Ik heb sinds een half jaar het gevoel dat mn kleine kabouter anders is.
Ik heb dit al eens met mn vriend besproken en die wuifde het weg, alle kindjes van bijna 4 doen druk en luisteren slecht.
Vorige week waren we de hele week met ons 3 thuis, voor het eerst!
Mn vriend merkte op een avond op dat ik gelijk had dat kleine kabouter erg druk doet en het hem ook niks zou verbazen als ik gelijk had met mn uitspraak: mocht er wat achterweg komen dat ze iets heeft dan verbaasd me dat niks.
Op het kdv waar kleine kabouter heen ging klaagde ze altijd over haar, ze heb ik het tenminste ervaren.
Ze luisterde niet, deed druk en speelde niet met andere kindjes.
Ze omschreven haar als sluiterbal.
Ook emoties kon ze niet goed mee uit de voeten.
Ze adviseerde om haar te laten screenen, ik heb dit toen afgehouden omdat kleine kabouter thuis een heel ander meisje was.
Ze begon laat met praten en ik heb de hele tijd gezegd let maar op zodra ze praat dan komt het helemaal goed.
Heb dr weggehaald bij het kdv en naar een gastouder gedaan.
De gastouder had helemaal geen moeite met kleine kabouter.
Ze vond haar lief en enthousiast.
Wel was het zo als ze daar een dag was geweest ik thuis helemaal niks met dr kon.
Het laatste half jaar word ik er moedeloos van hoe ze doet.
Extreem boos, niet luisteren, driftig en zooo druk.
Mn moedergevoel zegt dat het niet klopt.
Maar van de andere kant, alle kindjes van 4 luisteren wel eens niet goed.
Ik zeg steeds ik hoop dat dit een fase is.
Negeren heeft geen nut, ze gaat dan compleet over me heen.
Ik ben dus de hele dag aan het waarschuwen.
Het is niet dat ik perse een stempel wil, ik hoop eigenlijk dat mensen dit herkennen en tips hebben.
We hebben al gezegd we kijken het 4 maanden aan, vragen dan een gesprek aan op school.
Functioneerd ze daar normaal dan is er niks aan de hand, maar eigenlijk is dit tegen beter weten in omdat ze op het kdv ook nooit heeft gefunctioneerd.
Ben een beetje radeloos…
Kun je voorbeelden geven van de dingen waardoor jij denkt dat ze anders is?
Ze lijkt vaak niet te luisteren, moet zeker 3 x zeggen wat ze moet doen.
Voorbeeld: We gaan over 5 minuten naar school ga je alvast plassen?
Dit moet ik 3x vragen voor ze het doet.
En dit gebeurd bij alles.
Ze wordt gemakkelijk afgeleid.
Voorbeeld: puzzels worden nooit afgemaakt.
Spelletjes: met de pion spelen is leuker dan het spel zelf.
Friemelt voortdurend aan zichzelf of aan kleding, kan niet stil zitten, altijd praten geen tel stil.
Zitten op zich is al een missie, aan tafel moet ik diverse malen zeggen dat ze op dr stoel moet zitten.
Kan slecht spelen in gezelschap.
Draaft door
Ze kan niet op dr beurt wachten en onderbreekt daardoor gesprekken.
Hoe vaak ik ook zeg dat ze op dr beurt moet wachten.
En dit zullen vast dingen zijn die ook bij een normale kleuter horen hoor 
Maar als ik om me heen kijk dan is ze “anders”.
Wat je beschrijft heeft onze kleuter ook. Neemt niet weg dat jij blijkbaar een ‘gevoel’ hebt en dat is vaak wel iets om serieus te nemen.
Hoe zien andere mensen dit?
Hoe het kdv over haar denkt heb ik hierboven al omschreven.
De gastouder waar ze tot vorige maand heen ging vond dr erg lief en erg enthousiast.
Ene oma vind dr erg druk, maar die klaagt nooit.
Andere oma kan dr niet hebben omdat ze gek wordt van het druk doen.
Mn invalgastouder kon dr niet hebben omdat ze dr niet aan kon.
Mn nieuwe gastouder vind dr druk.
Op school weet ik het niet omdat ze tot de kerst maar 2 ochtenden heen ging en sinds vandaag volledig.
Wat lastig joh!
Veel dingen herken ik wel van mijn bijna kleuter. Dat niet luister, niet stil kunnen zitten, pff, soms word ik er knetter van.
Sinds kort ben ik er wel achter dat het geen onwil is, maar onmacht. En dat zorgt ervoor dat we op zoek zijn gegaan naar manieren om hem te helpen, i.p.v. ervanuit te gaan dat hij aan het klieren is, en dus continu gewaarschuwd moest worden.
Als hij perse op een bepaald moment iets moet doen, dan haal ik hem bij me, laat hem me aankijken, zeg wat hij moet doen, laat het hem herhalen. En dan gaat het vaak best goed.
Ook hebben we een nieuwe kamer ingericht voor hem. Hij had de kleinste, waar zijn bed en kast in kon en verder niet. Nu heeft hij een lekker grote, waar zijn lego en houten trein staan, zodat hij af en toe lekker rustig boven kan spelen. Hij gaat vaak zelf even boven spelen, soms stuur ik hem, even een kwartiertje boven spelen. Ik merk dat het zoveel rust geeft voor hem en ons.
Nu is het sowieso met de kerstvakantie ook lastig voor hem, al die feestdagen, geen school. Ben blij dat hij vanmiddag weer mag
Bepaalde dingen herken ik wel heel erg: druk doen, door je heen praten, niet stil zitten, soms niet goed luisteren, constant praten, zingen, dansen.
Hier is het echt een teken van de energie niet kwijt kunnen. Als ze naar school gaat en de hele dag bezig is, heeft ze dat veel minder dan wanneer ze zoals nu twee weken vakantie heeft gehad. Thuis heeft ze minder uitdaging, daar speelt ze meer, kan ze lekker rennen. Hoe langer ze vakantie heeft, hoe drukker ze wordt. Het verschil is echter dat ze op school niet zo druk is, daar is ze juist heel erg rustig.
Ik zou eerst eens afwachten hoe het gaat als je dochter volledige dagen naar school gaat. Misschien is het net zoals hier een kwestie van een overschot aan energie hebben. Kindjes veranderen over het algemeen wel als ze naar school gaan.
En misschien een beetje gek, maar J. stuitert echt het huis door als hij suiker heeft gehad, in snoep of vruchtensap bijvoorbeeld. Dat vermijden helpt hier ook wel.
En misschien ook eens contact opnemen met je oude gastouder en vragen hoe zij je dochter aanpakte?
Want misschien kort door de bocht, maar geef je haar wel duidelijk leiding en grenzen?
Je geeft bijvoorbeeld aan dat je “vraagt” of ze wil gaan plassen.
Dat zou ik hier dan dus ook 3x moeten vragen want op een vraag mag het antwoord ook nee zijn natuurlijk.
Mijn 4 jarige is bij tijd en wijle enorm bijdehand en brutaal, ging ook laat praten, stuift ook wel door het huis (idd, helemaal als hij chocola heeft gehad) is enorm zijn eigen wil aan het ontdekken en als ik hem iets vraag wat in zijn ogen niet triviaal is, dan negeert hij mij, doet er lacherig en baldadig over en trekt zijn eigen plan.
’
Het eerste wat wij echter hebben geleerd vanwege onze andere zoon (die heeft autisme en adhd) is… praat in de gebiedende wijs…
Dus niet, we gaan over 5 minuten naar school, wil je alvast gaan plassen… maar “we gaan over 5 minuten weg, dus jij gaat NU plassen” en bij een weerwoord, niet zo veel ruimte laten… “je gaat gewoon NU plassen, we hebben nog maar 5 minuten en ook al denk je dat je niet hoeft, je gaat het gewoon proberen”
Kinderen die juist behoefte hebben aan begrenzing en leiding, zullen als zij teveel ruimte krijgen een soort van ongeleide projectielen worden omdat ze bijna wanhopig zijn om grenzen. Onze kinderen zijn echt rustiger als ze duidelijk hebben wat er kan en mag en wat de bedoeling is.
Want op zich lees ik verder nog niets wat echt apart is. Behalve dan een energieke meid met pit in d’r donder… heb ook 2 van zulke kinderen en die zijn toch echt anders dan Peet, Peet is echt niet goed te sturen en hij reageert overal heel extreem op. Mies is gewoon een drukke 4 jarige kleuter die de wereld ontdekt en zichzelf en gewoon duidelijke grenzen en sturing nodig heeft.
Dankjewel Cell voor je duidelijke uitleg!!
Ik vraag eerst of ze gaat plassen en zeg daarna (pas) dat ze nu moet gaan plassen.
Misschien ligt het daar wel, en ligt het dus niet aan mn temparamentvol meisje.
Mn oude gastouder had constant de tv aan, ze vond kleine kabouter moeilijk benaderbaar.
Maar dat vind ik vrij normaal, als ik in de tv zit heb ik ook niet door wat erom me heen gebeurd.
Mijn zoon is ook moeilijk benaderbaar als hij tv kijkt.
Wat hier goed helpt is vragen/zeggen: ik wil dat jij nu doet of dit doet…
Wat ik bij Mies echt merk is dat hij van karakter nogal eigengereid is. Anders dan in autisme of adhd neigingen van Peet hoor. Maar meer zo van, wel voor uitleg vatbaar zijn, dat wel, maar hij moet overal zelf ook het nut of doel van zien.
zo zat hij in week 1 al even apart in de klas omdat juf hem iets gevraagd wat hij niet wilde doen. Op mijn vraag waarom hij dat niet wilde was het "gewoon, daar had ik geen zin in, ik wilde liever spelen met auto’s. Duidelijk, pas toen we er met juf over hadden gepraat en hem hebben uitgelegd dat er een tijd is om te spelen en een tijd om te werken en dat hij op school zit om dingen te leren, ook als hij daar eigenlijk geen zin in heeft… toen was het van “oh, oke” Maar moet ik dat dan ook doen als ik dat eigenlijk niet wil? ehm… ja.
Gewoon nogal eigengereid zeg maar :inlove:
Peet daarintegen is echt niet voor rede vatbaar… die kruipt weg in zijn schildje en kan amper tot niet de regie over dingen aan anderen over laten.
Mies zie ik meer als een heerlijke eigenwijze kleuter die gewoon goed lijkt te weten wat hij wil en vooral ook niet wil en Peet zit heel erg met zichzelf in de wereld in de knoop, dat is wel een verschil.
Wat bij al onze kinderen goed werkt is verwachtingsmanagement. Bij het ontbijt al even de dag doornemen, we gaan naar school, op school ben je om te leren, je zal er ook dingen moeten doen die je niet zo leuk vind of waar je het nut nog niet van ziet. Na school gaan we nog naar zwemles, naar de tandarts, naar de dokter, nog boodschappen doen.
Vaste bedtijden en rituelen en die staan ook op een memobord met dagritmeplaatjes. Dat is echt niet alleen maar voor kinderen met “iets” Maar kan met name bij kleuters die nog niet kunnen lezen maar wel behoefte hebben aan duidelijkheid, behoefte hebben aan regie, enorm helpen.
Is ze naast druk en slecht luisterend ook bedenkelijk? dat ze zich om relatief simpele dingen best druk kan maken? want dan is het echt een meisje wat probeert te luisteren naar haar eigen behoeften en 1 behoefte van elk moment is vooral controle hebben over je leven…
elk moment = elk mens :lol:
Cell wat kun jij ontzettend goed uitleggen hoe het werkt :-*
We hebben een dagritme bord, die spreek ik elke ochtend met dr door.
We hebben vaste rituelen.
Het naar bed gaan gaat al vanaf dr geboorte op de manier hoe we het nu doen.
Op school ging het super vandaag.
Ja ze kan zich ook druk maken om niks.
Soms vind ik het zooo lastig allemaal…
:oops:
Nou klinkt allemaal heel goed.
Misschien dan een beetje meer gebiedende wijs gebruiken en een lange adem. Je zegt sinds een half jaar, dus zeg maar van rond de 3,5? Dat is echt de nachtmerrie periode en die duurt doorgaans tot 5, soms 5,5
Ons Niek was tussen de 3,5 en 5 moeilijker dan ze doorgaans is, het is een heel gevoelig meisje, maar in die tijd gaf ze voor haar doen veel tegengas.
En ik zie dat nu dus ook bij Mies… die begon ook te sputteren met ongeveer 3,5… hij was over het algemeen vrij meegaand, maar ineens was het veel “dat wil ik niet” of “nee, dat ga ik niet doen mama” Nou daar sta je dan met je goede gedrag :shifty: Vond het echt bij de oudste 2 de “zwaarste” periode tot op heden zeg maar. Er verandert zoveel. Ze zijn toe aan meer uitdagingen, maken grote sprongen in wat ze aankunnen, groeien vaak ook ineens nog weer aardig en moeten wennen aan school, misschien zwemles enz.
Ik zal niet zeggen dat er niks is, je moet het zeker in de gaten houden. Maar vooral dat je zegt pas sinds een half jaar het idee te hebben dat er wat is… bij ons Peet en van andere ouders waar een kind rondloopt met een aandachtsstoornis, een pervasieve ontwikkelingsstoornis of iets, hoor je voornamelijk dat ouders bijna vanaf de geboorte of kort erna al wel het “gevoel” hadden dat dingen niet klopten. Bij Peet was het met 18 maanden echt pijnlijk duidelijk dat hij zich te extreem gedroeg voor zijn leeftijd.
en die 3,5 jaar… oi die is berucht, ze krijgen tussen 3,5 en 5 een grote mond, een bijdehandte blik en het bewustzijn dat ze nee kunnen zeggen en dat ze met dwarsliggen behoorlijk vaak hun willetje kunnen laten zegevieren.
Adem in, adem uit… :-*
Bij ons werkt er naar toelopen, vastpakken, aankijken en zeggen wat ik wil dat ze doet heel goed. Bij hardnekkig moeilijk gedrag gebruiken we ook wel een beloningsbord.
Misschien zou je het ook eens kunnen bespreken met de jgz of je ha?
Ik vind het ook moeilijk om te bepalen wat hoort bij de leeftijd (is normaal) en wat niet. Zeker bij mijn 1e blijf ik dat moeilijk vinden, bij de 2e en 3e veel minder want we hebben het al een keer meegemaakt.
Ben momenteel meer bezig met dat ze dingen moet doen en heb wat meer geduld :oops:
Moet zeggen dat het werkt 
Eten blijft een drama…