Ik vond het wel eens tijd om ons verhaal hier neer te zetten!!
Het begon allemaal 2 jaar geleden, Dennis (mn vriend) en ik waren ongeveer anderhalf jaar samen toen ik ineens een keer niet ongesteld werd. Gelijk een testje gedaan en ja hoor wat ik al vreesde ik was zwanger… Ik was 19 en deed nog een avondstudie, Dennis was 20 en werkte net een paar maanden. En ook woonden we allebei nog thuis. Al met al waren we dus eigenlijk helemaal niet blij met het bericht dat de zwangerschapstest ons gaf. Na lang gepraat waren we het er allebei over eens dat we nog niet echt in staat waren een kindje te gaan opvoeden.
Een paar dagen later zijn we naar de dokter gegaan en doorgestuurd naar de gynaecoloog om een echo te laten maken om te zien hoe lang ik al zwanger was. Ik dacht zelf hooguit een paar weken. Ik ben met mijn ouders naar de gynaecoloog gegaan omdat Dennis moest werken en het toch niet zo belangrijk zou zijn omdat er niks zou gebeuren. De gynaecoloog wilde inwendig onderzoek gaan doen maar dat ging niet. (wat we al een beetje raar vonden) Toen kregen we het nieuws dus te horen, ik was niet een paar weken zwanger… ik was 7 MAANDEN zwanger…Op dat moment storte mijn leven dus even helemaal in, en vond ik het vreselijk dat Dennis er niet bij was…
Eenmaal thuis meteen Dennis opgebelt en die is gelijk gekomen en vanaf dat moment is ons leven een hele grote waas. Een paar dagen later bekomen van de schrik waren we gelukkig wel allebei gelijk positief. We gingen meteen op zoek naar een huisje en gelukkig vonden we dat vrijwel meteen. En omdat het leeg stond konden we er gelijk in. Er moest wel verschrikkelijk veel gedaan worden maar gelukkig hadden we enorm veel hulp van ouders broers zussen familie en vrienden. De slaapkamer en badkamer waren het eerst af en toen we 5 nachten in ons huisje hadden geslapen begonnen de weeen. Om 12 uur braken mijn vliezen gelijk naar het ziekenhuis en om 3.13 is onze lieve Daniël geboren.
Achteraf zijn we dolgelukkig dat dit kleine wonder hebben gekregen en zouden we nooit meer zonder hem kunnen!!! Maar het was toch wel even schrikken want ik ben ook gewoon uitgeweest alcohol gedronken gerookt en staan verven bij me broers huis. Maar ons kleine schat is zo gezond als het zijn kan!!! En oja niet te vergeten zonder onze ouders hadden we dit nooooooit gekunt !!
Hoi Lianne,
Wat een bijzonder verhaal. En wat een geluk dat het allemaal goed is gekomen!
Ik denk alleen dat het niet echt in dit topic past. Misschien kan het door de moderators naar een meer geschikte plek verplaatst worden?
Groetjes,
Martine
Mooi verhaal maar volgens mij staat het hier niet goed dit topic is namelijk voor mama zoals mij die een kindje hebben verloren.
Liefs Marielle :vlinder:
idd ik vond het ook een heel bijzonder verhaal verders maar ben ook bang dat het hier niet in deze topic hoort
liefs miranda :vlinder:
mam van Evert en Ghislaine*
Sorry mensen het spijt me ik had beter moeten lezen, maar gelukkig is het nu verplaatst!!
Wat bijzonder verhaal!
'k Kan me voorstellen dat het even schrikken was als je ineens 7 maand zwanger blijkt te zijn :shock: .
Heb je helemaal niets gemerkt? Dat lijkt me erg raar. (Bedoel ik niet verkeerd hoor! maar ik zit aan mezelf te denken bij 7 maand, daar kon je niet meer omheen 
)
't Is wel super dat jullie helemaal blij zijn met jullie mannetje :inlove:
Groetjes,
Heleen
nee ik ben dus 6 maanden lang gewoon ongesteld geworden. Had totaal geen buik, ja een klein vetrolletje maar dat had ik altijd gehad en het was ook december dus ja oliebollen 
Ja, als het oliebollentijd is, kan ik me er wat bij voorstellen :mrgreen:
Haha ja precies!!! 
En zelfs achteraf denk ik niet van oja dat was het… Ik was wel vaker misselijk of moest overgeven ook ervoor al dus ja dan denk je niet meteen aan een zwangerschap als je gewoon ongesteld word en niet dikker wordt…
Ook heb ik hem met 8 maanden dus echt voor het eerst voelen trappen en geloof mij dat gevoel had ik in de andere 7 maanden nog noooooit gevoeld !! Zoiets bijzonders!!!
Wat een bijzonder verhaal! Ik kan me niet voorstellen dat ik al 7 maanden zwanger zou zijn en niks gemerkt zou hebben, maar je hoort vaker dat het wel kan.
Fijn dat alles goed is gekomen en dat jullie zo’n gelukkig gezinnetje zijn. :-*