Oneindig lange driftbuien

Aniek kan oneindig lange driftbuien hebben en dan heb ik het over urenlang. Gisteravond ging ze lekker rustig liggen in bed en op het moment dat wij met een bakkie neerploften op de bank, begon het bal. Alles gecheckt; luier, voelt ze koortsig, heeft ze speen en doek. Alles was daar, maar boos dat ze was. Het heeft van half acht tot half elf geduurd.

Ze gooit dan ook steeds alles uit bed. Alleen haar matras en zijzelf zijn nog in haar bed. Echt knetter wordt je ervan.



Nu vanochtend is het al bal vanaf kwart voor vijf. Ik ben maar beneden gaan zitten (alleen) want ik maak me steeds kwader (laat ik naar haar toe niet merken hoor, maar ik zit me op te vreten).



Negeren helpt niet, troosten helpt niet, ze is helemaal over de rooie. Over het algemeen heeft ze geen problemen met slapen, ze is graag in haar kamertje, maar als ze zo’n bui heeft, dan is het zo’n verschrikkelijke draak en ik ben het spuugzat. Bij mij in bed nemen doe ik niet, want ik heb er geen zin in dat het er straks op uitdraait dat ze alleen nog maar bij ons in bed wil. Ze heeft al zo’n sterke wil, dus ‘voeden’ wil ik het niet.



Heeft iemand tips, raad oid?

En als je haar even mee naar beneden neemt en afleid met iets? Naar buietn kijken ofzo, benoemen hoe donker het is, de maan zoeken (als t niet te bewolkt is) of de kerstboom bekijken met alle mooie lampjes etc.

Wij hebben dit met Olivia ook een aantal keer gehad. Zij heeft sowieso een jaar lang veel onverklaarbaar gehuild (vooral overdag). Ik denk o.a.frustraties, want nu ze meer gaat babbelen is het veel minder.



Ik heb haar één keer uit bed gehaald, toen ze een rond een jaar was. Geen goed idee kan ik je zeggen!



Wat wij in zo’n periode deden (duurde meestal een korte week, 1x in de 3 maanden ofzo):

in bed laten. Eerst tien minuten eens aanhoren, daarna telkens terug naar de kamer (elke 5 minuten ofzo), zodat ze niet het idee had dat ze totaal alleen werd gelaten en ook niet mega overstuur kon raken.

Ik zei eerst een paar keer: nee, Olivia gaat slapen (oid)

Daarna niks meer, maar legde haar altijd weer goed neer en gaf haar knuffel.

Het werd elke dag wat minder.



Nu weet ze het direct. Heeft ze eens een huilbui bij het naar bed gaan (komt praktisch nooit meer voor), dan ga ik naar binnen. Troost haar, kusje, leg haar neer, ‘lekker slapen’, toedekken en trusten zeggen. En dan gaat ze liggen zonder morren.



Sterkte, want ik weet wat het is om lang naar een huilend kind te luisteren. Belangrijk is daar boven te staan als ouder en te bedenken dat ze het niet expres doet. Lastig, vooral als het vaker gebeurd.

Maaike, daar hoef ik met Aniek niet aan te beginnen om haar er even uit te halen, want dan is het hek van de dam. Die fout heeft papa ooit eens gemaakt en het heeft heel lang geduurd voor dat ‘hersteld’ was.



Kroes, dat doe ik dus ook;

even aanhoren, ernaar toe, aai over bol, speen & doekjes geven, lekker neerleggen, en weer weg.

Helaas kan ik dit dus eindeloos herhalen, want ze blijft echt bezig. Ze is nu dus nog bezig (al 2 uur en drie kwartier) en dat alles op een volume die een sirene niet zou misstaan (en wat ben ik blij dat we spouwmuren hebben en de buren het niet kunnen horen :pray: )

Als ik al zou kunnen bereiken dat ze weer gaat liggen zonder morren, zou het al heel fijn zijn, maar ze verbouwt gelijk haar hele bed.



pffff, dit gaat een lange dag worden vrees ik… :zzz:

Wat doet ze dan als je haar eruit haalt? Blijft ze in die bui of wil ze daarna niet meer terug slapen?

Tja het ene kindje is het andere natuurlijk niet en wat bij de ene werkt, werkt bij de andere totaal averechts.

Kan je alleen maar veel sterkte wensen :-*

@Maaike79 wrote:

Wat doet ze dan als je haar eruit haalt? Blijft ze in die bui of wil ze daarna niet meer terug slapen?

Tja het ene kindje is het andere natuurlijk niet en wat bij de ene werkt, werkt bij de andere totaal averechts.

Kan je alleen maar veel sterkte wensen :-*




Meestal is het dan meteen over en vind ze de aandacht heerlijk. Tot ze weer naar bed moet en dan begint het circus weer van voor af aan.



Het komt ook wel voor dat ze zo kwaad is dat ze kwaad blijft. Er zit een kop op, niet normaal meer. Ze is zo flexibel als wat, totdat ze haar zinnen op iets zet en dan houdt ze ook vol.



Dat is ook het lastige om uit te vinden hoe we hier nu het beste mee om kunnen gaan.

Is ze verder gezond?



peter heeft namelijk ook enorm karakter, maar hij is ook niet helemaal gezond en heeft in zijn babytijd vaak benauwdheidsaanvallen gehad en allergische reacties.

Hij begon ook enorme driftbuien te krijgen toen hij 1 jaar en 4 maanden was. Ook buien waarbij niets hielp, hij wilde niet op schoot, maar als je hem dan neerzette dan was dat ook niet goed.

Hij wilde geen speen, maar pakte je hem dan van hem aan (hij gaf hem dan) dan was hij woest en wilde hem weer terug.

Als zijn beddengoed werd steevast over de reling gegooid enz.

Geen land mee te bezeilen dus.



Uiteindelijk bleek het angst te zijn, als hij ging slapen en dus plat lag was hij het vaakst benauwd en raakte dan gedesorienteerd.

We hebben hem een peuterbed gegeven zodat hij zelf kon opstaan om zo meer lucht te krijgen en we hebben hem een nachtlampje gegeven zodat het niet meer zo donker was op zijn kamer.



Die 2 dingen hebben nog het meest geholpen en ontzettend veel tegen hem praten “Papa en mama snappen dat peter moeilijk ademt en dat peter dan eng vind, maar we zijn vlak bij je, hebben medicijnen om je te helpen en als het echt niet lukt komen we meteen”

Zulk soort dingen.

Inmiddels zijn de extreme buien nog maar sporadisch… toevallig nu vanavond weer 1 gehad want hij is ziek en zijn bronchieen zitten totaal vast dus we hebben hem in de houdgreep moeten nemen om zijn neus uit te zuigen, zijn ogen schoon te maken, zijn hoestdrank naar binnen te gieten en zijn puf toe te dienen en dan is hij woester dan woest op ons.

Maar nu ligt hij dan eindelijk weer rustig in bed.

Zijn ogen gaan op totale paniek als hij het zo benauwd heeft.



Wat ik maar wil zeggen… misschien heeft ze ergens angst om en trekt ze negatief de aandacht omdat ze gewoon wil dat jullie bij haar zijn.

Oorzaak is waarschijnlijk gevonden; er zijn 4 kiezen doorgekomen. Vannacht heeft ze (en ik :mrgreen: ) heerlijk geslapen. We werden pas wakker om 8:45 uur :thumbup:

Wederom herkenning … van die 4 kiezen en ook van Cell’s verhaal.



Olivia kreeg vorig jaar rond december ook 4 kiezen tegelijk (en twee tanden), man het duurde écht lang voordat ze door waren, wat een hoop ellende kan dat teweeg brengen in een kind.



Maar wat Cell zegt, daar moet je ook goed opletten. Wij vertrouwden het vele huilen van Olivia ook niet. Oké er zit een kop op, zoals de kinderarts ook direct opmerkte. Niet omdat ze opstandig was ofzo hoor, maar ze weet precies wat ze wel wil en niet wil.



Het bleek wel dat Olivia een afweerstof mist, één die kan samengaan met problemen rond het buikgebied. En wij hadden juist het idee dat ze daar last van had. Gevoelige darmen is nu de conclusie en moet ze overheen groeien.



Ook nu ze beter kan praten, gaat het beter. Niet zoveel frustraties meer.



Dit alles in combi met een gevoelig karakter (geef haar 2 ingepakte cadeautjes met sint en ze wordt s nachts 4x huilend wakker :roll: ), zorgt voor haar buien. Het heeft even geduurd, maar ik kan er nu beter mee omgaan (ook omdat ze bijna niet meer huilt, scheelt een heleboel).



Dus, houd haar in de gaten en kijk in idd wanneer en in welke situatie ze zo gaat reageren…

hier ook eentje met driftbuien (ook zonder de keizenrede)



uren kan hij het vol houden…

en eruit halen maakt het alleen maar erger…net als het kamertje ingaan…



wij moeten het echt uitzitten tot hij in slaap valt…dat is het enige wat helpt bij Dave…



nou ik kan je vertellen dan zit je niet lekker op de bank hoor en al helemaal niet als er visite is…



nu is het meestal ‘nog’ maar een half uurtje eer hij is slaap kukelt of gewoon weer tot rust is…



maar hij kan het overdag ook… een uur is niets hoor…

valt ook niet af te leiden …lekker uit laten razen en klaar dan speelt hij ineens weer heerlijk niets aan de hand…



gelukkig ( maar ook echt niet leuk) doet hij het alleen bij mama en niet als we ergens op visite zijn…

ach hij groeit er wel overheen…het zijn gewoon frustraties dat hij niet alles kan uitleggen of doen zoals hij wilt.

tja das best moeilijk hoor.