Mijn zoontje is nu bijna 3 weken en vanaf dag 1 al heel onrustig.
Hij heeft bij de geboorte 2 uur vastgezeten in mijn bekken en is daarom in het begin heel misselijk geweest… Daardoor was hij ook onrustig, en lag het liefst bij mij.
Na 3 dagen in het ziekenhuis weer thuisgekomen ging het gelukkig wat beter, alleen zelf in slaap komen lukte hem niet. Dus met hulp van de kraamverzorgster zijn we daarmee bezig geweest en viel hij na een kwartier/halfuur huilen toch wel zelf in slaap, maar was dan vaak na een uurtje alweer wakker. Zodra hij wakker was, was het gelijk huilen, rustig wakker worden deed hij niet.
Sinds de kraamverzorgster weg is en we het ‘alleen’ doen, gaat het eigenlijk elke dag iets minder goed…
Hij heeft tot nu toe nog maar 3 nachten in zijn eigen bedje geslapen, en als hij daar dan slaapt, dan krijgt hij 3 voedingen per nacht, is na zo’n 1,5 uur wakker en komt zelf moeilijk in slaap.
De andere nachten slaapt hij bij mij op de buik, omdat hij dan gewoon echt nÃet in slaap komt. Ook al laten we hem huilen (wat in de eerste week wel hielp, dan viel hij vanzelf in slaap) en bakeren we hem inmiddels in, hij valt gewoon niet in slaap en is dan echt overstuur!
De enige manier wanneer hij nu slaapt is bij ons op de buik of als ik met hem wandel.
In de eerste week kwam hij ook heel netjes om de 4 uur voor de voeding, (dus 6 voedingen op een dag) maar nu red hij het vaak niet eens om de 3 uur…dan moeten we het echt gaan rekken met een speentje, anders red hij het niet.
Ook als we hem slapend in de wieg leggen, word hij standaard na een paar minuten wakker, hoe diep hij dan ook lijkt te slapen (lees: handjes helemaal ontspannen en slap en je kan dan alles met hem doen), het is net of hij niet in de diepe slaap komt.
Zodra hij ook maar wakker is, is het huilen/krijsen. Heel af en toe heeft hij krampjes, maar dat is het niet constant, want dat herken ik wel van mijn dochter…
Heeft iemand ervaring hiermee en kan me advies geven??
We zitten nu echt af en toe met de handen in het haar…Het is gewoon erg frustrerend, omdat ik het idee heb dat er iets aan de hand is, maar ik weet gewoon niet wat het is!! 
Gefeliciteerd met jullie kleintje.
En heel eerlijk?
Zo’n kleintje wil gewoon bij mama zijn.
En dan het liefst idd bovenop/ tegen mama aangeplakt.
Zo raar is het toch niet dat een kleintje dat net 9 maand in je buik heeft gedobberd dicht bij diezelfde hartslag, diezelfde stem, diezelfde warmte wil zijn?
Zo’n ukje laten huilen om in slaap te vallen leert uiteindelijk alleen dat er niemand komt en ja zal ook echt wel in slaap vallen :shifty: .
Is het een optie om je kleine in een draagdoek bij je te dragen?
Op die manier heb je overdag je handen vrij, maar kom je wel tegemoed aan de basisbehoefte van je kleine, namelijk fysieke nabijheid.
Uit je berichtje maak ik op dat hij de fles krijgt?
Waarom niet op verzoek geven?
Desnoods meer kleinere voedingen, dan ga je niet over de max heen die hij mag hebben.
Mocht ik het verkeerd hebben en hij de borst krijgen, dan is rekken sowieso niet nodig natuurlijk en is aanleggen aanleggen aanleggen heel gewoon.
Hij krijgt inderdaad borstvoeding, en geef ook zoveel mogelijk op verzoek, alleen krijg ik het idee dat hij daardoor juist onrustiger word en dan last krijgt van zijn darmen…
En dat hij veel bij ons wil zijn, vind ik ook niet zo erg, als hij dan rustig zou zijn en ik niet nog steeds het idee heb dat hij ergens pijn heeft…
Hij overstrekt ook veel, is tijdens het aan- en uitkleden/verschonen ook heel erg aan het huilen…
Onze dochter kon ook moeilijk in slaap komen, maar als die bij ons in slaap viel, legden we haar over in haar bedje en sliep dan gewoon verder…Maar R. word gelijk wakker en slaapt gewoon heel onrustig…
Ik ben dus geen moeder die 24/7 met Keira op de arm liep. Dat kon (kan) ik gewoon niet. Meningen zijn daarover verschillend, vandaar ook mijn andere reactie. Maar kijken wat voor jou het fijnste is.
Je verhaal komt mij in die zin bekend voor dat Keira ook onrustig was. Wij hebben haar uiteindelijk ingebakerd, want ze hield zichzelf gewoon wakker.
Draagdoek heb ik ook geprobeerd, maar ook dat werkte hier niet. Wij sliepen uiteindelijk nog 2 uur op de 24 en zij ongeveer 4.
Met 6 weken zijn wij begonnen met inbakeren, met de Pacco doeken. Na twee weken ging het steeds beter. En daarna is ze super gaan slapen.
Nu is het wisselend, maar ja, dat is de leeftijd. En ja, wij laten Keira echt wel even huilen, anders slaapt ze namelijk niet en wil ze enkel bij ons zijn, terwijl ze heel goed kan slapen. Echter is haar huilen nog geen minuut en dan slaapt ze al. Huilt ze langer staan we gelijk aan haar bedje om haar te troosten en te “helpen”.
Nou nog een eerlijke reactie dan maar…?
Ik word verdrietig van je berichtje
Je verwacht dingen van je pasgeboren hummeltje die ik niet eens van mijn bijna 1jarige knulletje verwacht wb alleen slapen/zijn…
Wat Marije zegt; neem hem ajb bij je en laat hem niet meer huilen. Wat een afschuwelijke kraamhulp dat ze je wijsmaakt dat dat arme kind alleen moet slapen en hem verdorie een halfuur laat huilen :evil:
Het enige wat je bereikt met je kind echt door laten huilen, want uiteindelijk zal hij dat best leren zo, is dat hij weet dat hij niet op jullie hoeft te rekenen. Hij huilt niet meer omdat hij weet dat het geen zin heeft, niet omdat hij zich prettig voelt. Bovendien maakt hij een hele hoop stresshormoon aan door dat huilen, iets waar hij heel zn leven last van kan hebben. Niet alleen tijdens het huilen, uit onderzoeken is ook gebleken dat kinderen die zo aan een slaaptraining zijn onderworpen dat hormoon gewoon uberhaupt aanmaken in bed… Omdat het geen fijn, veilig plekje is.
Voor de hechting is het al helemaal niet goed.
Dat hij kort slaapt is ook heel normaal. Slaapcyclus duurt 45 min ongeveer en dan zal hij dus wakker worden. Als ze groter worden zul je zien dat ze na die 45 wat lichter slapen, maar wel door gaan slapen. Tot die tijd zal je hem daarbij moeten helpen.
Dus, concrete adviezen; neem hem bij je, voldoe aan die ene zo belangrijke behoefte, lichaamscontact. Zo leg je een goede basis waar hij de rest van zn leven profijt van heeft op zoveel vlakken. Schaf een cosleeper aan zodat jij ook aan je rust komt. Draagdoek voor overdag, voed op verzoek. En accepteer dat dit nu eenmaal de behoefte is van een kleine baby, dat maakt het zoveel minder zwaar 
Lees nu je tweede berichtje: voor de darmpjes/krampjes is vaker een kleine voeding juist beter.
Onrust komt nu denk ik doordat hij zich niet prettig/onveilig voelt. Als je voldoet aan zijn behoefte om bij jullie te zijn neemt dat vast ook af.
Hij is nog zo klein en zo’n wieg is toch nog best groot, hij heeft lastige start gehad. Ik denk ook dat hij gewoon graag dicht bij mama wil zijn.
Nu is ons zoontje geen moeilijke slaper geweest maar Stuart had wel last van onderkoeling bij geboorte en had de eerste 2 weken moeite met zijn temperatuur en zodra hij koud was dan zette hij het op een krijsen. Om hem warmte en geborgenheid te geven droeg ik hem dan vaak in een draagdoek dicht tegen mij aan.
Wat verder bij ons altijd erg goed hielp:
- -neem een hydrofiele luier/doek mee bij je in bed zodat jouw geur er aankomt en leg dit in zijn bedje op het hoofdeind. Doe hetzelfde regelmatig met zijn slaapknuffel/doekje of dergelijke
-Laat hem bij je op de kamer slapen de eerste paar weken/maanden. Als je geen geschikte wieg hebt kan dit ook in de reiswieg van je wandelwagen, is lekker klein en knus.
-Als hij op den duur goed gaat slapen, dan oefen met overdag slaapjes in zijn eigen bedje te doen en zo langzaam over naar slapen op eigen kamertje
Ik heb Stuart bij mij op de kamer gehouden totdat hij geen nachtfles meer kreeg en minimaal een week de nacht goed doorsliep.
Maar dit was al met 4/5 weken, dus ik heb makkelijk praten wat dat aangaat.
En laten huilen, tja, daar zijn de meningen erg over verdeelt.
Ik persoonlijk vind dat je je kindje het beste binnen een minuut dat het gaat huilen beter kan oppakken en troosten. Een kind tot 6 maanden kun je wat dat aangaat nog niet verwennen, dus pak het gewoon lekker bij je en geef het je geborgenheid.
Heeeeeel moeilijk zo’n periode en ook heeeeel moeilijk om te bepalen wat je moet doen.
Wij hebben Marijne ook ingebakerd omdat ze zichzelf wakker maakte. Op die leeftijd hebben ze geen controle over hun armen en worden ze daar wakker van.
Misschien kun je een combinatie proberen? Dus iets meer mama contact maar als jij wilt wegleggen, inbakeren?
Ik ben inderdaad ook geen moeder om 24 uur per dag met kind te lopen. Vond het eerst vreselijk moeilijk maar ik zag zooooveel verbetering bij Marijne toen ze goed ging slapen. Voor mij wel een teken dat het een goed plan was. Al betekende dat soms dat ze even moest huilen om in slaap te komen. Maar als ik haar maar iedere keer had opgetild en getroost was ze nooit in slaap gekomen.
Tja zoveel mensen zoveel meningen, dit is een onderwerp wat best gevoelig ligt op Kok en de meningen liggen soms ver uit elkaar.
Maar jij moet doen waar jij je goed bij voelt.
Ik vind het best schokkend dat een kraamhulp het advies geeft om zo’n kleintje te laten huilen 
Een klein kindje wil gewoon lekker bij mama liggen. Ik zou zeggen leg je kindje in een wiegje fijn bij jullie op de slaapkamer. En waarom zou hij met 3,5 week al netjes om de 4 uur moeten drinken, rekken met een speentje zou ik niet doen. Honger is gewoon honger bij zo’n kleintje, en het is heel normaal als je BV geeft dat je kleintje om de 2 uur ongeveer wilt drinken.
Is het een idee om hem te dragen in een draagdoek, misschien kan hij wel langer slapen tegen jou aan ?
Kan het ook niet zo zijn dat je te weinig bv hebt…Dat hij daarom niet verzadigt is…Anders eens overleggen met je ha of met het consultatiebureau…
Dat lijkt mij niet het geval. Het is heel normaal met BV dat een kindje om de 2 uur wil drinken bij mama. Om de 3 uur ongeveer lijkt me dan niet dat mama te weinig melk heeft :think:
Ja dat zeg ik, van mij mag een beetje nuance wel :shifty:
Te weinig borstvoeding is het zeker niet, aangezien hij vorige week in 4 dagen bijna 300 gram gegroeid is en binnen 2 weken al bijna 500 gram boven zijn geboortegewicht zat…
En tja…vind het ook erg moeilijk of je een baby nu wel of niet moet laten huilen…Aan de ene kant ben ik het er wel mee eens dat je ze niet kan verwennen, maar aan de andere kant, je kunt ze wel aan iets láten wennen denk ik…
Als ik terugdenk aan L., die kon ook niet zelf in slaap komen en die legden we dus altijd slapend weg, maar toen ze ruim een half jaar was, kon ze nog steeds niet zelf in slaap komen en ik geloof dat we haar tot bijna 1 jaar wel in slaap gewiegd hebben…En ik ben wel van mening dat ze daar aan gewend was…
We hebben R. juist op zijn eigen kamer neergelegd na 1,5 week, omdat ik juist het idee had dat hij bij ons op de kamer nog onrustiger sliep…
En in de kinderwagen slaapt hij ook niet uit zichzelf…Wel nadat ik een stuk gewandeld heb met hem, maar verder niet…
En ik zeg ook niet dat hij nu al persé netjes om de 4 uur móet drinken, maar persoonlijk vind ik het wel heel vaak als hij continu elke 2 uur voeding zou krijgen…maar dat kan ook aan mij liggen hoor…
Een knuffeltje een nacht bij mij houden heb ik ook al een paar keer gedaan, maar heb niet echt het idee dat dat geholpen heeft…Een hydrofiele doek heb ik nog niet geprobeerd, dat ga ik nog doen… :thumbup:
Maar wat ik vooral gewoon heel lastig vind, is dat hij zodra hij wakker is, heel erg ligt te kronkelen en overstrekken bij het aan en uitkleden, zodra hij in bed op zijn rug ligt enz…Ligt dat dan aan mij?? En is dit ook niet vreemd? (Sorry, maar ik weet het soms ook even niet meer hoor…Daarom gooi ik het hier ook in de groep…Misschien klopt mijn gevoel niet en is het echt niks bijzonders…)
Het is zeker niet zo dat ik al heel wat van hem verwacht, ik weet heel goed dat hij nog heel jong is, maar daarom vraag ik ook naar ervaringen en tips van jullie…
(Misschien ben ik gewoon veel te onzeker hoor… :oops: :oops: )
Als je denkt dat je beebje last van overstrekken heeft dan is het misschien raadzaam om een fysiotherapeut langs te laten komen die hierin gespecialiseerd is. Mijn beide meisjes hebben zich heel erg overstrekt maar door hulp en tips van de fysio werd het veel beter. Of eens langs een ostheopaat te gaan ivm dat je denkt dat hij pijn heeft?
Bv om de twee uur is heel normaal. ik gaf flesvoeding op verzoek en L kwam ook eerst elke twee uur, langzaamaan werd dat beter helemaal toen ze ging clusteren voor de nacht werden de nachten iets langer.
Maar dat kronkelen en strekken zou ik wel even na laten kijken :-*
Ik vind erg huilen en overstrekken wel redelijk normaal bij het aan/uitkleden, mijn beide meisjes vonden het ook vreselijk. En dat overstrekken herken ik dan van mijn beide dames tijdens het aan/uitkleden en mijn jongste overstrekte nog heel lang en erg vaak tijdens krampjes en later jeukaanvallen.
Je geeft aan dat Ruben wel slaapt als hij op jouw buik ligt, grote kans dat dit te maken heeft met de bekende geluiden als hartslag, bloedsomloop, gekronkel van je darmen e.d. (zoals al aangegeven).
Wat je dan misschien ook nog zou kunnen proberen is het droomschaapje *******
Deze slaapknuffel maakt hartslag en baarmoeder geluiden e.d. Dit zou een geruststellend gevoel kunnen geven (samen met iets waar jouw geur op zit).
Verder zou ik wel je gevoel volgen. Als jij denkt dat er iets mis is, dat hij pijn heeft, dan zou ik die zorg/angst uitspreken tegen je huisarts of eventueel verloskundige als deze nog op bezoek komt.
Ik vond in het begin dat ik meer baat had aan de verloskundige dan aan het CB bijvoorbeeld.
Ik denk dat je nog niet in contact staat met CB, je zou ook gewoon eens je verloskundige kunnen bellen.
Maar ga zeer zeker niet zomaar je gevoel negeren, je hebt niet voor niets zoiets als “moederinstinct”.
Edit beheer: commerciële link verwijderd
@ellendekker wrote:
En ik zeg ook niet dat hij nu al persé netjes om de 4 uur móet drinken, maar persoonlijk vind ik het wel heel vaak als hij continu elke 2 uur voeding zou krijgen…maar dat kan ook aan mij liggen hoor…
Hier heb ik op zich wel een verklaring voor, je hebt een week of 6 nodig om je bv goed op gang te laten komen, dit is nu na 18 dagen nog lang niet het geval.
Krampjes kunnen de eerste 8 weken ook voorkomen, mijn advies is toch echt op dÃt moment aanleggen, aanleggen en aanleggen.
Zo gaat het vraag/aanbod zichzelf goed regelen én drinkt hij de krampjes weg :thumbup:
Hij moet het goed doorkrijgen maar je lichaam ook.
Het is ook niet zo goed voor je productie om te rekken of om de vier uur te voeden.
Ik denk niet dat je zo’n klein ventje al kan aanwennen niet alleen te slapen, in het tweede halfjaar wordt dat anders, dan kunnen ze wel vasthouden aan gewoontes en dus niet zelf in slaap willen vallen. Maar is dat dan zo erg…?
Ik geloof dat ik laatst ergens las dat in 90% van heel de wereld baby’s altijd bij mama zijn, slapen en al helemaal niet verwacht wordt dat ze ergens in een bedje alleen in slaap vallen… Dat is niet voor niets. Een baby is daar gewoon niet voor gemaakt.
En tuurlijk, niemand is zo’n moeder die dolgraag 24 uur per dag met de baby ronsjouwt… Ik word dat ook weleens spuugzat. Maar die baby heeft er ook niet om gevraagd en ik luister dus wel naar zijn behoeftes ook al heb ik het daar soms moeilijk mee.
Wb zorgen maken over het overstrekken enz zou ik echt na laten kijken als je dat zo voelt, moedergevoel zit zelden fout…!
zes voedingen voor zo’n kleintje is wel weinig hoor. Juist in het begin is het zo belangrijk om veel aan te leggen. Als je dit niet doet kan het gevolgen hebben voor je productie op de lange termijn.
Heb je dit stuk wel eens gelezen?
http://www.borstvoeding.com/kindjeaandeborst/kraamtijd/aantal.html
En verder vind ik het best wel schokkend dat een KV adviseert een babytje in de kraamweek zo lang te laten huilen…
MIjn zoontje, van zo’n 11 weken laat ook nog geen 3 uur tussen voedingen en komt 's nachts ook om de zoveel uur. Ik zit hier vaak op 10 tot 12 voedingen per 24 uur.
Wat mij erg heeft geholpen aan een goede nachtrust is dat wij een ledikantje (gulliver van Ikea) aan ons bed hebben staan., Dus met een zijde van het bedje verwijderd en dan aan ons bed vastgemaakt. Hij slaapt op dezelfde hoogte en als hij 's nachts wakker wordt kan ik hem gewoon liggend voeden. Zoon blijft gewoon in bedje liggen en ik voed hem liggend op mijn rechter zijde.
OP deze manier heb jeje kleintje dicht bij je bij je, zal baby beter slapen en kan jij gewoon blijven liggen tijdens een voeding.
Wbt. overstrekken, ik zou naar de huisarts gaan als je je er zorgen over maakt. Succes!
Ik heb met verbazing alle reacties zitten lezen. Wat een boel compleet verschillende meningen en tips. Allemaal natuurlijk hartstikke goed bedoeld en waarschijnlijk allemaal met een kerm van waarheid. Maar wat maakt het het toch lastig om te kiezen wat je dan gaat doen…
En om het nog moeilijker te maken, hier mijn ervaring met mijn 2 kids:
Allebei heeeeeel veel huilen. Precies wat jij zegt: eigenlijk altijd zodra ze wakker waren was het huilen en overstrekken. Vak alleen maar uiteindelijk na een poosje stil als ze bij mij lagen, maar zelfs dan had ik nog heel vaak het idee dat iets ze niet lekker zat. En inderdaad, direct bij neerleggen (ook al waren ze compleet in slaap): brullen.
Ik wÃst gewoon dat er wat aan de hand was. En uiteindelijk bleek mijn oudste dus verborgen reflux en lactoseintolerantie te hebben.
Medicijnen en andere voeding: een ander kind.
Jongste ook ernstige lactoseintolerantie. Andere voeding, ander kind.
Dus wat je ook leest en hoort over: het is normaal… volg vooral je eigen gevoel!! Als jij echt denkt dat er wat is: ga erachteraan.
En niet aan jezelf twijfelen hoor. Ik deed dat op een gegeven moment ook, want sja… de kraamhulp zag niet dat er wat mis was, andere mensen riepen al snel: ja, een baby huilt nou eenmaal. (Maar die mensen waren er niet de hele dag bij) Maar als moeder heb je vaak echt wel door of het gewoon huilen is of niet. Ik twijfelde aan mezelf, maar onterecht dus, want er was wel degelijk wat!!
Hier had de jongste trouwens ook baat bij inbakeren. ook als een kind vanuit zijn eigen lichaam (krampjes ofzo) onrustig is, kan dat goed helpen.
En laten huilen: ik laat een kind waarvan ik denk dat het pijn heeft of zich onprettig voelt absoluut niet huilen. Dus pak het op, troost het. Maar zoek wel hulp die ook eens met je kind rond kan lopen, want anders breekt het je op.