Als er bijvoorbeeld een feestje is en een ander kind pest jouw kind en de ouders zitten vlakbij je: spreek je dan de ouders of het kind aan?
Mijn zus en ik zijn nog zoekende en kunnen nog geen passende oplossing vinden.
Ik zou de kinderen gewoon aanspreken. Neefjes en nichtjes zijn zo eigen bij ons dat dat ook kan. Ook de kinderen van goede vrienden zeggen wij wat van. En anders om.
Ben het ook zo van vroeger af gewend.
De kinderen. Ik vind het zelf ook niet erg als mensen mijn kinderen aanspreken. Het ligt er natuurlijk wel aan hoe. Maar over het algemeen gewoon het kind aanspreken.
Eerst de kinderen, maar als er een ouder bij zit dan daarna de ouder.
Zo van ‘heb net Jantje gewaarschuwd hoor, want hij deed zus of zo’ .
Mijn zus en ik vullen elkaar gelukkig super aan. Als ik koffie aan het zetten ben en Nancy doet iets wat niet mag, dan reageert mijn zus daar prima op.
We hebben eigenlijk allebei dezelfde manier van opvoeden, dat is soms wel fijn!
natuurlijk de kinderen. als de ouders dichtbij zitten, hebben ze dat heus wel in de gaten, dus zie ik niet waarom ik het nog tegen hen zou moeten zeggen.
als iemand jolijn zou terecht wijzen, dan vind ik dat prima hoor! ik snap niet goed waarom mensen daar problemen mee hebben, tenzij jij er als moeder bij bent natuurlijk, dan is het jouw taak.
Ik zou ook het kind of de kinderen aanspreken echter zou ik me wel doodergeren aan de ouders die het zien en niets zeggen daar kan ik altyd slecht tegen :twisted:
Ik zou het eerst even aankijken en de kinderen zelf de gelegenheid geven het op te lossen. Als dat niet gebeurt dan zeg ik wat tegen de kinderen.
@dyfaine wrote:
Ik zou ook het kind of de kinderen aanspreken echter zou ik me wel doodergeren aan de ouders die het zien en niets zeggen daar kan ik altyd slecht tegen :twisted:
Kijk, en daar komen we op het volgende.
Mijn zus vind dat ik er te vlug iets van zeg, als haar kind van 6 hier in huis of bij opa en oma in huis al het speelgoed van mijn dochter van 3 afpakt en er op gaat zitten.
Ze verstopt haar eigen speelgoed op een plek waar mijn dochter er niet bij kan. en als mijn dochter dan gaat huilen en boos wordt, krijgt ze van mijn zus 1 van haar eigen speelgoedjes terug, of ze wordt afgeleid met de afgekweilde bal van de hond…
En al het speelgoed blijft waar het is: onder de billen van haar dochter. Vervolgens vindt zij het dan lief van haar dochter dat ze 1 speelgoedje terug gegeven heeft.
Maar mijn dochter word op haar boosheid aangesproken… haar eigen dochter daar wordt weinig of niks van gezegd.
ha, dat lijkt me hoogstirritant!
ik zou je zus er op aan spreken!
En ik zou zeker voor mijn kind opkomen; afpakken van speelgoed wordt hier sowieso aangepakt (ook bij mijn kinderen onderling), dat hoort niet, dat mag niet, spelen is delen en meer van die blabla 8) .
Een kind van 6 kan toch wel een beetje delen?
Nou ja, bespreken met zuslief of anders gewoon nichtje er op aanspreken! Afpakken hoort niet…gewoon niet doen.
succes!
in eerste instantie als er onderling geruzie is tussen kinderen kijk ik het even aan, maar als ik zie dat het toch niet gaat gebeuren dat ze het zelf oplossen spreek ik de kinderen aan.
Vaak als koppel waar dan toch 1 van beide 1 van mijzelf is, ook als ik zelf zie dat hij er weinig aan kan doen. De meeste kinderen voelen haarfijn aan dat het voor hun is ook als er een duo aangesproken wordt.
Pas als er dan door gegaan wordt zal ik de ouders aanspreken dat het er zo niet leuker op wordt oid.
Met goeie vrienden spreken we onderling elkaars kinderen aan op gedrag als het niet kan wat ze doen en als we bij opa&oma zijn dan zeggen die ook gerust iets of grijpen in mocht het nodig zijn.
Maar het blijven moeilijke issues over het algemeen…
Ik heb er met zuslief over gehad en die zegt dat ze vindt dat ik er te snel bovenop zit. Zij wil vaak nog even aankijken of het zichzelf oplost…
Een afpakruzie tussen een 3 en 6 jarige komt niet vanzelf goed, dan is er altijd wel 1 van de 2 die gaat slaan/duwen/enz. Tenminste hier wel. En natuurlijk vindt ze het dan mijn dochter’s schuld, want Kimberly pakte het speelgoed ( terug) af, of Kimberly sloeg het eerste, of Kimberly ging op de bank op haar dochter dr voet zitten ( Terwijl mijn zus acher de bank zat, ik ervoor en zij het dus helemaal niet KON zien, tenzij ze röntgen ogen heeft).
En toen haar dochter Kimberly daarna van de bank af stampte, werd dat zonder straf weer goed gepraat want het Kimberly dr eigen schuld want die zou op haar dochters voet gezeten hebben…
Mijn man vloog toen op en zei dat ze stout was om Kimberly zo hard van de bank af te stampen.
Gevolg: mijn zus witheet op mijn man, op mij en op Kimberly.
Kimberly kreeg een boerderij met dieren. Haar dochter pakte de nog ingepakte dieren, liep ermee weg en Kimberly mocht er nog nieteens naar kijken.
Kimberly had 1 kalfje uit het zakje en speelde daar mee. Na een kwartier zei mijn zus er eens iets van. Dr dochter pakte de diertjes uit en gaf 1 paardje en een eendje aan Kimberly. Mijn zus helemaal trots: kijk, nu geeft ze ze toch terug!
binnen 2 minuten had ze het paardje en het eendje, maar ook het kalfje weer ingepikt, in een doosje gestopt en het doosje in een doek onder de tafel verstopt en zei dat Kimberly er niet aan mocht komen.
Toen heb ik het doosje compleet aan Kimberly gegeven en gezegd dat ze best met haar eigen speelgoed mocht spelen.
Mijn zus was weer boos want haar dochter HAD die beestjes toch afgegeven?
AAARGH. :roll:
Dus daarom zijn we ( dan weer wel samen) op zoek naar een manier zodat het er wat gezelliger aan toe gaat als we eens toevallig tegelijk ergens op visite zijn.
Het ergste is gewoon dat ik zie dat haar dochtertje naar ons kijkt. Zodra ze denkt dat wij niet kijken, gaat ze op Kimberly dr voetje staan, duwen, speelgoed afpakken of onder haar handjes uit gritsen.
En niemand ziet dit stiekumme gedrag. Als zij iets wel mag en Kimberly mag het niet, dan gaat ze ook stiekum Kimberly uitjouwen:“ik mag het lekker wehel! Jij lekker niehiet!”
Als ik er dan iets van zeg, gaat mijn zus Kimberly straal negeren of tegen mij zitten katten ergens over.
Ik let juist net goed op, omdat ik weet dat Kimberly er tegenwoordig bovenop slaat als er iets voorvalt.
Maar met andere grotere kinderen gaat het wel heel goed.
Grrrrr… kerstfeest? Vrede op aarde? Waar? Niet in de familie in ieder geval. 
het leeftijdsverschil tussen (net) 3 en 6 is idd ook wel erg groot om het zelf op te kunnen lossen denk ik idd.
Als ik kijk… onze middelste is bijna 4 en de oudste ruim 5,5… zelfs dat is op het randje hoor! De oudste heeft 1,5 jaar (basis)school ervaring en dat maakt ook al zoveel uit! 1 op 1 wil dat nog wel, maar als er nog een andere 5/6 jarige bij is dan sneeuwt onze niet op zijn mondje gevallen bijna 4 jarige toch echt onder bij die grote kleuters.
Vind dat een kind van 6 ook zeker wel moet snappen dat je niet het net nieuwe speelgoed van een ander af gaat lopen pakken en je daar wat van mag zeggen.
Hoop dat je er samen met je zus goed uit weet te komen en het dus weer wat gezelliger zal zijn met familievisite :thumbup:
het is altijd lastig als je kind door een ander terecht wordt gewezen, in dit geval heeft je zus daar blijkbaar last van.
Kan je haar niet vragen hoe het zou zijn als het andersom was? en dan ook de leeftijd andersom…
en ik blijf er bij dat het gewoon niet kan, speelgoed afpakken kan niet! ook niet als ze het zelf na 15 minuten fantastisch :roll: weer zelf terug geven! het is natuurlijk geweldig als kinderen het zelf kunnen oplossen, zoals je zus het graag ziet, maar dat kan alleen als de kinderen aan elkaar gewaagd zijn, en dat is in dit geval dus niet…dus moet je als ouders ingrijpen toch?
ik ben dan heel makkelijk…
ik zeg tegen dat kind dat ze met haar eigen speelgoed moet gaan spelen en niet met het speelgoed van mijn kind.
( helemaal in mijn eigen huis!)
ruzie met mijn zus… jammer dan… mijn kind is nr1
en een 6 jarige kan je echt wel erop aan spreken hoor, die weet echt wel wat ze doet… en ze doet het erom…
zo mag die van mijn zus niet naar boven … ik kan dan als ze weg zijn alles opruimen en mijn vriend kan van alles gaan maken omdat het gesloopt is… ja daag rotzooi maken en dingen slopen doe je thuis maar.
mijn zus en ik hebben ook een eigen visie qua opvoeden…
en die staan tegenover elkaar… jammer dan. mijn huis mijn regels.
en mijn regels pas ik ook toe in haar huis, anders zijn mijn kinderen aan het eind van het bezoek door het dolle heen ( daar kan en mag alles :roll: )
en ik spreek mijn zus er ook op aan hoor als ik ergens niet mee eens ben. 
anders loopt ze zo over mijn gezin heen …
zeker wel duidelijk dat wij elkaar niet zo vaak zien he :mrgreen:
Als de eigen ouders er niks van zeggen of ze zitten net iets te ver weg om het mee te krijgen dan spreek ik de kinderen aan.
Ik zelf zou het fijn vinden als anderen naar mij komen en ik mijn kind terecht wijs.
Maar moet bekennen dat ik zelf in Ballorig een kindje zelf heb aangesproken op zijn gedrag tegenover R. Moeder kreeg wel mee hoe en wat ik zei tegen het kind maar deed er zelf niets op aan. Ook toen ze zag dat haar kind gewoon door ging. Heb R. maar weg gehaald en we zijn wat anders gaan doen.
Lastig hoor. Ik heb met een van de medekokkers mamamarije afgesproken dat ze er gewoon wat van mag zeggen als mijn blagen iets doen wat niet mag en andersom ook. Verder probeer ik dus altijd ouders aan te spreken. Dat vind ik zelf fijner.
Hier achter bij ons zijn van die ouders waarvan de eigen kinderen nooit wat fout doen (ahum, dat denken ze met het bord voor hun kop en zes gediplomeerde verhuizers om het te dragen) en die dus compleet over de emmer gaan als een ander kind iets doet. Die ouders heb ik dus dringend verzocht naar mij of mijn man toe te komen en niet zelf tegen mijn kinderen te keer te gaan.
Als ik zie dat ze dat toch doen ga ik echt uit de stekker. Vanbuiten ben ik dan ijzig kalm, ga heeeeel dicht bij zo’n ouder staan en zeg ze duidelijk dat ze maar naar mij moeten komen en vaak schrikken die ouders er van (terwijl ik echt zo eng niet ben hoor) en doen dat ook.