Hallo,
Elin (net 2 jaar) gaat vanaf februari op donderdag naar het kdv. Nu is ze 's nachts vaak onrustig (met name van donderdag op vrijdag). Eerst dachten we nog dat het met de verkoudheid te maken had, maar vannacht sloeg alles.
Ze is van half twee tot vier uur bezig geweest, alleen maar huilen. Ik was het zo zat en heb haar bij ons in bed gelegd. Kan het zijn dat ze zo onrustig is door de indrukken van het kdv? herkent iemand dit?
Ze vindt het hartstikke leuk daar, maar er is natuurlijk gneoeg te zien en te doen.
Kan het niet gewoon de leeftijd zijn dan?
Ik zat eigenlijk te wachten op de onrustige nachten fase vol nare dromen en huilbuien en “eng eng” rond de 2… maar hij kwam pas een week of 2 terug. De anderen waren er eerder mee.
Rond die tijd gaan ze ineens vrij duidelijk dromen, kunnen dingen die eerst niet zo eng waren, ineens heel eng zijn. (hier de heksen uit de Dora verhaaltjes, ze is ineens panisch voor de heks)
Nou ben ik een vrij strenge mama, de nacht is om te slapen en niet om eruit te komen en van alles te bedenken… maar ik blijf er wel even bij, vraag wat er is… probeer het issue te ondervangen met wat uitleg op kind niveau en eenmaal afgesproken dat we gaan slapen, blijf ik er bij, maar praat niet meer tegen d’r. Beetje over de haren strelen, sjushen… en evt toezeggen dat de deur mag openblijven en het ganglicht aan… maar er word wel geslapen en papa en mama willen ook slapen, dus ik vertel ook wel dat papa niet goed kan werken als hij niet slaapt en mama niet goed voor Suus kan zorgen als ze erg moe is…
Dat doen we de eerste keer en doorgaans helpt dat… maar als ze dan nog een keer komt, dan leggen we een bewaard babymatrasje naast ons bed op de grond en gaan we weer slapen met Suus naast ons op de grond… ik kan me er gewoon niet zo heel druk om maken… ze groeien er weer overheen.
Uitgangs punt is eigen bed en 1x trachten het tij te keren… maar ik kies in hoofdzaak voor gezinsnachtrust en daar hoort blijkbaar soms een nachtje bij dat ze bij ons slapen… Niet in bed, want dat gaat ten koste van mijn nachtrust en dat vinden de meeste kinderen wel zoooooo prettig dat je voor je het weet eraan vast zit en geen nacht meer zonder kind in bed slaapt. Maar naast ons op de grond op een eigen matras… yep prima…
Dennis werd ongeveer 2 maand voor hij 2 werd ook veel wakker snachts en niet meer kunnen slapen en heeft dus van oktober tot net 2weken geleden elke nacht bij ons in bed gelegen. nu wordt hij nog zo nu en dan wakker maar krijg ik hem wel weer rustig in zijn eigen bed.
Met andere woorden het zou de leeftijd kunnen zijn.
Steven sliep vaak wat lastig in na een dagje KDV maar als hij dan eenmaal sliep was hij zo vermoeid door alle indrukken dat hij erg diep sliep. Steven is erg gevoelig voor gevoelens van anderen wordt drukker als anderen druk zijn wordt rustig als anderen rustig zijn, maar verdriet voelt hij heel goed aan. Als een kindje veel had gehuild die dag, dan werd Steven vaak wakker snachts.
Hier deze fase ook net weer achter de rug. Kan me er net als Cell ook niet meer druk om maken. Soms probeer ik ze in zo’n situatie ook wel eerst toch weer in hun eigen bed in slaap te krijgen, maar als ik erg moe ben, kies ik vaak gelijk de ‘makkelijkere’ variant - bij de oudste 2 is dat nog steeds bij mama in bed (hier blijft dat wel echt een uitzondering, al slaap ik zelf dan vaak idd minder lekker) en bij de 3e (die ook bij ons in bed blijft woelen en na een poosje zelfs gewoon gaat zitten kletsen en spelen 
) is dat een poosje filmpjes kijken op de laptop (kan ik steeds tenminste een poosje indommelen) en dan weer terug in het eigen bed. Is een fase die herhaaldelijk terugkomt en waar je gewoon doorheen moet. 