echt NIET leuk…
ik kom vanmorgen zijn kamertje in
en hij begint te schreeuwen: papaaaaaa
en huilen dus…
aangezien ik momenteel met rugklachten zit,
ben ik niet van plan om hem schreeuwend en vechtend zijn bed uit te tillen
maar hij werd dus niet stil!
moest toch papa erbij geroepen worden
ik vond het zo erg…
alsof hij mij helemaal niet meer leuk vindt ineens 
overdag klaarde zijn bui naar mij toe ook al niet op
alles was nee
alles was papa doen
papa helpen
papa lepel
ik mocht gewoon niks doen…
heb echt een rotdag achter de rug
en over die rug gesproken… zou het zo kunnen zijn dat ie door mijn rugklachten nu meer aan papa gehecht is, omdat hij hem de laatste tijd meer heeft verzorgd?
ik vind er niks aan
@Ziet wrote:
zou het zo kunnen zijn dat ie door mijn rugklachten nu meer aan papa gehecht is, omdat hij hem de laatste tijd meer heeft verzorgd?
Vervelend dat je zulke rugklachten hebt. :(
Ik kan met wel voorstellen dat Tygo daardoor meer naar papa neigt, idem hier, alleen dan naar mama en komt het doordat ik eerder toegeeft dan papa. Ik til mijn dochter van bijna 2 sneller op om te troosten dan mijn man bijvoorbeeld. Dan hebben die kleintjes, zo slim als ze zijn, al heel gauw door bij wie ze moeten zijn!
Ik hoop dat je gauw van je rugklachten af bent (weet niet precies wat je hebt en of het tijdelijk is) en dat je dan lekker met Tygo kunt doen wat je wilt!
ja hij tilt tyg ook eerder op dan ik
ik moet hem vaak zeggen wanneer hij beter een huiltje kan negeren
op zich gaat het met mijn rug nu wel beter
dus misschien vandaar dat het nu allemaal een beetje onduidelijk wordt voor tyg wie nu wat doet met hem…
hoop ook dat het snel voorbij is
is een fase meis
het voelt niet fijn maar gaat weer voorbij
zoals hij ook een fase zla hebben dat mama leuk is en papa weg moet
ja maar dat zou ik toch fijner vinden
(lekker egoïstisch he :mrgreen: )
ik heb het gevoel dat ik al zo weinig met hem heb kunnen doen de laatste tijd
wil de schade inhalen
en nu wil hij niet…
maar een fase
da;s te overzien
ik moet morgen maar proberen het niet te persoonlijk op te vatten
heb er vandaag gewoon van moeten janken
OOO hier ook na de bevalling van Sem was/is papa alles…het begint al weer een beetje anders te worden maar als papa er is en mama dan is papa eerst …vind het ook niet leuk :oops: …het is mijn meisje :oops: lekker ego he :oops: :oops: 
maar krijg nog wel spontaan knuffels en kusjes :inlove: dus ben nog wel lief volgens mij… :inlove:
:hug:
Wat vervelend, Ziet!
Ik denk dat kinderen sowieso altijd wel in zo’n soort fase terechtkomen… Nu zit ik in een ietwat andere situatie omdat mijn vriend niet de vader van Quentin is, maar mèn… De eerste keer dat Quentin dus NIET naar mij toe wilde maar WEL naar mijn vriend… Ik heb in de gang (van het ziekenhuis) staan huilen als een klein kind… Ik vond het al zo moeilijk om hem zo te zien en dat hij weer in het ziekenhuis lag… En toen wilde hij ook nog eens niet bij mij, maar bij mijn vriend zijn!
Dat hakt erin… Maar… Hoe moeilijker jij erover doet naar je kind toe, hoe meer hij dat waarschijnlijk zal merken en zelfs wel boycotten… :shifty:
En… Troost je met de gedachte dat als er getroost of geknuffeld moet worden, mama uiteindelijk toch degene is die dat ‘mag’ (lees: moet :mrgreen:) doen… :inlove:
pfff ben dus gelukkig niet de enige die het zo erg vindt…
ja ik vind het ook ego van mezelf
stom he
hij is toch de papa en het is toch juist leuk dat ie hem ook zo lief vindt
maar toch…
Ik vind het niet ego, en zeker niet stom… :mrgreen:
Jij bent toch zijn moeder??? Hij is toch jouw vlees en bloed???
Trek het je niet aan meis, komt allemaal wel weer goed! :-*
Het gaat vanzelf over… echt waar… :-* :mrgreen: ! Saba had het heel erg nadat ik vorig jaar een aantal keer ziek ben geweest en dus niet met haar bezig kon zijn. Ze trok toen enorm naar d’r vader en ja, dan voel je je knap l#llig. Maarrrrrrrr… ik beloof het je… Tygo gaat het dubbel-en-dwars inhalen zodra jij weer wat mobieler bent en je beter voelt met je rug. Dan komt er een moment dat je 's avonds in je bed nog “mama doen, mama doen, mama doen” door je hoofd hoort spoken :lol: ! En dat papa dan zo’n momentje gaat krijgen zoals jij nu hebt. Janken mag. Maar het komt echt goed !
gelukkig :mrgreen:
tnx :-*
Deze mama tilt al een paar maanden zo min mogelijk en nu echt vrijwel helemaal niet meer, vanwege m’n vergevorderde zwangerschap (incl.bekkenklachten). En tja, als papa dan in de buurt is, dan is papa inderdaad favoriet… Erg balen, maar na de bevalling zal dat ook nog wel even zo zijn, want dan kan ik ook minder met 'm (zeker aangezien het waarschijnlijk geplande keizersnee wordt ivm stuit).
Ik probeer 'm zoveel mogelijk aandacht te geven zonder te tillen, en zeker als ik een dag zonder papa met 'm ben geweest , werpt dat wel z’n vruchten af. Maar ja, opgetild worden en op die manier geknuffeld te worden, schijnt toch lekkerder te zijn dan zittend knuffelen… :roll:
ja dat merk ik dus ook…
als ik ga zitten met hem, dan wil ie meteen weg
en als ik hem dan laat gaan wil ie weer opgetild worden
ik moet dus met hem lopen, dan is het net zo’n hangaapje :inlove:
maar echt goed voor mijn rug is dat niet…
vandaag was ie overigens wel superlief voor me
mario heeft hem gewoon uit bed gehaald
en daarna hebben ze mij lekker ff laten uitslapen
en samen wakker geknuffeld.
de hele dag was ie lief
ben benieuwd hoe het morgen gaat
hij krijgt ook weer tanden denk ik,
zijn hele billen zijn kapot