ik jank echt werkelijk waar om alles… om leuke dingen, om minder leuke dingen, om ruzie, om een tegendraadse dochter…
gek wordt ik ervan. Nu al een uur aan het janken en zodra manlief vraagt wat er is, doe ik er nog een tandje bij. net moest ik overgeven, begin ik daar weer om te huilen :?
Hoort er dit nou echt bij of ligt het gewoon aan mezelf? :oops: 
:? :?
Ja hoor… Hoort er allemaal bij en tijden ontzwangeren hoord het er ook nog bij.
Kan ook heel makkelijk in janken uitbarsten, en waarom???
Leuke dingen , minder leuke dingen, huilen van kwaadheid en soms gewoon helemaal uit het niets om niets :mrgreen:
Het leed wat hormonen heet :mrgreen:
Het hoort er gewoon bij!
pfff dan hoop ik dat die hormonen snel wat rustiger worden als ik eerlijk ben…
maar in elk geval blij dat het herkenbaar is en het er, zelfs in deze mate, bij kan horen…
hoef ik mezelf in elk geval niet gek te vinden. :oops: :mrgreen:
Heel herkenbaar, lekker laten gaan meid. Hoort er allemaal bij :-*
Dat zijn geen hormonen…maaarrrrrr
Hormonsters :twisted: :twisted: 
Nee lekker laten gaan hoor meid!
Daar heb ik de vorige 3 zwangerschappen amper last van gehad… de eerste twee helemaal niet zelfs… de derde was ik al een stukje emotioneler… maar nu! :oops:
Ik jank met de dr phill show mee, ik kan zitten janken om gtst.
Ik kan janken omdat de kat weer eens een bende heeft gemaakt of omdat de hond uit de vuilnisbak heeft zitten eten.
Omdat het weer slecht is, omdat het weer nu juist weer lekker is, omdat de verf is opgedroogd in de pot en ik dus naar de bouwwinkel moest fietsen om nieuwe verf te halen… en ga zo maar door…
Ik herken mezelf niet eens meer. Heb al tegen mijn man gezegd dat ik hoop dat het na de bevalling snel weer over is, want ik vind mezelf helemaal geen leuk persoon op deze manier. :lol:
Je bent in ieder geval niet alleen. 
Inderdaad Ellen, het hoort erbij hahaha. Bij Nathalie had ik er eigenlijk amper last van maar tijdens de zwangerschap van Wessel heb ik het dubbelop gekregen volgens mij :mrgreen: