Hier zat van zulke gezelligheid… maar nooit op mijn initiatief… :shifty:
Als ik het voorstel, roepen ze ja, om vervolgens liever te gaan trampoline springen.
Maar ze weten wel dat ik woensdag en vrijdagmiddag best bereid ben met ze te bakken en doen.
Dus komen ze er zelf mee.
Mama mogen we koekjes bakken, mogen we cakejes bakken, mama mogen we taart maken…
en ja, dat mag dan. Heb er altijd wel iets voor in huis.
Maar echt vol enthousiasme iets voorstellen en dan denken dat het goed gaat… neeee…
En hier doen we ook vaak " gescheiden" van elkaar iets.
Ik zeg dus rustig tegen Peter… nee jij mag nu niet, nu is je zus aan het koekjes bakken, jij mag de volgende keer.
Dat word namelijk geheid ruzie omdat ze natuurlijk vinden dat de 1 meer deeg heeft dan de ander of Aniek neemt te veel plek in met haar koekjes op de bakplaat of ze willen allebei het zelfde uitstekertje…
Jahhh daaagg :silenced:
Eigelijk gaat dat goed. Ik houd me er ook aan dus als Peet dan 2 uur later vraagt… Aniek is nu klaar, nu mag ik he… ja dan mag hij.
Of soms zelfs op een andere dag.
Kinderen mogen best leren dingen apart van elkaar te doen en dat ze niets minder zijn als ze een keer niet mogen.
Gevolg is dat er hier heel wat word afgebakken, heel wat misbaksels de revue passeren want ik bemoei me niet met de uitvoering… zij koekjes bakken, zij koekjes bakken en van die misvormde dingen zijn ook ergggg lekker :mrgreen:
Herkenbaar hoor, niet leuk he? en snap best dat je baalt,je wilt toch zo graag gezellig bezig met je meiden he?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik/wij het tegenwoordig ook altijd spontaan doen dit soort dingen,ik heb ook wel gehad dat we wat hadden afgesproken om iets leuks te gaan doen en als het zover was hadden ze er geen zin meer in… :roll:
Gekibbel is hier ook wel vaak hoor, maar ze lossen het tegenwoordig ook wel weer samen op, denk dat dat toch meiden-eigen is haha :thumbup:
Herkenbaar!
Vooral met de oudste, die nu echt de leeftijd krijgt om dingetjes te doen…
Maar…is dat dan werkelijk zo? Nee, ik houd mezelf voor de gek.
Ze moet nog 4 worden, en kan zich nog geen voorstelling maken van gezellig naar het bos gaan. Oja, het vooruitzicht is prachtig. Maar eenmaal in het bos is er modder, grote enge bomen en druppels die in je gezicht vallen.
Dus gedemotiveerd naar huis. Conclusie, ik was zelf degene die het gezellig vond, mn dochter motiveerde en die kreeg niet wat ik haar had voorgesteld want haar belevingswereld is heel anders dan de mijne :oops:
Wel typisch voorbeeld van die van mij hoor, ik wil niet zeggen dat het in dezen aan jou lag.
maar wel jammer dat deze dag eentje met domper ipv gouden randje is geworden.
Hopelijk volgende keer veel beter!
Pfff herkenbaar, hier leven de jongens momenteel bijna continu in oorlog (mama ik wil niet met Sem spelen is de nieuwste :roll: ). En als ze elkaar niet staan te slaan of bijten of haren trekken of weet ik veel wat, dan maken ze mij helemaal gek met zijn tweetjes. Luisteren ho maar. Ik ben de laatste tijd alleen maar aan het mopperen op ze, echt niet leuk en idd voelt het allemaal zo ondankbaar aan! Ben momenteel echt blij als ze naar bed gaan, ben dan ook echt horendol op de dagen dat ze de hele dag met zijn tweetjes zijn. Ze zijn nog net te klein om het een beetje te begrijpen dus het zal toch met het verstrijken van de jaren wel beter worden? 
Tsjee, ik bereid me alvast voor…
Kan me zó voorstellen dat dit soort dingen zo gaan…Bedenk je wat leuks/gezelligs, verheug je je er zelf op…
Hihi… dat is het ook gewoon hoor! IK had me er op verheugd. En het was gewoon jammer dat zij gewoon effe géén zin hadden…
Lijkt me best vervelend, verheug je je ergens op, willen ze niet. 
Ik zou de volgende keer per dag bekijken wat er ‘spontaan’ kan gaan gebeuren.
ik heb zo’n man. Aan de ene kant moet hij ruim van te voren weten wat we gaan doen, maar dan kan hij ook al die tijd zeuren dat hij geen zin heeft. Maar dan issie er, dan is het weer goed :roll: En ik dan denken dat ik iets leuks verzonnen heb. Goh als zijn kinderen zo worden, krijg ik mijn handen vol :lol: