Sanna draait zich de laatste dagen elke keer op haar buik als ze slaapt.
Nu vindt ik dit een beetje eng maar wat kan ik er aan doen?
Ik draai haar altijd terug maar na tien min ligt ze weer op haar buik :?
Iemand een idee?
ze kan inmiddels haar hoofdje goed draaien met 8 maanden,
dus dan kan het niet zoveel kwaad hoor.
Ik weet nog wel dat Tyg dat ook deed rond die leeftijd.
Je doet er niets aan, ze draaien toch weer hoe ze het lekkerst liggen.
Gewoon laten liggen 
Als ze zelf kunnen draaien is er niets aan de hand.
Hier hetzelfde. Bram draait ook steeds op z´n buik. Als ik m goed leg, ligt ie alsnog de volgende ochtend op z´n buik. Helpen doet t niet dus. Ben er ook mee gestopt…Hij vind t lekker liggen zo. En zo klein zijn ze niet meer met 8 maanden, hij ´roept´ wel als ie t ff niet meer lukt.
Inderdaad, hier eentje die al vroeg besloot een buikslaper te willen zijn 
. Ze is groot genoeg om zelf weer om te draaien, dus lijkt me geen probleem. Dat is meer “eng” bij kleintjes die hun hoofdje nog niet goed zelf naar de andere zijkant kunnen draaien.
En hoe zit dat dan met beebjes van nog geen maand die pogingen doen tot draaien? :shock: Emma laat zich op hardere ondergrond al op zij rollen en terug. Nu begint ze in bed ook al te wringen om zich te draaien, tot frustrerends toe. Ze lijkt echt pogingen te doen om te draaien (misschien ook door iets in d’r houding, waar ze last van heeft, maar dat weten we nog niet) Hoop dus niet dat ze te snel wel kan draaien, want dat vind ik dus eng. Vanaf wanneer kunnen kindjes zelf hun hoofd opzij leggen als ze op hun gezicht terecht komen? Met buikoefenen laat ze haar hoofd soms even liggen, maar meestal draait ze t wel opzij, maar of ze dat in bed doet?? Of zou t principe zijn, zodra ze zelf draait is ze eraan toe en zal t wel goed zijn?
als ze hun hoofdje kunnen draaien, doen ze dat ook in een reflex.
de eerste paar maanden heb ik tygo in een slaapzak te slapen gelegd en de onderkant van de slaapzak ingestopt.
hij kon niet omdraaien.
pas toen het hem wél lukte met slaapzak en al, kon ie zijn hoofd echt wel omdraaien.
@wieniex wrote:
En hoe zit dat dan met beebjes van nog geen maand die pogingen doen tot draaien? :shock:
Mika kon zijn hoofdje al met een week of 4 optillen als hij op z’n buikje lag :shock: . Ik kreeg toen ook het idee dat hij graag op z’n buik lag, maar durfde dat toen nog niet aan. Op aanraden van mijn zus, ben ik toen met een week of 6 begonnen hem overdag op z’n buikje neer te leggen, direct naast me op de bank en liet hem daar ook regelmatig zo slapen. Toen dit steeds goed bleek te gaan, heb ik hem na een weekje ofzo overdag op z’n buikje in z’n bedje laten slapen (ging wel nog vaak kijken) en vanaf een week of 8/9 heeft hij ook 's nachts op z’n buik geslapen. Maar zoals gezegd, had hij wèl al een goede controle over z’n hoofdje (en was ook sterk in z’n armpjes, want kon zich toen ook al zelf ‘opdrukken’)…
@mar27 wrote:
Sanna draait zich de laatste dagen elke keer op haar buik als ze slaapt.
Nu vindt ik dit een beetje eng maar wat kan ik er aan doen?
Ik draai haar altijd terug maar na tien min ligt ze weer op haar buik :?
Iemand een idee?
lekker laten slapen, net wat de anderen ook zeggen, ze is oud genoeg om d’r hoofdje goed te draaien en dan doet ze dat ook…
had het vorige week zelf ook voor het eerst dat mevrouw op d’r buik lag te slapen, jeetje ik schrok er gewoon van…heb d’r toen omgedraaid maar net als bij jou 10 minuten later lag ze weer zo…
nu slaapt ze vaak op d’r zij…ach dat heeft ze van d’r moeder :lol: ook een buik/zij slaper…
Ik heb ze als ik het zag tot 1 jaar wel omgedraait.
Het is en blijft voor mij wél eng…een kindje wat op debuik ligt kan slechter doorademen naar de buik,daardoor kunnen ze oppervlakkiger gaan ademen en ‘‘vergeten’’ te ademen :shifty:
Dát idee kon ik niet van slapen…dus ik liet ze in slapen ging kijken voor ik naar bed ging en als ze op de buik lagen dan draaiede ik ze terug,voorzichtig deken er strak overheen en dat ging hier goed.
Maar dat was ook puur voor mijn gemoedsrust… :oops:
@renzosmam wrote:
een kindje wat op debuik ligt kan slechter doorademen naar de buik,daardoor kunnen ze oppervlakkiger gaan ademen en ‘‘vergeten’’ te ademen :shifty:
Daar heb je wel gelijk in, maar inmiddels is daar heel veel onderzoek naar gedaan en het blijkt dat de kindjes die dan ‘vergeten’ te ademenen een ‘defect’ in de hersenen hebben. Een ‘normaal’ kind (zonder dat defect), zal dus nooit ‘vergeten’ adem te halen, ook niet tijdens diepe slaap. Het vervelende is alleen, dat dit ‘defect’ van buitenaf eigenlijk niet te herkennen is, zodat je dus niet kunt zien/merken of jouw kindje dat ‘defect’ heeft of niet… Àls ze het hebben, schijnen ze er trouwens over het algemeen wel vanzelf overheen te groeien.
Een groter gevaar dan buikslapen (wat veel ouders niet weten!) is overigens oververhitting (dan stoppen ze ook onbewust met ademenen), door te warm kamertje en/of te warm aangekleed/ingestopt…
Maar denk dat het allerbelangrijkste bij buikslapen is, dat JIJ als moeder er vertrouwen in hebt. Als je het ècht eng vindt, zou ik het nog laten.
Ik heb Mika overigens nooit op z’n ruggetje durfen laten slapen, omdat ik bang was dat hij tijdens z’n slaap misschien melk zou opgeven en daarin stikken. Heb hem tot het buikslapen dus altijd met zo’n ‘babynestje’ op z’n zij gehad…
@Iuno wrote:
@renzosmam wrote:Dus???een kindje wat op debuik ligt kan slechter doorademen naar de buik,daardoor kunnen ze oppervlakkiger gaan ademen en ‘‘vergeten’’ te ademen :shifty:
Daar heb je wel gelijk in, maar inmiddels is daar heel veel onderzoek naar gedaan en het blijkt dat de kindjes die dan ‘vergeten’ te ademenen een ‘defect’ in de hersenen hebben. Een ‘normaal’ kind (zonder dat defect), zal dus nooit ‘vergeten’ adem te halen, ook niet tijdens diepe slaap. Het vervelende is alleen, dat dit ‘defect’ van buitenaf eigenlijk niet te herkennen is, zodat je dus niet kunt zien/merken of jouw kindje dat ‘defect’ heeft of niet… Àls ze het hebben, schijnen ze er trouwens over het algemeen wel vanzelf overheen te groeien.
Een groter gevaar dan buikslapen (wat veel ouders niet weten!) is overigens oververhitting (dan stoppen ze ook onbewust met ademenen), door te warm kamertje en/of te warm aangekleed/ingestopt…
Maar denk dat het allerbelangrijkste bij buikslapen is, dat JIJ als moeder er vertrouwen in hebt. Als je het ècht eng vindt, zou ik het nog laten.
Ik heb Mika overigens nooit op z’n ruggetje durfen laten slapen, omdat ik bang was dat hij tijdens z’n slaap misschien melk zou opgeven en daarin stikken. Heb hem tot het buikslapen dus altijd met zo’n ‘babynestje’ op z’n zij gehad…
Ik neem geen risico zodat ik me voor me kop kan slaan en me me leven schuldig voel als mijn beeb wel dat defect bleek te hebben :shifty: en dán kan je het nooit meer terug draaien…
@renzosmam wrote:
Dus???
Ik neem geen risico zodat ik me voor me kop kan slaan en me me leven schuldig voel als mijn beeb wel dat defect bleek te hebben :shifty: en dán kan je het nooit meer terug draaien…
Dat bedoel ik. Het is aan de ene kant misschien fijn te weten dat eigenlijk maar een relatief klein percentage kinderen (verhoogd) risico heeft op wiegedood, maar aangezien ze - iig tot nu toe - nog geen manier hebben gevonden dit makkelijk vooraf te constateren, schiet je er als ouders niet zo heel veel mee op.
Behalve dat je er misschien makkelijker vertrouwen in krijgt, dat het bij jouw kind wèl goed gaat…
Wist je trouwens dat er toch ook wel aardig wat baby’tjes sterven, omdat ze op de rug slapen? Vroeger werd daarom buikslapen juist aangeraden! Van op de zij slapen zouden sommige kinderen (ook bij regelmatig wisselen) toch een misvormd hoofdje krijgen.
Om maar aan te geven dat het eerste jaar altìjd een heel kwetsbaar jaar is…
Kan dus ook heel goed zijn dat je kindje komt te overlijden, juist omdat je het op de rug laat slapen (omdat je buikslapen eng vindt)…
Daarom denk ik - zoals ik al schreef - dat het het allerbelangrijkste is, dat je als moeder/ouders vertrouwen hebt in de keuze die je maakt, zodat je jezelf, mòcht het verkeerd gaan, niet ‘voor de kop’ hoeft te slaan…
Mijn angst dat Mika zou stikken als hij op z’n ruggetje zou liggen was groter dan mijn angst dat hij zou ‘vergeten’ te ademenen als hij op z’n buik zou liggen. Ik had het mezelf weer nooit vergeven als hij op z’n ruggetje had gelegen en er zou wat zijn gebeurd…
Nikkie is iets ouder dan Sanna en slaapt sinds 2 weken ook meer op haar buik. Toen ze nog heel klein was, vermoedde ik al dat ze een buikslaper zou zijn, maar toen durfde ik het nog niet aan. 't Heeft even geduurd voordat ze rustig op haar rug kon slapen (ik heb eerst heel wat uurtjes met haar buik-op-buik gelegen). En nu doet ze het dus zelf, tja.
Ik moet zeggen dat ik het op deze leeftijd niet meer eng vindt. Ze kan nu goed haar hoofd opzij draaien. De eerste week heb ik wat vaker bij haar gekeken, maar ze draait zo goed haar hoofdje opzij, dat ik er wel vertrouwen in heb.
Timo slaapt ook vaak op zijn buik sinds hij een maand of 8 is. Hij is toen ook eindelijk de nachten door gaan slapen dus waarschijnlijk lag dat toch fijner voor hem. Ik vond het toen ook niet eng meer.
Mila draait nu ook op haar buik maar gaat dan mopperen (gelukkig!). Haar vind ik nog wel erg jong dus dat zou ik minder prettig vinden.
Ben ik de enige die bij dit onderwerp aan Tommy :vlinder: denkt? :think:
Nee hoor Affie, je bent niet de enige. Daarom ook mijn vraag hier.
Ik weet dat ik er vrij weinig aan kan doen behalve haar elke keer als ik het zie terugdraaien.
Maar die angst blijft stiekem altijd in je hoofd zitten, he.
Dus ik ga maar regelmatig kijken…
@Affie wrote:
Ben ik de enige die bij dit onderwerp aan Tommy :vlinder: denkt? :think:
Nee hoor, ik moest daar ook aan denken, maar bij Tommy :vlinder: had het - voor zover ik weet - niets met buikslapen op zich te maken!
Hij is gestikt in z’n eigen overgeefsel, terwijl hij op z’n buik lag.
Snap dus ook eigenlijk niet hoe dat heeft kunnen gebeuren! In principe is juist een vòòrdeel van buikslapen (t.o.v. rugslapen), dat ze niet kunnen stikken als ze tijdens hun slaap weer wat opgeven… :?
lars deed het met 6 mnden op zn buik slapen
vond het helemaal niks maargoed
ik had een aerosleep gekocht dus als hij op zn gezichtje kwam te liggen kon hij wel doorademen en ik had geen dekentje of lakentje erop bang dat hij eronder zou verdwijnen dus alleen een slaapzakje aan