Beste allemaal,
Ik heb een vraagje, heb al gekeken of iemand anders die pijn heeft, maar niet zo 123 gevonden.
Gister heeft de inseminatie plaatsgevonden, 3 follikels. Mijn gyneacoloog zei gelukkig ‘mevrouw, u krijgt geen drieling hoor…’. In ieder geval, sinds de inseminatie heb ik een mega opgezette buik, alsof ik al maanden zwanger ben, alsof ik ongesteld moet worden, alsof ik een hele pittige maaltijd heb gegeten (wat ik dus niet heb gedaan). Ik kan mn buik niet eens intrekken. Zeer oncharmant zo op het werk, heb ik weer. Heeft iemand dit eerder meegemaakt? Af en toe heb ik links én rechts van die steken…ik zei net tegen mijn collega ‘ik lijk wel een waterballon’. Ik hoop dat er herkenning is. Alvast bedankt! 
Groetjes, Lalune
Pijn en krampen na een inseminatie zijn op zich wel normaal. Dit kan door de inseminatie zelf komen, maar ook door de vloeistof die ze gebruiken bij de bewerking. Een driedubbele eisprong voel je vaak ook flink. Een opgezette buik herken ik zelf niet zo. Overstimulatie kan het eigenlijk niet zijn. Ik zou het even een paar dagen afwachten en anders vrijdag of na het weekend voor de zekerheid het ziekenhuis bellen, als je het dan nog zo erg hebt.
Dag Jippie,
Dank voor je reactie. Ik ben ook nog snipverkouden met hoestbuien, dus gister was echt niet top. Bij de eerste IUI was er maar sprake van 1 follikel. Toen heb ik nergens last van gehad. Vandaag heb ik al wat minder last van die steken, maar nog wel een ballon. Ik ben totaal nieuw in dit gedoe. Als ik sommige verhalen lees, ben ik echt een nieuwkomer. Ik houd het in de gaten. Dank!
Groetjes, Lalune
Hoi Lalune,
Ik weet niet op welke dag jij die steekjes had, ik had ze heel extreem op dag 5 en 6 na de eisprong, zowel links en rechts en een paar uurtjes heel sterk het gevoel dat ik ongi moest worden.
Ik heb wat gegoogeld, en het blijkt ook een innesteling zijn die je kunt voelen, maar er zijn ook vrouwen die dit hebben zonder dat ze daarna zwanger zijn. Het is dus even afwachten.
Om eerlijk te zijn vind ik het gek dat jou gyn zegt dat het geen drieling wordt, ik weet natuurlijk niet hoeveel iui’s je hebt gehad en en hoe follikelkwaliteit en de zaadkwaliteit van je partner is, maar elke goed uitziende follikel met een grote van meer dan 16mm tijdens de inseminatie heeft een even grote kans… De kans is natuurlijk kleiner dat ze alle drie bevrucht worden en innestellen, maar de kans is er als alles er goed uitzag wel. Niet om je bang te maken hoor, maar vind wel dat je goed voorgelicht behoort te worden. Ik heb ook ooit meerdere follikels gehad (tot 6 tegelijk toe) mijn gyn praat daar heel anders over.
Succes,ik hoop dat je zwanger bent!
Hoi Marda,
Afgelopen zondag heb ik weer een meting gehad (20x16, 15x12 en 18x12). Volgens de gyn was na opwerking dinsdag de waarde van mijn man’s gedoe 14. Volgens haar is alles boven de 10 goed. Het is dat ik daar zelf naar vroeg, voor hen is het slechts een zaak. Na 5 min stond ik weer buiten. De ander gyn gaf mij de gelegenheid 15 min na te liggen, voor haar lag ik er al te lang. Zo verschillend kan het zijn. Dit is nu mijn 2e IUI, ik spuit puregon. Ook zoiets, als je er zelf niet achteraan zit, spuit je zo weer de dosis die slechts 1 follikel gaf…je moet er zo, althans ik, met je neus bovenop zitten…ik had gister de krampen/steken. Een dag na de inseminatie. Vandaag is het alweer minder, gelukkig. Maar waar ik in het traject zit…weet ik even niet. Ik wacht maar weer rustig af, je vooral niet gek maken…We zijn nu ruim een jaar bezig, helaas heb ik mijn leeftijd tegen, dus alle hoop is op de IUI… Hoe lang zijn jullie al met wondertje 3 bezig?
Groetjes, Lalune
Lalune Mag ik vragen in welk ziekenhuis je onder behandeling bent? Ik zie dat je uit Friesland komt. Wij zitten in het MCL in Leeuwarden en daar heb ik zelf wel hele goede ervaringen mee. En mag ik vragen hoe oud je dan bent?
Voor een innesteling is het nog wat te vroeg, dat is pas een week tot 10 dagen na je eisprong. Ik denk zelf dat de krampen door de eisprong komen in combinatie met de IUI zelf. Of misschien nog door de Puregon of Pregnyl, dat kan ook. Op zich wel een goed teken dat je vandaag minder last hebt!
Ik zit bij het ziekenhuis in Sneek. Ik voelde mij afgelopen dinsdag gewoon bezwaard om iets te vragen. Dat zou niet mogen. Nou is dit niet mijn eigen gyneacoloog, die zou wel tijd voor mij nemen, net als die gyn van afgelopen zondag. Op zo’n inseminatiemoment krijg je een beschikbare gyn. Ik ben iets ouder dan 40 jaar. Ik blijf rustig afwachten. Mn belly begint ook weer iets te slinken. Ik zal wel gereageerd hebben op diverse dingen, opwerkingspul en een flinke eiersprong. Van de puregon en pregnyl ben ik alleen erg moe. Komt mooi uit, ben ook nog eens snipverkouden, ziet men op het werk niet zo dat ik afgepeigerd ben. In wel proces zit jij nu? IUI/ICSI/IVF?
Lalune,
Als het inderdaad 1 dag na je inseminatie was, kan het nog geen innesteling zijn!
Wij zijn nu inmiddels anderhalf jaar bezig, ik spuit ook Puregon en Pregnyl. Ik ben nog niet in het stadia IUI. Maar vrees dat er dat binnenkort toch eens van gaat komen…
Succes, ik hoop dat het raak is!
Lalune Wij zijn voor een eerste kindje 5 jaar bezig geweest. We hebben 10x IUI gedaan, maar dat had bij ons helaas geen resultaat. Een paar keer was er wel een prille zwangerschap gaande, maar dat ging al heel snel weer mis. Wij kregen zelf al snel het gevoel dat er bij de bevruchting en innesteling iets fout ging. Na IUI zijn we overgestapt op IVF. In maart 2007 hebben we de eerste IVF-behandeling gedaan. Ik had maar liefst 26 eicellen, maar zoals ons gevoel al zei: Er was er niet één bevrucht, dus geen embryootjes en geen terugplaatsing gehad. ICSI was voor ons nog de enige mogelijkheid, dus daar zijn we in juni 2007 mee begonnen. Gelukkig hadden we toen wel bevruchting en zijn er twee embryootjes teruggeplaatst. Een daarvan is onze prachtige dochter geworden, die nu alweer ruim 9 maanden oud is!
Over twee weken beginnen we met ICSI voor een tweede kindje. Ik moet eerst beginnen met de Lucrin spuiten, dat legt je eigen lichaam plat en dan op 15 januari komt de Puregon erbij. Eind januari zal de punctie zijn, alles alles volgens plan verloopt. Weer erg spannend allemaal!
Is IUI jullie enige optie, of zou je daarna het IVF-traject nog in willen als dat nodig is? In Leeuwarden en Groningen zit je namelijk wel met lange wachtlijsten voor IVF en vaak zijn er ook leeftijdsgrenzen aan verbonden. Niet alleen in ziekenhuizen zelf, maar ook wat de verzekering betreft… Dus als je dat nog zou willen, is het misschien de moeite waard om een keer na te vragen of uit te zoeken wat de mogelijkheden zijn.
het kan best zijn dat je ook je eierstokken nog voelt. je lijf is gewend om 1 eicel aan te maken, nu zijn het er 3 geworden. je eierstokken zijn dus iets vergroot door de hormonen en door die follikels.
zou me er in ieder geval geen zorgen om maken.
Wel balen dat je je niet helemaal op je gemak en begrepen voelt in je ziekenhuis. Dat is eigenlijk toch wel echt nodig, je komt er tenslotte al niet voor je plezier.
@ Jippie, jeetje wat een verhaal! 5 jaar bezig, 10 mislukte IUI’s en dan een IVF met 26(!) eicellen maar geen bevruchting :shock: Ik weet natuurlijk niet hoe het precies voelt, maar voor wat ik me er bij voor kan stellen moet dat een enorme klap zijn geweest! Wat was de reden als ik vragen mag waarom ICSI dan wel is gelukt? Had het met de ‘schil’ ofzo van de eicel te maken?
Hoe dan ook ik wens je heel veel succes met je volgende ICSI hopelijk is deze net zo succesvol als de vorige en ben je gewoon meteen zwanger!
Ik duim voor je!
Marda Toen we hoorden dat er na de punctie maar liefst 26 eicellen waren gevonden, heb je meteen zoiets van: Daar moet toch een mooi embryootje uitkomen?! De klap was inderdaad erg hard toen we een paar dagen later het telefoontje kregen dat er werkelijk niet één eicel was bevrucht. De grond slaat onder je voeten vandaan en alles is voor niks geweest. Maar op de een of andere manier hadden we het gevoel al heel erg lang dat er bij de bevruchting iets fout ging, dus het was voor ons ook wel weer een bevestiging.
Na onderzoek (voor zover het dan te onderzoeken valt), bleek dat de zaadcellen aan de buitenkant van de eicel bleven. Ze zwemmen er wel naar toe, maar verder komen ze niet. Het kan inderdaad zo zijn dat de schil om de eicel te hard is en misschien zijn de zaadcellen iets te zwak om er doorheen te komen. De eicellen op zich waren allemaal wel van goede kwaliteit.
Bij ICSI injecteren ze één zaadcel in de eicel. Ze hoeven dus zelf niet meer door het schilletje heen, ze worden direct in de kern gespoten. Dat betekent echter nog niet dat er automatisch ook bevruchting is. Het moet zelf nog gaan samensmelten en doordelen. En dat valt niet te beïnvloeden. Deze keer hadden we door een lagere dosis hormonen maar vier eicellen. Bij drie ervan is bevruchting opgetreden, ze hebben twee embryootjes teruggeplaatst en ééntje daarvan is onze prachtige dochter geworden.
Doordat we dus duidelijk dat bevruchtingsprobleem hebben, mogen we nu meteen met ICSI beginnen. De kans van slagen met IUI en IVF is minimaal, dus het heeft weinig nut om dat eerst weer te proberen. Maar wel weer erg spannend, hoor! We gaan er natuurlijk niet vanuit dat het meteen weer zal lukken, dat is allemaal afwachten…
Jij succes met de laatste wachtdagen & ik hoop dat je met goed nieuws komt!
Jippie, ik kom even inbreken!!
Ik vind het zo fijn dat jullie nu meteen ICSI mogen gaan doen!
Heel veel succes en ik hoop natuurlijk voor jullie dat 1x gewoon genoeg is!
Jippie, ik kom even inbreken!!
Ik vind het zo fijn dat jullie nu meteen ICSI mogen gaan doen!
Heel veel succes en ik hoop natuurlijk voor jullie dat 1x gewoon genoeg is!
Lief van je, Sil! :-* Ik duim natuurlijk ook voor jullie!
Daar ben ik weer, even radiostilte bij mij geweest. Ik heb die donderdag enorme pijnen gehad, ik ben met een mobiel op de wc gaan zitten om de pijn weg te puffen. Echt niet normaal. Ik heb toen 's avonds het ziekenhuis gebeld om te vragen of dit normaal is, kon niet eens meer normaal zitten, laat staan lopen. Mega steken en krampen. Volgens de gynae kwam dit inderdaad door de eisprong van 3 follikels. Ik mocht paracetamol nemen, maar voor de zekerheid niet genomen. Lekker in bad gegaan en rustig aan gedaan. De volgende dag was het gelukkig over, ik moest examen doen (theorie mennen), toch geslaagd met een 8.8. Ik heb deze trajecten enorm onderschat. Ik weet ook niet wat alles betekent. Puregon en Pregnyl prikken maar dan niet in een IUI-traject zitten? ICSI? IVF snap ik nog wel. Het vergt veel van ons. Lichamelijk en emotioneel. Vooral dat laatste. Hoop/wanhoop, verwachting/loslaten. Al die kerstkaartjes met ‘vruchtbaar 2009’. Ik krijg bijvoorbeeld een enorme brok in mijn keel bij het liedje dochter van Marco Borsato. Wat als het je niet gegund is, dan valt zo’n liedje zo slecht…
In ieder geval, ik zit nu in de 'wacht’tijd. Ik probeer mijzelf zoveel als mogelijk af te leiden, niet aan denken, maar onbewust wel hopen…
Voor ons is waarschijnlijk IUI het laatste traject. Ik ben dus zoals eerder gezegd over de 40 heen. Mijn leeftijd geeft mij ‘weinig’ tijd. En, weet je, het leven eindigt hier niet als de wens niet in vervulling gaat. Waar een deur zich sluit, opent een raam… Toen ik scheidde in 2002/2003 dacht ik dat ik nooit meer een vent tegen zou komen met wie ik kinderen wilde/kon hebben…op mijn 38e kwam ik mijn huidige man tegen en we hebben samen die nog gekoesterde wens die we naar de achtergrond hebben geplaatst bij de scheiding. Het zou een mooi geschenk zijn, een kind, maar de wereld vergaat niet, als het niet lukt. We zijn dan gewoonweg te laat. We zullen dan samen een andere weg in slaan, misschien nog een hond erbij, of een paard…we will see. We hope for the best.
Ik wens iedereen hele fijne kerstdagen met goede berichten! en een gezond 2009 met mooie momenten. Na elke hobbel komt er weer een nieuw begin!
@ Lalune, Jeetje wat een verhaal, wat heftig!
Heel veel sterkte!
@ Jippie, ben jij de zelfde Jippie als op zwangerschapspagina?
Volgens mij hebben we vaker over en weer berichtjes gestuurd, maar het kwartje valt nu pas! Ik heb daar overigens wel een andere nickname!
Inmiddels alweer ongesteld geworden…heel triest, ik was misselijk, had zere borsten, was moe…het mocht niet baten. Op oudjaarsdag opnieuw naar het ziekenhuis. Na deze 3e ronde nemen we een time-out van een half jaar. Even rust… :hug:
Jakkes, sterkte! Ik hoop dat je de volgende ronde meer geluk zult hebben! :hug:
Enige tijd geleden wel eens een berichtje geschreven, ik zat toen midden in de 3 IUI-behandelingen, die trouwens allemaal mislukten. Tegen alle doktersadviezen zijn we een time-out ingegaan, even alles weer op een rijtje zetten, even niets moeten en willen wanneer het mij uitkwam. Volgens vrienden waren wij al bezig met de start van een leven zonder kinderen, ik startte mijn website (zelf kralen en daarna de ketting maken) wat mij veel afleiding gaf. Ik voelde ook in de 3e IUI-ronde mijn aandacht afzwakken. Ik prikte niet meer op tijd, het kon mij niets meer schelen. Het gaf mij zoveel pijn en verdriet, dat ik betere tijden voor mijzelf wenste. En nu, in de eerste maand time-out ben ik spontaan zwanger geworden. 7 april heb ik mijn eerste echo, ik ben nu 8,5 week zwanger en kan mijn buik niet meer verbloemen. Ik begin af en toe wel eens te bevatten waar mijn leven mij nu weer heenbrengt. Wie had dit kunnen indenken. Dit wonderbaarlijke gebeuren. Gaf mijn lijf mij aan dat dit eraan zat te komen en ik dus uit concentratie werd gehaald, IVF-behandelingen heb geweigerd etc.? Wie zal het weten. Geef de moed dus niet op en luister heel goed naar je eigen lijf en laat die dokters maar kletsen. Het heeft mij geholpen, op eigen kracht. Misschien een handvat voor degene die hier iets aan kan hebben.