Onze dochter van 5 is een pittige dame, altijd al geweest.
Ze heeft behoefte aan veel rust,uitleg en structuur. Ze is altijd ver voor met dingen. Lopen met 9 mnd, snel praten,grote woordenschat, snel wisselen etc. TOen ze vier was hebben we gekozen voor een school. Daar zaten 14 leerlingen in een klas. Na een poosje merkten we dat ze het niet prettig had op school. Ze ging veelvuldig vloeken. Ze zat toen met veel kinderen in de klas die uit een toch wat ander milieu kwamen als wijzelf. Daarom vond ze geen aansluiting en vaak was het brullen dat vriendinnetjes van de kerk en de bso naar de andere school gingen. Wij hebben vooraf besloten dat uit die twee scholen het de school zou zijn die het dichtst bij was. Na veel wikken en wegen hebben we haar dus laten overplaatsen. Het kind was dolgelukkig, bij vriendjes en vriendinnetjes in de klas en er was geen vuiltje aan de lucht, maar wel een klas van 28 kinderen.
Ze scoorde bij de cito gemiddeld of hoger, dus daar was ook alles prima. Wel werdt ze steeds brutaler en had ene grote mond. Dit is thuis prima te corrigiren, ze heeft een leuke klas en leuke vriendinnetjes. Op de bso vermaakt ze zich prima, opa en oma passen een middag op en ook dat gaat goed.haar zwemdiploma haalde ze binnen het jaar en ze is lenig en energiek.
Tot ik 2 weken geleden door de juf werd aangetikt voor een gesprekje. Het ging niet zo goed met onze dochter. Ze is vaak ontevreden, jaloers, nijdig en gaat dan compleet door het lint. Tja, onze dochter is een driftkikker en dat weten we. Ons motto was, niet met zachte hand maar flink aanpakken. zulk gedrag hoeft niet getolereerd te worden. De ene juf dacht dat het door sinterklaas kwam. We hebben met onze dochter gesproken en een beloning (opblijven met oud.nieuw) ingesteld. Het ging toen direct veel beter, en ze heeft van de 10 dagen school 8 goede gehad. De juf zei vrijdagochtend dat donderdag een slechte dag was. Ze was boos geweest, niet te corrigeren en had met spullen gegooid…en tot overmaat van ramp zei deze juf ook te twijfelen aan de cognitieve vermogens. Ik vind het raar, want de cijfers zeggen genoeg. Ze doet het gewoon goed. Wel begint ze vaak met opdrachten zonder naar de uitleg te luisteren, en dan is ze boos omdat ze het niet snapt. Dat komt vaker voor, onze dochter geeft snel op.
Elke keer als het geen goede dag is zeggen de juffen, "dat bespreken we in januari wel’’. Ik merk wel dat ze thuis meer negatief gedrag laat zien als het op school een goede dag was. Ze is echt bij tijden ondhandelbaar.
Ik voel me onzeker, falende als moeder. Ik ben bang voor wat komen gaat. Waarom? Omdat ik zelf met zmlk kinderen en jongeren met gedragsstoornissen werk. Ik weet dus wat er kan gebeuren en ik heb nu geen grip,geen controle. Onze dochter heeft denk ik hulp nodig, maar iedereen om mij heen vind dat we een normale,doch pittige dochter hebben. Lastig. Ik denk dat ik dinsdag maar eens op school ga praten om er echt achter te komen wat de juffen denken, en me niet met een kluitje in het riet laat sturen. Ik zit al te denken aan een therapie, oid. Misschien ben ik te snel met mijn oordeel. Maar ik wil zo graag dat ze haar frustraties de baas wordt zodat ze ook gewoon mee kan draaien. We hebben met haar gesproken over haar gedrag en ze snapt het, maar kan de drift niet beheersen. Iemand die dit herkent? Ik voel me lamgeslagen…sluit mijn ogen niet voor de tekortkomingen van onze dochter maar ik heb wel het gevoel dat er iets moet gebeuren…iemand tips?
Pff een moeilijke situatie zo te lezen.
Als eerste zou ik het gesprek met de juffen aangaan. Heel duidelijk vragen om het gedrag te benoemen en ook dat wat de oorzaak is van het gedrag (wat geeft de aanleiding tot uitbarsten of onhandelbaar zijn?). Ook zou ik vragen wat de reactie van de juffen is bij dergelijk gedrag.
Verder zou ik het met de IB-er va de school bespreken en hem/haar vragen je dochter eens een ochtendje te observeren.
In ieder geval heel veel sterkte want het is niet leuk als het niet lekker loopt met je meisje op school.
Om te beginnen vind ik het knap en goed dat je het probleem ziet en er ook voor uitkomt. Je kunt ook je kop in het zand steken, maar dat doe je niet! :thumbup: En daarmee denk ik ook al dat je niet faalt als moeder, want je ziet dat er iets is met je dochter en je ziet ook dat ze behoefte heeft aan bepaalde dingen. :thumbup:
Ik zou beginnen met een gesprek op school. Niet bij het ophalen, maar echt op afspraak. Liefst met de intern begeleider erbij. Dan hebben ze de tijd en de aandacht voor je die het probleem verdient.
Als je daar geen gehoor krijgt, dan zou ik naar de huisarts of BJZ gaan en daar je verhaal voorleggen. Want zelfs al zou er niets met je dochter zijn, dan kan het lijkt me geen kwaad dat jij misschien zelf tips kunt krijgen hoe je het beste met haar om kunt gaan. Want ook jij lijkt met de handen in het haar te zitten.
Voordat je begint met therapie zou ik eerst ‘na laten kijken’ wat er is. Is het haar karakter of is er sprake van een bepaalde stoornis of misschien is ze wel slimmer dan gemiddeld (of juist niet - maar dan zijn de cijfers daar meestal ook niet naar - al kan ze natuurlijk overvraagd worden)? Dan kan er daarna gekeken worden wat er aansluit bij de oorzaak.
En verder misschien met beloningen op kortere termijn en liefst die in verband staan met hetgeen wat ze goed doet (is soms lastig) gaan werken? Ik vind opblijven met oud en nieuw behoorlijk ‘ver weg’. En het zou ook fijn zijn als je met school op één lijn kan gaan zitten. Dat zal voor je dochter ook duidelijk zijn.
Hopelijk willen ze op school tijd voor je vrij maken om de dingen goed door te spreken en een plan uit te stippelen voor de komende tijd!
Wat vervelend dat het niet zo lekker gaat…
Zit je dochter in groep 2?
De juf geeft aan dat ze twijfelt aan haar cognitieve vermogen…heeft ze ook aangegeven waarom? Hoe denk jij daarover, wat zie je thuis?
Bedankt voor jullie reacties.
Misschien zie ik het te zwart/wit, omdat ik dagelijks zie hoe dingen uit de hand kunnen lopen.
Dat is mijn kracht, maar ook mijn valkuil, omdat het ons meisje betreft.
Het is zonder twijfel een slim ding, ze is sociaal en heeft dingen goed door. Bij haar komst op school heb ik ze gewaarschuwd dat ze haar niet moeten overschatten,omdat ze qua woordenschat/plaatsing van contexten zo goed kan. De juf gaf ook toe dat ze haar overschat hebben.
De tweede juf maakt me juist aan het twijfelen omdat ze geen goede onderbouwing geeft. Daarom wil ik voor dinsdag een gesprek plannen.
En dit niet laten sudderen tot januari. Ik heb ze gevraagd welke methode ze toepassen, en dat is inderdaad postiieve benadering, daar is ze erg gevoelig voor.
Ik heb zojuist een stickerkaart gemaakt, en hierin de jongste telg ook opgenomen. En wat zegt de oudste…mama,je doet dat alleen maar zodat ik me beter ga gedragen he… 
Maargoed, ze krijgt voor elke goede dag, en goede ombuiging van een driftbui een sticker, om te zien waar ze staat.
Ze is erg gevoelig voor materiele zaken, maar daar wil ik juist niet mee belonen. Ze moet gaan leren ook zonder beloning zich naar gewone maatstaven te kunnen gedragen.
Wat ik lastig vind is dat het probleem zich alleen op school voordoet…nergens anders in deze mate.
Ik heb vrijdag gebeld met het opvoedpunt hier, omdat ik wil weten of ik goed zit met mijn gedachten en gevoelens. De kans is reeel dat ik het overschat, maar de tweede juf…die doet echt alsof wij een zeer moeilijk opvoedbaar kind hebben end at onkrachtigd de eerste juf. Maar eens om tafel dus…hoewel ik dat moeilijk vind. Ben er nogal emotioneel onder. Gelukkig staat mijn man achter mij. Hij is korter door de bocht, die vind dat ze haar ontzettend overschatten en de lat te hoog leggen…
Lastig hoor…
Maar fijn dat jullie reageren! :-*
Kan het ook zo zijn dat ze juist te weinig uitdaging krijgt en daardoor zo gefrustreerd/boos reageert?
Het lijkt me niet erg dat ze weet waarvoor je het doet; daar doe je het immers toch ook voor? Ik zou daar eerlijk en open over zijn. En haar ook aan laten geven wat ‘beter gedragen’ dan is en wat zij er voor nodig heeft dat haar dat gaat lukken. Ze heeft er zelf vast ook last van dat het niet lukt, dus het lijkt me helemaal niet slecht als ze weet dat jij ook je best doet om haar te helpen.
Ik zou met beide juffen + ib’er om de tafel gaan. Er kan best een heel verschil in de benadering van de juffen zitten of gewoon in persoonlijkheid, waar je dochter op reageert. Of dat de ene juf meer ervaring heeft of gewoon anders tegen dingen aankijkt of dingen misschien anders uit/verwoord.
Ze weet dat ook, we hebben er vanmorgen nog weer uitgebreid over gesproken, en ook wat de consequenties zijn als ze zich zo gedraagd. Daar schrikt ze van, en ook dat papa en mama daar verdrietig over zijn. Ze mag het best weten, maar het moet haar niet gaan drukken…
Ik denk niet dat het aan de uitdaging ligt, maar aan de benadering. Ze snapt soms opdrachten echt niet, en als dat te summier uitgelegd wordt en ze er niet meer klaar komt. smijt ze alles in het rond en zie je haar frustratie en machteloosheid omdat ze het wil snappen maar niet lukt.
Daarbij is ze heel boos als ze eens niet aan de beurt is voor de poppenhoek…en ja, met 28 kids is dat dringen en wachten op je beurt. En daar is de dame niet zo goed in…gevolg…weer een driftbui…ondanks uitleg. Dus daar moet echt wat in gebeuren…
Daarbij gaat ze gek doen om te verbloemen dat ze iets niet snapt of om populair te doen…leg de vinger er maar eens op…
De eerste juf is echt die van de opvoedkundige inslag. De andere (sorry…wij noemen het geitenwollensokken) juf is druk met het schrijven van verschillende leermethodes, die naar uitgevers sturen en allerlei boeken schrijven. Dat kan ze echt goed hoor…maar dat is niet mijn verantwoordelijkheid. Ze moet onze dochter aanpakken en er niet mee heen kletsen…is mijn ervaring…
Maar…ik ben wel supertrots dat ze na weken misdragen zich al 8 dagen zo goed gedragen heeft…want het is wel mijn lieve meid met een lief zacht karakter…
Afspraak maken met intern begeleider, laten observeren in de klas, tips laten geven ook aan de juf en daarnaast misschien toch ook eens aankaarten bij de jeugd hulpverlening.
Ik ben er tegenwoordig voorzichtig mee omdat ik hier op Kok al eens beticht ben van “in jouw ogen is elk kind autistisch” of iets van die strekking.
Maar ik ben gewoon eerlijk, wat jij beschrijft, is precies hoe ons Peter dus reageert. Puur gefrustreerd. Hij heeft graag de regie en als het anders moet gaan dan hij in zijn hoofd heeft dan pakt hij af, slaat in het rond, gooit met dingen.
Hij is slim, heeft een IQ van 132 (getest met 5) maar omdat hij gezichtsuitdrukkingen moeilijker leest en veel letterlijk neemt, perfectionistisch is enerzijds en snel afgeleid anderzijds, neemt ook hij niet elke uitleg goed mee en durft dan niet nogmaals om uitleg te vragen omdat hij een heel groot schaamtegevoel heeft en er graag bij wil horen.
Peet is ook gevoelig voor materiële beloning, maar als ik dat bij hem doe, dan moet dat ook bij de anderen, dus dat kan niet. Het meest druk ben ik dus met steeds de angel eruit halen… voorkomen beter dan genezen is de tactiek hier.
Ik merk inmiddels na ruim 2 jaar wel waar zijn hypermodus gedrag toe kan leiden, dan laten we hem gecontroleerd razen door hem te laten bewegen. Trampoline springen, touwtje springen, fietsen… you name it.
Daarna heeft hij enige rust hervonden en kunnen we praten. Duidelijke afspraken, dit verwachten we van jou, wat verwacht jij van papa en mama en hoe kunnen wij daaraan tegemoet komen.
Het gaat met vallen en opstaan, hij heeft pit, is enorm slim, snel gefrustreerd en hij vind het erg moeilijk om de regie over de dingen die hij meemaakt en moet doen los te laten. Hij bepaald en zoniet… hup… boos. Dat kan nu eenmaal niet, dus daarin vraagt hij enorm veel energie en begeleiding.
Peet heeft hoogfunctionerend autisme, Asperger. Daarnaast een overlap met ADHD en hij heeft DCD… zijn coördinatie is dus ook prut.
Maar hij is ook enorm gevoelig voor emoties van anderen, voelt hun verdriet en wil ze dan troosten en helpen. Hij wil niemand voor het hoofd stoten en niemand boos maken en dat botst zo met zijn interne drang naar regie.
Wij krijgen van de Ib-er enorm veel hulp en ondersteuning en daarnaast heeft peet Ergotherapie voor zijn DCD en heeft hij een workshop rots en water gedaan om meer inzicht in zichzelf te krijgen.
Ondanks en dankzij alles… is hij gewoon nog steeds de pittige donder die ons het dagelijks behoorlijk zwaar maakt, maar ook nog steeds zijn lieve zachte ik die me dagelijks verteld dat hij veel van mij houdt.
Wat ik wel heel pijnlijk vind is de negatieve modus waarin hij nu zit qua gedachten. Hij krijgt zo vaak te horen van ons, van broertje en zusje, van oma en opa, van de leraren, van iedereen eigenlijk dat hij zo moeilijk is, dat hij altijd de baas wil spelen, dat de wereld zich niet aan hem gaat aanpassen dus dat de aanpassingen van hem zullen moeten komen. Dat hij een heel negatief zelfbeeld heeft. Hij vind zichzelf een rotjoch en dat terwijl hij aan veel dingen zo weinig kan doen.
Wij zijn er als ouders dus nog lang niet. Hoe vind je de weg tussen hem aanpakken zodat hij zich leert aan te passen en goed stabiel functioneert en hem ook duidelijk maken hoe bijzonder hij eigenlijk is. Hoe slim en wijs voor zijn leeftijd.
Ik zeg echt niet dat jullie meisje iets heeft, maar wel dat je dit niet moet bagatelliseren en de eerste stap is toch wel IB-er en laten meekijken. Hou een dagboek bij, wat doet ze precies, wat zegt ze en probeer met haar te praten vol begrip zonder veroordelen waarom ze dat zo deed.
En evt dan toch met de jeugdhulpverlening gaan praten, of de huisarts.
ach… niks is rotter en ellendiger op scholen als het zo gaat! Bah zeg!!
Tja, nu de tips, k zou voor de kerst eigenlijk nog wel een gesprek willen om na de kerst een nieuwe start te maken!!
Zelf vind ik het altijd dat jemoet kijken waar het gedrag vandaan komt, als ze eerder wel rustiger was. Het kan aanpassingsgedrag zijn, het kopieren, andere kinderen doen dat ook zo, dus ik ook… gaat vanzelf, daar hoef je kinderen niks voor te leren.
Tis wel moeilijk, ik kan je zo 1 twee drie geen tips geven… Ik zou echt een gesprek vragen ook met de ib er. En anders benadrukken de dingen die echt wel goed gaan. Ik heb ook kinderen in de klas daar gaat veel mis, maar toch kan ik altijd wel 1 ding opnoemen wat wel goed ging, al is het met naar de kapstok lopen of het netst opruimen van allemaal! Dat moeten ze niet vergeten.
En ik zou ook het stukje uitdaging niet meenemen. Maar wel lastig, ik ben er snel doorheen gelezen. Je schreef dat ze niet luistert naar de uitleg, erachter komt dat ze het niet goed weet en dan boos wordt als de juf niet luistert, daar misschien wat mee doen? dat ze eerst de opdracht moet terug vertellen end an pas aan de gang kan?? krijgt ze wel minder frustratie op dat gebied en traint haar dat ze moet blijven luisteren naar de uitleg.
Zelf zet ik deze kinderen bij mezelf neer ipv bij hun werk, omdat ik weet dat ze niet luisteren en dat ze zichzelf later tegenkomen. En met een opmerking… had je net maar… zijn ze ook niet geholpen.
Sterkte verder! ik spreek uit ervaring… het is niet fijn…
Bedankt Cell en Konijn.
Cell, daar zit e’m ook de kneep. Ik heb al met collega’s menig diagnose gesteld en testen afgenomen bij kids …van Add,ass,asperger,AHDH,Borderline…you name it. Ik zie in haar te weinig facetten die erbij horen, maar ik ben bevooroordeeld. Ik zie het voornamelijk als faalangst, daarnaast gevoed door de karaktertrek dat ze niet snel tevreden is.Helaas herken ik dat heel erg in bepaalde familieleden.
Driftig zijn mijn man en ik ook beide, dus ook dat is een stukje genetica.
Maar ik blijf wel alert en sluit mijn ogen niet voor iets aanverwants. Mij valt voornamelijk op dat het rond de aankomst van sinterklaas is begonne en nu weer een afname laat zien.
En het feit dat het thuis/bso/vriendinnetjes/opa,oma is, altijd goed gaat, valt mij op.Ze is daar een leuke gezellige leergierige beleefde kleuter!
Ik ga nog voor de kerst om tafel, kijken wat we kunnen doen. Ik heb ook goede ervaringen met edukinesiologie, dus dat zou ik ook wel willen proberen.
Maargoed, eerst maar eens kijken of ik goed zit met mijn gevoel.
Vorig jaar was een rotjaar, waarin ik een depressie van 2 jaar heb overwonnen na vele innerlijke strijd. Ik denk wel eens, misschien heeft ze toen te weinig aandacht gehad…maar ik kan me niet herinnerren dat ik er niet ben geweest. 2012 was verder een super jaar…
Ik verwijt mezelf wel eens dat ik teveel weg ben, 3 dagen werken. maar dat is ook wel normaal.
Hoe meer ik erover nadenk hoe meer het aandacht trekken is. Of daar wat achter zit, dat zullen we dan wel zien, maar dat is het vaak. Zo moeten wij 1 dag in de ochtend met de kids in een boekje werken. Elke ouder 1 ochtend 10 minuten. Aangezien ik vaak vroege dienst heb, moet ik na het wegbrengen direct weg. Dat laat maar 1 keer in de 2 weken 10 minuten werken voor de kids, want ik moet met beide kids. De juf heeft beloofd dat als ik bij groep 1 ben bij de jongste, de stagiaire met de oudste werkt. En nu blijkt dat ze dat niet doet, terwilj onze oudste donders goed weet dat het beloofd is. Dus…ze pakt haar boekje en gaat zelf aan de slag…en dan snapt ze het niet…
Weer een punt op mijn lijstje!
Bedankt dames…moeilijk hoor, objectief blijven!
ÃŒn je openingspost schrijf je dat zowel op de eerste als op de huidige school je dochter gedragproblemen laat zien. Wat was de conclusie van de eerste school?
Je geeft aan dat je dochter op de bso/thuis en bij opa en oma een leuke gezellige meid is. Hier hoeft ze ook niet tot een prestatie te komen en kan ze gewoon zich zelf zijn.
Wat voor beloningsschema heb je opgesteld, ik vind de beloning die pas over 14 dagen in gaat vind ik voor een 5 jarige wel hoog gegrepen.
Vandaag gesprek gehad. Blijkt gelukkig een storm in een glas water. Ze doet het de laatste weken veel beter. Ze moet leren omgaan met haar emotie…ze uit lang alles niet en dan ontploft ze. We gaan dus nu proberen om te leren hoe ze op een goede manier kan uitleggen dat ze boos is, of verdrietig. Ze kan ook in de klas netjes meekomen, en uit het sociogram bleek dat ze wel goed bij klasgenootjes ligt.
Ik ben opgelucht! Er is werk aan de winkel, maar gelukkig zie ik dat bij meer kindjes, alleen op een ander vlak. Het blijft echter een aandachtspunt en we gaan hier wel aan werken. Deze moeder heeft het dus zelf groter gemaakt.
De juf vond het fijn dat we kwamen praten, en had zich niet gerealiseerd wat losse opmerkingen met deze moeder doen! Ook blijkt dat haar eigen juf de ib-er van de school is, dus we zitten dicht bij het vuur!
@ Rijstkorrel, bij de vorige school lag het meer aan de instelling. Jammer, maar daar willen we ons kind geen 8 jaar laten zitten. Dat lag dus niet zo aan haar. We hebben een stickerkaart waarop ze 10 stickers moet verzamelen om met papa vuurwerk te kopen en dat is echt niet zo ver weg met de kerst in het vooruitzicht. Uiteraard mag ze dan met kerst ook wat langer opblijven. Dat had ik ff vergeten, maar dat weet ze ook.
Ah, fijn 
En idd, losse opmerkingen kunnen je zelfvertrouwen als moeder enorm op de kop zetten.
En dan nog is het soms heel fijn de IB-er aan het werk te zien. Ze zien andere dingen dan wij als ouder zien.
Overigens, ons Peet is in groep 1 met 4,5 getest en de uitslag kwam net voor hij 5 werd. Toen was het Asperger/AdHd en DCD is er dit jaar bijgekomen. Maar als ik hem nu opnieuw zou laten testen, komt er ws meer ADHD dan Asperger uit… of Hypersensitief in combi met hoogbegaafd zijn. Ik verbaas me er zo over hoezeer bepaalde trekken in golfbewegingen aanwezig of meer latent zijn.
Hij is in elk geval lief, slim, eigenwijs, bazig, el structo in het kwadraat, vasthoudend en druk. Maar ook heel inventief, meedenkend, empatisch en gevoelig… kortom, een geweldig ventje en misschien vertellen we hem dat wel veel te weinig :shifty: :inlove:
Ik wil maar zeggen, elk kind laat in golfbewegingen meer of minder gewenst en ongewenst gedrag zien. Daarvoor hoeven ze niet direct iets te hebben. Je dochter lijkt me gewoon een pienter maar pittig ding :inlove:
Ik heb hier precies zo`n meisje thuis…snel gefrustreerd als iets niet wil of als ze iets niet snapt dan ontploft ze.
Ik heb het aangepakt door goed met haar te praten en uit te leggen dat het niet erg is als dingen niet af komen of als ze dingen niet snapt…dat is namelijk de trigger om te ontploffen.
Mijn meisje is heel erg prestatiegericht en ik probeer haar te leren dat als ze het iets minder goed doet dat het dan ook goed is. Ik prees haar tekeningen altijd, maar zeg nu ook wel eens dat ik een tekening niet zo heel mooi vind…dat is iets wat ze ook moet leren.
Hier heeft het enorm geholpen en kan ze iets doen zonder echt enorm te ontploffen als het niet aan haar verwachtingen voldoet.
Maar fijn dat het niet zo erg is dan je in eerste instantie dacht en dat je een fijn gesprek hebt gehad en dat je nu weet waar je aan moet werken.
@Reat wrote:
Vandaag gesprek gehad. Blijkt gelukkig een storm in een glas water. Ze doet het de laatste weken veel beter. Ze moet leren omgaan met haar emotie…ze uit lang alles niet en dan ontploft ze. We gaan dus nu proberen om te leren hoe ze op een goede manier kan uitleggen dat ze boos is, of verdrietig. Ze kan ook in de klas netjes meekomen, en uit het sociogram bleek dat ze wel goed bij klasgenootjes ligt.
Ik ben opgelucht! Er is werk aan de winkel, maar gelukkig zie ik dat bij meer kindjes, alleen op een ander vlak. Het blijft echter een aandachtspunt en we gaan hier wel aan werken. Deze moeder heeft het dus zelf groter gemaakt.
De juf vond het fijn dat we kwamen praten, en had zich niet gerealiseerd wat losse opmerkingen met deze moeder doen! Ook blijkt dat haar eigen juf de ib-er van de school is, dus we zitten dicht bij het vuur!
@ Rijstkorrel, bij de vorige school lag het meer aan de instelling. Jammer, maar daar willen we ons kind geen 8 jaar laten zitten. Dat lag dus niet zo aan haar. We hebben een stickerkaart waarop ze 10 stickers moet verzamelen om met papa vuurwerk te kopen en dat is echt niet zo ver weg met de kerst in het vooruitzicht. Uiteraard mag ze dan met kerst ook wat langer opblijven. Dat had ik ff vergeten, maar dat weet ze ook.
Wat kan een goed gesprek toch opluchten. Je schreef dat bij goed gedrag of ombuiging van een driftbui je dochter een sticker kreeg. Ik was benieuwd naar wat voor ‘smart’ geformuleerde doelen je dan op de beloningskaart zet.
Ja het was fijn om te praten.
Hier doe ik het beloningsysteem altijd dat ze mag kiezen uit het eten van de week erop. Vaak is het patat, wat ook al in het weekse menu voorkomt, maar soms is het spinazie, nou prima 
en voor haar gevoel een hele beloning!
Gewoon een tip!
Ben blij dat je iets van je eigen meisje weer terug ziet!! We zitten nog met smart te wachten! :?