Lara zit nog steeds in de ‘orale’ fase. Ik bedoel dat ze alles (lees: alles behalve eten :mrgreen: ) in haar mondje stopt, automatisch, gedachteloos en vrijwel direct. Ook dingen die vies of gevaarlijk zijn. Ik heb haar nu weten te leren dat knikkers en centjes niet in het mondje mogen, maar het automatisme is zo sterk dat haar dat vreselijk veel moeite kost. Ik zou d’r dus ook niet alleen durven laten met knikkers.
Is dat nog normaal op deze leeftijd? Ik heb er geen idee van eigenlijk, maar zou die fase nu niet zo’n beetje over moeten zijn?
Nou hier is die orale fase ook nog steeds niet helemaal voorbij :shifty: dus er is nog hoop voor je :mrgreen: . Hier is het wel iets minder geworden maar nog steeds een soort drang om veel dingen in haar mond te doen inderdaad. Ik denk dat sommige kindjes dat gewoon heel erg hebben. Ruben heeft het lang niet zo erg als Anouk had op die leeftijd.
Bo doet precies hetzelfde. En ja, bij de meeste kindjes is dit nu allang voorbij. Op zich is het niet iets wat wij als negatief ervaren, al is het af en toe lastig, zoals jij ook al beschrijft. Ik heb sterk de indruk dat het voor Bo ook een stukje veiligheid betekent. Op momenten dat ze moe is, druk is geweest etc. dan wil ze graag iets in haar mond. Ze heeft met name graag merkjes van d’r knuffels in haar mond.
Je schrijft dat het voor Lara een automatisme is. Of heb jij het idee dat het voor Lara ook een stukje veiligheid is?
Bo heeft op diverse gebieden wat achterstand en daarom zijn we terecht gekomen bij het team van Integrale Vroeghulp. Toen wij dit gedrag noemden, hebben ze er wel aandacht aan besteed.
Wij hebben nu het advies gekregen om Bo een senso-motrisch integratie onderzoek te laten doen. Bij dit onderzoek wordt gekeken hoe zij prikkels verwerkt in haar gedrag en motoriek. Sommige zintuigen kunnen onder- danwel overgevoelig zijn. Het kan betekenen dat Bo heel goed kan ‘‘voelen’’ met haar mond en minder goed via haar huid. Of het kan juist zo zijn dat haar mond ondergevoelig is en dat zij de mond extra prikkels wil geven.
De fysio die dit onderzoek gaat afnemen, heeft uitgelegd dat het vaak een vorm van ‘‘demping’’ (dit woord gebruikte zij) is. In een situatie waarin er veel prikkels op je kind afkomen, gaat het kind zoeken naar een manier om zich terug te trekken. Anderen gaan bijv. aan hun kleren friemelen, aan hun haar draaien etc. Dus op zich helemaal niks mis mee, wat ons betreft.
Toch wilden we dit onderzoek laten doen, zodat we tenminste weten hoe of wat en of dit iets te maken heeft met haar achterstanden (op een bepaald moment zoek je ook overal wat achter :oops: da’s misschien ook wel weer niet goed) Voordeel is dat de fysio die Bo toch al wekelijks behandeld, het onderzoek uitvoert.
Als we na dit onderzoek weten hoe Bo haar prikkels verwerkt, kunnen we haar stimuleren op de ondergevoelige zintuigen. Het advies zou bijv. kunnen zijn om samen met Bo een cursus massage te gaan doen. (Ik weet er het fijne dus nog niet van, want het onderzoek is volgende week. Deze info komt van onze casemanager van Integrale Vroeghulp en de fysio)
Oh hier eentje die in oktober 4 wordt die erg oraal is aangelegd. Altijd al geweest en inderdaad, het wordt iets minder, maar we hebben nog steeds auto’s zonder wielen HAHAHA.
Ik maak me echt niet druk, de een heeft dit en de ander dat. Hier dus enkel wegwerprietjes enzo, de rest eet hij op :roll: .
Ik hoop maar dat zijn toekomstige vriendin of vriend, (ja je weet het niet) van lekker knabbelen houdt :mrgreen:
Hier niet meer als automatisme maar wel heel erg om uit te dagen omdat ze weet dat ik het niet wil :roll: .
Heel fijn dus want het negeert ze lastig als ze gewoon zit te kokhalzen omdat ze probeert een snoetenpoetser zo ver mogelijk in haar keel te doen :wall: .
Knikkers e.d. heb dus nog niet eens in huis.
Maar ze krijgt wel snoepjes bijvoorbeeld van dat formaat waar ze dan echt opzettelijk heel idioot mee gaat doen.
Ik laat het hier dus heel erg van de bui af hangen of ze met de kralen mag spelen en of ze die snoepjes krijgt enz.
Maar verbieden kan dus ook een negatieve uitwerking hebben…het is voor M een beetje een machtsmiddel geworden.
Ik kan er niet over meepraten, Jeremy doet alleen zijn knuffel in zijn mond verder al ruim een 3/4 jaar niets meer :thumbup:
Nee de orale fase is hier gelukkig al bijna 2 jaar voorbij. Hij stopt nagenoeg niets in zijn mond… (nee ook geen eten… :roll: 
)
Hier is de orale fase ook voorbij. Er wordt niets meer in de mond gestopt (wel eten…dat dan weer wel), ze heeft geen speen, geen duim en geen knuffel waaraan gesopt wordt.
Heeeel af en toe gaan er wat vingers in de mond, maar dan heeft ze last van haar laatste kiesjes.
Vorige week moest ze nog wel even aarde proeven, maar ook dat was niet meer voor herhaling vatbaar.
Hier mag dus met alles gespeeld worden, ze doet ook geen dingen in neus/mond stoppen om uit te dagen.
Hier is het ook geen automatisme meer, maar ik zie soms wel dat ze (terwijl ze naar iets anders kijkt of in gedachten is) schijnbaar gedachteloos op iets zit te kauwen… dat kan de neus van haar smurf zijn, of een plastic mesje van haar bestekje, etc. Dus ik ben wel voorzichtig nog met waar ze mee mag spelen.
Dank voor alle antwoorden!
Chrissy, ik heb niet het idee dat ze er nu veel veiligheid aan ontleent, maar zo heb ik het ook nog niet echt bekeken. Waar zou je dat aan moeten zien? Ze doet het in ieder geval niet erger op momenten dat ze zich onzeker of verdrietig voelt. Ze kan de neiging vaak gewoon niet weerstaan, net als een kind van een jaar.
Het gekke is dus dat ze het met eten inderdaad niet doet. Daar lijkt het juist het tegenovergestelde: ze lijkt het eng te vinden om iets in haar mond te stoppen dat ze nog niet kent.
Sinds een tijdje hebben we de regel dat ze pas een toetje krijgt als ze een hapje geproefd heeft. Met als gevolg dat ik een onaangebroken pak kwarkjes in de prullenbak kan gooien. Zo moeilijk vindt ze dat hapje proeven blijkbaar, dat ze daar haar geliefde toetje voor opgeeft :think: .
Maar ik zie dus dat het niet zo abnormaal is. Er zijn blijkbaar nog meer kinderen die alles in de mond blijven stoppen.