hoort. Dat ziek zijn niet leuk is, dat het pijn doet.
Je wil niet weten HOE VAAK dit wij al tegen haar hebben gezegd, dat wij juist heel blij zijn dat I.S. gezond is en niet vaak naar een dokter hoeft, dat wij zo enorm trots zijn op haar dat zijn geen medicatie hoeft in te nemen.
Ik ben zo bang dat zij dalijk zo persoontje wordt die alles aangrijpt om maar “ziek te zijn”. Ik weet niet hoe dat heet.
L.R. weet niet beter alsof hij elke dag medicatie krijgt, I.S. denkt waarschijnlijk dat het leuk is of wat dan ook, want ze stond echt met een big smile te springen en te gillen zodat zij als eerste de ab kreeg.
Help!! Ik vind dit echt een groot probleem, want nogmaals, ik wil niet dat ze dalijk alle ziektes aangrijpt om maar aandacht te krijgen. Zij krijgt haar aandacht! We doen dingen met haar alleen enz.
Ik ben zo bang dat zij dalijk zo persoontje wordt die alles aangrijpt om maar "ziek te zijn". Ik weet niet hoe dat heet.
hypochondrie.
Ik vind zelf haar reactie wel logisch ergens, en zou er ook nog niet zo zwaar aan tillen als jij nu doet. Ziek zijn geeft nu eenmaal óók een hoop aandacht, en dat kan voor een zus heel vervelend zijn.
Ik zou dus ook niet boos zijn als zij een keer blij is dat ook zij een keer medicijnen moet, maar haar lekker in de watten leggen en wel blijven uitleggen dat het (iig voor broertje) helemaal niet fijn is dat ie áltijd medicijnen moet. Maar boos worden lijkt me in dit geval niet echt de oplossing, juist omdat ik haar reactie wel begrijpelijk vind. Pas als ze idd als een hypochondiër gaat veinzen dat ze ziek is om maar die aandacht te krijgen, dan denk ik dat je aan de bel moet trekken. Maar nu ze echt ziek is verdient ze gewoon een extra dikke knuffel en is het eigenlijk gewoon mooi meegenomen dat ze die medicijnen als iets leuks ziet ipv dat je daar een strijd voor aan moet gaan :wink:
Ik zou er ook niet te veel op ingaan.
Hier is het ook altijd zo…is de een ziek wil de ander dat eigenlijk best ook zijn. Alsof het leuk is…maar het gaat meer om de aandacht daaromheen denk ik.
Als de één een paracetamol moet voor bijv. koorts oid dan wil de ander dat ook wel. (wat diegene natuurlijk niet krijgt).
Ik heb zelfs wel eens voor niets bij de HA post gezeten omdat mijn oudste het erg interessant vond om naar de dokter te gaan :?
Ze had al twee keer eerder een elleboog uit de kom (zondagsarm) en het leek er op dat het weer het geval was :? Eenmaal daar aangekomen na tel. overleg gaat ze rustig zitten spelen…niets aan de hand :oops:
@alex wrote:
Ik heb zelfs wel eens voor niets bij de HA post gezeten omdat mijn oudste het erg interessant vond om naar de dokter te gaan :?
Ze had al twee keer eerder een elleboog uit de kom (zondagsarm) en het leek er op dat het weer het geval was :? Eenmaal daar aangekomen na tel. overleg gaat ze rustig zitten spelen…niets aan de hand :oops:
en zo ben ik wel eens van mijn werk weggegaan om mijn kind op school op te halen terwijl achteraf bleek dat die gewoon zin had om een middagje op de bank film te kijken:wall: (ik heb hier 2 dvd’s die alleen gekeken mogen worden als ie ziek is, als speciale troost)…Ik denk dat dat gewoon heel normaal is dat kinderen dat wel aantrekkelijk vinden, dat ziek zijn, beetje vertroeteld en verwend worden, niet naar school hoeven enz enz. (en uiteindelijk is het dan allicht juist hypochondisch van de ouders om meteen te denken dat er iets mis is als je kind een keer ziek wil zijn om de aandacht
).Hoe dan ook denk ik dat je door zo uit je palat te gaan toen zij zo blij was dat ze medicijnen mocht, en door toen te beginnen over dat het voor broertje helemaal niet leuk is om altijd medicijnen te moeten, dat je toen haar momentje een beetje hebt afgenomen door juist als zij een keer (echt) ziek is, het weer over hem te laten gaan ipv over haar.
Even de titel aangepast, want jullie hebben me laten inzien dat het niet zo heel groot probleem is :oops: alhoewel het wel zo voor mij voelde.
Hoe dan ook denk ik dat je door zo uit je palat te gaan toen zij zo blij was dat ze medicijnen mocht, en door toen te beginnen over dat het voor broertje helemaal niet leuk is om altijd medicijnen te moeten, dat je toen haar momentje een beetje hebt afgenomen door juist als zij een keer (echt) ziek is, het weer over hem te laten gaan ipv over haar.
:oops: daar heb je een goed punt :oops:
He verdorie, nu voel ik me weer schuldig :wall:
:-*
Niet schuldig voelen over dingen die je niet kan veranderen. Geef je dochter een dikke knuffel, zeg sorry, en laat haar de volgende keer als eerste als ze dat wil.
Ik denk dat zij dat allemaal nog niet overziet maar gewoon ook eens ziek wil zijn. Klaar toch? Voor jullie zit er een hele emotionele toestand achter door I.S., voor haar niet.
Ik zou het niet groter maken dan het is, hoe belangrijker jij het maakt, hoe belangrijker zij het zelf gaat vinden.
Je laatste zin Fryskefaam, dat is ook weer waar. Thank!
ooo ik herken het in zekere zin wel joh.
Onze jongste heeft ook een jaar van veel ziekenhuisbezoekjes, medicijnen etc achter de rug.
Vanaf haar geboorte.
En dus vanaf het moment dat de oudste grote zus werd…
en het heeft een immense impact om überhaupt als ineens grote zus te zijn en dan ook een broertje of zusje te krijgen die veel zie is. Hoe je ook je best doet het ziekige broertje of zusje krijgt meer aandacht, puur omdat hij of zij dat nu eenmaal nodig is omdat ze/hij ziek is.
En bij onze oudste riep dta ook heel raar gedrag op. Je kunt hier weinig aan doen. Het de tijd geven en herhalen dat medicijnen nemen niet leuk is en gezond zijn veel leuker is meer kun je niet doen. Ik zou het inderdaad hier bij laten en er verder zo min mogelijk aandacht aan besteden.
Onze oudste heeft nu ook medicijnen en zei laatst: Wat zielig dat S. dat zoveel moest…
Terwijl B. er in die periode heel veel om vroeg…
Fijn om jouw ervaring te lezen Ingrid! Gelukkig gaat het dus over. Daar ga ik dan maar van uit.
:-*
Ziek zijn is aandacht krijgen. Ik kan me ook wel voorstellen dat ze zo reageerde. Wat me opvalt uit jouw verhaal (en een aantal van je andere verhalen, maar corrigeer me als ik het fout heb hoor) is dat je vrij impulsief en heftig kunt reageren. Als ik je een tip mag geven dan is het om even tot 10 te tellen voordat je reageert. Probeer haar reactie even in perspectief te plaatsen voordat je uit je stekker gaat. Is moeilijk, snap ik! Maar maakt het voor jou en je eigen schuldgevoel wel beter.
:hug:
Ach Ninanien… valt wel mee hoor dat impulsieve gedrag :mrgreen: Heb ik totaal geen last van :liar:
Kan je het je voorstellen dat ik al heel veel inslik :oops:
:-* :hug:
Ik herken het hoor. Niet zozeer tegen Sara, maar wel in relaties (vriendschappen/liefde). Kon ik net een champagnefles zijn. Ineens ploft die kurk eruit en dan ontplofte ik gewoon. :oops: Het vreet energie. Ik ben er mee bezig gegaan en heb er wat hulp bij gezocht om mijn eigen gedragspatroon te doorbreken. Mij heeft het geholpen, geeft veel meer rust. Hoop dat je hier wat mee kunt meis :-*