onze meid draait zich in bed de hele tijd op de buik, en wil dan niet meer slapen en schreeuwt moord en brand.
wie heeft de tip om dit te voorkomen
voorkomen?
Ik denk dat je dat niet kan voorkomen.
Fixeren in bed is geen optie… dan vergroot je de risico’s dat het mis loopt.
Een slaapzak 1, een goed passende en strak instoppen, desnoods met een lakentje overdwars zodat je meer in te stoppen hebt.
Maar ze is 1, dan is ze sterk zat om zichzelf te helpen en zolang jullie dat doen…
Babies herkennen vanaf 6 weken al patronen… dus het patroon is nu… in bed, op de buik draaien, huilen en schreeuwen, mama komt…
Je zal wel eerst alle medische oorzaken uitgesloten moeten hebben voor je besluit wat je plan van aanpak gaat worden.
Hier heeft Suus ook wel periodes dat ze brult, maar tot op heden was er dan ook steeds was. Kreeg ze kiezen en had ze dus wat last van haar hoofd en oor en ja… dan was het ook brullen.
Verder ben ik vrij streng, ik breng haar naar bed, zing voor d’r, stop d’r in en als ze dan begint te brullen, ga ik terug, maar ik zeg niks… stilzwijgend leg ik haar weer neer en stop haar weer in. Dan zeg ik alleen bij het weggaan rustig “Suus gaat slapen, morgen weer spelen”
Soms moet ik dat wel 10x doen… maar dan gaat ze toch wel weer slapen.
Als je Derek Ogilvie mag geloven moet je een baby ook uitleggen hoe dat werkt met slapen enzo en als Suus dus echt over d’r toeren is, dan leg ik haar terug en zeg ik “Nee Suus, dit gaan we niet doen. Huilen mag, maar je gaat niet uit bed, je gaat slapen, uitrusten van de dag en morgen weer fris spelen”
Stom genoeg word ze meestal rustiger als ik dat een keer of 3 heb gezegd.
Ik neem d’r niet uit bed ofzo… maar blijf wel bij d’r tot ze rustig is.
Ik sluit me helemaal aan bij Cell :thumbup: ja saai he maar ja het werkt hier ook zo.
Rond 1 jaar hebben we ook een tijd gehad dat we echt aan slaaptraining moesten doen. Dus er naar toe, troosten, maar niet uit bed, neerleggen en duidelijk uitleggen ‘nee we gaan lekker liggen en dan lekker slapen’. Soms ging het meteen goed, soms moesten we een paar keer terug. Totdat ze door had dat het niet hielp.
Maar voorkomen kun je het niet meer op deze leeftijd.
ja ik sta zelf sceptisch tegenover die slaaptraining. Juul is ons derde kindje
en de 2 oudsten hadden allebei slaapproblemen, bij hen heeft zon slaaptraining nooit geholpen
Bij ons was het een fase, hij rolde ook vaak op z’n buik, maar rolde een tijdje later ook weer terug naar z’n rug.
Neemt niet weg dat onze nachten nog altijd onrustig zijn… onze zoon is een hele onrustige slaper…
Hier hebben we dat ook een tijdje gehad moest er tig x per nacht uit omdat ze niet meer terug kon rollen. Maar gaat vanzelf over 
Wat is er erg aan als ze op der buik slaapt? :think:
Ik laat Katie gewoon slapen zoals zij het wilt!
@Mariiyelle wrote:
Wat is er erg aan als ze op der buik slaapt? :think:
Ik laat Katie gewoon slapen zoals zij het wilt!
Niet !!
Maar ze gaf aan dat ze niet kan slapen en dan moord en brand schreeuwt.
Mijn dochtertje deed dat ook, telkens op haar buik draaien om dan vervolgens een keel op te zetten.
Oh sorry… Verkeerd gelezen!
Ja, daar kan ik je niet mee helpen. Katie had dat niet!
Succes :hug:
Nou heb ik werkelijk nog nooit iets gelezen over “slaaptraining” wat houd dat in dan? :think:
Is je kind door duidelijk zijn, consequent zijn, maar wel bij je kind blijven tot het rustig is, je kind uitleggen wat slapen betekent en wat je er aan hebt en elke avond een vaste bedtijd en een vast ritueel aanbieden, is dat slaaptraining?
Waarom voel je er niets voor dan?
Voor mij is het niets meer dan gewoon duidelijke slaapstructuur bieden.
Zo min mogelijk prikkels of verwarrende signalen afgeven.
Zo is het werkelijk uit bed tillen van je kind ook een signaal. De betekenis erachter verzint een kind niet, maar wel dat reactie x van het kind, reactie Y van mama of papa tot gevolg heeft.
Verder dan dit gaat het niet, dus het is geen manipulatie, maar puur gewenning aan een patroon.
Jou kleine is gewoon “gewend” aan het riedeltje huilen, mama komt enz… ik weet niet wat je dan doet, maar je kind duidelijk zien te krijgen dat het zou moeten gaan slapen, door het eruit te halen, te laten drinken, naar beneden mee te nemen, enz… denk niet dat een kind dan zal gaan snappen dat het eigelijk moet slapen.
Ik blijf wel altijd bij de kinderen als ze overstuur zijn en ik laat ze ook niet huilen. Soms betekent dat bij Suus gaan zitten met een hand van mij door de spijlen in haar handje heen tot ze rustig is. Dan hoor ik dat ze slaapt en dan fluister ik toch tegen d’r “je slaapt nu lekker, dat vind mama fijn voor jou, slaap maar lekker, dan zie ik je morgen weer” en dan ga ik.
Of dat nut heeft weet ik niet, maar het voelt voor mij niet goed om zomaar stilletjes te vertrekken. Ik heb zelf het gevoel dat het onderbewustzijn wel meekrijgt dat ik dan ga ofzo… :shifty:
Slaaptraining klinkt in deze in mijn oren als iets “strengs en negatiefs”
Misschien is het dat niet. Als het betekent dat je een kind laat huilen en steeds wegloopt zonder dat het begrijpt waarom je wegloopt, dan zou ik dat idd ook niet tof vinden.
Maar met je kind praten, hoe klein het ook is, zelf rust uitstralen en vertrouwen dat je kind lekker zal slapen, een vaste routine gebruiken en je kind dus leren dat het JOU ook kan vertrouwen, dat je het niet laat stikken, maar je kind de tijd geeft om aan het concept slapen te wennen… als dat slaaptraining is… dan doen wij dus aan slaaptraining
ik heb idd bij de oudste 2 een slaaptraining gekregen van het cb
en dit was dus elke keer 10 minuten laten huilen en er dan weer heen.
hoe het helemaal precies werkte weet ik niet meer.
maar verder doen we het zoals jij beschrijft.
haar structuur bieden, we hebben vaste rituelen voor het slapen gaan.
als ze wakker wordt troosten we haar even op haar kamer, we gaan niet met haar naar beneden.
of we blijven bij haar zitten.
maar dan valt ze dus no way in slaap, dan gaat ze liggen brabbelen.
als ik dan uiteindelijk wegloop schreeuwt ze nog. en blijft ze schreeuwen totdat we weer bij haar komen.
en zo blijft het doorgaan.
totdat we haar uiteindelijk maar eruit halen want andes hebben we in het hele huis feest.
maar we zijn nu even verder en ze heeft het buikslapen nu ontdekt, ze slaapt nu op de buik.
en ondertussen ook al 2 nachten doorgeslapen (en dit is de eerste keer sinds haar geboorte, dus durf het nauwelijks neer te typen)
Yeeeejjjjjj :dance: voor Julia…
Ze kan het dus wel.
Laten huilen… oh broertje dood aan… kan het ook niet echt…nouja, bij Peet kon ik het wel, of eerder, moest ik wel want hij huilde altijd.
Maar bij Mies en Suus kan ik het dus niet.
Zal ze misschien toch gewoon een sprong hebben gehad.
Het klinkt goed in elk geval, duimerdeduim dat het zo blijft 