Hier heb ik vorige week met onze oudste dochter opnieuw gaatjes laten schieten,ze waren dicht gegroeid en dat vond ze toch heel zonde.
We hebben het hier bij de drogist laten doen(da) alle 2 tegelijk.
Ze maakte dr druk om niks,want het viel dr ontzettend mee! :mrgreen:
Het was eigenlijk ook geen schieten,kwam ook geen geluid uit,dus ook geen schrik reactie van een knal. 
Ze is nu helemaal in dr nopjes met dr blingbling zweerknopjes. 
NU wil de jongste ook oorbellen,maar daar wachten we nog even mee.(ze is nu nog te jong vind ik).
Schieten mag idd niet meer. Nu worden de knopjes er doorgedrukt dus zonder knal.
K wil ook wel oorbellen maar ze durft niet omdat het wel zeer kan doen. Ik vind haar nu nog te jong. Vanaf haar zesde mag ze ze van mij. Dan kan ze er ook beter zelf voor zorgen.
Als Marijn wel durft en jij vindt het leuk voor haar, zou ik het gewoon doen. Die andere 2 meenemen, dan kunnen ze het zien.
Het zou dan nog kunnen dat ze zó ‘meegesleurd’ worden (beetje idee van, kom op we gaan op vakantie! - als je op schiphol komt om iemand op te halen) dat ze dan ineens wel durven en dan zou ik ook meteen doorpakken.
Het kan zijn dat ze vooral bang zijn voor het onbekende, want wat is ‘pijn’, hoeveel is een ‘beetje’ pijn en wat is ‘branderig’? Dat zijn gewoon heel moeilijke begrippen voor kinderen. Als ze eht bij Marijn zien, wordt het ook beter te behappen voor ze.
Ikzelf wilde het heel graag maar mocht nog niet. Toen ik 8 was overviel mijn moeder me ineens terwijl we bij een juwelier waren en eerlijk gezegd was ik zo blij dat ik eindelijk oorbellen mocht dat ik verder helemaal niet nadacht. Maar nu moet ik zeggen dat ik niet heel bang ben aangelegd wat dat betreft 
Hier een 2,5 jarige die echt dagelijks vraagt om “oojbejjuh” Ze zit ook steeds aan die van mij te morren en kan echt huilen van teleurstelling dat zij nog geen oorbellen mag. Jaaa, kan wel naar Genemuiden rijden, daar doen ze al aan gaatjes en oorbellen vanaf een paar maanden, maar het gaat te veel tegen mijn principes in dat ze er zelf om moet vragen EN zelf moet beseffen wat gaatjes laten maken precies inhoud… ze vraagt er wel om, maar beseffen wat het inhoud doet ze niet.
Dus wat doen we nu… op dagjes uit met feestjes, krijgt ze opplak oorbellen van de clairs… en op andere dagen dat ze erom vraagt, tekent mama met een lipliner potlood een hartje op elke oorlel… Kind is er zielsgelukkig mee, niet te filmen…, laatst hebben we een metalic liplinepotlood gebruikt… nog bling bling ook :mrgreen:
Wat een leuke en slimme oplossing zeg!
Heel toevallig vertelde een collega vanochtend dat zij vroeger ook niet durfde. Hij 2 jaar jongere zus ging wel en toen heeft ze zich toch ook over haar angst heen gezet, want dat kon ze natuurlijk niet hebben ;).
Dus misschien toch maar met alle meiden heen gaan?
@Cell wrote:
Hier een 2,5 jarige die echt dagelijks vraagt om “oojbejjuh” Ze zit ook steeds aan die van mij te morren en kan echt huilen van teleurstelling dat zij nog geen oorbellen mag. Jaaa, kan wel naar Genemuiden rijden, daar doen ze al aan gaatjes en oorbellen vanaf een paar maanden, maar het gaat te veel tegen mijn principes in dat ze er zelf om moet vragen EN zelf moet beseffen wat gaatjes laten maken precies inhoud… ze vraagt er wel om, maar beseffen wat het inhoud doet ze niet.
Dus wat doen we nu… op dagjes uit met feestjes, krijgt ze opplak oorbellen van de clairs… en op andere dagen dat ze erom vraagt, tekent mama met een lipliner potlood een hartje op elke oorlel… Kind is er zielsgelukkig mee, niet te filmen…, laatst hebben we een metalic liplinepotlood gebruikt… nog bling bling ook :mrgreen:
Geweldig, ik zie der zo paraderen :inlove:
En, zitten er al gaatjes in?
Ik zou niet gaan. E. wil ze ook maar durft niet. Dan niet.
Al vind ik het wel een idee om samen met iemand te gaan die wél durft waar ze bij kunnen kijken.
Dit topic al weer helemaal vergeten! Maar Senna heeft ze hoor! Van de week waren we bij hema en ze zag gave oorbellen en ze zei: oh mama, als ik toch oorbellen durfde dan wilde ik deze! Waarop ik zei dat ik ze zou kopen voor d’r als ze gaatjes had. Ze zou er over nadenken. Dus ik liep met een smoesje vast richting de juwelier en hield verder mijn mond. Ineens zegt ze zeer resoluut dat ze wil. 5 minuten later was het klaar. Wel even huilen maar zo blij. Ze riep de hele weg naar huis: ik heb het gedaan!
Sas vond het gaaf, maar durft nog steeds niet…
Haha stoer hoor! :thumbup:
Leuk!
En nummer twee, Marijn, is ook om gegaan. We waren in de stad en ze stond nog net niet stampvoetend te eisen dat ze NU oorbellen wilde… :inlove:
En sas vindt het prachtig… Maar ze durft nog steeds niet…
Oooh wat super zeg! 2 van de drie :thumbup:
Denk dat sas ook wel snel om is als ze straks de mooie belletjes van haar zusjes ziet :mrgreen: