Hoi iedereen,
ik wil even een probleem voorleggen waar volgens mij velen van jullie al ervaring mee hebben, misschien kunnen jullie helpen met tips…:
Ons dochtertje Elynn (bijna 1,5 zoals jullie kunnen zien op de banner) heeft eigenlijk nooit echt problemen gehad met in slaap komen of doorslapen, tot op gisteren…
Toen we haar in bed legden begon ze al wat te protesteren maar oten we de kamer uit liepen was het helemaal drama; ze begon echt hysterisch te huilen. Normaal doet ze dit nooit dus verbaasd ben ik terug gegaan om haar te troosten. Toen ik haar eventjes uit bedje pakte was ze in een klap stil ging ze vrolijk geluidjes maken. Het was dus wel duidelijk dat het geen lichamelijke oorzaak was maar dat ze dus gewoon echt niet wilde dat we de kamer uit zouden gaan… Want vanaf het moment dat ik haar weer teruglegde in bed (na tegen haar gezegd te hebben dat ze niet bang hoefde te zijn en dat papa en mama altijd in de buurt zijn, en daarna een kus en aai over haar bolletje) begon het krijsen weer van voren af aan… Toen hebben we in eerste instantie gewacht met haar eruit halen, omdat we bang waren dat ze er misschien toch snel aan zou gaan wennen (ze is immers geen klein babytje meer en heeft al heel snel in de smiezen hoe dingen gaan). Van de andere kant word je als ouder verscheurd van binnen als je kind zo ontzettend hard huilt en moet je echt op de tanden bijten om er niet heen te gaan. Dat hebben we toen 3 kwartier volgehouden maar het krijsen ging onverminderd door. Toen zijn we toch “gebroken” en zijn naar haar toe gegaan. We hebben haar (wel op haar eigen kamertje) laten spelen, net zolang totdat ze heel moe was en we haar naar bed konden doen zonder al te veel problemen. Maar toen was het al bijna 10 uur en zaten we er allebei helemaal doorheen.
Vanavond hetzelfde liedje alleen heeft ze nu anderhalf uur aan een stuk liggen krijsen. Toen zijn we er toch maar weer heen gegaan want het maakte ons echt kapot van binnen… Ook weer hetzelfde verhaal als gisteren, nu ligt ze zo’n 3 kwartier te slapen en wij gaan dalijk ook slapen want we zijn weer doodop… We zijn echt bang dat, als we elke avond naar haar toe moeten, we dit dus in de toekomst kunnen blijven doen omdat ze anders niet in slaap kan vallen…
Iemand tips??? We zijn echt radeloos… We houden heel veel van dit kindje en willen het echt heeeeel graag goed doen voor haar en haar opvoeding!! 
:-* Jen…
PS voor alle zekerheid; mensen die hier aan willen komen met verwijten of beschuldigingen onder het mom “ik geef alleen mijn mening” wil ik vragen niet te reageren. Ik zie het namelijk vaker gebeuren hier en dit kunnen we nu echt niet gebruiken… Als je tips hebt waar we misschien iets mee kunnen zijn we superblij en dankbaar voor je hulp, maar mensen die alleen hun “gif willen spuien” willen wij vriendelijk vragen dit ergens anders te doen
weet je zeker dat ze nergens last van heeft, lichamelijk gezien bedoel ik?
bijvoorbeeld oortjes kunnen erg pijnlijk zijn als je ligt als er een ontsteking zit.
als je zeker weet dat er niets ‘is’ met haar,
dan zou ik proberen om jezelf aan te leren dat je consequent bent;
slaapritueel elke avond hetzelfde (pyama, tanden poetsen, boekje lezen, muziekje aan en kus/knuffel)
zeggen dat het nu bedtijd is en dat ze gaat slapen.
nog een kus en dan weg
2 minuten huilen?
naar binnen gaan, aai over de bol (desnoods even optillen om te troosten), zeggen dat ze lekker moet gaan slapen omdat het bedtijd is.
2 minuten huilen?
naar binnen gaan,
in stilte troosten,
toedekken en welterusten wensen
2 minuten huilen?
naar binnen gaan,
neerleggen, kus geven en weggaan.
die laatste nog herhalen zo lang als het nodig is.
(eventueel kun je het aantal minuten uitbreiden)
als het goed is zal ze uiteindelijk wel opgeven.
het is ff investeren, maar het werkt vaak wel.
ik zou haar niet laten spelen, want dat hebben ze echt heel snel door.
Jim heeft ook die periode gehad maar tegelijkertijd had hij ook oorpijn (alleen wisten we het niet en werd het door de ha niet gezien). Jim is best makkelijk dus wij hielden hem dan wat langer op en lieten hem 's middags wat korter slapen. 's Avonds deden we rustig aan met hem, eerst even onder de douche nog even lekker spelen en daarna of bij mij op de bank of in zijn stoel en niet te veel prikkels meer geven. Heb hem ook gewoon nog een tijdje een flesje warme melk gegeven 's avonds, op een gegeven moment wilde hij dat niet meer. Ik was toen zwanger en had gewoon geen zin in die gevechten, Jim slaapt ook altijd bij ons als hij niet lekker is, hij is heel makkelijk want als zo’n periode over was sliep hij weer probleemloos in zijn eigen bedje.
Als het zo’n gevecht is en als jullie je er niet prettig bij voelen dan zou ik dus ook gewoon doen wat voor jullie op dat moment goed voelt. Als jullie je er goed bij voelen om haar dan even te laten spelen of op te houden moet je dat gewoon doen, afhankelijk van je kindje natuurlijk wel.
Oorpijn is voornamelijk bij liggen heel pijnlijk dus probeer je er van te verzekeren of dat het niet is. Kijk bijv. eens hoe het gaat als je een half uurtje voor het naar bed gaan een paracetamolletje hebt gegeven.
Er zijn ook rustgevende pilletjes van VSM Kindival, als je die standaard 4x per dag op een vast tijdstip eentje geeft werkt het best goed!
Ik ga ook altijd meteen door de knieen hoor als ze huilen… 8)
Vanavond was het ook weer huilen, heb hem maar weer mee naar beneden genomen en nog wat te drinken gegeven en toen was het over.
Er kunnen heel veel oorzaken zijn…
Dorst, honger, warmte, nog niet moe, pijn… Is er overdag iets gebeurd, iets anders dan anders waardoor ze van slag is, kan zijn dat je wat drukker geweest bent dan normaal en dat ze nog even extra geknuffeld wil worden.
Volg je gevoel, dan komt het vaak wel goed is mijn ervaring…
:-*
Hier hebben we die fase alleen met Aniek gehad.
Nadat we idd oorpijn hadden uitgesloten (ben echt even naar de huisarts gegaan en heb haar oren laten bekijken want zoals gezegd, dat doet liggend het meest pijn en ze gilde echt nagenoeg hysterisch) bleek het toch om een combi te gaan van “besef” krijgen dat ze alleen op een kamertje lag en gewoon bij papa en mama willen zijn.
Eerst zijn we er nog een beetje in mee gegaan, ik ben ook zo een teerhartige mama die gewoon een knoop in de buik krijgt als ze zo huilen.
Maar helaas, dat was de oplossing niet, want ze bleef moeilijk doen.
Wat wel hielp was een combi van wat Ziet als tip gaf en duidelijk zijn in ons verwachtingen naar haar toe.
Dus niet alleen vertellen dat wij er wel zijn en zo bij d’r komen.
Maar ook vertellen waarvoor de nacht bedoeld is, dat iedereen dan gaat slapen en papa en mama ook gaan slapen. We noemden ook nichtjes en neven op, vertelden dat papa moest slapen omdat hij anders te moe zou zijn om te werken en dat mama moest slapen omdat ik anders niet goed voor haar kon zorgen en niet met haar kon spelen…
Verder zeiden we dan dat ze mag huilen, dat we komen, maar dat ze niet uit bed mag, dat ze dan alleen getroost word en toch weer moet gaan slapen. Ook zijn we toen een nachtlampje gaan gebruiken en lieten we de deur op een kier zodat we met haar konden praten vanaf de gang…
Dan liep je weg en begon ze alweer te sputteren en dan zonder weer terug te lopen vertelden we weer zo van "we zijn er gewoon nog hoor, maar jij moet nu echt gaan slapen, iedereen gaat slapen daarom word het donker, als er iets is dan komen we, maar je mag er echt niet uit. Dus ga nou maar slapen "
enz enz… soms moesten we dat riedeltje op 1 avond wel 5 of 6 keer doen…
Dat riedeltje echter blijven herhalen, haar er ook echt niet uithalen, steeds blijven bevestigen dat we er voor haar zijn maar wat we willen dat ze doet, dat heeft uiteindelijk wel geholpen. Al waren we toen een week of 3 verder en kwamen de periodes soms terug.
Hoeveel slaapt ze overdag? Wij hebben dit met Hieke ook even gehad en sinds ze 1x slaapt overdag gaat het een stuk beter…
Wij hebben exact hetzelfde sinds twee dagen, dus ik lees even mee 
.
Wel is het onze tweede, en de oudste heeft ook weleens zoiets gehad, dus ga ik er eigenlijk vanuit dat het zoals zoveel een 'fase’is die ook wel weer over gaat.
Wij gaan ongeveer elke tien minuten terug, en idd is Mirthe ook meteen stil als we in d’r kamer zijn. eerste avond dacht ik nog aan allerlei lichamelijke dingen, maar overdag slaapt ze prima, dus dat zou raar zijn. Ben erg benieuwd hoe het vanavond gaat…
Hier heeft Jasmijn nu ook van die buien.
Wij doen hetzelfde als hierboven al beschreven. Steeds teruggaan en bevestigen dat je er voor haar bent, maar ze mag niet uit bed en moet lekker gaan slapen. (we laten er ong. 5 tot 10 min tussen, soms wat langer als ze het te bont maakt).
Soms na een uur als ze echt heel moe is dan pak ik haar heel even eruit, maar blijf naast haar bed. Ik troost haar dan en dan valt ze in slaap.
Het is even doorzetten, maar waarschijnlijk echt een fase :hug:
Gewoon vroeg naar bed gedurende de tijd dat ze zo doet is het enige wat echt helpt om een beetje op de been te blijven.
Oh, en langer op laten blijven helpt hier absoluut niet, want hoe meer moe ze is hoe moeilijk het gaat heb ik het idee.
Soms gaat het beter als we haar juist eerder op bed doen (bijv. 30 min.) Zodat ze toch niet al te laat slaapt omdat ze toch vaak wel een uur aan het keten is. (heb je 30 min. winst ).
Succes!
Wij dachten ook eerst 'we doen ‘r vanavond wat later naar bed’ maar toch niet gedaan omdat ze gewoon moeheid toonde.
Het is vandaag in 40 minuten gelukt (gisteren was ze pas na 2 uur stil). Hubbie is er op gegeven moment bij gaan zitten zonder verder aandacht te geven, en dan is ze uiteraard stil. Eerste poging tot vertrek was krijsen zodra deur dicht ging, toen is ie nog even terug gegaan (en blijven staan,niet meer gaan zitten) en tweede poging, mét deur op een kiertje laten, is ze stil gebleven…
Hopen dat het nu weer elke avond beetje sneller stil is…
heb helaas geen gouden tip, en de tips die ik had zijn al genoemd.
-nachtlampje aan
-deur stukje open laten
ik hoop dat deze fase snel weer over is en jullie je avond terug hebben, en zij haar nachtrust
Wij lieten Hadewijch op die leeftijd altijd bij mij op de bank in slaap vallen en dat doen we nu bij Roeland weer. Erg makkelijk, nooit toestanden en in bed is in bed, nooit eruit gekomen behalve als ze een nachtmerrie had. Wat alleen bij Hadewijch op die leeftijd zo was, en bij Roeland - zeker met deze hitte - nu weer is, is dat ze echt niet voor negen uur aan slapen toe was. Zeker als 's middags lang geslapen heeft of 's ochtends nog geslapen heeft.
Hier met alledrie hetzelfde gehad. Het hoort er een beetje bij op die leeftijd denk ik, maar daar schiet je niks mee op natuurlijk!!
Bij ons werkte het goed om zelf rustig te blijven. Wanneer ik gefrustreerd raakte (door onmacht en moeheid) werd het alleen maar erger.
Bij de oudste twee hielp het om steeds terug te komen, aai over de bol, zeggen: nu gaan slapen, en weer weg. Steeds iets langer wegblijven, binnen een week was het over.
Bij de jongste bleef ik in de kamer zitten met een boekje. Zelf even relaxed lezen, haar negeren. Werkte ook goed, maar duurde wel wat langer.
Mijn zusje (pedagoog) zei ons dat alles wat je doet in principe goed is, als je het maar consequent doet. Dus als jij haar er uit wilt halen is dat okee, maar dan wel altijd. Op de bank nemen is okee, als je het dan maar altijd zo doet. In bed laten is ook okee, maar dan ook elke avond. Juist het vasthouden aan hetzelfde geeft je kindje uiteindelijk rust.
Heel veel sterkte ermee, het is niet makkelijk, maar het gaat weer over! :-*
Bedankt meiden!!! :-* :-* :-
Gelukkig gaat het nu ietsje beter, Elynn heeft 2 avonden heel veel moeite gehad met in slaap komen. Toen zijn we toch weer strak haar schema aan gaan houden, ook overdag niet langer dan 2 uur laten slapen en netjes om 19.00u in bed 's avonds. En Als ze dan krijst eventjes erheen, tuttel terug geven (want die heeft ze dan meestal uit gif uit bed gegooid) Elynn weer neerleggen, aai over de bol, kus, zeggen dat we in de buurt zijn en dat ze niet bang hoeft te zijn en naar beneden. Ze heeft nog steeds moeite met naar bed gaan maar is vrij snel alweer stil daarna (de laatste 2 avonden heb ik er telkens maar 1 keer nog heen gehoeven). Wij hebben ook het gevoel dat ze heel gevoelig is voor de stemming van mama en papa (als je gefrustreerd of moe bent merkt ze dat heel snel) en dat een strak schema extra belangrijk is voor haar. Dus hopelijk blijft het zo de rest vd fase en gaat het zo weer over…
iig bedankt voor jullie tips!!! :- :-* Degene die hier het meest genoemd is heeft ook het beste gewerkt bij ons, misschien hebben anderen er ook nog wat aan!
:-* Jen
Bij ons was het na drie avonden ook weer over…
Wat kunnen ze ons al goed op de kast krijgen hè, die kleine dreumesjes… :mrgreen:
Zeg dat wel!! :mrgreen:
Bij Elynn is het nog niet “over” maar het is nog steeds niet meer zo heftig als de eerste 2 avonden… Ben benieuwd wanneer die fase over is :roll:
:-*
Jim heeft meerdere speentjes in zijn bedje liggen omdat hij ook vaak uit kwaadheid zijn speentje uit bed mikt, hij heeft er altijd 3 in zijn bedje en dat scheelt me heel wat nachtelijke wandelingen en zoektochten!