Aniek zit in groep 3, is 1 van de jongste leerlingen (september 2004)
En van karakter altijd al een onzeker perfectionistisch meisje geweest.
Ze ging pas laat lopen want ze doet dingen pas als ze zeker voelt dat ze het kan.
Ze geeft gauw op als dingen moeilijk worden omdat haar onzekerheid dan de overhand neemt. “laat maar, ik kan het toch niet”
In groep 2 was ze de enige die nog met hulp van de kast moest springen en heeft ze speltherapie gehad omdat ze ook een slecht evenwicht had.
Ze is echt wel vooruit gegaan, ze is een stuk zelfverzekerder ten opzichte van een jaar geleden.
Maar toch zit het ook in haar karakter om perfectionistisch te zijn, dingen helemaal goed te willen doen en als ze denkt dat ze het niet kan, dan geeft ze op om het pas weer te proberen als ze denkt dat het nu beter zal gaan.
Nu is het zo dat ze op de cito’s in januari veel B scoorde, een paar A en met lezen een C/D en hier moest dus aan gewerkt worden.
Inmiddels gaat het lezen ook beter en volgens juf kan ze cognitief goed meekomen en dus over naar groep 4.
Maar ze gaan dus echt finaal voorbij aan hoe ze is van karakter en hoe ontzettend onzeker ze is en zichzelf naar beneden haalt.
Ze kijkt ook en spiegelt zichzelf aan leerlingen die het beter doen dan zij, maar die zijn dan eigelijk altijd ouder dan zij.
We zeggen steeds weer dat ze het voor haar jonge leeftijd van 6 heel goed doet en dat ze zichzelf niet zo neer moet halen. Maar helpen doet dat weinig.
Aniek loopt dus al het hele schooljaar emotioneel gezien op haar tenen.
Er zijn wat akkefietjes geweest waarbij ze zich ook liet manipuleren door oudere leerlingen om dingen te doen die ze niet wilde puur omdat ze geen natuurlijk overwicht uitstraalt maar lieflijk en zachtmoedig is en onzeker.
Wij zitten gemiddeld elke 3 a 7 weken (fluctueert een beetje) met een dochter die thuis helemaal over de zeik gaat en niet kan stoppen met huilen.
Dan vind ze alles stom, school is te moeilijk en ze kan helemaal niks en waarom doen die en die en die het allemaal goed en zij niet enz…
We hebben haar afgelopen jaar ook 3 x na zo’n bui thuisgehouden om even een baaldag te houden en dan weer met frisse moed verder te gaan.
Ons gevoel zegt ons nu dat het voor Niek beter zou zijn als ze groep 3 nog een keer doet.
Ze is dan niet meer de jongste, kan zich gaan versterken in haar eigen opgelegde eisen en omdat ze veel al kan, kan er meer aandacht gaan naar haar persoonlijke ontwikkeling.
Maar juf vind dat dus “zonde” Die vind het geen reden om Aniek te laten doubleren en hoewel ze ons gevoel begrijpt (zegt ze) vind ze dat Aniek over moet gaan naar 4 en dat we dan daar maar een soort van behandelplan moeten opstellen om haar emotioneel sterker te krijgen.
Ik voel me inmiddels een beetje als een wild roepende moeder die moet knokken voor haar kind want alles in mij zegt me dat het gewoon niet goed is voor haar om haar over te laten gaan.
En dan wat? Nog zo’n jaar waarbij ze steeds terugvalt in emotionele buien en het niet meer ziet zitten. Een jaar waarin ze niet het achterste van haar tong laat zien en niet voor zichzelf opkomt en zich gemanipuleer maar gewoon laat aanleunen?
Misschien dat bij mij meespeelt dat ik veel van Niek herken van hoe ikzelf was vroeger en ik ben van augustus en dus ook een jonge leerling.
Ik was 11 toen ik naar de middelbare school ging en heb ook mijn hele basisschooltijd op mijn tenen gelopen omdat ik meer van mezelf eiste dan ik eigelijk aankon en ook mezelf steeds spiegelde aan vriendinnetjes die ouder waren dan ikzelf.
Wat dat betreft begrijp ik ook heel goed waar Niek zo mee worstelt zelf.
Ik ben uiteindelijk in de 2e brugklas blijven zitten omdat ik gewoon tegen mijzelf aanliep en het mij ontmoedigde dat ik niet aan de eisen kon voldoen die ik mijzelf had opgelegd.
Maar ik denk dus dat Niek haar leeftijd en het leerjaar 3 dan een betere optie zijn dan gewoon doormodderen en dan?
Er zijn hier leerkrachten, dus ik hoop dat jullie eens wat input ertegenaan willen gooien.
Kijken wij er verkeerd tegenaan? zien we iets over het hoofd en gezien de hoeveelheid tegengas op school, hoe pakken we het aan als doubleren toch voor ons gevoel het beste lijkt te zijn.
:think:
het klinkt als het verhaal van mijn moeder… die wilde me elke keer laten doubleren (ben van 6 sept) maar school ging daar niet in mee.
uiteindelijk in groep 8 mocht ik doubleren, maar toen wilde ik zelf natuurlijk niet.
ik ben toen met 11 jaar naar het VWO gegaan, nar 3 VWO naar 4 HAVO gegaan (ging erg moeilijk gezien ik een overgangsrapport had voor 4 VWO)en daar eindelijk gedoubleerd. Ik was in alle opzichten echt te jong voor een eindexamenklas (ik kon niet voldoen aan mijn eigen standaard…
achteraf gezien was doubleren in een vroege klas van de basisschool w.s. een stuk makkelijker geweest voor me… ik kan me jouw gevoel t.o.v. Aniek dus ook levendig voorstellen
IK heb helaas geen tips voor je, want bij ons is het niet aan de orde (ik ben gezegend met 3 late leerlingen)
veel succes met je strijd!
Cell, wij hebben hetzelfde met Victor. Volgende week hebben we een gesprek met juf hierover. Victor heeft moeite met lezen en begrijpend lezen. En vooral dat laatste doet me toch erg aan nog een jaar groep 3 denken. Want hoe kun je nu geschiedenis er leren als je al veel moeite hebt met het begrijpen wat er staat. Juf dacht overigens niet aan dyslexie.
hier ook geen dyslexie zover wij kunnen inschatten.
Ook bij lezen zien wij verschil in hoe ze het doet op school en hoe thuis.
Vooral bij klassikaal lezen speelt wederom haar onzekerheid en faalangst mee. Ze gaat twijfelen aan of het goed is wat ze leest en durft dat dan niet voor te lezen omdat ze bang is dat het misschien dus fout is.
Ze wil niet onderdoen voor klasgenoten en wil niet afgaan en al die onzekerheden en angsten blokkeren haar enorm.
Ik zou het haar gewoon ontzettend “gunnen” dat ze in 1 klap ineens een “oudere” leerling is, dat ze het komende jaar kan herhalen waar ze behoefte aan heeft en kan verdiepen in wat ze al goed kan en zo voor haarzelf emotioneel kan groeien en niet hoeft te “knokken” om voor haar gevoel zo mee te komen.
Ze redt het allemaal maar net en bij een kind wat hoge eisen stelt aan zichzelf en niet gauw de moed heeft om haantje de voorste te zijn, lijkt me dat gewoon niet goed om dan door te stromen naar 4.
Maar omdat ze van september is, krijgen we dus heel veel tegengas.
Ik ben lerares van groep 3 en september leerlingen zijn idd vroege leerlingen. Haar scores zien er super uit, dus kan me de juf wel enigzins voorstellen, maar ik kan me ook heel erg vinden in jou als moeder. De overgang van groep 3 naar 4, is een behoorlijke stap. Er wordt altijd gedacht dat 2 naar 3 enorm is (wat ook zo is!), maar van 3 naar 4 moet ook echt niet onderschat worden. Er wordt veel meer van haar verwacht, lezen moet goed zitten, anders gaat het nog lastiger worden in groep 4, aangezien dan bijna alle opdrachten zelf gelezen moeten worden. Daarbij is de hoeveelheid leerstof ook enorm. Misschien een gesprekje met de intern begeleidster en desnoods de directie. Moeilijk hoor…
In mei/juni zijn alle Cito’s weer afgenomen. Hoe zijn haar resultaten nu? Welk Avi niveau? Dan kun je ook vergelijken van januari en nu.
Haar laatste toetsen was er verbetering te zien. Ze had nog steeds a en b op de punten waar ze eerder ook a en b had en voor lezen zat ze nu op B/C
B voor zelfstandig lezen en C voor begrijpend lezen.
Dat is op het randje, maar voor juf voldoende.
De 2 leraressen die ze heeft hebben zoiets van “wij zien haar niet zo heel onzeker zijn in de groep, ze ligt goed in de groep en deze groep is ook heel stabiel en veilig in samenstelling met weinig uitschieters in gedrag wat je bij andere groepen wel eens ziet (weinig “moeilijke” kinderen) en omdat ze het cognitief heel goed doet voor haar leeftijd zouden we het zooooo zonde vinden als ze niet overging naar groep 4”
Dat is dus precies wat er gezegd is.
We gaan daar wel in mee, maar ik vind die veilige groep ook maar heel subjectief want de akkefietjes die er zijn geweest, daar had juf niet eens notie van totdat wij als ouders aangaven wat er zoal speelde.
Ook zien wij dat ze bij voorkeur contact zoekt met jongere kinderen. Kinderen die net als zij onder “vroege” leerling vallen en van oktober/november en december zijn en ze heeft zelfs wat vriendinnetjes die nu nog in groep 2 zitten.
Er zijn 2 oudere meisjes waar ze het afgelopen jaar incidenteel mee heeft gespeeld dus wij hebben ook niet het gevoel dat ze al een paar hechte vriendinnetjes heeft waar ze zich aan op kan trekken.
Alles in mij zegt dat het voor het zelfbeeld en zelfvertrouwen goed zou zijn als ze nu 1x gaat doubleren en daarmee ruimte krijgt om te verdiepen en te versterken waar nodig en vooral in “levenservaring” wat ouder te worden voor ze naar groep 4 gaat.
Liever nu dan bijvoorbeeld in groep 4.
Dan gaat ze richting 8 jaar en ik kan mij nog herinneren dat diepere vriendschappen op die leeftijd wel echt begonnen en versterkten.
Ik zou het echt heel triest vinden als volgend jaar blijkt dat ze 4 beter nog een keer kan doen want dan raakt ze wel vriendinnetjes kwijt, vriendinnetjes die ze nu nog niet heel vast heeft of die nu nog in 2 zitten en ws bij haar in de klas komen als ze nu doubleert.
Het speelt ook mee dat wij vorig jaar al zeiden dat we haar niet echt "klaar " vonden voor 3 en toen hebben we ons laten verzekeren dat doorstromen naar 3 echt goed uit zou pakken. Dat is dus niet zo gebleken, ze heeft er ook cognitief erg aan moeten trekken en heeft het niet zo leuk gehad afgelopen jaar.
Voor ons voelde het toch een beetje als falen dat we toen niet vast hebben gehouden aan ons gevoel en nu spelen dezelfde dingen eigelijk nog wel. Ze bungelt er zo onderaan in mee.
Ik snap jouw gevoel echt heel erg goed, je beschrijft het heel erg duidelijk. Ben zelf ook leerkracht (nu vanaf februari even niet), en ik moet zeggen dat ik ook de juf wel begrijp. Zij ziet die buien van Niek niet op die manier zoals jij ze ziet. Ik heb regelmatig kinderen in de klas gehad waarvan ik zei dat hij/zij op school ontzettend goed luisterde en goed meedeed en die thuis dan helemaal uit de pan gingen. niet luisteren en baldadig, dat soort dingen.
Ik heb het gevoel dat jij op je strepen moet gaan staan bij de juf, je weet heel goed hoe jouw kind is en dat het het beste lijkt om haar nu nog een keer groep 3 te laten doen. Nu heeft ze idd wel wat vriendinnetjes, maar geloof dat je in groep 5/6 pas ‘echte’ vriendschappen opdoet.
Ik zou dus als ik jou was nog een gesprek aanvragen bij de juf en daarna evt. gesprek met de intern begeleider/ directie om jouw standpunt uit te leggen.
@Cell wrote:
Alles in mij zegt dat het voor het zelfbeeld en zelfvertrouwen goed zou zijn als ze nu 1x gaat doubleren en daarmee ruimte krijgt om te verdiepen en te versterken waar nodig en vooral in “levenservaring” wat ouder te worden voor ze naar groep 4 gaat.
Liever nu dan bijvoorbeeld in groep 4.
Dan gaat ze richting 8 jaar en ik kan mij nog herinneren dat diepere vriendschappen op die leeftijd wel echt begonnen en versterkten.
Ik zou het echt heel triest vinden als volgend jaar blijkt dat ze 4 beter nog een keer kan doen want dan raakt ze wel vriendinnetjes kwijt, vriendinnetjes die ze nu nog niet heel vast heeft of die nu nog in 2 zitten en ws bij haar in de klas komen als ze nu doubleert.
Het speelt ook mee dat wij vorig jaar al zeiden dat we haar niet echt "klaar " vonden voor 3 en toen hebben we ons laten verzekeren dat doorstromen naar 3 echt goed uit zou pakken. Dat is dus niet zo gebleken, ze heeft er ook cognitief erg aan moeten trekken en heeft het niet zo leuk gehad afgelopen jaar…
Wat betreft de vriendschappen denk ik dat je helemaal gelijk hebt, die gaan in dat tweede jaar echt veel hechter worden. Als ik je zo lees dan zou ik zeggen volg je gevoel en ga de gesprekken aan!
als ik kijk naar de resultaten vind ik het jammr om drie over te doen. Maar zou ik voor vier kiezen en als het daarn iet meer gaat, stapje terug, herhaling en herhaling geven en daar laten zitten.
Zelf persoonlijk moeilijke vraag… je weet gewoon niet waar je goed aan doet.
Kan mij goed voorstellen wat een lastig dilemma dit is. En een juf die op een andere lijn zit werkt daar dan niet in mee. Vanuit haar perspectief snap ik dat ze haar wil laten doorstromen. Wel jammer dat ze minder rekening lijken te houden met haar soc emo ontw. Je beschrijft wel hele duidelijke signalen.
Hier een soortgelijk verhaal. Y is van sept en scoort cogn gewoon gemiddeld. Echter zijn taakgerichtheid en geletterdheid loopt iets achter. Wij vinden hem te jong en speels en wilden daarom dat hij groep 2 over doet en niet doorstroomt. Gelukkig was de school het daarmee eens. Hij heeft weinig zelfvertrouwen, faalangstig in groepen en perfectionistisch. Volgens hen ervaart hij een herhaling van gr 2 niet als falen maar blijven zitten in 3/4 wel. Dat zou eerder een deuk in zijn zelfvertrouwen zijn dan nu.
Al met al blijft hij dus “zitten”. Zo heet dat officieel zelfs…maar goed je moet kiezen wat het beste is bij het kind.
Ik zou haar dus laten doubleren. Dan gaat ze waarschijnlijk alle jaren erna met plezier naar school en hoeft ze niet op haar tenen te lopen.
Een stevig gesprek aangaan dus met de juf 
:hug:
Stapje terug werkt vaak ook niet echt goed voor het zelfbeeld, dan kun je haar beter een goeie ‘boost’ geven door positieve feedback in groep 3. Maar omdat haar resultaten zo goed zijn, vraag ik me af of ze zich misschien gaat vervelen? Misschien wel wat met de juf afspreken dat ze al extra/ ander werk gaat doen?
We hebben er samen (manlief en ik) de hele avond over gepraat… tot huilens toe bij mij omdat ik het gewoon steeds echt hartverscheurend vind als ze weer zo down is en het niet meer ziet zitten op school.
Wat Alette hier net voor schrijft over dat het ook juist een deuk voor haar zelfvertrouwen kan zijn is ook ter sprake gekomen.
Het is namelijk wel een argument wat een grote rol speelt.
Aniek scheelt maar 13 maanden met haar broer Peter, Peter zit in 2 en gaat door naar groep 3 ook al is hij van oktober omdat hij op zijn cito’s in januari allemaal A’s had en 1 B en die B was voor zelfstandig werken en werktempo.
Hij is dan ook getest ivm diagnose Asperger syndroom en is hoogintelligent (hoogbegaafd is boven de 130 en hij scoorde 130 precies en op zijn verbale intelligentie 132) Dit was met de wppsi afgelopen najaar.
Hij gaat dus zeker naar 3 en als Niek zou doubleren is de kans groot dat Peet haar voorbij vliegt. Gezien de competitiedrang onderling maar ook dat ze in haar dagelijks leven al zoveel moet pikken van haar broer, zou dat dus idd grandioos verkeerd kunnen uitpakken en dat is wel een grote zorg waar we ook het antwoord niet zo op weten.
Mijn man is ook bang dat we de verkeerde oplossing zien voor een probleem wat niet in het onderwijs gezocht moet worden maar echt in haar karakter.
Ik ben er dus nog steeds niet uit eigelijk.
Manlief neigt naar doorstromen naar 4, mede ook omdat ze dit zelf wel graag wil. (als je het haar vraagt in een slechte periode zou ze het liefst naar groep 2 terug, dus daar is ze ambivalent in) en dan kijken of we in samenspraak met bijvoorbeeld de jeugdgezondheidszorg iets van een weerbaarheidstraining voor Niek kunnen vinden.
Die zijn echter veelal vanaf 8 jaar, dus wie weet moeten we het dan toch nog een jaar uitzingen.
@konijn… ik zelf vind het dus echt een vreselijk idee om mijn dochter als proefkonijn naar 4 te laten gaan puur afgaand op haar cito scores met het idee dat als het daar dan niet gaat, haar in 4 te laten zitten.
Dan raakt ze dus wel echt vriendinnetjes kwijt op een, volgens mij, minder flexibele leeftijd.
We hebben wat ouders gesproken die een kind hebben laten doubleren in 4 en die zeiden eigelijk alle 3 dat ze, indien het overkon, eerder groep 3 hadden willen laten doubleren omdat hun kinderen stuk voor stuk een knauw kregen van 4 overdoen en opnieuw hun plekje veroveren.
Ik vind dat dus ook echt een verkeerd uitgangspunt als doubleren nu al opkomt in het gedachtegoed van ons of school.
Mijn kind is geen kind van…“we proberen dat even uit”
Sorry, maar die houding heeft school hier dus ook en eerlijk gezegd maakt het me boos.
Telt dan echt alleen het cognitieve maar voor een school? :eh: :?
Lastig zeg!
Wanneer je zou weten dat doubleren haar zelfvertrouwen sterkt, dan zou je daarvoor kiezen. Maar er zijn veel theorien die juist zeggen dat het averechts werkt voor het zelfvertrouwen…Onzekere perfectionisten hebben juist uitdaging nodig.
Persoonlijk zou ik denk ik kiezen voor een training die haar persoonlijkheid sterkt, of een Kanjertraining. Die zijn er ook voor jonge kinderen. Wellicht heeft ze daar meer aan dan aan een jaar de stof overdoen die ze eigenlijk beheerst.
Cell, ik vermoed dat jullie oplossing het probleem niet oplost. Nog een jaartje in groep 3 zal haar wellicht makkelijk afgaan en daardoor goed zijn voor haar zelfvertrouwen, maar als ze het jaar daarna dan naar groep 4 gaat, zal ze de druk wellicht des te erger voelen: ze is dan de oudste en zal niet meer vanzelfsprekend goed scoren, omdat de leerstof dan ook voor haar nieuw is. Ik ben bang dat het probleem dan volgend jaar nog groter is dan nu, temeer omdat ze dan ook nog ‘moet concurreren’ met Peter.
Ik zou met Aniek een kinderpsychologe bezoeken, die haar kan helpen om haar zelfbeeld en zelfvertrouwen te verbeteren. Kinderyoga kan misschien ook wat voor haar zijn: daar leren kinderen vertrouwd worden met hun innerlijk en lichaam en ze leren daar dat iedereen anders is, mag en zelfs moet zijn. Sporten als judo en andere verdedigingssporten kunnen uiteraard ook heel goed zijn.
Wat een herkenning. Mijn verhaal lijkt op die van jou, alleen ben ik alweer een jaartje verder.
Mijn dochter is van november en is vorig schooljaar tegen mijn zin in doorgestroomd naar groep 3. Daar had ze het erg moeilijk. Ze kon wel meekomen, maar het kostte haar heel veel moeite (i.t.t. Aniek). Huilbuien, onzekerheid, alles erop en eraan. Aan het eind van het schooljaar kreeg ze te horen dat ze door mocht naar groep 4. Daar heb ik een stokje voor gestoken…
Nu heeft ze tweede jaar groep 3 gedaan en is ze niet meer de jongste, kan ze overal goed meedoen en ligt ze soms nog voor op kinderen uit groep 4 (combi klas)
MAAR: onze perfectioniste voelt het nu na een jaar nog steeds als falen dat ze is blijven zitten. Denkt dat andere kinderen dat ook vinden (is niet volgens de juf) En was erg boos omdat ze in groep 3 moest blijven nadat de juf gezegd had dat ze over was.
Qua zelfvertrouwen is het niet zo gegroeid als ik had gehoopt, terwijl ik zie dat we echt de beste keuze hebben gemaakt.
Kan net als jij nog steeds boos op mezelf zijn dat ik niet een jaar eerder mijn poot stijf heb gehouden omdat ik wist dat ze het veel te zwaar zou krijgen in groep 3.
Blijft hoe dan ook moeilijk. Ben heel benieuwd welke keus jullie gaan maken. Verwarrend verhaal misschien, typt niet makkelijk met een peuter en een kleuter die aandacht willen…
We hebben morgen het uiteindelijke gesprek.
Maar we hebben als ouders letterlijk zitten plussen en minnen.
De voors en tegens afgewogen.
Cognitief kan ze het aan, dat weten we zeker. Ze heeft ook plezier aan het uiteindelijke leren.
Ook met begrijpend lezen is ze vooruit gegaan en dat is wat zo belangrijk is in groep 4.
Omdat we bang zijn dat ze het toch gaat zien als falen
Omdat we een zoon hebben die maar 13 maanden met haar scheelt en haar dan voorbij gaat en ze zijn competitieve gedrag nu al niet goed kan hebben.
Omdat ze altijd al onzeker bleek, ze ging pas laat lopen en fietsen enzo omdat ze dingen pas doet als ze zeker weet dat ze het kan en deze problemen dus ook grotendeels haar karakter zijn.
Omdat ze zelf graag naar groep 4 wil
Hebben we uiteindelijk besloten mee te gaan in het advies van de leerkrachten om haar door te laten gaan naar 4.
Maar wel met de voorwaarden dat er een traject word uitgezet vanuit school en de IB-remedial teacher om haar te helpen haar zwakke punten te verbeteren aangezien ze daar wel een stukje van haar zelfvertrouwen aan ontleent.
Ook zijn we al aan het kijken voor een weerbaarheidstraining en kreeg ik vandaag nog de tip via PBtje om haar op Plus kids gym te doen.
Die tip kregen we vorig jaar ook al van haar speltherapeute, maar daar hebben we toen eigelijk niets mee gedaan omdat ze zo blij was dat ze eindelijk niet meer naar therapie hoefde.
Idd toch wat ook al is genoemd, niet het probleem met de verkeerde oplossing willen verhelpen.
Het is geen cognitief probleem, maar een karakter/ type kind probleem.
Ze is gewoon niet weerbaar.
Wij hebben besloten om Victor toch nog een jaar in groep 3 te laten.
Zijn toetsten zijn niet dermate slecht dat hi het jaar op basis daarvan over moet doen. Maar hij is erg onzeker en jong. Ik weet zeker dat Victor hier sterker uit komt en door de kennis die hij nu al heeft en daardoor de eerste maanden makkelijk mee kan komen hij daar veel zekerder van word.
Victor zelf vind het geen probleem om nog een jaar groep 3 te doen. Hij heeft ook in de nieuwe klas al wel vriendjes. Morgen komt groep 2 in groep 3 kijken en Victor kijkt met zijn nieuwe klas mee.
Cell, ik kan me de keuze die jullie gemaakt hebben heel goed voorstellen. Een karakter verander je niet. Toppie dat jullie samen met school haar zwakke punten gaan aanpakken.