Hallo dames,
Ik ben nieuwsgierig of er onder jullie ook mama’s zijn die net als ik rond de 40 zijn en nog een nakomertje krijgen.
"t was voor ons 4 weken geleden echt een verassing toen we er achter kwamen. Gisteravond aan de kids verteld. Varieerde van huilen, lachen, stil zijn, het niet geloven, denken dat de babysokjes voor de pop waren, grapje zeker? :shock: :shock:
Hihihihi, vandaag zijn ze wat over de schok heen, en komen de 100.000 vragen los. Ik vind het in ieder geval wat makkelijker dat ze het weten, nu hoef je er niet meer zo stiekem over te doen. Kan ik gewoon deze pagina’s bekijken als ze in de kamer zijn! 
Ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn.
er is een heel topic geloof ik over 40+ mamas :inlove:
GEFELICITEERD !! :inlove:
Echt waar? Hmm, dan moet ik nog maar eens verder spitten hier op de site. Bedankt voor de tip! 
Hier een 40+ mama - maar geen nakomertje :mrgreen: Een gewoon komertje met een zoontje van ondertussen 2.
ik ben geen oudere mama maar ik heb wel een broertje van 5, nakomertje, mn moeder was 43 toen hij kwam en ik 16. Heb nog een oudere zus en broer, het is echt geweldig :inlove: En vooral om te zien hoe trots hij nu is met mijn dochtertje :inlove:
Fijne zwangerschap, ik hoop dat alles voorspoedig gaat!!
woensdag ochtend krijg ik de eerste echo. Het is bij mij als eens mis gegaan omdat het in de verkeerde ruimte zat. (Heb een dubbele baarmoeder.) Nu voelt het wel goed, dus ik hoop dat we een mooie surprise krijgen sinterklaasochtend!
Verder heb ik weinig last. Alleen erg moe. baalde ook dat ik vanavond weer moest overwerken. nog een paar weken, gaat dat ook weer beter.
Mijn oudste dochter is 12, en heeft het vandaag aan 1 schoolvriendin verteld. "VET GAAF"was daar het antwoord. Vrees dus dat ik een hele klas tienermeiden op kraamvisite ga krijgen!
Ik begrijp uit jouw verhaal Emma, dat je het wel leuk hebt gevonden zo’n jonger broertje? Dat was voor mij dus een beetje de vraag. Zijn er valkuilen waar je op moet letten enzo als er zo’n groot leeftijdsverschil is.
Voor mn moeder was het misschien wat minder leuk, die kreeg vaker reacties als: oh wat leuk, heb je je kleinzoon weer bij je :x Of tegen mij: makkelijk dat je moeder zo vaak op kan passen. Tja dat was niet altijd even leuk, maar gelukkig konden wij wel hard lachen om het hoofd als je zegt: tis haar eigen kind hoor. Mensen kunnen soms echt te snel conclusies trekken.
Over het geheel genomen hebben wij het allemaal erg leuk en positief gevonden. Je levert wel een stuk vrijheid in, maar daar krijg je ontzettend veel voor terug :inlove:
Hier ook een nakomertje, als de spruit geboren wordt ben ik 38 jaar, mjn zoon 10 jaar en mijn dochter 8 jaar. Tja, soms loopt het wel eens zo
Ik vind de reacties erg wisselend van mensen, ben altijd weer benieuwd daarnaar als ik ze vertel dat ik zwanger ben. Moet er vaak smakelijk om lachen… “wat zielig voor de kinderen” of "onee, dan moet je helemaal weer opnieuw beginnen " “nou, jij liever dan ik” " en…HOE oud is je jongste ??? " "en jullie hebben niet eens een slaapkamer over ?? " " Jullie wilde het ook, ik bedoel …was het ook de bedoeling ? " enz enz…
DIEPE ZUCHT :roll:
Tot nu toe is het echt genieten met zijn 4-en, echt een geweldige ervaring om dit te delen met de kinderen.
Dat vind ik dus ook zo bijzonder, dat ze het zo bewust meemaken nu. als ze klein zijn gaat toch heel veel langs ze heen.
Morgenochtend om 9 uur eerst de echo. ben benieuwd!
Pas als we weten dat het goed zit gaan we het verder vertellen. nu weten alleen de kinderen het en 2 broers.
Maar ik zat me ook al in te denken wat voor reacties we zouden gaan krijgen.
We zitten op het moment ook erg moeilijk met goede vrienden van ons. hij is nl gisteren overleden. moet even een moment gaan bepalen de komende 2 maanden om het te vertellen dat er bij ons juist weer nieuw leven bij komt. Pffff. dubbele gevoelens heb je wel zo hoor.
Ik ben ook een oudere mama, maar ik heb geen nakomertje!
Jeroen is nu 2, zelf ben ik nu 43 jaar.
Inderdaad heb ik al een paar keer de opmerking gehad dat ik de oma ben. Maar dan zeg ik heel rustig dat ik zijn mama ben, dan hoor je echt sorry, en veel meer excuses! Ik moet er maar om lachen.
Groetjes,
Monique
Goed idee om nog even te wachten met vertellen tegen de kinderen. Ik heb het ook bewust niet meteen verteld tegen de kinderen, eerst de echo afgewacht, en toen het hartje klopte mochten ze het weten. Toch moeilijk vond ik dat, om niks te zeggen. Maar vorig jaar heb ik het ze met 8 weken verteld en toen wist natuurlijk binnen no-time iedereen het . een dag later zagen we op de echo dat het hartje niet klopte, en een week later is het weg gehaald. nare ervaring, zeker omdat de kinderen mee waren gegaan naar de gynaecoloog 
.
Ik probeer zo bewust mogelijk te genieten van de zwangerschap, maar wil ook niet de hele tijd over de baby praten enz… er verandert al best veel voor de kinderen, en het draait ook om hen. Die balans probeer ik wel te vinden, zeker als de baby er is. Aanpassen zullen ze toch moeten, dat hou je niet tegen, maar hopelijk op een ontspannen manier.
Kantjeboord, wat vreselijk een sterfgeval…moeilijk he. We hebben onlangs een dierbare tante verloren, een dag voor de crematie kregen we de 1e echo waarop we het hartje zagen kloppen. Circle of life…zeg dat wel… sterkte met alles.
Vanmorgen dus de eerste echo gehad. ben nu 6 4/7 week. het was eigenlijk nog te klein om het goed te kunnen zien. We zagen wel een hartje kloppen, maar het ging nog wel langzaam. Dat kan zijn omdat het nog zo klein is, maar kan ook een teken zijn dat het mis kan gaan. over 2 weken nog een keer kijken. Ook zit het in de kleinste ruimte van mijn baarmoeder, de andere drie zaten in de grote ruimte. Afwachten dus. het gekke is, dat ik me meestal erg druk ga lopen maken om dit soort dingen, terwijl ik nu heel rustig ben. Ik voel me goed, en heb er ook wel een goed gevoel over, alleen zit ik niet op die roze wolk, wat ik bij de andere drie wel had. Komt waarschijnlijk ook door het overlijden van onze vriend.
rare dag vandaag, veel schakelen, eerst de echo, einde van de ochtend even bij onze vriend wezen kijken, vanavond sinterklazen…
Net wat Soof schreef: “circle of life”
Fijne avond voor diegene die ook gaan Klazen!
Ik hoop dat beebje verder mag groeien 
en dat de echo over twee weken goed mag zijn.
Hier ook een nakomertje.
.
Het is te zeggen: Ik had uit mijn eerste huwelijk drie dochters: geboren in 1986, 1986 en 1992.
Ben in 1997 gescheiden.
In 2004 heb ik Rob leren kennen en we zijn in juli 2005 getrouwd. Michaël is geboren in nov 2005.
Dus de meisjes waren respectievelijk: 19, 17 en 13 jaar.
Ik was 38 toen Michaël geboren is.
Het is na twee jaar nog steeds enorm genieten van deze kleine knul !
liefs
Gerda
Ik hoop dat alles over een paar weken helemaal goed mag blijken
Er zijn trouwens rechten die je hebt als zwangere werkneemster en eentje daarvan is dat je niet meer hoeft over te werken - tenzij je het nog niet wil vertellen op je werk.
Hallo Bella,
Ik wil het inderdaad nog niet vertellen op mijn werk. en overwerken is inherrent aan mijn werk, ik ben ambulanceverpleegkundige. Ik kan dus moeilijk zeggen halverwege een reanimatie, sorry jongens, mijn werktijd zit er op!
Met de andere drie ging het ook goed, weet dat ik in het begin gewoon erg moe ben, maar in het 2e trimester gaat dat veel beter.
Maar erg lang zal ik het niet stil kunnen houden, afgelopen week nam ik al een snoekduik een traumakamer uit toen iemand riep:“FOTO!”
Hihihi, gelukkig was mijn collega even niet in de buurt. :lol:
Ik hou in ieder geval goede moed dat het goed zal gaan.
Inderdaad beetje lullig om halverwege weg te lopen :mrgreen:
Mijn werk valt ook niet altijd te plannen hoor, je zou ook rust mogen nemen tussendoor enzo (uurtje liggen) maar ja wij staan met twee mensen op een groep van 35 mannen in een maatschappelijke opvang waar vaak van alles tegelijk gebeurt.
Ik heb het wel al snel verteld omdat ik anders niet wist hoe ik die 8,5 uur door moest komen en dienstbaar moest zijn voor al die mensen.
En ik kreeg al snel weer meer buik - dus de ervaringsdeskundigen hadden al snel 1 en 1 bij elkaar opgeteld :mrgreen: