Opvoedkundige boeken

:lol: ja ik snap het Lily, maar daar was ik even niet vanuit gegaan en zal voor de meeste mensen die hier lezen en wel vragen om dergelijk leesvoer niet opgaan denk ik :slight_smile:



marietje, ik heb zelf ook pedagogiek gedaan en op een gegeven moment heb je het wel gehad met dergelijke boeken, wat dat betreft begrijp ik Lily wel. Er staat voor mij eigenlijk vrijwel nooit iets nieuws in boeken over opvoeding. Ja, antroposofische boeken lees ik dus wel, dat is echt iets aparts en daar haal ik uit wat me aanspreekt (en een heleboel ook niet).

@Lune, pedagogiek w.o. of hbo?



Ik vind het vaak wel wat, je hebt van alles gelezen over ontwikkeling en alles wat er bij komt kijken en juist in de hbo studie (die ik heb gedaan) is het vooral de praktische benadering en zou je een heleboel kunnen weten.

Wat je dan ook wel weet :lol: maar wat soms helemaal niet uit te voeren is als je kind in de supermarkt weer eens over de grond rolt.

Dan kun je wel 4 studies hebben gevolgd maar nog zegt dat niets over je kwaliteiten en competenties als opvoeders :wink:



Dan heb ik dus liever de "zelfhulp"versies waarin ouders gewoon praktische handvaten krijgen. Gewoon opvoeden; lekker concreet :wink:

Leerboeken (zoals Sweet-Love dat zo mooi omschrijft) sluiten niet aan bij de vragen die ouders hebben. Het helpt je wel inzicht te krijgen in de ontwikkeling en achtergronden van kinderen.

Heb de afgelopen jaren ‘Wat je baby vertelt’ en ‘Wat je peuter vertelt’ gelezen en vond zeker de eerste een goed boek. Geeft je veel goeie info over hoe je goed kunt kijken en luisteren naar je baby. Veel aan gehad.



Heb ook ‘How2talk2kids’ en daar ben ik heel tweeledig over. Het boek spreekt me wel aan, snap dat de methode kan werken…maar hier werkt het niet. Ik heb een heftige, gillende peuter van net 3 en die is slecht voor rede vatbaar. We wachten hier gewoon met smart totdat deze fase voorbij is…



Heb ooit het boek ‘Supernanny’ gekregen. Ja, idd die ene van TV. Er zijn een paar dingen die ik al toepaste en die zij ook noemt in haar boek, maar met een hoop bladzijdes kan ik niet veel.



Ben eigenlijk wel benieuwd naar ‘En als we nu gewoon weer eens gingen opvoeden’ Effe bij de bieb halen denk ik.

@lydia wrote:

@Lune, pedagogiek w.o. of hbo?




3 jr hbo, toen moest ik fulltime stage gaan lopen en dat wilde ik niet en heb toen nog een jaartje wo gedaan met allerlei vrijstellingen en wat extra colleges psychologie omdat ik dat gewoon leuk vond…

Beetje wazig dus en nog niet af :wink:



Maar ik merk idd wel dat ik best weet hoe de ontwikkelingen zijn, wat de standaard adviezen zijn die ik als ‘pedagoge’ zou geven… maar in de praktijk… :lol: En je eigen kind he, het lukt me best aardig soms redelijk objectief te kijken, maar net zo vaak ook echt totaal niet.

Er is overigens ook een boek over uitgebracht, hoe bekenden psychologen en pedagogen een zooitje maken van hun eigen gezin, best leuk en heel herkenbaar om te lezen :smiley:

dit boek vond ik handig/nuttig:



Positief omgaan met kinderen, van Ina Bakker & Margriet Husmann



binnenkort nog maar eens even weer doorlezen, om het weer op te frissen, ik merk dat ik minder gefrustreerd raak als ik nadenk over hoe mijn gedrag en mijn woorden bij mijn kinderen aankomen, omdat ze dan anders op mijn regels reageren, meer duidelijkheid ipv “mama de chaoot”, dus rust regelmaat en reinheid, ZEN, :mrgreen:



(en dan het boek vlug terug brengen naar mijn vriendin (sph-er) die hem mij heeft geleend, maanden terug, hoezo chaoot, ik ben um niet eens kwijtgeraakt… :roll: gelukkig ken ze me langer dan vandaag)



gr L

@Lune wrote:

Er is overigens ook een boek over uitgebracht, hoe bekenden psychologen en pedagogen een zooitje maken van hun eigen gezin, best leuk en heel herkenbaar om te lezen :smiley:




Haha, dat klinkt wel leuk ja! Eén van onze docenten aan de uni (heb ook pedagogiek gestudeerd) beweerde zelf ook altijd dat pedagogen hun eigen kinderen vaak niet op kunnen voeden. Zelf had hij een adoptiezoon die volledig ontspoord was. Heel naar natuurlijk, maar wel heel typisch bij iemand met zo’n achtergrond.



Hier dus ook alleen studieboeken qua opvoeding, ik heb ook wel zelfhulpboeken, maar ook dat vooral vanuit werkperspectief, voor mezelf voegt het weinig meer toe aan wat ik al weet…

@mereltje85 wrote:

@Lune wrote:
Er is overigens ook een boek over uitgebracht, hoe bekenden psychologen en pedagogen een zooitje maken van hun eigen gezin, best leuk en heel herkenbaar om te lezen :smiley:




Haha, dat klinkt wel leuk ja! Eén van onze docenten aan de uni (heb ook pedagogiek gestudeerd) beweerde zelf ook altijd dat pedagogen hun eigen kinderen vaak niet op kunnen voeden. Zelf had hij een adoptiezoon die volledig ontspoord was. Heel naar natuurlijk, maar wel heel typisch bij iemand met zo’n achtergrond.


Is volgens mij net zoiets als dat de kinderen van artsen vaak het ongezonds zijn en dat juist hun gezondheidsklachten het minst aandacht krijgen :wink:

Ze zeggen altijd dat kinderen van leerkrachten of van pedagogen het meest vervelend zijn , of beter gezegd zich het meest vervelend gedragen.



Hier dus dubbel belast, want ik ben het beide… :lol: Maar ik krijg nog geen klachten uit de omgeving :angel:



O ja, en ik herken het trouwens niet, dat ik die boeken zat ben. Zodra er weer een nieuwe uitkomt ben ik er als de kippen bij. Ik blijf het interessant vinden, ondanks dat er niet veel nieuws instaat…

Ik lees meestal wel iets maar nu heb ik er geen puf voor :roll:

Lees alleen snel weglees niemand dalletjes, komt wel weer hoor! Sowieso voor mijn werk. Het laatst heb ik :zit stil! gelezen over overbewegelijke kinderen. Ik vond het erg interressant om te lezen en herkenbaar :mrgreen:



Op mijn werk (ben juf) doen we tijdens de vergadering ook vaak een studie gedeelte, dat we even een hoofdstuk uit een boek bespreken bijvoorbeeld.

Marietje en Luna; Het gaat er niet om of ik denk dat ik er iets uit op kan steken (dat zal ongetwijfeld wel zo zijn) maar het is gewoon niet ‘mijn ding’. Het helpt denk ik niet dat ik er de hele dag mee bezig ben, maar in mijn vrije tijd lees ik graag de Cosmopolitan :lol:



Maar daarnaast ben ik misschien wel door mijn studie niet zo van ‘opvoedtrends’ en methodes omdat ik geloof dat er maar enkele ‘regels’ zijn die voor elk kind en elke ouder kunnen werken en die je ook in elke methode op een bepaalde manier terug ziet komen, mits je het je eigen maakt op een manier die bij jou en je gezin past.

Ik bedoel, niemand neemt toch letterlijk de hele methode van iemand over (toch…? :shifty:) maar je pakt er de stukjes uit die bij je passen.



Bijv, ‘regelmaat’ is voor de één een ultrastrakke structuur tot op het halfuur uitgepland omdat hun kind daar behoefte aan heeft terwijl ‘regelmaat’ voor de ander betekent dat je elke avond met z’n allen aan tafel eet en het verder veel meer loslaat.



Mijn huidige werk wijst mij ook heel erg op het basale, dus dat heeft er misschien ook mee te maken.



Ik denk dat als zulke boeken me wèl aantrokken, ik er niet zo snel ‘genoeg van zou hebben’ vanwege mijn studie, omdat mijn studieboeken heel anders zijn van structuur. Kan me wel voorstellen dat dat bij pedagogiek wat meer gelijkenis heeft.



Nouja, anyway, ik wil niemand voor het hoofd stoten, want god knows dat ik de wijsheid niet in pacht heb :roll:. Ik geloof er echt niet in dat een psych of pedagoog het allemaal beter weet, maar ik geloof er eerlijk gezegd ook niet in dat die er állemaal een zooitje van maken. Het zijn namelijk net echte mensen :lol:

@Lily2006 wrote:

Het zijn namelijk net echte mensen :lol:




Hehehehe dat zeg ik op mijn werk ook steeds “psychologen zijn net mensen” :wink:



Ik ben nu bezig in “Er zijn voor je kind” over veiligheid en emotionele beschikbaarheid, leuk om te lezen en goed om in gedachten te houden. Verder verslind ik opvoedblaadjes zoals ouders van nu, telt dat ook

Ik heb hier staan (van studie, maar ook vanwege interesse):

  • Supernanny 1 & 2
  • Je baby’s 1e jaar voor dummies
  • Baby (Desmond Morris, mooooooooi boek!)
  • Zwangerschap & Babyverzorging
  • Zwangerschap & Geboorte
  • Zwangerschap van A tot Z
  • De beste babytips
  • De groeibijbel (handig boek vind ik!)
  • Opvoeden… geniet ervan!
  • De taal van je kind (vind ik erg interessant, over de taalontwikkeling)
  • Kleine ontwikkelingspsychologie, deel 1 & 2
  • Psychological Science (niet alleen over kinderen, ook volwassenen)
  • An introduction to child development
  • Making decisions about children
  • An introduction to special education: making a difference (over allerlei handicaps/beperkingen)
  • Begeleiden (van de studie spw3)



    Nou, zo moet ik er toch wel redelijk zijn he? :lol: :lol:

Ik heb deze gelezen…



*How 2 talk to kids

*Het hoog sensitieve kind

*kinderen en pesten

*leer je kind zelfvertrouwen

*opvoeden in een verwenmaatschappij

*ouderschap voor dummies

*mijn grote vraag en antwoordboek (van de HEMA, er leuk, geeft antwoorden op een heleboel kinder-vragen)

*meer doen met speelgoed…deel: omgaan met emoties



Ik heb aan allemaal wel wat gehad.

Ik haal eruit wat ik zelf wil.

Andere dingen sla ik gewoon niet op en doe ik op mijn manier.

@Lune wrote:

Kind van zes, echt sofenboek waar je je soms een beetje door moet worstelen, maar er staan leuke treffende dingen in :smiley:




Nooit van “sofenboek” gehoord. Net ff gegoogeld op sofenpraat :slight_smile:

Eerst de uitleg gelezen en toen als voorbeeld deze “sofenzin”



Een inspirerende bron bij het zoeken en inslaan van nieuwe wegen kan inhouden dat de vruchten van het voorbijgaande leven de ziel van onderaf begrenst, terwijl zij van bovenaf verruimd wordt door een onderzoeksweg voor de moderne mens die streeft naar inzicht.

,en nu weet ik dus wat een sofenboek is :smiley:



Daar begin ik maar niet aan…wordt al moe van deze ene zin :wall:

@Lily2006 wrote:





Maar daarnaast ben ik misschien wel door mijn studie niet zo van ‘opvoedtrends’ en methodes omdat ik geloof dat er maar enkele ‘regels’ zijn die voor elk kind en elke ouder kunnen werken en die je ook in elke methode op een bepaalde manier terug ziet komen, mits je het je eigen maakt op een manier die bij jou en je gezin past.

Ik bedoel, niemand neemt toch letterlijk de hele methode van iemand over (toch…? :shifty:)




Geloof me je wil niet weten hoeveel ouders zijn die dit wel degelijk doen :doh:

Ik kom het bijna dagelijks tegen in mijn werk, ouders die een boek aanschaffen, denken hè dit klinkt geweldig en het dan gewoon 100% overnemen tot op de gedrukte letter nauwkeurig :wall:

Niet kijkend naar het kind en/of situatie.

@Happy mommy wrote:

@Lune wrote:
Kind van zes, echt sofenboek waar je je soms een beetje door moet worstelen, maar er staan leuke treffende dingen in :smiley:




Nooit van “sofenboek” gehoord. Net ff gegoogeld op sofenpraat :slight_smile:

Eerst de uitleg gelezen en toen als voorbeeld deze “sofenzin”



Een inspirerende bron bij het zoeken en inslaan van nieuwe wegen kan inhouden dat de vruchten van het voorbijgaande leven de ziel van onderaf begrenst, terwijl zij van bovenaf verruimd wordt door een onderzoeksweg voor de moderne mens die streeft naar inzicht.

,en nu weet ik dus wat een sofenboek is :smiley:



Daar begin ik maar niet aan…wordt al moe van deze ene zin :wall:




Mijn hemel nou ik ook hoor :lol: Nee, het boek leest een stuk prettiger alleen staan er soms dingen in waar ik niets mee kan. Ik haal een hele hoop moois uit de antroposofie, maar ik vind ook dat ze een heleboel onzinnige dingen verkondigen :wink:



Ik bedoelde een echt antroposofisch boek en ik weet niet of dat voor iedereen gewoon bekend is, denk het niet, maar in dat wereldje iig wordt dat dan een sofenboek (of sofenspeelgoed enz) genoemd :smiley:

ik dacht dat het een tikfoutje was :angel: :shifty: