Wij hebben al een tijdje een papagaai in huis (genaamd Anne :oops: ).
Tot nu kon ik het hebben, maar ik merk dat ik me af en toe eraan begin te ergeren. Ik weet niet meer wat ik tegen haar moet zeggen.
Het is niet echt papagaaien, maar ze herhaalt een zin wel 30 keer achter elkaar (niks overdreven). Bijvoorbeeld: Anne heeft kastanje in haar zak.
Dat zegt ze dan heel vaak. Als ik meteen zeg, ja dat klopt. Gaat ze door met herhalen. Als ik helemaal niet reageer gaat ze ook door. Af en toe kan ik haar afleiden, maar dan gaat ze met een andere zin verder bijvoorbeeld: waar is paddestoel? Ik zeg dan: daar of we gaan zoeken. Maar ze blijft die zin herhalen ook als we er 1 gevonden hebben en we doorlopen. Op een gegeven moment zeg ik, de paddestoel is nu weg. Maar nog kan ze doorgaan.
Iemand een idee om dit te doorbreken?
Alvast bedankt
(o ja, ze heeft een flinke vocabulair, dus daar kan het niet aan liggen)
ze zoekt ws een bevestiging.
als je zegt: ja dat klopt, dan heeft dat bijvoorbeeld niets met de paddestoel te maken (voor jou wel, maar voor haar is het heel abstract).
ik herhaal meestal wat tyg zegt in een vraagvorm
“oh, dus je ziet een paddestoel?”
dan antwoordt ie meestal met een heel enthousiast: jaaaa!
wanneer je verder moet (als ie bijvoorbeeld onderweg iets ziet)
dan doe ik ook die vraag
en na de “jaaaa” van tygo zeg ik dan: wij gaan weer verder, zeg maar daaaag paddestoel!
ofzoiets
@Ziet wrote:
ze zoekt ws een bevestiging.
als je zegt: ja dat klopt, dan heeft dat bijvoorbeeld niets met de paddestoel te maken (voor jou wel, maar voor haar is het heel abstract).
ik herhaal meestal wat tyg zegt in een vraagvorm
“oh, dus je ziet een paddestoel?”
dan antwoordt ie meestal met een heel enthousiast: jaaaa!
wanneer je verder moet (als ie bijvoorbeeld onderweg iets ziet)
dan doe ik ook die vraag
en na de “jaaaa” van tygo zeg ik dan: wij gaan weer verder, zeg maar daaaag paddestoel!
ofzoiets
:mrgreen: Dat doe ik ook, maar dan werd het verhaal zo lang :oops: …sorry…Ik zeg dus ook, ja je hebt kastanjes in je jaszak. En daar is de paddestoel, zwaai nu maar want we lopen verder. En dan begint het opnieuw…waar is paddestoel? waar is paddestoel? waar is paddestoel? Anne, we hebben net de paddestoel dag gezwaaid, nu lopen we verder en gaan we (bijvoorbeeld) naar de speeltuin, goed? Anne: Ja…waar is paddestoel? :twisted:
Vaak omdat ze het wel weet stel ik haar de vraag terug: anne: waar is paddestoel? Dan zeg ik: Ja Anne waar is de paddestoel? Dan zegt ze: Daar!!..om vervolgens weer verder te gaan :?
Ik hoop dat het zo wat duidelijker is. Ze vraagt ook constant onderweg: Mama, wat is dat? En op alles geef ik dan antwoord, als ik het niet weet zeg ik dat ook eerlijk.
Misschien een heeeel lang durende beseffingssprong of zo :think:
Ooooohhhhhhhhhh, wat herken ik dit, pfffffffff… :? :? :?
Hier is het ook al de hele dag…wat is dat? Waar is…? Mama doen? Mama kijk, ik heb…etc Heel vermoeiend haha! Maar ook heel schattig toch!
Ook herhaal ik alles bevestigend net als Ziet. En als ik verder wil lopen helpt het gelukkig nog als ik ook vertel zeg maar dag tegen…
Eerlijk gezegd verbaas ik me er best wel over dat je je er aan ergert… Samara doet precies hetzelfde en ik vind het wel gezellig zo’n kwebbel in huis en tja ik bevestig en beantwoord ook 50 keer (waarschijnlijk nog wel meer) dezelfde dingen op een dag. Hoort erbij toch?
@TaMa wrote:
Eerlijk gezegd verbaas ik me er best wel over dat je je er aan ergert… Samara doet precies hetzelfde en ik vind het wel gezellig zo’n kwebbel in huis en tja ik bevestig en beantwoord ook 50 keer (waarschijnlijk nog wel meer) dezelfde dingen op een dag. Hoort erbij toch?
Tja ergeren is misschien verkeerd uitgedrukt…en dat het erbij hoort vraag ik hier dus…Anne is onze eerste en enige en ik weet dus niet dat alle kindjes alles zo vaak herhalen. Als je zelf een wat mindere dag hebt kan die 50e keer juist even teveel zijn en dan weet ik echt niks meer terug te zeggen.
Nee ok, nu begrijp ik je ook wat beter 