Hoi,
Ik herken veel van wat er in dit topic staat.
Nu zit ik zelf midden in een postnatale depressie en loop bij de psycholoog.
Over je huisarts die op vakantie is, als je naar een psycholoog wilt, kun je eventuuel de vervanger vragen om een verwijzin, dan kun je alvast starten. Of aan de psycholoog je situatie uitleggen en vragen of het goed is als de verwijsbrief later komt.
Liefs Suzanne
Hallo,
Ik herken veel uit je verhaal! Zelf heb ik na de geboorte van mijn dochter ook een depressie gekregen (samen met een vroegere eetstoornis die ook opnieuw kwam opspelen).
Ik besefte lange tijd niet dat er iets grondig fout ging tot ik me aan de straatkant moest gaan vasthouden omdat ik anders er niet over durfde te gaan en constant last had van concentratiestoornissen.
Ik ben naar een psycholoog gegaan en kreeg Sipralex voorgeschreven maar heb dat niet lang ingenomen. Ik haat het om onder invloed te zijn van zoiets. Ook met de gesprekken ben ik vrijwel onmiddellijk gestopt; ik geloofde er niet in.
Ik heb heel diep gezeten waar eigenlijk (buiten mijn eigen man) niemand anders van afweet. Ik had heel zwarte gedachten (leven, dood, ja zelfs zelfmoord) en herken de wanhoop die je voelt maar al te goed.
Mijn gynaecoloog beweerde dat het geen PND was (blijkbaar had ik daar nog teveel energie voor :eh: en was mijn relatie met mijn dochter te goed :think: ) maar een posttraumatische.
We zijn dan een week naar Kreta geweest (zonder ons dochtertje) en daar plots werd ik hondsmoe. Ik heb daar geslapen, geslapen en nog eens geslapen en 's avonds sleepte ik me over de straat omdat ik zo moe en op was maar daar voelde ik me wel een stuk beter.
Terug thuis voelde ik weer die wanhoop, ons dochtertje was er dan weer en ik kon niet tegen het gehuil en tja ik voelde me zo verschrikkelijk rot.
En nu komt het: ik heb dan een gesprek gehad met mijn mama over haar PND vroeger en de gevolgen ervan en zij neemt daar iets voor in. Minervit PMS (dat is nu uit de handel genomen maar word speciaal voor haar nog gemaakt bij een apotheek). Het is een cocktail boordenvol vitaminen (voornamelijk B) maar op een speciale wijze bijéén geklutst.
Enfin ik ben dat beginnen nemen en ik weet niet hoe of wat maar het werkte vanaf dag één.
Ik ben er bijlange nog niet. Helemaal nog niet zelfs maar ik kan weer gaan werken zonder de ene paniekaanval achter de andere te krijgen, ik kan weer normale sociale interacties aangaan, ik kan weer genieten van sommige zaken en die wanhoop is weg of zo goed alles.
Echt mij gelukkig voelen heb ik al een jaar lang niet meer gevoeld maar ik kom er stapje voor stapje dichterbij.
Ook is mijn relatie met mijn dochter nog niet altijd zoals ik zou willen maar dat komt nu ook stilletjes aan in orde.
Ik wil je wel iets meegeven. Ik weet hoe diep je kan zitten en hoe somber en eng al die gedachten zijn en hoe wanhopig je je kunt voelen omdat je er geen vat of controle over hebt maar het stopt!!!
Dit stopt ooit en dat mag je niet vergeten… ook jij zult terug gelukkig worden en weten te genieten van alles en ook van je kindje.
Zo einde tirade :lol: