Na mn vorige zwangerschap ben ik in een pnd beland en heb daar 2,5 jaar last van gehad.
Nu in deze zwangerschap is helaas de depressie terug gekomen en hebben de gyn besloten dat ons kindje volgende week gehaald wordt, omdat ze mijn geestelijke toestand belangrijker vinden.
Na de zwangerschap moet ik ook gelijk aan de antidepressivia (citalopram) wat gelukkig samen gaat met bv.
Maar nu adviseerde de gyn mij om niet met bv te beginnen, ze zei dat ze iedereen aanraade om bv te geven omdat dat gewoon het beste is maar in mijn toestand is ze bang dat het voor mij verkeerd gaat uitpakken en ik dieper in een depressie terrecht kom. Omdat bv de eerste weken veel energie van mij gaat vergen en ze is bang dat ik dat niet aan kan.
Bij mn meisje heb ik helaas na 3 weken de bv moeten opgeven heb wou nu bij dit kindje er volledig voor gaan.
Heb op internet ook veel dingen gelezen maar kom er gewoon niet uit wat nu een wijze beslissing is. Ik wil niet dieper in een depressie raken maar zou ook heel graag weer bv willen proberen.
Heb tot volgende week de tijd om de beslissing te maken hopelijk kunnen jullie mij advies geven waar ik over na kan denken om tot een besluit te komen.
:-*
Wat ontzettend vervelend dat je in een PND terecht bent gekomen. :hug:
Wel fijn dat de instanties zo met je meeleven en meedenken (dat is immers niet altijd zo, weet ik uit ervaring.)
Wat betreft de bv. Ik heb wel gewoon BV gegeven (en weigerde ook medicatie te gebruiken… :silenced:)
Het zou juist dat zetje kunnen geven om er helemaal voor te gaan.
Ik had bijvoorbeeld heel erg het gevoel dat ik mijn beebje moest beschermen (in tegenstelling tot die andere gevoelens die op kunnen treden.) Het feit dat ik bv gaf, was voor mij dus alleen maar erg fijn.
Ik kan je niet zeggen of ik sneller beter werd door geen bv te geven, maar ik heb het wel heel fijn gevonden dat ik toch bv heb gegeven. Mijn ppd is na ongeveer 13 maanden weggegaan en ik heb 20 maanden gevoed, dus ik heb er ook nog een tijdje écht van kunnen genieten.
Je moet dus gewoon doen wat jouw hart je ingeeft. Wat wil jÃj nu? Los van wat de instanties willen. Ik denk dat dat het belangrijkste is.
Succes met het nemen van de beslissing en heel veel sterkte met je genezingsproces!! Je kunt het! :hug:
Hoi Chantal,
Wat ontzettend naar dat je nu wederom wordt geconfronteerd met een depressie 
Spijtig genoeg ben ik zelf op dat vlak een ervaringsdeskundige. Na de geboorte van Claudia heb ik een ppd gehad. Omdat ik dit niet herkende, heb ik anderhalf jaar zonder behandeling doorgelopen met klachten. Nu pas met Tycho valt dat allemaal op zijn plaats. Mijn tweede ppd kondigde zich op dag vijf na de bevalling als donderslag bij heldere hemel aan. De kennis die mijn VBN-collega (helaas ook uit eigen ervaring) en leerling-kraamverzorgende inmiddels had vergaard is mijn redding geweest.
Ik hoop van harte dat je iets kunt met mijn bijdrage…
Het is begrijpelijk dat de zorgverlener ervoor wil waken dat iemand niet nog dieper wegzinkt in een depressie. Als het gaat om ppd is het echter zo dat een ppd de zorg voor jezelf en je kind(eren) veel zwaarder maakt. Het geven van borstvoeding kan zeker in zo’n moeilijke periode een positieve bijdrage leveren aan het herstel.
De enorme hormonale veranderingen die zwangerschap en bevalling met zich meebrengt, ligt (in veel gevallen in combinatie met andere factoren) ten grondslag aan een ppd. Het geven van borstvoeding stabiliseert die schommeling in de hormoonspiegels tot op bepaalde hoogte, waardoor depressieve klachten vaak minder heftig zijn. Toevallig ben ik laatst op een ander forum een moeder tegengekomen die dit in omgekeerde volgorde kon bevestigen. Zij heeft een kindje van enkele maanden oud en was op advies van de huisarts de bv aan het afbouwen, zodat haar hormonale spiegels weer tot het normale niveau zouden kunnen dalen en haar depressieve klachten konden verdwijnen. Naarmate ze meer voedingen aan het afbouwen was, ging zij zich echter steeds slechter voelen in plaats van beter. Daarom heeft ze besloten om de bv juist weer te gaan opbouwen.
Mijn eigen ervaring is, dat in het dieptepunt van mijn depressie het voeden net even dat lichtpuntje was. Tijdens het voeden komt o.a. het hormoon oxytocine vrij, dat ook wel het knuffelhormoon wordt genoemd. En dat is wat ik tussen alle diepe, depressieve gevoelens door gelukkig nog wel kon voelen; het gaf me op die momenten net even wat meer rust, een lichtpuntje, een gevoel van liefde, liefhebben en contact maken met mijn kind. Mijn hart was door de depressie koud en werd door het voeden even weer warm, zo voelde het voor mij.
In dit krantenartikel en in het volgende artikel op bv.com kun je meer lezen over de waardevolle eigenschappen van oxytocine.
Daarnaast speelt het geven van borstvoeding een grote rol als het gaat om hechting van moeder en kind. Het (lichaams)contact en het gevoel dat je toch nog iets goed doet voor je kind; ook in dat opzicht kan een depressieve moeder veel goeds halen uit het geven van borstvoeding.
Tijdens de eerste weken na de bevalling was mijn depressie zo heftig, dat ik voortdurend conflicten met mezelf had. Borstvoeding is mijn passie en tijdens de zwangerschap keek ik er zo naar uit om weer een baby aan de borst te hebben. De depressie pakte mij op de gevoeligste plek. Een stemmetje zei me dat ik rust nodig had, dat ik alles aan de kant moest gooien. Dat stemmetje was steeds bezig om uitvluchten te verzinnen om maar uit die situatie te komen. De ‘oplossing’ zou dan zijn om tijdelijk ergens anders te gaan verblijven, zonder mijn gezin.
Gelukkig wist ik ergens diep van binnen nog we hoe belangrijk ik het geven van bv voor mij en mijn kind vond en dat weerhield me er godzijdank van om die stap ook daadwerkelijk te zetten.
Hoe zwaar en moeilijk ik het soms ook heb ervaren, het geven van bv heeft ontzettend veel betekend voor de band tussen mij en Tycho. Dat doet het overigens nog; ik ben vreselijk dankbaar dat we nog steeds een bv-relatie hebben.
Op internet is o.a. de volgende informatie terug te vinden over bv en depressie:
Ecoparents-bv en depressie door lactatiekundige Nanny Gortzak
Bv.nl-Kathy, de lezingen van Kathy Kendall-Tackett over ppd en bv die zij verzorgde tijdens het Borstvoedingcongres 2008.
In tegenstelling tot de vorige keer heb ik dit keer hulp gezocht om ervoor te zorgen dat ik er zo goed mogelijk weer uit kom. Er wordt idd vaak antidepressiva voorgeschreven, waar men best baat bij kan hebben. In mijn ogen worden daarmee de symptomen dan wel bestreden, maar de uiteindelijke oorzaak (namelijk die hormoonschommelingen) wordt daar niet mee aangepakt. Daarom heb ik gekozen voor behandeling met hormonen (progesteron, ook wel bekend onder de naam Duphaston) gekozen onder begeleiding van Eileen Engels. En dat werkt gelukkig goed :thumbup: Daarnaast heb ik een tijdje pyridoxine (vitamine B6) en visolietabletten gebruikt, in het begin ondersteund met Bachbloesem en later door een aantal acupunctuurbehandelingen.
Nu ben ik zover, dat ik alleen nog Duphaston gebruik en dit heel voorzichtig aan het afbouwen ben. Overigens kan dit middel al tijdens de zwangerschap (uiteraard onder begeleiding) preventief worden ingezet.
Steun vanuit de directe omgeving bij het geven van bv is altijd fijn, maar zeker tijdens een depressie van onschatbare waarde. Je partner kan daarin een belangrijke rol vervullen, evenals de zorgverleners die je straks aan je bed krijgt. En die steun gun ik je van harte!
Heel veel succes met je overwegingen en beterschap!
:hug:
Dank jullie wel voor jullie antwoorden en verhaal.
Mijn gevoel zegt heel sterk dat ik gewoon voor de bv moet gaan maar wel goed na mn lijf moet luisteren, wil het niet dan helaas, maar als het super gaat lopen en ik voel me goed ben ik helemaal gelukkig.
Alle beetjes die de kleine binnen krijgt is mooi meegenomen natuurlijk.
Moet morgen na de gyn en ga het daar ook overleggen dat ik het wel ga proberen en dan is het gewoon kijken hoelang hou ik het vol, ben bang dat ik anders spijt krijg dat ik het toch niet probeer.
:-*
Wat fijn dat je voor jezelf e.e.a. op een rijtje hebt kunnen zetten :thumbup:
Ppd wordt ook wel ziekte van verlies genoemd. Voor mijn gevoel heb ik erg veel verloren aan ppd, zoals o.a. een fijne kraamtijd. Het zou voor mij onverteerbaar zijn geweest wanneer ik ook de bv eraan verloren zou hebben.
Ik wens je een hele goede start toe met de bv!