Wie heeft er ervaring met oor problemen?
Anne heeft in december 1 oor ontstoken gehad en bijholte ontsteking…hier zijn we toen achter gekomen aangezien ze de 4e dag koorts in ging (verder had ze nergens last van en speelde ze vrolijk). Een waak nadat ze klaar was met antibiotica kreeg ze een blaasontsteking, dus weer antibiotica. Een paar weken geleden zag ik na het zwemmen ( ze zwemt al vanaf 12 weken oud) dat ze ene prutoogje had, dag erna had ze 2 ontstoken ogen en zei ze toen ze thuiskwam van de psz dat ze oorpijn had. Na de laatste keer heb ik meteen de huisarts gebeld en konden we langskomen. 2 Ontstoken oren en ogen, weer antibiotica.
Nu is ze daar weer klaar mee, maar nu hoest ze alles af, weer verkouden, 1 dag koort gehad en ze is al een tijd bezig dat ze zegt niet goed te horen, de tv moet harder, als ze een harde knap hoort zoals gister met turnen lieten ze een mat op de grond vallen, toen werd ze boos en zei dat dat pijn deed aan haar oren. ook vind ik dat ze af en toe aan haar oren zit te frutten (buitenkant).
Morgen wil ik eigenlijk langs de huisarts voor een verwijsbrief voor de kno arts. ik weet niet fo ze ons voor de gek houdt of dat er daadwerkelijk iets is. Ik heb haar al 2 weken uit het zwembad gehouden en moet het wel weer aan durven om te gaan zwemmen met haar. Maar nu zit ik met die onzekerheid.
Leest iemands iets bekends uit mijn verhaal, of maak ik me druk om niks?
Ik wil geen zeur zijn die om de haverklap bij de huisarts staat, maar Anne is een hele harde voor zichzelf en ze zegt niet zo makkelijk dat er iets is.
Help?
hier wel een orenkind, maar veel jonger dus kan dingen niet zo goed aangeven.
Als jij het niet vertrouwd zou ik gewoon een doorverwijzing vragen, oren zijn te belangerijk om er laks mee om te gaan!
Succes!
Dank je wel, maar is er verder niemand met kindjes met oorklachten of buisjes die me meer kunnen vertellen? :?
Hier ook een orenklant (eigenlijk een gezin vol :lol: :lol: )
Onze oudste (nu 5,5) heeft vanaf zijn geboorte eigenlijk al veel oorontstekingen gehad. Maar dus ook een harde, dus wij wisten het niet. In de vakantie een keer bij een franse huisarts geweest en hij zij dat hij het kon zien aan het trommelvlies. Inmiddels weten we dat hij er geen of nauwelijks pijn aan heeft, maar wel degelijk een ontsteking heeft. Gehoor is beduidend minder, maar ja in eerste instantie schrijf je dat weg met dat hij niet luistert! Dus geregeld gemopper en een kind op de trap. En telkens na een paar dagen kijken papa en ik elkaar aan, oja het zou ook kunnnen… En ja hoor, ontstoken. Nu heeft hij afgelopen maart voor de tweede keer buisjes gehad! Gelijk ook zijn neusamandelen eruit en werkelijk een heel ander kind! Helaas is 1 buisje eruit. Beide oren weer onrustig en links het gehoor veel minder (dank je wel schoolarts voor de gehoortest!). Onze huisarts is een enorme lieverd, dus ik “mag” altijd langskomen bij twijfel! Maar ook zonder die toestemming, zou ik wel gaan. Dan maar een keer te vaak, helaas!
Hier ook in januari de 7de ooronsteking en weer AB.
Ook blaastonsteking waarschijnlijk (maar niet gecontroleerd omdat ze toch al AB kreeg).
Sinds de laatste paar weken is ze zo doof als een kwartel.
Ik werd eerst ook boos (soms nog wel eigenlijk omdat het zo irritant is :oops: )maar we kwamen erachter dat ze dus echt slecht hoort.
Ze had vocht achter haar oor in januari en dat kan het gehoor wel verminderen.
Ik las ook al op internet dat ze meestal niks doen; het gaat als er geen klachten zijn meestal met met een paar maanden vanzelf weer beter.
Zo niet dan plaatsen ze buisjes maar ze doen dat toch steeds minder vaak.
Er is toch gebleken dat het NIET beter is voor de spraakontwikkeling op lange termijn (wat men dacht) en het blijft een operatie.
Ik wil nu wel van de week even langs de HA om te laten controleren en te overleggen want we moeten echt schreeuwen nu.
Anne heeft last dus dan zou ik zeker even horen bij de HA (al is het maar het telefonisch spreekuur).
Maar bedenk wel wat jezelf wilt voor je naar de KNO arts gaat want die zal bijna altijd buisjes adviseren terwijl jezelf het misschien nog wel even aan wilt kijken. (mijn HA zei "KNO artsen willen opereren dus bedenk van te voren waar jullie staan’).
dave heeft tot zijn 2e jr heel vaak oorontsteling gehad…
maar bij 1 x AB gehad…voor de rest moesten we veel neussprayen…
( ik hou niet van medicatie voor die kleintjes en de HA ook niet…dus dat scheelt…)
met zijn 2e jr KNO arts bezocht en we konden met een paar weken al terecht voor buisjes en zijn neusamandelen…
het verschil in horen was snel merkbaar…hij ging rap beter en meer praten…zijn woordenschat schoot omhoog…
hij was vrolijker…minder verkouden…zat niet meer aan zijn oortjes…
:thumbup:
sindsdien nog maar 2x oorontsteking gehad…en met neusspray verholpen :dance:
Ik heb om 10:50uur een afspraak bij de ha voor Anne. Wij zijn bang voor blijvend gehoorverlies, vandaar dat we graag naar de kno arts willen, maar goed ik al dalijk overleggen met de huisarts. Ik ben wel blij te lezen dat er toch verschillende ervaringen zijn. Oke wij zijn ook niet zo voor medicatie, Anne zit weer aan de neusspray om te hopen dat z eniet weer een oorontsteking heeft. Operenen, tja als het moet dan moet het, mn partner en ik hebben beide operaties op jonge leeftijd gehad (wel ernstiger dan het plaatsen van buisjes), dus we kunnen haar in elk geval goed voorbereiden mocht het noodzakelijk zijn. Belang vind ik ook dat ze weer kan zwemmen, ze vind het heerlijk en wij vinden het belangrijk dat ze het kan…gezondheid gaat natuurlijk voor…ik laat het straks wel weten.
succes!
Ik heb om 13.20 uur een afspraak 
.
Toch maar even langs de kno arts, oren zijn weer rood, of nog steeds. Amandelen lijken goed, klieren zijn wel gezwollen. Aangezien het aan 1 stuk lijkt vanaf december laat hij de kno arts meekijken, al waarschuwde hij me idd voor hun liefde voor snijwerk…maar heb gezegd dat we niet zomaar overstag gaan. Ik kan na half 2 pas bellen voor een afspraak, hopenlijk deze week nog.
26 Februarie om 9:20uur kan ze terecht bij de kno arts, ik ben benieuwd. Gelukkig is mn partner dan ook thuis, dan kunnen we alletwee goed luisteren.
Hoihoi,
Even een update. Mn partner is alleen met Anne naar de kno arts moeten gaan aangezien ik een erge buikgriep te pakken had. Ze had duidelijk vocht achter de trommelvliezen, dus ze moet buisjes. Mn partner is meteen doorgegaan naar de opname om haar in te schrijven. Eind april zou ze pas geholpen kunnen worden en dat vonden we rijkelijk laat. Ook willen we dat ze met een prikje onder narcose gaat en niet met een kapje, en dat gaf problemen.
Dinsdag heb ik het ziekenhuis gebeld of het niet sneller kan en ze zou op een lijst komen voor als er een ander kindje uitvalt. Gister (dus een dag later) belde het ziekenhuis mij op. Ze hadden een operatie dag extra gekregen of Anne 1 april kon. Nou, als het geen grap was vonden we dat prima . Nadeel is dat ze pas s middags geholpen word en voor half 9 alleen een beschuitje mag met water of thee zonder suiker, maar goed dat regelen we wel. Probleem was wel weer dat ik aangaf dat we geen kapje wilden. Ze zei dat de anesthesist dat zou beslissen. ik zeg: nee, wij als ouders beslissen dan en anders ga ik naar een ander ziekenhuis. Toen mevrouw merkte dat ik het meende zou ze me vanaf een andere plek even terug bellen. Uiteindelijk hebben we het zover gekregen dat we morgen een afspraak bij de anesthesist hebben en erover kunnen praten. Als er beduidend meer voordelen ivm risico zouden zijn voor een kapje dan willen we wel overstag gaan, maar als er qua veiligheid geen verschil is blijven we bij onze mening. Dus nog even afwachten hoe het gesprek morgen gaat.
De zus van mijn schoonzusje is KNO arts in een bekend ziekenhuis (maar helaas totaal niet in de buurt), dus we zijn goed voorgelicht door haar. in het ziekenhuis waar zij werkt worden kinderen juist met een prikje en niet met een kapje onder narcose gebracht ivm de rust voor het kind en de ouder aangezien het kind koortsstuipachtig in slaap valt met het kapje.
MOrgen weet ik dus weer meer.
Mijn dochter heeft in juni vorig jaar buisjes gekregen en ook keel- en neusamandelen eruit dus achteraf veel pijn.
Maar het enige waar ze het nu nog steeds wel over heeft is het kapje :shifty: :shifty: .
Ze heeft nog steeds veel oorproblemen en iedere keer als ik zeg dat we naar de orendokter gaan vraagt ze heel angstig of ze een kapje moet.
De volgende keer dat ze moet (misschien al vrij snel omdat ze in 1 oor irritatie van het buisje zelf heeft wat niet weg wil gaan :wall: :wall: ) vraag ik echt of ze een prikje mag.
Ja, helaas voor jullie dochtertje…ik denk dat ze het nooit zal vergeten. Mijn partner en ik zijn beide op jonge leeftijd geopereerd, beide met een kapje onder narcose gebracht en er beide een ‘trauma’ aan overgehouden. Toen ik jong was heb ik 3 operaties ondergaan, waarvan 1 met kapje en de rest met prik ivm de angst voor het kapje. Wij zillen Anne dit niet aandoen, vandaar onze voorkeur voor de prik. Ik hoor veel volwassen mensen die jong geopereerd zijn nog praten over het kapje, dus zo kindvriendelijk is het niet. Het is bij mij zelfs zo erg dat toen ik op latere leeftijd weer onder narcose moest heb aangegeven dat ik dus absoluut niets op mn gezicht wil hebben ivm mn angst voor dat ding. Gelukkig hebben ze daar toen gehoor aan gegeven. Nu ze nog zover krijgen dat ze Anne een prik geven. Ze speelt hier thuis ook met spuiten (zonder naald natuurlijk), dat is heel normaal voor haar, zo n kapje is toch weer een ander verhaal en daarnaast, wij hebben patienten recht, ze zullen toch moeten doen wat wij wensen en in dit geval is het geen onmogelijke vraag. Ik heb net nog een moeder gesproken van een kindje die bij Anne in de klas zit. Haar neefje is jong in hetzelfde ziekenhuis geopereerd en heeft ook een prikje gehad, het is dus wel mogelijk alleen blijkbaar erg lastig voor hun omdat ze er zo moeilijk over doen.
Hopen maar dat we de goede man morgen omgepraat krijgen, anders duurt het allemaal weer langer als we naar een ander ziekenhuis moeten. :?
BTW, wel erg balen voor je dochter dat het niet goed is gegaan met het buisje en dat de irritatie niet weggaat, hopenlijk komt het snel goed :hug:
O ik dacht dat je juist voorkeur had voor een kapje…vandaar dat ik mijn ervaring even neergeet had. Nou hopen dat ze een prikje kan krijgen. En hopen dat haar oortjes daarna ook echt opknappen :thumbup:
Veel sterkte in ieder geval want het is mij flink tegengevallen om mijn meisje weg te brengen :-*
Hoi hoi,
Hier ook een ‘oren’ kind. Wij hebben een super KNO arts! :thumbup: We mochten altijd komen en hij wou in eerste instantie liever geen buisjes plaatsen dus hield haar goed onder controle. De hele zomer ging het redelijk tot de R weer in de maand kwam, wat een drama. Nica bleef ook heel erg achter in spraak en hoorde slecht. Dus toen toch de knoop doorgehakt en buisjes laten plaatsen en gelijk werden haar neusamandelen geknipt.
We zijn 4 dagen van te voren haar voor gaan bereiden, heel veel uitleggen over het kapje en oefenen. In het ziekenhuis deed ze het fantastisch. Ik mocht mee naar de OK, we moesten heel lang wachten, maar Niek vond het prima allemaal.
Toen op de OK tafel en daar kreeg ze het kapje, ik had haar goed voorbereid en zat vlak naast haar, wat een grenzeloos vertrouwen heeft dat kind in mij want ik bleef tegen haar praten en ze bleef me aankijken, heel rustig, toen zei ik: Ga maar lekker slapen wijvie, mama is vlakbij je en weg was ze. Niks geen angst of stuiptrekkingen, ja ze schudde wel wat maar dat komt puur door de narcose, ze sliep toen allang.
Toen ze wakker werd was ik er alweer en ze kreeg nog een beetje zuurstof, die verkoever verpleegkundige legt het zuurstofkapje aan de kant om mij erbij te laten, maar Nica opent haar ogen, pakt het kapje, drukt het op haar neus en mompelt: ooooo lekker mama 
:inlove:
Ze hadden dat nog nooit meegemaakt daar
Maar nu 2 maand later een totaal ander kind, we merkten het gelijk, ze is ineens een spraakwaterval en heeft aan 1 woord genoeg :thumbup: Zwemmen kunnen we nu gewoon doen zonder gelijk weer ontstoken oren te hebben :thumbup:
Natuurlijk zijn er ook goede verhalen en ik ben blij dat het bij jullie allemaal goed is gegaan :thumbup: . Ik was vroeger erg goed voorbereid voor mn operatie, ik moest ook nogal wat ondergaan (2 hartoperaties, waarvan 1 open hart)…toch is dat rot kapje me bijgebleven. Bij mn partner was het een operatie aan zn oog, ik weet niet hoe hij is voorbereid want we hebben geen contact met zijn ouders.
We zullen het morgen weten, maar we hebben net nog eens met elkaar gepraat, maar zijn er eigenlijk wel over uit dat ze met een prikje gaat en anders niet. Mn partner gaat trouwens met haar mee naar de OK, ikzelf val erg vlug flauw en ze kunnen het vast niet gebruiken dat er een mama op de ok vloer ligt. Het is erg raar, maar ik ben gek van medische programma s, maar als ze iets bij mn partner of zo moeten doen dan ga ik zo van mn stokje. Ik wil dat niet, maar ik kan er helaas niks aan doen. Gelukkig is Anne gek met papa, dus dat zit wel goed.
Nou, vandaag een fijn gesprek met de anesthesist gehad. Hij begreep ons volledig. Het is wel mogelijk om Anne met een prikje te laten slapen. Echter vergt het veel meer tijd en schijnt het erg moeilijk te zijn om op die kleine handjes en na het intrekken van de zalf een goed vat te vinden. Dat zijn voor het ziekenhuis dus de redenen om het niet aan te bevelen. Daarnaast is de narcose zo licht die ze nodig heeft dat het met gas afdoende moet zijn, maar er zit niet meer risico aan het prikje en blijft dus mogelijk. Hij was ook zo vriendleijk om van ons nog geen antwoord te verlangen. We mogen er over na denken en uiteindelijk laten weten of we voor het kapje of de prik gaan. Een goede voorbereiding is het halve werk en daar ben ik het wel mee eens. Nu nog zien wat we gaan beslissen, want we weten het alletwee nog niet. Wel heb ik het boek: Lucas en de slaapdokter besteld bij de boekhandel, want dat lijkt me een erg leuk boek over dit onderwerp. Ik hoop dat we de juiste beslissing nemen voor Anne.
Mijn dochter had ook zo’n last van d’r oortjes…altijd oorontsteking, gek werd ik ervan! Had zelf nooit het idee dat ze er slecht door hoorde, omdat ze al lekker aan het kletsen was. Eenmaal bij de KNO arts werd toch geconstateerd dat ze vocht achter d;r oortjes had.
Ze heeft vlak voor haar 2e verjaardag buisjes gekregen en haar neusamandel is verwijdert. Ze wilden Nina juist prikken, maar konden idd geen goede vaat vinden. Ik ben juist zoooo boos geworden dat ze dat wilden proberen. Het was allemaal al zo spannend voor d’r en dan ook nog eens een prikje! Toen het dus niet lukte, wilden ze het nog een keer proberen en toen heb ik geweigerd. Kind helemaal over d’r toeren, nog voordat ze geholpen werd :naughty:
Wat mij ook zo verbaasde, was het aantal mensen in zo’n OK.!!! Er waren wel 6 mensen in de ruimte!!! Ben rustig met haar op het bed gaan zitten en met het kapje op viel ze langzaam in slaap!
Nog geen 5 minuten later hoorden we haar weer huilen en mochten we naar haar toe. Op de zaal was ze even flink overstuur, ook door alle andere huilende kindjes denk ik…Want toen ze goed gedronken had, mochten we naar huis en in de auto werd ze al rustig. Thuis heeft ze 2 uur geslapen, en toen was ze alweer de oude!!! 's Avonds gewoon lekker meegegeten, alsof er niks gebeurt was!
En wat haar gehoor betreft, na de ingreep kwamen we er pas achter, wat ze al die tijd niet gehoord had (buren op de trap, het gepiep van de ijskast…). Ze schrok zich een ongeluk de eerste weken!!! hahahahaha
En daarna nooit meer last gehad! Wel eens een loopoortje, maar zonder koorts of pijn.
Succes met je meisje!!!
Dank je voor je ervaring :-*
Fijn dat jullie dochtertje er zo goed mee geholpen is. Wel vervelend idd hoe het met de prik is gegaan. We hebben nog geen beslissing genomen, maar die komt wel.
Gister was de dag dat Anne naar het ziekenhuis moest. Zo goed we konden hadden we haar voorbereid, en we hadden besloten dat ze toch met het kapje ging slapen. Om half 1 moesten we in het ziekenhuis zijn en om half 2 werd ze naar de voorpost gebracht. Ze wilde papa mee hebben. Om 13:40uur werd ze de OK opgereden. Ze mocht zelf overkruipen op het OK bed, maar toen legde ze niks uit, legde ze haar plat en duwde meteen het kapje op haar gezicht. Daar stribbelde ze wat tegen (ik begrijp ook niet dat z eniet even zeggen van nu komt het kapje of iets dergelijks, maar goed)…ze is even heel boos geweest, maar binnen 5 seconden sliep ze omdat ze toch goed geluisterd had naar de voorbereiding en netjes de lucht wegblies en daarme flinke teugen inademde. Na 3 minuten was ze klaar en lag ze op de uitslaapkamer. ze waren vergeten haar onder narcose de zetpil te geven, dus dat hebben ze op de uitslaapkamer nog gedaan (Arjan zag de zetpil liggen, anders had ze m niet gehad). Al snel was ze klaar wakker en kletste ze weer iedereen de oren van het hoofd en ze mocht dan ook gelijk weer naar mij. Aangezien het zo goed ging mochten we echt heel snel naar huis. Ze had wel een vieze smaak in haar mond, maar ze heeft meteen goed gedronken en ze kreeg 2 lange vingers. Ze is een stuk film kwijt, ze zegt dat z eniet geslapen heeft en kan zich tot nog toe niks herinneren van het kapje. Ik weet niet of ze later er nog op terug komt, maar dat zien we dan wel. Ze is lekker zichzelf geweest, niet bang of wat dan ook. Al met al is het dus erg meegevallen, alleen weer 2 domme dingen van het ziekenhuis, maar ja, dat weten we onderhand van het ziekenhuis hier, en dan wordt je zelf allerter.
Gisteravond hefet Anne nog flink gegeten en nergens last meer van gehad, ze heeft heerlijk geslapen vanacht en zit nu aan haar 3e beschuit :inlove: