Hallo allemaal,
Graag zou ik wat positieve verhalen willen horen van anderen die tijdens hun zwangerschap bloedverlies hebben gehad.
Ik ben nu ongeveer 6 weken zwanger volgens mijn berekening. IK heb 2 zwangersch.testen gedaan, en die gaven beiden positief aan.
De 1e keer op zaterdag 28 april heel licht streepje, en 5 dagen later met de 2e test was het overduidelijk zwanger. Heb er een foto van gemaakt.
Toen ik de 2e test op donderdag 3 mei had gedaan had ik al sinds 3 dagen licht bloedverlies.
Dat was eerst donkerrood/bruinig van kleur, en alleen zichtbaar met afvegen op wc papier. Vorige week maandag is de bloeding dus begonnen, vorige week vrijdagavond leek het te stoppen.
Zaterdagochtend hebben we gemeenschap gehad, en 's middags kreeg ik weer last van bloedverlies. Nu was het iets meer, en helderrood van kleur.
Ik had er menstruatiekrampen bij, maar die waren een uur later al weer weg.
Daarna eigenlijk geen last meer gehad van buikkrampen of zo, ook geen dik bloed of stolsels te zien.
Met plassen zie je eerst een klein beetje licht rood bloed wat er komt.
De bloedingen zijn niet meer gestopt, maar zijn wel maar van lichte aard.
Het is nu woensdag 9 mei, en het blijft hetzelfde patroon volgen.
Het bloeden wordt niet minder en ook niet meer, het blijft helderrood van kleur, zonder verdikkingen/stolsels erin.
Nog steeds heb ik ruim voldoende aan een inlegkruisje per dag.
Met afvegen op wc papier zie je het ook, maar het loopt er niet zomaar uit. Wat druppeltjes zijn het op een hele dag wat ik verlies.
Ik ben nu ongeveer 6 weken zwanger, en moet morgenochtend naar de gyneacoloog.
Ik heb wat zwangersch.verschijnselen: meer honger, borrelende maag/buik, soms rare smaak in mijn mond, gespannen borsten en blauwe aders die er doorheen lopen, verder had ik vannacht last van kuitkrampen, en ik moet veel plassen, en ben sneller moe.
Vorig jaar heb ik 2 x een miskraam gehad, en ik word moeilijk zwanger, want we zouden in juni gaan beginnen met vruchtbaarheidsbehandelingen, en nu werd ik toch nog spontaan zwanger. Natuurlijk ben ik blij dat ik zwanger ben, tenminste als ik het nog ben. Die bloedingen die voortduren in lichte mate maken mij heel onzeker, angstig en bezorgd.
Ik hoor wel eens dat er meer vrouwen zijn die ook bloedingen hebben gehad tijdens de zw.schap en dat gewoon alles goed is gegaan.
Wie kan mij wat positieve verhalen schrijven hierover.
Groetjes Wilma32
Hoi,
Ik kan je geen positief verhaal leveren, wel een vergelijkbaar -en net zo’n onzeker- verhaal.
Ik ben zelf nu ook zo’n 6 weken zwanger. Zondagavond (we hadden gemeenschap met elkaar) verloor ik plotseling bloed. Niet veel. twee vlekken op wc-papier. Met twee kleine bloedklonters. De volgende ochtend nog wat -minimale- bruine restjes.
Ging goed tot gisterennamiddag. Toen bij toiletbezoek weer bloed aan het papier. Omg. net zo veel/weinig als zondag. Tot nu toe houdt het zich weer rustig, maar het vreet wel aan me.
Heb nog geen contact met gyna/vk. Ben wel van plan morgen te gaan bellen (vrije dag).
Of ik zwangerschapsverschijnselen nog heb, kan ik weinig zinnings over zeggen. Voel me slap, maar dat kan ook door onzekerheid zijn. Mn maag en darmen rommelen voortdurend, maar kan ook van de spanning zijn. Mn misselijkheid lijkt wat minder, maar weet zelfs dat niet zeker 
Ben nog steeds erg moe. Heb niet echt last van buikpuin/menstruatiepijn.
Kan iemand hier iets zinnigs over zeggen/ advies/ ervaringen?
Het is overigens mn eerste zwangerschap.
groeten,
mari
Hier een POSITIEF verhaal…
Eerst een klein stukje geschiedenis: in 2001 heb ik een miskraam gehad, waarbij ik NERGENS last van had… Ik voelde me op en top zwanger, geen bloeding gehad, NIKS… En tóch heb ik toen een miskraam gehad… 
Dan over de laatste keer: Toen ik 5,5 weken zwanger was van Quentin, kreeg ik een aardige bloeding… Ze zeggen dat het NIET erg is als het een beetje bruinig bloed is, maar dat je je zorgen moet gaan maken als het helder bloed is… Goed… Bij mij was het dus HELDER BLOED… En het was nÃet weinig, kan ik je vertellen. Ik schrok me helemaal wezenloos, zat te beven op de wc en bleef er 20 minuten zitten om in de gaten te houden of er nog meer bloed uit kwam, wat ook zo was…
Hierna ben ik DIRECT de huisarts enzo gaan bellen, ik was ZO bang… Het was nog eens op m’n werk ook, en aangezien ik bij m’n vader werk… Ik kwam weer boven, m’n vader zag me, ik vertelde het, en hij pakte me vast en had tranen in z’n ogen. Ik had het mijn ouders net dat weekend ervoor verteld samen met m’n ex, dus ze wisten het al wel.
Ik kon naar de huisarts komen, en ze zei tegen mij: ‘Ik ga kijken of je baarmoedermond dicht is… Is die dicht, dan stuur ik je NIET door naar het ziekenhuis, dan is het goed. Is die open of open aan het gaan, stuur ik je WEL door’. Zij kijken… EN hij was DICHT! Maar… Nog steeds ben je heel onzeker, je wilt dat knipperlichtje zien. En GELUKKIG stond er voor die vrijdag een 1e echo gepland. En jawel… Daar zagen wij voor het eerst een knipperlichtje… :inlove:
Dus… Een HEEL positief verhaal, uiteindelijk… :-*
hallo,
allereerst :thumbup: ik mee dat alles goed blijft gaan.
bij mijn eerste zwangerschap heb ik rond de acht weken last gehad van bloedverlies, en daar heb ik een gezonde knul aan over gehouden.
wel leef je erg in onzekerheid de eerste maanden!
bij deze tweede zwangerschap was er de eerste maanden niks aan de hand, en kreeg ik plots met 20 weken een bloeding, bleek achteraf dat mijn placenta voor de opening lag ( hierdoor een bloeding )
door me rustig te houden en twee dagen ziekenhuis te hebben gelegen is ook dat weer goed gekomen ( placenta heeft zich ook verplaatst )
rond de 30 weken ben ik weer een beetje bloed verloren, maar dat was zo weinig dat ik me nergens druk om maakt, en tot nu toe loopt deze zwangerschap ook uitstekend.
sterkte ermee, en hopelijk gaat alles goed
silvia
Hier nog een positief verhaal!
Eerst in juni 2005 een MA gehad, ook met bloedverlies… Toen in sept 2006 weer zwanger! En toen heb ik t/m 16 weken af en toe bloedverlies gehad. Bij mij kwam het door een overgevoelige baarmoedermond waardoor er snel een vaatje knapt! Nu inmiddels bijna 37 weken zwanger!
Ik duim voor je dat het goed blijft gaan! Heb je de gyn al gebeld? Ik heb tot mijn 10e week bij de gyn gelopen met bijna elke week een echo!
Liefs!
Ik ben nu 18 weken zwanger en ik heb 2 keer een paar dagen bloedverlies gehad en alles is goedgegaan!
Hoi allemaal,
Bedankt voor jullie medeleven en reacties.
Gistermiddag werden de bloedingen iets meer, en ik kreeg erge buikkrampen, waardoor ik op mijn werk een uurtje verlof heb moeten nemen. Ik voelde me zo slecht, en was bang dat ik nu ter plekke een miskraam zou krijgen op mijn werk.
Thuisgekomen heb ik een potje gejankt, ook van de pijn, en ik dacht dat het misging nu.
Intussen al 3 paracetamol ingenomen tegen de pijn, heel veel naar de w.c. geweest, en op een gegeven moment werd het bloed slijmeriger, glibberiger. Ik wilde met wc papier afvegen, en toen kwam er een groot bloedstolsel mee. Ik ben heel erg geschrokken, en heb meteen mijn vriend geroepen, ik heb het wc papier met stolsel op het wasbakje gelegd, want ik wilde het bewaren voor de gyneacoloog.
Mijn vriend heeft het in een plastich zakje gedaan, want ik kreeg het niet klaar. Volgens mij zit er weefsel bij, en ik denk dat dit het kindje was met alles er op en eraan, wel niet echt herkenbaar. Was zoveel bloed aan.
Ik dacht dus gelijk dat de miskraam had doorgezet nu. Ik was en ben er kapot van, ben mezelf niet, ben heel verdrietig dat het weer misgegaan is, en vraag me af waarom dit mij steeds gebeurd. Wat doe ik verkeerd, wat is er mis met mijn lichaam???
Ik rook al 9 weken niet meer, ook daar ligt het nu niet meer aan.
Ik had vorige week al een afspraak gemaakt bij de gyn. Daar kon ik vanmorgen terecht.
De gyn. heeft een inwendige echo gemaakt, maar de baarmoeder leek schoon te zijn, of de zwangerschap moest nog iets priller zijn.
De gyn. was dus niet helemaal zeker van een mk.
Het bloedstolsel heb ik haar gegeven, zij heeft het in een potje met water gedaan, en dit wordt onderzocht door het lab, of dit zwangerschapsweefsel is of niet. ( Zelf denk ik van wel. )
Nu heeft ze mij nog bloed laten prikken op HCG en HB en hematocriet.
Vanmiddag krijg ik daar de uitslag van. De gyn. heeft dit voor cito gedaan, zij wil uitsluiten of ik nog zwanger ben. Ze denkt wel dat het geen goede zwangerschap is, en waarschijnlijk een mk is geweest, maar zekerheid krijgt zij nu door de bloedtest. En ik dus ook vanmiddag als het goed is.
Gisteravond was ik letterlijk een zombie, en ik kreeg regelmatig huilbuien. Mijn vriend heeft me goed opgevangen, maar hij is er zelf ook kapot van. Zeker nu er in de baarmoeder ook niks te zien was.
Ik heb wel al bloedverlies vanaf maandag 30 april tot nu toe. Dit bloedverlies was bij mij constant, niet minder en niet meer, heel af en toe buikkrampen, maar vanaf afgelopen zaterdag is wel het bloedverlies iets meer geworden. Tot gisteravond dus.
Vol verdriet, maar alles om me heen gaat verder, heb nog een aantal afspraken vandaag en vanavond, niet veel zin in, maar misschien wel goed voor afleiding.
In elk geval wil ik zeker verder gaan met zwanger worden, alleen zullen het voor mij geen zorgeloze meer zijn. Zeker de eerste 3 maanden niet.
Die angst en onzekerheid zit er in, en op de een of andere manier heb ik sinds vorige week al aangevoeld dat deze zwangerschap niet goed was, door het bloedverlies vertrouwde ik het niet.
Ik wil sowieso na onze huwelijksreis beginnen met vruchtbaarheidsbehandelingen.
groetjes Wilma32
Ook ik heb toen ik 5.4 weken zwanger was bloed verloren, het was in het begin bruinig/donker rood met stolsels… Ik schrok er ontzettend van en heb meteen de vk gebeld. Ik mocht meteen langs komen en maakte een echo, daar zagen ze een mooi vruchtzakje. Verder konden ze nog niets zien… Een week later mocht ik terug komen en eindlijk zagen we een knipperlicht in het vruchtzakje!! Ik was helemaal in de wolken, maar waar kwam dat bloed dan vandaan??
Ik heb bloed verloren t/m week 16… Af en toe was het bruinig, een andere dag was het helder rood… Een dag was het meer dan een andere dag. Maar het gaat nog steeds goed.
Toevallig dat ik sinds vanmorgen weer wat helder bloed verlies. Ik denk dat het er aan ligt dat ik een blaasontsteking heb…
Ik wacht maar af…
Bij mij is het dus ook op een miskraam uitgelopen. gisteren echo gehad (moest ik bijna 2 weken op wachten!) en vreemd genoeg is direct daarna smiddags en s avonds de miskraam op gang gekomen. nu nog pijn in buik en rug, maar kdenk dat het meeste er wel uit is. had sinds deze week trouwens niet veel verwachting meer want er kwam -na een stop van ruim een week- steeds meer bloed en kreeg ook ongesteldheidskrampen.
voel me niet eens heel slecht, hoop snel weer zwanger te zijn!
dus forum: hopelijk tot snel!
Bij mij is het dus ook op een miskraam uitgelopen. gisteren echo gehad (moest ik bijna 2 weken op wachten!) en vreemd genoeg is direct daarna smiddags en s avonds de miskraam op gang gekomen. nu nog pijn in buik en rug, maar kdenk dat het meeste er wel uit is. had sinds deze week trouwens niet veel verwachting meer want er kwam -na een stop van ruim een week- steeds meer bloed en kreeg ook ongesteldheidskrampen.
voel me niet eens heel slecht, hoop snel weer zwanger te zijn!
dus forum: hopelijk tot snel!
Hoi Marie,
Hoop dat het hcg goed gedaald is bij mij, dat ik die zwangerschapsverschijnselen kwijtraak.
En wat nog erger is: ik heb sinds 2 dagen ontzettend pijn in mijn onderbuik en soms mijn maag. Ook is de bloeding gisteren weer wat toegenomen, terwijl die gisterochtend volgens mij minder was, is die gistermiddag weer erger geworden. Het is ongeveer zoals de 4e dag van mijn menstruatie. Het is nu al bijna 4 weken dat ik bloedingen heb, zonder onderbreking. Gisteravond sex gehad met mijn vriend, en het deed ontzettend pijn in mijn buik. Ook met lopen voel ik het steeds, en af en toe hele erge kramp zodat ik krom sta van de pijn, ik kan dan geen stap meer verzetten.
Ik maak mij overigens wel zorgen over mijn buikpijn, soms heb ik zo’n buikpijn dat ik amper kan lopen, en dat kan ik niet meer recht staan.
Ik heb vanmorgen weer een paracetamol ingenomen, en gisteren ook 3 stuks.
Nu heb ik nog steeds last, is iets gezakt, maar komt om de zoveel tijd weer op. Ik merk wel dat het helemaal onderin mijn buik zit.
Het is geen menstruatieachtige kramp, het zijn steken en is zeurderig, met uitschieters naar zeer heftige pijn, die voelbaar is tot in mijn rug en mijn bips.
Zou dit een ontsteking of zo zijn of is dit normaal na een miskraam???
Gelukkig kan ik vandaag naar de gyn. Hoop maar dat ik weet waarom ik zo’n erge buikpijn heb, en daarbij is ook het bloedverlies weer meer geworden.
Ik kan eten, niet eten, naar wc gaan of niet, de buikpijn blijft constant, en is ook met paracetamol niet te onderdrukken.
Het is anders dan een menstruatieachtige pijn, heb het idee dat er een soort van balletje in mijn buik zit.
Laat de uitslag weten.
Groetjes Wilma32
Jeetje wat een onzekerheid!
sterkte van deze kant :hug:
nou wilma, veel sterkte! bij mij is het nog steeds menstruatieachtige pijn…
Beste Wilma,
Ik lees nu pas je hele verhaal. Wat verdrietig allemaal 
Wat zei de gyn eergisteren?
Hoop dat je snel van die ellendige buikpijn/ bloedverlies af bent :hug:
Hoi,
Ik ben behoorlijk verdrietig nog, en word overmand door tal van emoties. Daarbij kan ik mijn emoties alleen maar kwijt bij mijn partner.
Ik voel me dan weleens schuldig naar hem toe, want hij is ook machteloos in zulke situaties. Bij andere mensen kan ik mijn emoties niet kwijt. Bij mij as. man voel ik mij op mijn gemak.
Vrijdag bij de gyn. geweest, ze hebben op de echo iets zien zitten in of bij een eileider, alleen weten ze niet wat het precies is. Want er is nog een andere gyn. bijgeroepen om ook mee te kijken.
Mijn HCG waarde was gestegen, en ze zijn bang voor een buitenbaarmoederlijke zw.schap. Maar ze weten het niet zeker, kan ook zijn dat het lichaam het toch nog uit zichzelf afstoot. Mijn buikpijn is wel wat minder geworden, bloedverlies blijft.
as. woensdag is het 3 weken geleden dat ik een miskraam heb gehad, maar het weefsel wat ik heb laten onderzoek van toen, blijkt geen vruchtje of placenta te zijn. Het is wel iets van zwangerschapsweefsel, maar zegt eigenlijk niks over een miskraam. Maar in de baarmoeder zit geen vruchtje. De hoop dat ik toch nog zwanger zou zijn heb ik moeten opgeven, dat zei de gyn. heel duidelijk.
Mijn HCG was van ongeveer 400 naar bijna 700 gestegen, terwijl het eerst daalde. Nu heb ik afgelopen vrijdag weer bloed moeten laten prikken op HCG, en het bleek nu weer wat gedaald te zijn.
Was dit niet het geval, dan hadden ze me met spoed opgenomen in het ziekenhuis voor een kijkoperatie en hadden ze het weggehaald.
Maar omdat het toch weer wat gedaald was, wilden ze nu toch afwachten. Ik mocht wel bellen als mijn klachten erger werden of als ik me echt ongerust maakte met de verloskamers, dan zou ik daar terecht kunnen dit weekend.
Nu moet ik as. dinsdagochtend weer naar de gyn. ze wilt nu eerst weer een echo maken, en kijken hoe die eruit ziet, daarna moet ik weer bloed laten prikken of mijn HCG verder daald, en dan zal ik as. woensdag daar de uitslag van krijgen.
Ik hoop dat het geen BBZ is, anders wordt het niet geteld bij de 3e miskraam, en worden er geen onderzoeken gedaan naar de oorzaak van mijn miskramen. Hoop nu maar dat alles zich vanzelf weer oplost, dan noemen ze het een miskraam.
Moet ik weer op mijn werk dinsdag tussendoor naar het ziekenhuis, op mijn werk weet niemand ervan. Die denken dat ik alleen last had van verklevingen. Ik heb het nooit durven vertellen.
Maar ik moet nu al een paar weken 2 keer per week naar het ziekenhuis, en deze en volgende week zal dit ook wel het geval zijn, incl. dat ik nog verlof heb staan ivm. afspraken voor ons huwelijk over 3 weken.
Ik hoop dus dat ik woensdag duidelijk heb, dat ik geen kijkoperatie hoef te ondergaan, want dan is het nog maar 2 weken voor mijn bruiloft.
We trouwen op 15 juni, en 17 juni gaan we naar Kreta, onze huwelijksreis.
Daarna willen we verder gaan met onderzoeken waarom het steeds misgaat bij mij, en we willen verder met IUI of IVF.
Anders gaat alles veel te lang duren.
Maar ik laat jullie volgende week wel wat weten.
Groetjes Wilma32
Jeetje wilma wat erg allemaal!
Hoe was het gisteren? Ben je wat wijzer geworden?
Sterkte meid!
groetjes gwen
Sjee wat een naar gebeuren Ik voel echt met je mee hoor, ik heb hetzelfde gehad en de 1 keer is het ook mis gegaan.
Bij de 2 keer dat ik zwanger was had ik ook veel bloedverlies maar ging het wonder boven wonder toch goed.
De 3 keer dat ik zwanger raakte, had ik wederom veel bloedverlies, maar ook verloor ik toen een heel groot stolsel van circa 4 cm met bloed en buikpijn. We dachten toen ook dat het mis ging maar niets is minder waar. Alles ging goed en ik mocht de zwangerschap uitdragen.
Ik heb wel 15 weken bloedverlies gehad.
Ik hoop dat je gauw duidelijkheid krijgt met wat er in je lijf gebeurd :hug:
Veel sterkte !
Hoi,
Mijn HCG waarde is gedaald van ergens in de 400 naar 259 afgelopen dat dateert van dinsdag 29 mei. Dat is in elk geval goed nieuws.
Er was nog wel iets te zien bij de rechter eileider, waarschijnlijk gewoon een kyste, die kan mogelijk vanzelf verdwijnen na een volgende cyclus aldus de gyn.
Ik moet komende dinsdag 5 juni weer bloed laten prikken op hcg, en moet dan ook weer voor een echo.
Ben benieuwd, maar ik denk wel dat het nu alleen maar verder daalt.
Ze blijven me controleren op hcg tot ik onder 1 kom.
Dan hebben ze precies nog 1,5 week, want daarna op vrijdag 15 juni gaan we trouwen, en de zondag daarna voor een week naar Kreta op huwelijksreis. Dus dan kunnen ze niet vragen om te controleren.
Dan moet het na de vakantie dan maar.
Maar mijn buikpijn is gelukkig al zo goed als weg, bloedverlies heb ik nog steeds, al bijna 5 weken nu. Maar ik denk dat dit laatste nodig is om mijn lichaam schoon te krijgen.
Omdat ik waarschijnlijk gewoon weer een 3e miskraam heb gehad, kunnen we nu inderdaad eisen dat er gezocht wordt naar de oorzaak.
Daar hebben we het dinsdag even over gehad, maar de gyn. wil eerst dit traject doorlopen, en alles mijn lichaam weer hersteld is, en we terug zijn van onze huwelijksreis, dan hebben we dat achter de rug, en dan gaan ze onderzoeken doen. Bloedstollingsonderzoek, Rhesus D onderzoek, of ik genoeg progestoron aanmaak, etc.
Ik hoop maar dat er ook wat uitkomt, en dat het te behandelen is, want ik ben echt bang dat het nooit gaat lukken om kinderen te krijgen.
We zijn nu al bijna 2 jaar bezig alles bij elkaar met de 3 miskramen erbij geteld. Ik heb zelf het idee dat als het buiten de eileiders om gaat, en sperma rechtstreeks in de baarmoeder geinjecteerd zou worden, dan gaat het misschien wel goed, dat het zich dan wel innesteld.
Want alle drie de mk’s hebben ze met de echo nog nooit iets in de baarmoeder zien zitten. Dat vind ik vreemd, en dat zal ik dinsdag ook nog een keer melden. Ik heb het idee dat het vruchtje zich steeds ergens nesteld in of bij de eileiders of eierstokken, en na 2 weken gaat het mis. Ik denk dat het niet verder kan innestelen. Maar waardoor dit komt is de grote vraag.
Een ding is zeker: op mijn huwelijksdag in de kerk vraag ik bij het maria-altaar dat we een gelukkig huwelijk mogen hebben, en dat we op z’n minst 2 kinderen willen krijgen.
Mijn schoonmoeder heeft op het huwelijksdag op het maria-altaar ook in zichzelf gevraagd om een gelukkig huwelijk en heeft 2 jongens en 2 meisjes gevraagd, en gek genoeg heeft ze ook 2 jongens en 2 meisjes gekregen.
Wie weet, helpt het. Ik hoop het wel.
Ja, wat wil je, als je de moed bijna hebt opgegeven, dan hoop je alleen nog op een wonder. Mijn leven zal nooit compleet zijn zonder kinderen.
Ik zal er altijd verdriet om hebben als ik ze niet zou krijgen.
Ben al 13 weken gestopt met roken, ook als motivatie dat dit ook een oorzaak kon zijn van mijn andere 2 miskramen. Maar nu de 3e keer ook mis, en rook ik niet meer.
Ik probeer zo gezond mogelijk te leven, meer kan ik toch niet doen.
Alcohol drinken we allebei zelden of nooit. De keren dat we wat drinken op een jaar kun je makkelijk tellen, zijn echt uitzonderingen.
Ik heb al gesmeekt en gebeden tot god, en de heilige maagd maria om ons a.u.b. toch een gelukkig huwelijk met kinderen te geven.
Ik concentreer me nu op onze bruiloft, wat natuurlijk ook heel bijzonder is, gewoon omdat we willen genieten van deze dag en onze vakantie, en verder hopen we het beste.
Groetjes Wilma 32
:hug: Sterkte meid!!!
Liefs Heidi :-*
:hug: en probeer een beetje van de trouwen en je reisje te genieten meid! :-*