Hallo,
Na al een tijdje hier mee te leze , schrijf ik toch mijn vraag
maar hier is omdat ik echt niet meer weet wat te doen.
Mijn zoontje van 2 heeft al regelmatig voor een probleem aan zijn
niertje in het ziekenhuis gelezen. Afgelopen oktober is hij geopereerd en
heeft hij weer 1,5 week in het ziekenhuis gelegen.
Na thuiskomst wilde hij niet meer in zijn eigen bed en kamer slapen. Het
consultatiebureau zei dat we hem met gemak een paar nachtjes bij ons in
bed konden nemen om hem zo weer een veilig gevoel te geven.
Nu dik 2 maanden verder wil hij nog niet in zijn eigen bed, en schreeuwt
de longen uit zijn lijf als we alleen maar aanstalte maken om naar zijn kamer te gaan.
Zodra hij bij ons in bed ligt is alles okay en slaapt hij heerlijk door maar dit is niet wat wij willen. Afgelopen 2 nachten ook geprobeer om met een matras naast hem te liggen maar zelfs dan blijft hij wakker en huilt hij.
Is er iemand die tips voor ons heeft, we weten ondertussen echt niet meer wat we moeten doen. Nu hebben we hem wel weer in zijn bed gelegen en huilt hij alweer een half uur.
Sorry voor het hele verhaal maar we zijn zo op zoek naar tips.
Alvast heel erg bedankt.
Liefs
Chantal
Jeetje, wat lastig zeg.
Heb je alweer advies gevraagd op het CB?
Ik denk toch dat het iets is wat je moet doorbreken.
Hoe moeilijk het ook is.
Als je met een matras naast hem ligt, gaat hij dan uiteindelijk wel slapen?
Een nachtlampje misschien?
Bedje anders neerzetten?
Slaapt hij overdag ook en waar slaapt hij dan?
Ik weet het ook niet hoor, denk maar even hardop :think: :think: .
:hug: :hug:
Slaapt hij wel als je hem in een bedje op jullie kamer laat slapen? Dan is hij toch bij jullie, alleen niet in je eigen bed. Misschien een idee?
Wat rot allemaal zeg… Hij zag zich wel verloren voelen op één of andere manier als hij jullie niet hoort/ziet/voelt… Als je hem bij jullie in slaap laat vallen en dan overheven naar een bedje bij jullie op de slaapkamer zou je het misschien zou heel langzaam kunnen afbouwen… Als het goed gaat in het bedje laten slapen, daarna bedje wat verder van je eigen bed etc etc…
Sterkte!!
Gelukkig is hij weer helemaal beter!
Wat slaapproblemen betreft, daar ehbben wij hier nu ook mee te maken, alleen van een andere orde dan jullie (steeds wakker worden 's nachts en niet zelf in kunnen slapen, ongeacht bij ons in bed of eigen bed). Maar ik kan je een boek aanraden, wat ik afgelopen week heb geleend van de bieb. Het is een boek over zeer uiteenlopende slaapproblemen en de mogelijke aanpak daarbij. Het is geschreven door mensne van een slaapkliniek in Amerika (Millpondkliniek). Wij zijn er nu een paar dagen mee bezig en merken resultaat! Het fijne van het boek is dat het verschillende methodes geeft voor eenzelfde probleem, zodat je de methode kunt kiezen die het beste bij je past. Zo hebben wij een methode uitgekozen die veel uithoudingsvermogen van je vraagt, maar waarbij je je kindje niet voor een bepaalde duur alleen op zijn kamertje hoeft te laten huilen.
Oja, voor ik het vergeet, de titel van het boek :mrgreen: :
Bedtijd, de oplossing voor slaapproblemen bij kinderen
Misschien kun je hier een methode vinden die bij je past. Het boek is erg concreet en je hoeft het niet eerst van voor naar achteren te lezen en allerlei ingewikkelde theorieën tot je te nemen voordat je aan de slag kunt!
Onwijs bedankt voor jullie tips.
RIZ: Het advies van het CB was om hem maar te laten huilen dan went hij vanzelf weer aan zijn eigen bed. Nou sorry maar dat kan ik dus echt
niet… Het nachtlampje brand standaard bij Dylan. Het is echt hartverscheurend om het ventje zo te horen huilen.
MANIE: Nee hij slaapt ook niet in zijn eigen bedje in onze kamer, wel in ons bed. Het probleem alleen is als we hem bij ons in slaap laten vallen dat wij dan ook in slaap vallen en uuuuuren later pas weer is wakker worden.
Soleil: We zijn zeker super blij dat hij eindelijk beter is. En dat boek…die ga ik vanmiddag nog bij de Bieb halen. Super bedankt!!!
Liefs
chantal
@dylan wrote:
Het is echt hartverscheurend om het ventje zo te horen huilen.
Mooi heeft moeder natuur dat voor elkaar he :wink:
Maar wel lastig als ze 2 zijn en ook wel dondersgoed beseffen dat het ze een bepaalde macht geeft. Want met 2 is het niet zo hartverscheurend meer als bij een baby.
Hier hebben wij soortgelijke problemen met Aniek.
Wij hebben een extra bed geplaats naast het onze en dan zo dat er een soort co- sleeper werd gemaakt.
We zijn uitgebreid gaan praten tegen d'r. Uitgelegd dat het niet zo lekker slaapt als papa en mama weinig ruimte hebben omdat zij in het midden ligt. Dat ze best bij ons mocht slapen, mama en papa veel van d'r houden, maar dat ze dan een eigen bedje aan dat van papa en mama kreeg.
De eerste 2 avonden kroop ze toch weer naar het midden en waren we alleen nog maar gefocussed om haar dus in de co - sleeper te krijgen.
Na 2 dagen lukte dat en toen hebben we dat gewoon een week of 2 zo gelaten. Toen het bedje van ons bed af, 50 cm weg en dat ook weer gewend, weer een stukje verder.
En blijven uitleggen.
Na ongeveer 2 maand afgesproken met haar dat ze zou beginnen in haar eigen bed en dan een sticker kreeg, maar dat ze altijd nog weer in het kleine bedje bij papa en mama op de kamer mocht.
Dat kostte ook weer veel rustig blijven en veel uitleg en veel terugleggen en toch ook wel hartverscheurend gehuil aanhoren en dan zeggen... mama snapt dat je verdrietig bent, maar mama word verdrietig als ze moe is en niet goed kan slapen omdat jij mama steeds wakker houd.
En nu... nu slaapt ze 5 van de 7 nachten in een week in haar eigen bed en slaapt ook door en 2 nachten gemiddels eindigt ze in het peuterbedje bij ons op de kamer. We doen er niet moeilijk over, we slapen zo allemaal het beste en daar gaat het uiteindelijk om he.
Bij ons werkte de Kiekeboe-methode goed. Moet je maar even op google kijken hoe het werkt.
Veel succes!!!
Ondertussen heb ik ook maar eens advies bij de huisarts gevraagd.
Deze gaven mij het advies (omdat zij denken dat het om een traumtische ervaring gaat) contact op te nemen met een homeopaat(schrijf je dat zo?)
Heeft iemand daar toevallig ervaring mee. Ik heb daar zelf helemaal niks meer en had denk ik ook niet op het idee gekomen omdaar contact mee op te nemen.
Hmmmmm…ik hoor het graag mocht iemand ervaring hebben.
groetjes