Na jaren een bepaald gevoel te hebben gehad dat er iets was, maar nooit de vinger erop hebben kunnen leggen wat. Weten we nu dat er dus echt wel iets aan de hand is met Sharon.
Wat weten we nog niet, want dat gaan we nu onderzoeken, maar alle symptomen en eigenschappen van Sharon wijzen nu toch wel richting ADD.
Zijn er mamma’s met tips en ervaringen omtrent de onderzoeken.
We hebben echt geen enkel flauw benul wat we kunnen verwachten.
We hebben vanmiddag een gesprek gehad met de juf, en zij zou het met de ib’er er over hebben en volgende week zouden we dan wat meer horen.
Ik heb momenteel ook een heel erg dubbel gevoel, blij dat ze nu misschien geholpen kan worden, maar nog belangrijker eindelijk begrepen.
Maar de andere kant het gevoel dat ze stempel opgeplakt krijgt, waar we geen idee van hebben wat dat in de toekomst zal gaan brengen.
Over het algemeen heb ik dus een enorm gevoel van onrust omdat ik er dus zo weinig, eigenlijk niets van af weet.
Ik weet niet wat ik kan verwachten en wat ons te doen staat en daar word ik heel erg onrustig van.
Na al die symptomen e.d hebben doorgelezen, heb ik zelf het vermoeden dat ik het ook gewoon heb.
het zou in ieder geval een hele hoop verklaren.
Maar nu eerst ons maar even concentreren op Sharon, dat is belangrijker.
Het is maar net wat je als ouder doet met het ‘etiket’. Ik kan verder niet ingaan op situaties ivm mijn rol als leerkracht.
Maar, als jij bij elke situatie zegt… jah… dat kan ze niet want… ze heeft… dan werkt het niet.
Zelf ben ik blij voor jullie dat jullie dochter geholpen en begrepen gaat worden. Hoop dat je jezelf straks ook meer en beter kan begrijpen.
HOe de onderzoeken verder zijn weet ik niet, het gaat bij ons van school via een extern bureau en wij krijgen de uitslag. Met deze kinderen houden we altijd goed de vinger aan de pols, dus kringetje, ib er, lk, ouders. We stellen elkaar op de hoogte en mochten er dingen zijn worden de ouders direct betrokken. Zelf vind ik het prettig om eens in de zoveel weken, afhankelijk van ouders om ze te spreken hoe het thuis gaat, en hoe op school.
sterkte!!
Hier een mama met ADD en een dochter die tot op heden nog steeds stabiel gaat, maar waar ik als bekend met ADD heel veel van herken. Peter onze zoon heeft autisme met adhd, dus qua testen ben ik inmiddels ook wel wat wijzer.
Bij ons ging het zo dat we een intake gesprek hadden waarbij wij ons verhaal mochten doen over wat er zoal foutloopt in de omgang met… ook moesten er vragenlijsten worden ingevuld door ouders en een aparte voor de leerkracht. De ouder vragenlijst omvatte vragen van zwangerschap en geboorte tot aan heden. De lijst voor de leerkracht was vooral gericht op observatie en prestatie. Wat kan het kind zelf en wat niet en wat valt de leerkracht op aan gedrag. Wiebelt het kind op de stoel, heeft het bepaalde routines, zijn er opvallende aspecten die steeds terugkeren enz.
Ook werd er een intelligentietest afgenomen. Bij Peter was dit de Wppsi…bij oudere kinderen (boven de 7) doen ze vaak de Wisc… dit geeft inzicht in didactisch kunnen en in sociaal vermogen.
Een combinatie van gesprekken, observatielijsten, testen op vermogen zal uiteindelijk een uitslag geven. Het kan zijn dat ze wel richting ADD gaat, maar houd er rekening mee dat er marges zijn en dat als je kind 1 punt onder de marge zit, er toch als diagnose geen add kan worden gesteld, terwijl je kind op bepaalde vlakken wel “last” heeft. Of ze zit heel hoog en dan moet je verder kijken wat je wil.
Ik heb zelf dus ADD en bij mij heeft het wel tot gevolg gehad dat ik mijn middelbare school niet heb afgemaakt. Ik kon en kan me maar moeilijk langdurig concentreren op dingen die mijn interesse niet of nauwelijks hebben en nou heeft iedereen dat wel in meer of mindere mate, maar bij komt er dan echt niets binnen. Met het gevolg dat ik op de lagere school voorliep omdat ik niet hoefde te leren en het mij kwam aanwaaien en op de Havo ineens moeite moest doen. Ik had echter nooit geleerd om te leren en de vakken die ik niet zo tof vond, pikte ik door een fladderende concentratie niet op.
Verder hoeft het niets negatiefs te betekenen, mensen met ADD zijn over het algemeen wel overal voor in, zien overal mogelijkheden en gaan weinig uit de weg. Het zijn veelal creatieve geesten, ze leren camoufleren en omgaan met hun zwakheden.
Zo heb ik altijd leuke banen gehad ondanks het gebrek aan diploma’s en zolang het werk was wat mijn interesse had, kon ik bergen verzetten.
Nu als huismoeder heeft het wel nadelen… een toppresterende huisvrouw zal ik nooit worden… ik ben en blijf een enorme chaoot. Ik moet mezelf structuur bieden en heb dus overal lijstjes voor. Daar moet ik mij aan houden want anders loopt het in de soep. Loop ik een keer achter, verlamt het meteen en komt er niets meer van oppakken terecht.
Aniek heeft dus ook die structuur nodig. En we moeten niet te veel tegelijk vragen. Niet en-en… maar eerst het 1, dan het ander.
Niet “ga naar boven, poets je tanden, doe je pyama aan, dan lees ik voor” maar eerst ga naar boven… dan lopen we mee en is het… poets je tanden… enz… alles apart. Nou moet dat met Peet ook, dus inmiddels is dat voor alle kinderen routine.
Ze is ook heel gevoelig, huilt snel, twijfelt snel aan haar eigen kunnen omdat ze dus geen ingewikkelde opdrachten met meerdere aspecten kan onthouden. Ze is te snel afgeleid in haar hoofd en raakt dan helemaal in de war waardoor ze soms ook verkeerd onthoud wat er is gezegd. Als het ware dat ze 3 dingen aanhoort, maar dan dus een aspect van opdracht 2 bij die van opdracht 1 voegt, waardoor het niet meer klopt.
Dat is het enige wat er op school wel voor zorgt dat ze soms stagneert in werktempo. Dan durft ze ook niet na te vragen hoe het nou zat, bang om uitgelachen te worden…
Maar over het algemeen gaat het nu nog erg goed, dus doen we er nog niets mee.
Wat konijn zegt is ook waar… je moet het niet als excuus gaan gebruiken. If ever zie ik veel dingen nu juist meer als reden extra mijn best te doen. En ik zeg ook vaak… ik heb ADD dus dit doen vergt wat meer, ik kan het wel, maar help me dan wel om het overzicht te bewaren. Geef me meer tijd en schrijf opdrachten uit zodat ik ze kan lezen… maak alles visueel…
Op school kunnen ze niet heel veel qua onderzoeken: vaak zijn er wel vragenlijsten of kan er een intelligentieonderzoek worden gedaan. Uit deze dingen kun je wel aanwijzingen halen, maar er wordt geen diagnose gesteld.
Mochten jullie behoefte hebben aan duidelijkheid door een diagnose, dan is een verwijzing halen bij de huisarts nodig.
Instellingen als GGZ hebben vaak lange wachtlijsten, iets om rekening mee te houden. Als je graag snel wilt, kan het wel eens lonen om bij verschillende instellingen na te vragen hoe lang de wachtlijst is.
Bedankt voor de reacties, ik kom later even uitgebreid reageren.
Na 2 dagen bezinken gaat het wel weer.
Ik ben er wel even van slag geweest veel oud zeer wat naar boven kwam.
:-*
Zo kleine update vanaf hier.
Afspraken zijn gemaakt, ze wordt in de vakantie getest door bureau G.roos in D.en H.aag
Schijnt een heel goed Bureau te zijn voor allerlei stoornissen.
Als het allemaal goed verloopt hebben we 23 augustus de uitslag, dus kunnen we meteen het nieuwe schooljaar een nieuwe start maken.
@mamma van sharondenise wrote:
Zo kleine update vanaf hier.
Afspraken zijn gemaakt, ze wordt in de vakantie getest door bureau G.roos in D.en H.aag
Schijnt een heel goed Bureau te zijn voor allerlei stoornissen.
Als het allemaal goed verloopt hebben we 23 augustus de uitslag, dus kunnen we meteen het nieuwe schooljaar een nieuwe start maken.
Serieus? Wij zijn bij Groos geweest voor een IQ test voor Ryan, deze meneer zou binnen 5 minuten wel even de diagnose van 2 psychiaters het raam uit gooien en een hele andere geven en zei letterlijk tegen een jongetje met o.a adhd (3x raden welk jongetje) dat hij rustig moest doen om zijn kantoor heel te houden, en dat is een orthopedagoog he :wall:
Ik wist niet hoe snel we daar weer weg moesten wezen en dan heb ik het over meneer Groos zelf :?
Houd er rekening mee dat daar geen artsen werken, ze hebben alsnog een kinderarts nodig om medicijnen voor te schrijven en dat je dus een psychiatrische diagnose krijgt van een ‘niet’-psychiater als het even tegen zit.
oh nou daar schrik ik wel een beetje van.
Ik hoorde vanuit onze school enkel maar positieve verhalen.
Ik dacht trouwens dat zulke testen altijd door specialisten gedaan werden, maar dat hoef dus niet?
Voor medicijnen is het echt nog veels te vroeg hoor, daar ga ik voorlopig echt nog niet aan beginnen.
Mocht het nou blijken dat ze het op de middelbare zo moeilijk krijgt dan kunnen we ons daar altijd nog in verdiepen, maar welke diagnose ze ook krijgt voorlopig geen meds.
Heb jij namen van andere bureaus waar jij wel goed ervaringen mee hebt?
Bij zulke bureaus hebben vele ouders goede en vele ouders slechte ervaringen.
Ik werk met kinderen die allemaal getest worden ivm vele stoornissen waar ik mee werk, maar van alle bureaus horen wij goede en slechte verhalen.
Wanneer ouders het bij ons niet eens zijn met de uitslag worden ze (op aanvraag) door een ander bureau getest en uitslagen met elkaar besproken.
@mamma van sharondenise wrote:
oh nou daar schrik ik wel een beetje van.
Ik hoorde vanuit onze school enkel maar positieve verhalen.
Ik dacht trouwens dat zulke testen altijd door specialisten gedaan werden, maar dat hoef dus niet?
Voor medicijnen is het echt nog veels te vroeg hoor, daar ga ik voorlopig echt nog niet aan beginnen.
Mocht het nou blijken dat ze het op de middelbare zo moeilijk krijgt dan kunnen we ons daar altijd nog in verdiepen, maar welke diagnose ze ook krijgt voorlopig geen meds.
Heb jij namen van andere bureaus waar jij wel goed ervaringen mee hebt?
Nee, dat bedoel ik niet met meds, ik bedoel dat ze voor zulke dingen alsnog via een arts moeten, dan vraag ik me af waarom een arts die diagnose niet stelt.
Ik heb geen namen van bureau’s voor je, ik vind dat dergelijke diagnoses door psychiaters gesteld moeten worden, wij lopen met Ryan bij de jeugd-GGZ. (De Jutters)
De mensen die ik met positieve ervaringen mbt Groos heb gehoord zijn de mensen die daar te horen hebben gekregen wat ze wilde horen.
Die eerst bij BJZ zijn geweest en al iets aangeboden hebben gekregen en de indicatie ze niet aanstond (bjz schrijft dan in een indicatie dat als een kind bepaalde hulpverlening niet krijgt dat er risico is dat het fout kan gaan door o.a draaglast van de ouders, moet je zien wat dáár dan van gemaakt word “oh ze denken dat ik mijn kind ga mishandelen”) Groos geeft dan een aai over de hand en een pakje meds en klaar is kees.
Nou ja, je begrijpt dat ik niet gecharmeerd ben van ze maar dat moet je zelf zien en ontdekken denk ik.
Zoek eerst voor jezelf uit wat de test criteria zijn, wie gaat zo’n onderzoek doen; is het een pedagoog of een psycholoog? Houd je oren en ogen open iig, ik ben er van overtuigd dat de etiketjes-regen van de afgelopen jaren door dit soort bureau’s komt, dat daardoor mijn kind die (gevoelsmatig dan) de halve DSM lV achter zijn naam heeft hangen inmiddels steeds te horen krijgt “ach, heb je een etiketje? Je bent gewoon een beetje druk he”
Vette autistisch spectrum stoornis maar ach, gewoon een beetje druk :inlove:
Mel ik ga je van de week even pb’en.
Lang verhaal en zo 
:-*
@lenie wrote:
Bij zulke bureaus hebben vele ouders goede en vele ouders slechte ervaringen.
Ik werk met kinderen die allemaal getest worden ivm vele stoornissen waar ik mee werk, maar van alle bureaus horen wij goede en slechte verhalen.
Wanneer ouders het bij ons niet eens zijn met de uitslag worden ze (op aanvraag) door een ander bureau getest en uitslagen met elkaar besproken.
Voor ons maakt de uitslag niet uit.
Wat er ook uitkomt, we moeten toch wel aan de slag.
Maar voor ons is de hoofdreden waarom we graag willen testen, kan het kind niet luisteren, of wil het kind niet luisteren.
Dat zijn natuurlijk 2 heel verschillende dingen, die allebei een hele andere aanpak nodig hebben.
En ik weet toch de uitslag al, dat voel je als moeder gewoon.
Ik weet ook bijna voor 99,9% zeker dat ik het ook heb, het kan niet anders.
Maar om verder geholpen te kunnen worden hebben we wel een stempeltje nodig.