Hoi allemaal,
We hebben hier sinds een week of 2 een wat typisch probleempje. :think:
Menno wil ineens niets meer van papa hebben… Hij wil hem uit zichzelf geen kus geven, niet knuffelen, hij duwt hem weg en zegt ook ‘papa jij moet weg’. Onder ‘dwang’ doet ie wel normaal tegen papa, maar dat kan ook niet de bedoeling zijn.
Er is niets geks gebeurt tussen die 2, maar als je aan hem vraagt waarom ie zo stom tegen papa doet zegt ie dat papa hem geslagen heeft… :? . Dat is dus absoluut NIET gebeurt en zal ook nooit gebeuren !!!
Dit is nu echt niet leuk meer, zeker niet voor papa.
Hebben jullie tips??? Begin een beetje radeloos te worden.
Moeilijk he. Mijn oudste heeft dat erg lang met mij gehad. Mijn jongste heeft het nu met mijn man.
Ik zie het als een fase maar dat maakt het niet makkelijker of fijner. Wat wij destijds met Mat.eo deden was gewoon om en om bedritueel doen. De ene dag deed papa het, maar de andere dag mama. De ander van ons bleef dan uit het gezichtsveld. En ja het was huilen, en ja het was heel erg pijnlijk voor mij om te horen dat hij niets van mij wilde weten, maar zo wilde we duidelijk maken dat papa en mama hetzelfde zijn.
We hebben doorgezet en nog steeds hebben ze een voorkeur, maar het is een stuk minder. De oudste pikt ons allebei, de jongste wil eigenlijk alleen maar mij. Als ik er niet ben of beneden ben, gaat het prima hoor, maar zodra hij mij ziet is het huilen geblazen.
Over dat hij zegt dat papa hem heeft geslagen. Op die leeftijd begonnen we toch wel het woord jokken te introduceren. Het is niet alleen dat hij het thuis zegt, maar hij kan het op de pz of kdv ook zeggen. Wij hebben heel duidelijk gemaakt dat hij niet mag jokken.
Natuurlijk doet hij dat wel, maar om kleine dingen.
Als mijn kinderen zoiets als jouw zoontje zouden zeggen zou ik het gelijk de kiem in smoren.
Sterkte, het is een rotfase…
Nesje, Bas heeft momenteel ook zo’n fase. Als hij alleen is met papa is er niks aan de hand, maar owee als ik in de buurt ben en mijn handen vrij heb dan is papa echt niks. Hier ook niks gebeurd, dus denk dat het een fase is en proberen we toch veel papa tijd in te schakelen. Ik ga dan boven de was opruimen of naar buiten (heb ik veel beestje dus werk genoeg).
Soms gaat het even een uur prima en daarna weer minder. Papa doet o zijn best, maar dringt zich niet op.
Hopelijk is het bij jullie ook snel over.
Hier ook hoor! Ik denk dat het erbij hoort en gewoon een fase is. Niet aan toe geven iig. Wanneer papa met hem bezig is en vraagt om mama niet op reageren. Het gaat vanzelf weer over. Voor je het weet is papa weer de grote vriend en ben jij even niet zo nodig meer.
hier is het ook aan de orde. Ik heb het gevoel dat Teun jaloers is op papa want hij adoreert mij echt. En dan is papa toch degene met wie hij mij moet ‘delen’.
Tenminste, zo komt het op mij over. Hij kiest altijd mijn kant, echt heel vervelend. Wij zijn best aanhankelijk in ons gezin, dus knuffelen veel maar stoeien ook veel. Dat kan nu echt niet meer. Bij knuffelen begint Teun alles te overschreeuwen en bij stoeien mept hij papa zowat omver.
Wij doen nu ook bewust om en om het bedritueel, de ander blijft dan beneden of gaat boodschappen doen. En ik blijf maar benadrukken dat ik net zoveel van mijn jongens houd als van papa, maar dat ik op een andere manier van papa houd.
blijft wel lastig.
Het gaat vanzelf over…
Hier een tijd terug andersom…
Tycho is echt een papa’s kindje…maar een tijd mocht ik echt niks,hem niet verschonen…hem niet naar bed brengen…knuffelen…niks…
Ik vond het ook verschrikkelijk…maar het was maar een fase…het is vanzelf overgewaaid…