Ivan heeft de laatste tijd er veel moeite als ik bij de auto uit gaat en papa blijft wel zitten met hem en Lynn
Laatst gingen we naar de hema om zijn taart op te halen ik ging snel even alleen, papa reed ondertussen naar de parkeerplek na een tijdje ging Erwin heeft kijken waar ik bleef maar toen hij zonder mij de auto in ging werd Ivan helemaal overstuur , echt zooo verdrietig huilen en roepen om mama.
Dag erna ging ik de bumba taart ophalen weer het zelfde verhaal helemaal verdrietig en mama roepen mama mee mama mee
En als papa de auto schoonkrabt en wij zitten in de auto begint hij ook te huilen en roept dan papa papa mee
Maar als we hem wegbrengen naar de chreche is er niks aan de hand
Is dit een fase? Hij heeft nooit verlatingsangst gehad
Is hij 21 maanden? Arielle doet dat ook, maakt niet uit wie van de 2 weggaat, steeds vind ze dat niet leuk!
@blue_fairy wrote:
Is hij 21 maanden? Arielle doet dat ook, maakt niet uit wie van de 2 weggaat, steeds vind ze dat niet leuk!
hij is net 2 geworden , maar wel herkenbaar dus
Mijn meisje vind het oko helemaal nisk als 1 van ons de auto of het huis verlaat. Als papa 's morgens al vroeg weg is naar zijn werk vraagt ze oo steevast ieder ochtend: waar papa?
Hier helpt uitleggen wat we gaan doen heel goed. Sowieso ben ik dat vanuit mijn werk al gewend, alles voorbereiden en vooraf vertellen, en automatisch doe ik dat ook bij mijn zoontje.
Ik vertel dan bijvoorbeeld: ik ga heel even naar de schuur, papa is ook buiten, maar we komen zo allebei weer binnen, wacht maar even in de keuken’
En dat werkt wel. Als we zomaar opeens weg gaan dan vindt hij het ook lastiger en gaat hij al snel bij het raam staan jammeren.
Hoe herkenbaar 8) Melinda heeft dat nu ook
Mijn dochter heeft dat ook een hele tijd gehad. Uitleggen en voorbereiden helpt bij ons heel goed.
Ik kan niet eens even naar de wc :roll:
hier bij ons ook, de jongste dan.
Als ik uitstap om hun eruit te laten dan begint ze al…
als ze ziet dat ik wegloop… dan begint.
zo kan ik wel even doorgaan…
weet niet of het eraan ligt dat ik vanaf haar geboorte niet meer heb gewerkt ofzo. of wat ze allemaal al meeheeft gemaakt…
maar ze hangt heel erg aan mij.
papa mist ze ook wel, maar zolang ze de naam niet hoort gaat het wel goed…
Het is de leeftijd ook, een belangrijke fase in de hechting 
Dan zie je dit gedrag (weer) wat meer en door gewoon uitleggen, voorbereiden idd en bevestigen (zie je, daar is mama/papa alweer!) gaat het vanzelf weer over.
Ja, hier hebben we dat ook. Alleen huilt Lars als papa de auto uit gaat 
!