Hallo allemaal,
Via mijn dochter “Tallie” ben ik op deze site beland. Ik heb heel lang meegeleefd met alle verhalen toen ze nog zwanger was…Helaas is dat fout afgelopen en heb ik nu 2 engeltjes als kleinzoontjes. De pijn is nog erg heftig en ik vraag me af of er niet meer opa’s en oma’s zijn die ook heus veel verdriet hebben om het verlies van hun kleinkind (eren ).
Voor ons- opa en oma - is het verdriet zo dubbel; verdriet om het verlies van je kleindkinderen, maar ook het verdriet om je kinderen.
Misschien ben ik wel de eerste oma die op deze site schrijft, maar wie weet…
Groetjes,
oma Loes
Hoi Oma Loes,
Ik schrijf hier op het forum samen met Chantal (en Sander). Ook ik ben ons vlindertje verloren.
Ik heb 1 maal een oma hier op het forum gesignaleerd. Ik zal ff zoeken wie dat ook alweer was. (oma van Kelsey die veel te jong aan spierziekte is overleden)
Mijn moeder en schoonmoeder hebben al veel moeite met een mailtje dus zul je hier niet zo snel vinden.
Misschien helpt het al om een beetje met ons mee te lezen.
Welkom in elk geval op het forum!
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
Gevonden. Haar naam op het forum is mams. Ze heeft een paar keer geschreven bij vlinderpraat.
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
Evelien, wat lief om me welkom te heten. Zo heb ik toch een beetje het idee dat ik er ook bij hoor en het niet als gek beschouwt wordt dat ik wat schrijf. Ik hoop dat ern nog meet oma’s ( en / of opa’s ) gaan reageren, want heus…ons verdriet is errug groot !!
Liefs,
oma loes
Hallo Oma Loes,
Net als Evelien schrijf ik ook met Chantal en Sander over onze vlindertjes, want wij zijn helaas vorig jaar ook onze zoon Loek verloren.
Nog gecondoleerd met t verlies van je kleinzonen.
Hoop dat je hier veel kwijt kunt om t verdriet te kunnen dragen.
Liefs Viola
Mama van Loek*
dag oma loes,
Ik ben lynn en schrijf ook mee bij de vlindermama’s, bij Chantal, ook ik ben mijn zoontje verloren kort voor tycho en tijmen ook in couveuse.
Ik vind het wel tof dat je hier komt aanmelden, al heb ik het gevoel dat vele opa’s en oma’s daar ook zo’n nood aan hebben net zoals wij.
Ik merk goed op dat mijn moeder er enorm pijn van heeft dat Senne* (ons zoontje) er niet meer is, mag ook niet steeds over gepraat worden of ze gaat in tranen. Hopelijk komen hier nog mensen terecht waarmee je een band kunt maken en van je af kunt schrijven.
alvast succes, veel groetjes lynn mama van senne*
Hallo Oma Loes,
Ook ik schrijf hier op het forum met Chantal (& Sander).
Helaas ben ik ook een kindje verloren, een dochtertje Vera Lynn* (12-12-2005)
Er schrijven hier eigenlijk geen oma’s, maar bij lieve engeltjes hebben ze wel een aparte lijst voor oma’s/opa’s.
Je zou bij hun ook op de site kunnen kijken, misschien spreekt je dat ook aan.
Dag oma Loes
Ik ben Marielle mama van Luna Fay :vlinder: helaas ook veel te vroeg overleden na een zwangerschap van 41 weken. En sinds nov afgelopen jaar mama geworden van een gezonde zoon Quillan Finn.
Ook ik schrijf via dit forum veel met Chantal altijd erg gezellig met een lach en een traan.
Liefs Marielle :vlinder:
Lieve mensen,
Ik ben verbaasd over het aantal reacties van jullie in zo’n korte tijd !! Ik merk wel een bepaalde herkenning met betrekking tot jullie ouders ( opa’s en oma’s dus ). Ik ben blij dat jullie mij zo begripvol beantwoorden.
Ook ons verdriet is echt heel groot, maar haaaaaaaaaaaalt het niet bij dat van jullie !!! Ik zou een heel boek kunnen schrijven over alles wat me bezighoudt en wat me zo’n pijn doet. Bovendien werk ik full-time in het Sophia kinderziekenhuis ( rontgenafdeling ) en wordt dagelijks geconfronteerd met babies die het wel gehaald hebben… Ach, de ene dag kan ik het beter hebben als de andere, maar het blijft zeer doen en ik huil nog heel vaak om Tycho en Tijmen…mijn kleinzoontjes !!!
Liefs,
oma Loes
Lieve Oma Loes…
Ook ik wil u toch nog condoleren…
Ik hoop dat u hier uw verdriet kwijt kan en steun kan krijgen!
Tallie is een novembermama zoals dat hierzo heet,ik ben dat ook dus we hebben het ‘meegemaakt’ van dichtbij.
Heel verdrietig.
Maar wat heeft u een sterke dochter…
:-* Sas
o en natuurlijk :oops: …
Hallo dag Oma Loes,
Ja, jullie hebben mij gevonden hoor! Ik ben de mams (oma) van Kelseyke*, overleden aan een erfelijke spierziekte, hij werd 14 maanden “jong”. Ik weet heel goed wat je voelt en doormaakt hoor, het is hartverscheurend nietwaar je kinderen zoooo ongelukkig en verdrietig te weten. Ze niet te kunnen helpen doet nog het meest pijn, je voelt je zo onmachtig want het liefst van al wil je hun overleden kindjes (onze kleinkindjes) terug in hun armen geven natuurlijk. We proberen altijd de problemen voor onze kinderen op te lossen maar tegen de dood heeft nog niemand het gehaald! Zoals je schrijft, je hebt eigenlijk dubbel verdriet, het verdriet om je overleden kleinkindjes èn het verdriet om het verdriet van je dochter/zoon. Tja, zo moeilijk uit te leggen hé maar ik weet zeker dat je me begrijpt. Onze Kelsey* is nu bijna 14 maanden naar de hemel vertrokken en ik moet zeggen dat hij nog geen enkele dag uit m’n gedachten is geweest. De tranen worden minder maar het gemis wordt des te meer. Zijn geboortedag, zijn engeltjesdag, kerst en nieuwjaar, moederdag, enz.enz. zijn allemaal extra emotionele dagen. Ik moet toegeven, ik ben nà het overlijden van onze Kelsey* een ander mens geworden. Ik denk dat verdriet mensen verandert hoor! Ik heb nog 10 kleinkinderen, ik kan mèt hen nog lachen en plezier maken maar…we zijn niet meer compleet, er ontbreekt er ééntje en dat blijf ik voelen zolang ik leef denk ik. Kelsey* is er bij ons nog altijd bij, hij krijgt bv. ook z’n kerstkadoke (bv. een mooie kaars) en z’n nieuwjaarscentje. Maar nooit zal alles nog hetzelfde zijn. “Ze” zeggen dikwijls…je moet “het” een plaatske kunnen geven…ik weet in godsnaam niet welk plaatske “ze” bedoelen hoor. Misschien zal ik het weten als ik dat “plekje” gevonden heb??? Oma Loes, ik weet dus heel goed hoe jij je voelt. Ik wens je nog veel steun en kracht toe voor de toekomst. Warme groetjes, een dikke knuffel voor Chantal en Sander en nog vele vele vlinderkusjes voor je kleinzoontjes Tycho* en Tijmen* :vlinder: :vlinder: Ooit zullen wij onze engeltjes weerzien…laat dà t een troost voor ons wezen niet?
Liefs van Yvette, mams (oma) van Kelseyke* :vlinder:
Hallo lieve oma ‘mams’,
Ja, mams is ook een geweldig veelomvattend woord. Oma kun je pas worden als je eerst mams geworden bent. Al worden je kinderen nog zo groot, je blijft je er zorgen om maken, als die alom bekende moederkloek !!!
Ik ben heel blij met je berichtje, heb er toch weer wat steun uitgehaald; ja, een ( denkbeeldige ) arm om je schouder van iemand die hetzelfde heeft meegemaakt is echt heel belangrijk. Misschien worden de tranen op den duur wat minder, maar bij mij komen ze soms nog op de gekste momenten; heel vaak 's nachts. Ik weet ook nu wat ze bedoelen als ze zeggen dat je hart zeer doet !!!
Ik heb een schat van een dochter en schoonzoon; ik hou zo zielsveel van die 2 !! Je zou ze inderdaad alle leed uit handen willen nemen, maar helaas…Ik hoop echt dat er heel snel betere tijden komen; ze hebben het zo ontzettend verdiend !! En weet je, de dapperheid waarmee ze zich erdoor slaan is nog het meest ontroerende en doet ook zeer…
Nogmaals, heel erg bedankt voor je reactie; ik denk dat het verdriet van opa’s en oma’s heel erg leeft; je houdt je immers ook heel vaak in omdat je ook een ondersteunende rol wilt bekleden. Toch hoort samen een potje janken er vaak bij; denk dat we dat eigenlijk iets te weinig doen met z’n allen.
Dag oma mams, je sprak als een echte mams…dank je wel !! En ook heel veel sterkte met je eigen verdriet ! You never walk alone !!
Liefs,
oma Loes
Hallo oma Loes,
Welkom hier. Heel veel sterkte met het verlies van uw kleinzoontjes.
X Danielle
Hallo dag oma Loes,
Tja, m’n kleinkinderen noemen me “ons mams”. Ik ben nogal heel jong grootmoeder geworden, een Bomma en een Moeke hadden we al (nog) in de familie en vond ik toch zo oud klinken, Oma vind ik zo Hollands, hihihi :lol: :lol: :lol: dus is het “ons mams” geworden. :lol: :lol: Ik vind het wel origineel klinken hoor, voor een grootmoeder dan hé!
Tuurlijk komen bij mij de tranen regelmatig ook nog opzetten, vooral 's morgens of bij het naar bed gaan, als je nog zo wat ligt na te denken over vanalles en nog wat hé, maar het mindert. Ik denk dat het stille verdriet vanbinnen nooit weggaat, al mag het dan nog zo lang geleden zijn. Wat je diep kwetst doet eeuwig pijn nietwaar? We mogen inderdaad spreken van een “gebroken hart”. Ik praat nog heel veel over onze Kelsey*, al zeggen de blikken van sommige mensen genoeg hoor! Je ziet ze gewoon denken: is ze daar nu nog niet over? Reacties zoals “het leven gaat verder” en “je hebt toch nog (klein)kinderen” en “het is beter zo” zijn misschien wel goed bedoeld maar daar heb je natuurlijk geen boodschap aan. En dan heb je nog de mensen die je engeltje doodzwijgen…en dat doet nog het meeste pijn uiteraard. Het is raar maar de meeste steun vinden m’n dochter en ik eigenlijk ook op het internet bij (groot)ouders die hetzelfde hebben meegemaakt. Heb al veel verhalen van lieve engeltjes gelezen. Pffft! een soort verwerken denk ik. M’n dochter en ik voelen ook dat we door dit grote verlies psychisch veel sterker geworden zijn, we hebben zoiets van…wat kan er ons nu “nog erger” overkomen, we hebben het ergste reeds gehad! Begrijp je? Loes, ik ga nu stoppen want ik zie dat het weeral heel laat (vroeg) geworden is…veel sterkte nog hoor en welterusten!
Warme groetjes van Yvette, mams van Kelsey* :vlinder:
Bij de juni 2005 dreumessen schrijven wél oma’s mee, 2 zelfs. Maar dat zijn geen oma’s van engeltjes :**: …
Oma Loes ook ik wil u van harte welkom heten hier op het forum.
ik wil u dan ook heel veel sterkte wensen met het verwerken van het verlies van uw 2 kleinzonen :vlinder: :vlinder: .
:-*
oma loes,
welkom op het forum.
en ook ik wil u veel sterkte wensen met het verwerken van het verlies van 2 hele mooie engeltjes.
:: :kaars: :kaars: ::
Oma Loes…
Ook ik wil u hier bij deze welkom heten…
Helaas zijn de omstandigheden van uw lidmaatschap niet zo erg vrolijk.
Daarom wil ik u bij deze condoleren …
Het verlies van uw 2 kleinzoons is al vreselijk, en wat u zelf al aangeeft,de pijn en het verdriet zien bij uw kinderen moet ook ondragelijk zijn…
Daarom een :hug: van mij en heel veel sterkte toegewenst…
Ik hoop dat u hier een beetje steun zult vinden bij het verwerken
Lieve oma Loes, het is vreselijk wat Tallie en haar lief overkomen is. En dat geldt natuurlijk voor u, als oma. Ik vind het echt heel erg en wens u heel erg veel sterkte met dit grote verdriet :hug:!
Ik vind het echt megagoed dat u hier komt schrijven en wil u dan ook graag harte welkom heten op dit warme en liefdevolle forum!