Stef heeft door dat eten een machtsmiddel kan zijn. En dat gebruikt hij, vollop. Wij zitten als ouders letterlijk met onze handen in het haar en Stef wordt steeds magerder. Zelfs op het kinderdagverblijf kwamen ze van de week naar me toe dat ze Stef erg mager vinden worden.
Al een week of zes wil Stef niet eten. Nu is het vrij normaal dat een anderhalf jarige moeilijk doet met het eten. Dat is een fase en gaat vanzelf weer over, als het goed is. Maar, anderhalve maand is lang. En Stef heeft weinig reserves. Daarnaast wil hij nu zelfs geen fruit, koekjes of yoghurt meer, terwijl hij dat juist zo lekker vindt. Alleen zijn fles melk 's avonds voor het slapen gaan gaat er nog in. Gelukkig(?) speelt deze kwestie alleen thuis en eet hij op het kdv zo twee boterhammen weg. Krijgt hij tenminste nog ergens iets binnen.
's Ochtends eet hij met mazzel drie hapjes brood, zijn fruit raakt hij nauwelijks aan. Tussen de middag eet hij bijna nooit iets en 's avonds is het tijd voor histerie.
Een voorbeeld:
Als hij door heeft dat het eten bijna klaar is wordt Stef ongeduldig en wil graag aan tafel. Eenmaal aan tafel begint het schouwspel. Hij wil zijn eten, en wel nu! Zodra hij zijn bord heeft wordt hij echter boos. Dat wil hij niet, weg ermee! Dus zetten we zijn bord aan de kant. Reden voor Stef om boos te worden, want hij wil eten. Begrijpen we dat dan niet? We bieden hem een hap aan en Stef sluit zijn mond. Hij wordt nog bozer en wil uit de stoel, maar heeft dan nog geen hap gegeten. Vervolgens wil Stef zijn bord weer hebben, maar zodra het in de buurt komt, pakt hij het op en gooit het van zich weg. Als hij in een onbewaakt ogenblik toch een hapje in zijn mond krijgt, wordt het er ogenblikkelijk weer uitgespuugt. Hij besluit alleen maar het eten van papa te willen en een wanhopige papa geeft toe. Maar nee hoor, weer niet goed begrepen…
Al met al zijn we elke dag tijdens het eten druk met een zeer hysterische Stef die niets wil, hebben wij ons eten koud laten worden en is onze eetlust bedorven. Sonja Bakker? Stef werkt veel beter!
Omdat we echt wanhopig zijn onderhand heb ik het peuterbureau gebeld en haar uitgelegd wat we allemaal geprobeerd hebben. Na mij te hebben aangehoord vertelt de verpleegkundige dat het echt een fase is, maar dat we op moeten passen dat deze fase niet overgaat in een echt probleem. Ze raadt ons aan om dit gedrag te negeren. Als we gaan eten, maken we het gezellig (sure :roll: ), komt hij gewoon aan tafel en hebben we het niet over eten. Als hij niet wil eten, gaan we ook niet proberen om hem over te halen. Wil hij van tafel? Laat maar gaan. Dit moeten we proberen vol te houden. Ik ben bang dat het weinig uithaalt, want Stef wil helemaal niet van tafel als hij daar om vraagt. Hij wil alleen een andere situatie dan waar hij zich op dat moment in bevindt. En als hij van tafel is, dan wil hij er weer bij. Dus weer een reden om boos te zijn.
We mogen hem geen extra’s aanbieden. Gewoon ontbijt, lunch en diner en twee keer een tussendoortje. Wel ga ik een vitaminepreparaat in huis halen, om hem gezond te houden. Op 22 mei belt de verpleegkundige nog eens om te bespreken hoe het gaat. Als het dan nog zo slecht gaat, komt ze langs om te kijken.
Ik ben benieuwd. Is Stef de enige die hier zo extreem in is, of herkennen jullie dit?
oh meis… ik ken het helemaal niet maar ik wil je wel even sterkte wensen want pfffffffffffffff wat lijkt me dit frustie…
Ik heb ook van die slechte eters. Ik ben als blij als ze 's ochtends en 's middags een boterham eten. Luuk is net iets ouder als jouw zoontje en heeft periodes dat ie geen ontbijt wil, ook geen middag eten, soms een hapje appel of banaan en dan een paar hapjes warm eten. En wat ik ook neerzet hij roept standaard NEE. En als ik dan denk dit gaat niet goed: eet ie weer. Niet veel, maar wel een of bijna een boterham in de ochtend en in de middag en wat meer avondeten. het is heel frustrerend.
Luuk roept ook na 3 hapjes: kaar mamma. Dan gaat ie staan in zijn stoel en dan haal ik hem er maar uit en laat hem rondlopen. Ik dwing niet tot eten, want ik herken dat van mijn moeder vroeger. Die zette mij altijd op de gang met een bord eten en ik verstopt dat dan achter kasten of wat dan ook. Ik hoop gewoon maar dat ze opeens goed gaan eten. geen aandacht geven is denk ik de beste manier.
Heee Mirjam,
Ja ik herken het heeeeel goed. Hier exact dezelfde situatie, TOT een week geleden. We waren de wanhoop nabij en Joost weegt met zijn 10200gram en 83 cm ook erg weinig. Ik maakte me zorgen omdat hij gewoonweg geen reserves heeft. Wat hier echt ontzettend heeft geholpen is er zo weinig mogelijk aandacht aan besteden. Ook niet aan zijn drifbuien tijdens het eten.
Ik geef Joost nu om 17.00 (als papa nog niet thuis is, dus in alle rust) een half potje Olvarit. Ik hou hem bezig met een speelgoedje in zijn stoel en heb het alleen maar over dat speelgoed met hem. Tegelijkertijd voer ik hem een half potje maar praat NIET over het eten. Hij is te bzeig met zijn spel (of evt TV kijken) om de lepel te weigeren. Als wij een half uur daarna aan tafel gaan leg ik wat eten op een bordje neer voor hem en schenk daar verder ook geen aandacht meer aan. Wij gaan "heerlijk"eten en overdrijven heel erg door tegen elkaar te zeggen"ooooh wat een heerlijk gehaktballetje he papa?“Nou inderdaad mama” :mrgreen: :roll: pff. Ik haal hem niet uit zijn stoel en laat hem ook lekker kliederen als ie dat wil.
Het is een grote puinhoop in onze keuken, maar hij eet in elk geval wat nu.
Ze voelen het zoooo goed aan Mirjam, hoe gefrustreerder jij bent, hoe meer ze dwars gaan zitten. Tijdens lunch eet Joost nog steeds weinig , maar het helpt door zelf ook aan tafel te gaan zitten en lekker mee te eten.
Moeilijk he? Ik heb echt momenten gehad dat mijn tranen zo hoog zaten aan tafel, maar het gaat echt voorbij zodra Stef merkt dat hij jullie niet beinvloedt met zijn gedrag… Dussss probeer te blijven lachen aan tafel en schenk er zo weinig mogelijk aandacht aan.
En als hij niet eet, geef je hem lekker een banaan in zijn handen na het eten. Hij moet toch zijn voedingsstoffen/calorieen binnen krijgen.
Probeer niet te vasthoudens te zijn aan je principes, laat ze even varen.
Ik vond het ook ronduit slecht om Joost speelgoed te geven als ik hem eten geef ter afleiding, maar ja, hij eet nu in elk geval Hij krijgt ook altijd een toetje, ook als hij niet eet. Ik ga hem daar niet mee "straffen, want dan ziet ie eten steeds meer als een "prestatie"waarvoor hij beloond moet worden en wordt het van kwaad tot erger…
Hier heeft het ongeveer 2 maanden geduurd en nog heeft hij dagen dat ie niets wil, om vervolgens na 3 dagen alles in te halen. Geef je niet gewonnen en hou vol. De aanhouder wint :mrgreen:
Sterkte
Hoi Mirjam,
Herkenbaar verhaal, net als bij Nanny, Femke eet ook bar weinig en weegt net 10 kilo. Ze is niet mager, maar er zit ook geen grammetje vet aan.
Inderdaad wat Nanny zegt, helpt bij ons ook heel erg goed. Eten moet gezellig blijven, dat staat bovenaan. Ik schep op voor Femke en vaak zegt ze na twee hapjes: “Klaar!” en schuift ze haar bord op tafel. We negeren dit helemaal, ook haar “uit”-geroep of gesmeek om “ogu” (yoghurt). We zeggen 1 x “Nee Femke, we zijn nog aan het eten” en gaan gewoon door met het doornemen van de dag en rara, wat gebeurt er, na een minuut of wat, pakt ze haar bordje weer terug en gaat eten. Het is nog steeds niet veel en nu is het na drie happen yoghurt ook weer genoeg, terwijl het vroeger niet was aan te slepen… Maar ik wil absoluut niet dat eten een vervemede gebeurtenis wordt voor haar.
Ik hoor ook vaak dat het een fase is, maar ik vraag me af wanneer je als ouder moet ingrijpen of het toch moet laten gaan…
Femke eet ook ineens weinig tot geen brood, Behalve als ze 's morgens KRO kindertijd kijkt… Nou ja, dan maar tv bij het ontbijt, geen ideale situatie, maar als ze daardoor een boterham naar binnen werkt, kijk ik het wel even door de vingers… Haar melk gaat redelijk, 's morgens 200 ml is geen probleem, 's middags is het hooguit 100. Maar verder drinkt ze wel veel vruchtensap en eet ze behoorlijk wat fruit. Daardoor maak ik me nog niet veel zorgen, door al dat fruit krijgt ze in ieder geval vitamientjes binnen…
Wat je ook kunt proberen is om tijdens het koken, Stef daarin te betrekken en hem tussendoor al wat in zijn mond te stoppen, bijvoorbeeld een paar boontjes, aardappeltjes of een plakje beterhamworst? Is ook niet ideaal, maar misschien krijgt hij dan wel iets binnen…
Mirjam, ik snap heel goed dat dit echt geen fijne situatie is en dat je je veel zorgen maakt om Stef, ik wil je daarom even een hart onder de riem steken en het komt echt wel goed… Hopelijl kun je wat met onze adviezen en helpt het! Succes meid!
Liefs Ellen :-*
@Dame wrote:
Een voorbeeld:
Als hij door heeft dat het eten bijna klaar is wordt Stef ongeduldig en wil graag aan tafel. Eenmaal aan tafel begint het schouwspel. Hij wil zijn eten, en wel nu! Zodra hij zijn bord heeft wordt hij echter boos. Dat wil hij niet, weg ermee! Dus zetten we zijn bord aan de kant. Reden voor Stef om boos te worden, want hij wil eten. Begrijpen we dat dan niet? We bieden hem een hap aan en Stef sluit zijn mond. Hij wordt nog bozer en wil uit de stoel, maar heeft dan nog geen hap gegeten. Vervolgens wil Stef zijn bord weer hebben, maar zodra het in de buurt komt, pakt hij het op en gooit het van zich weg. Als hij in een onbewaakt ogenblik toch een hapje in zijn mond krijgt, wordt het er ogenblikkelijk weer uitgespuugt. Hij besluit alleen maar het eten van papa te willen en een wanhopige papa geeft toe. Maar nee hoor, weer niet goed begrepen…
ik herken alleen de avondmaaltijd, daarbnuiten eet ze prima (lees: twee a drie boterhammen per maaltijd) en hoop niet dat het doorzet naar de anderen maaltijden. de beschrijving is alsof je met ons aan tafel hebt gezeten. niets is goed, we zijn zelfs al zo gek geweest een ander bordje te pakken. het probleem is bij ons inderdaad ook, dat ze haar bordje graag wil, maar het eten vervolgens boos over haar schouders gooit.
we pakken het dan weer af, zij weer boos.. ach ja, je kent het verhaal..
ze wurmt zichzelf met gemak uit de stoel, en als we haar tegen houden, dan slaat ze haar hoofd bont er blauw op de rand.... :?
ik lees dit topic mee.
ik hoop er wat aan te hebben
Het is momenteel zelf zo, dat ik nu blij ben dat ik op mijn werk ben, zodat ik er niet bij ben vanavond.. :oops:
@suusje wrote:
Ik dwing niet tot eten, want ik herken dat van mijn moeder vroeger. Die zette mij altijd op de gang met een bord eten en ik verstopt dat dan achter kasten of wat dan ook. Ik hoop gewoon maar dat ze opeens goed gaan eten. geen aandacht geven is denk ik de beste manier.Die ervaring heb ik ook. Ik moest vroeger net zo lang aan tafel blijven zitten tot mijn bord leeg is. Ik kan me nog herinneren dat ik ’s ochtends weleens een bord eten van de vorige avond voorgeschoteld kreeg. Zo ver wil ik dus echt niet gaan.
@Pheebs wrote:
Eten moet gezellig blijven, dat staat bovenaan. Ik schep op voor Femke en vaak zegt ze na twee hapjes: “Klaar!” en schuift ze haar bord op tafel. We negeren dit helemaal, ook haar “uit”-geroep of gesmeek om “ogu” (yoghurt). We zeggen 1 x “Nee Femke, we zijn nog aan het eten” en gaan gewoon door met het doornemen van de dag en rara, wat gebeurt er, na een minuut of wat, pakt ze haar bordje weer terug en gaat eten. Het is nog steeds niet veel en nu is het na drie happen yoghurt ook weer genoeg, terwijl het vroeger niet was aan te slepen… Maar ik wil absoluut niet dat eten een vervemede gebeurtenis wordt voor haar.Je beschrijft Stef. Alleen gebruikt hij de woorden “kaaahâ€? en “toetjieâ€?. Jammer genoeg eet echt niet meer, ook niet na negeren. Wat we ook doen, alles geeft hem redenen om boos te zijn. En een fatsoenlijk gesprek voeren is er dan ook niet bij. We kunnen elkaar namelijk niet verstaan.
@Pheebs wrote:
Femke eet ook ineens weinig tot geen brood, Behalve als ze 's morgens KRO kindertijd kijkt… Nou ja, dan maar tv bij het ontbijt, geen ideale situatie, maar als ze daardoor een boterham naar binnen werkt, kijk ik het wel even door de vingers…Spelen en tv kijken tijdens het eten raadde de verpleegkundige wel af, daar vroeg ik ook om. Ze wees me erop dat je het risico krijgt dat hij je niet meer vertrouwd omdat je dan ‘stiekum’ aan het voeren bent. Daarnaast is het volgens haar altijd maar een tijdelijke oplossing, omdat ze er al snel niet meer in trappen.
@Pheebs wrote:
Wat je ook kunt proberen is om tijdens het koken, Stef daarin te betrekken en hem tussendoor al wat in zijn mond te stoppen, bijvoorbeeld een paar boontjes, aardappeltjes of een plakje beterhamworst? Is ook niet ideaal, maar misschien krijgt hij dan wel iets binnen…Lukte dat maar, hij wil echt niets. Hooguit een soepstengel ofzo en die krijgt hij al als ik kook.
@Pheebs wrote:
Lieve Ellen, Thanx!
Mirjam, ik snap heel goed dat dit echt geen fijne situatie is en dat je je veel zorgen maakt om Stef, ik wil je daarom even een hart onder de riem steken en het komt echt wel goed… Hopelijl kun je wat met onze adviezen en helpt het! Succes meid!
@dena wrote:
Ja ik herken het heeeeel goed. Hier exact dezelfde situatie, TOT een week geleden. We waren de wanhoop nabij en Joost weegt met zijn 10200gram en 83 cm ook erg weinig. Ik maakte me zorgen omdat hij gewoonweg geen reserves heeft. Wat hier echt ontzettend heeft geholpen is er zo weinig mogelijk aandacht aan besteden. Ook niet aan zijn drifbuien tijdens het eten.Hee Nannie,
Ik geef Joost nu om 17.00 (als papa nog niet thuis is, dus in alle rust) een half potje Olvarit. Ik hou hem bezig met een speelgoedje in zijn stoel en heb het alleen maar over dat speelgoed met hem. Tegelijkertijd voer ik hem een half potje maar praat NIET over het eten. Hij is te bzeig met zijn spel (of evt TV kijken) om de lepel te weigeren. Als wij een half uur daarna aan tafel gaan leg ik wat eten op een bordje neer voor hem en schenk daar verder ook geen aandacht meer aan. Wij gaan "heerlijk"eten en overdrijven heel erg door tegen elkaar te zeggen"ooooh wat een heerlijk gehaktballetje he papa?“Nou inderdaad mama” :mrgreen: :roll: pff. Ik haal hem niet uit zijn stoel en laat hem ook lekker kliederen als ie dat wil.
Het is een grote puinhoop in onze keuken, maar hij eet in elk geval wat nu.
Ze voelen het zoooo goed aan Mirjam, hoe gefrustreerder jij bent, hoe meer ze dwars gaan zitten. Tijdens lunch eet Joost nog steeds weinig , maar het helpt door zelf ook aan tafel te gaan zitten en lekker mee te eten.
Moeilijk he? Ik heb echt momenten gehad dat mijn tranen zo hoog zaten aan tafel, maar het gaat echt voorbij zodra Stef merkt dat hij jullie niet beinvloedt met zijn gedrag… Dussss probeer te blijven lachen aan tafel en schenk er zo weinig mogelijk aandacht aan.
En als hij niet eet, geef je hem lekker een banaan in zijn handen na het eten. Hij moet toch zijn voedingsstoffen/calorieen binnen krijgen.
Probeer niet te vasthoudens te zijn aan je principes, laat ze even varen.
Ik vond het ook ronduit slecht om Joost speelgoed te geven als ik hem eten geef ter afleiding, maar ja, hij eet nu in elk geval Hij krijgt ook altijd een toetje, ook als hij niet eet. Ik ga hem daar niet mee "straffen, want dan ziet ie eten steeds meer als een "prestatie"waarvoor hij beloond moet worden en wordt het van kwaad tot erger…
Hier heeft het ongeveer 2 maanden geduurd en nog heeft hij dagen dat ie niets wil, om vervolgens na 3 dagen alles in te halen. Geef je niet gewonnen en hou vol. De aanhouder wint :mrgreen:
Ik dacht wel dat jij ook gelijksoortige problemen hebt met Joost. Wat fijn voor jullie dat het nu beter gaat! Joost is blijkbaar wel af te leiden aan tafel. Dat is super. Wij gaan vanavond weer met frisse moed aan tafel. Schnitzels met aardappels en doperwten staan op het menu. Normaal gesproken een favoriete maaltijd van Stef. Ik geloof ook wel dat onze frustraties bij hem averechts werken. maar ja, je kent het wel. Zware werkdag achter de rus. Lastige dreumes en dan drma’s met eten die al zolang spelen en onoplosbaar lijken. Dat doet ons humeur geen goed.
Hoe ging het vandaag??
Het ging vanavond zowaar zonder grote drama’s.
Ik had ovenfrites gemaakt en dat vindt hij wel lekker (met ketchup, want dat eet papa ook). Die heeft hij opgegeten en zelfs een paar doperwtjes naar binnen gewerkt. Al met al nog niet de moeite, maar de nieuwe aanpak leek wel te helpen.
Toen hij klaar was wilde hij uit de stoel en dat heb ik toegelaten. Natuurlijk wilde hij toen gelijk terug aan tafel, maar hij bleef goed gestemd. Tot slot heeft hij zelfs nog een stuk peer en een beetje vruchtenyoghurt gegeten. Ik ben dus voorzichtig positief.
mooi… DAT zit er dus in…
Wessel heeft bij vlagen dat hij niet wil eten of heel weinig eet.
Maar niet dramatisch …
En tjsa… ondanks alle adviezen je er niet te druk om te maken, let je er toch ongemerkt op he?
Wessel lieten we voorheen ook van tafel gaan… maar sinds 4 weken of zo, vinden we dat hij moet blijven wachten totdat wij ook ons bord leeg hebben.
Om die tijd te overbruggen krijgt hij dan wel een autootje of zo… en, op incidenten na, gaat het de laatste tijd eigenlijk heel goed.
En… als hij dan toch nog zit, komt hij zowaar vaak weer aan het eten toe.
Wat mij opvalt in jou verhaal is dat jullie wel veel reageren op wat hij zegt.
Misschien dat daar nog een stukje “winst” te halen valt. B.v.:
- niet hij, maar jij bepaalt wanneer hij aan tafel gaat; Want hoe eerder hij gaat zitten, hoe eerder hij het ook zat is volgens mij.
- Bordje weg is bordje weg… en dan gewoon maar laten huilen en toch stand houden. Je weet eigenlijk nu toch wel dat hij toch, ook al komt het bordje terug, niet eet. Ik denk dat hij hiermee het snelst merkt dat je het niet belangrijk vindt.
- Gezien zijn leeftijd denk ik dat het nog een beetje moeilijk is om te blijven zitten totdat jullie het op hebben… maar wat misschien interessant is… op het moment dat hij “klaaaaaaa” zegt… Zet je een kookwekkertje neer… En dan heel spannend maken… en als ie afgaat (1e keer 30 seconden of zo)… Dan is het feest want dan mag hij van tafel.
De lengte bouw je op natuurlijk…
Het is duidelijk als je het zo doet. Denk dat hij het ook snel doorheeft.
In geen geval zou ik hem “op afroep” in en uit het stoeltje tillen… (zie hierboven met bordje wegdoen).
Dit zijn een paar dingen die ik bij Wessel wel heel in de gaten hou, zodat hij niet onze maaltijd gaat beheersen… (en tuurlijk is hij continu aanwezig, maar niet met een strijd).
Wens je heeeeel veel succes… en… smakelijk eten…
Overigens… ik ben Wessel ook vitamientjes gaan geven… met name omdat hij zo weinig/geen groente eet.
Ik ken het niet uit eigen ervaring, maar hoorde laatst wel het volgende verhaal op het kdv waar ik werk.
Daar zit een tweeling en die kinderen maken altijd drama tijdens het eten. Gillen tot overgeven toe. Is het niet de een dan is het wel de ander die begint. Maar altijd eindigt het met twee gillende kids aan tafel. Die ouders kregen de tip om wat eerder te gaan eten (17.00 uur ipv 18.00) en dan de tafel te dekken voor henzelf en dus niet voor de kinderen. Dan wel de kinderen mee aan tafel zetten en gewoon gezellig gaan eten. De kinderen dan pas eten geven als ze er zelf om vragen. En ze dan niet hun eigen bord geven maar een hapje van papa of mama. ZO komen ze uit de negatieve spiraal. Nu is het twee weken verder en de kinderen eten weer. Misschien kun je er wat mee. Succes in ieder geval.
hoi,
we hebben hier net een paar weken achter de rug waarin Daan slecht wou eten, maar inmiddels gaat het weer wat beter. Bij hem merk ik dat het ook uitmaakt of ie last heeft van zijn kiezen, inmiddels heeft hij er 3, en die 3de is net door, nu eet ie dus de meeste weer. Daarvoor met moeite alleen zachte en/of lekkere dingen, bijv. aardappelpuree.
hij heeft wel honger en wil wel eten, maar dat doet zeer, en dan wordt ie boos op alles en iedereen, omdat ie het niet op een andere manier kan uiten. bij ons helpt het dan soms om een bevroren korst brood te geven of een appel uit de koelkast.
helaas komt de volgende fase er ook al aan, zelluf doen, als iemand daar nog tips over heeft, kom maar op.
groetjes louwina
@lowietje wrote:
hoi,
we hebben hier net een paar weken achter de rug waarin Daan slecht wou eten, maar inmiddels gaat het weer wat beter. Bij hem merk ik dat het ook uitmaakt of ie last heeft van zijn kiezen, inmiddels heeft hij er 3, en die 3de is net door, nu eet ie dus de meeste weer. Daarvoor met moeite alleen zachte en/of lekkere dingen, bijv. aardappelpuree.
hij heeft wel honger en wil wel eten, maar dat doet zeer, en dan wordt ie boos op alles en iedereen, omdat ie het niet op een andere manier kan uiten. bij ons helpt het dan soms om een bevroren korst brood te geven of een appel uit de koelkast.
helaas komt de volgende fase er ook al aan, zelluf doen, als iemand daar nog tips over heeft, kom maar op.
groetjes louwina
oh ja… was ik vergeten…
Met het doorkomen van de laatste kiezen heeft het ook te maken bij Wesselman…
Daar past inderdaad dat boos zijn wel bij… Honger en dan pijn…
ook zielig…