…
jep…herkenbaar
Als je Quinten gaat voeden kan je misschien Ruben naast jullie zetten met een boekje of ook met een drankje of koekje ofzo. En zeggen dat nu zowel Ruben als Quinten gaan eten/drinken.
Verder zou ik proberen dat Ruben ook aandacht krijgt voordat Quinten die krijgt, dat hij niet telkens moet wachten totdat quinten op bed ligt ofzo. Want dan krijgt hij het gevoel dat zijn broer voorgaat en hij altijd moet wachten. Laat Ruben zich ook belangrijk voelen en eens eerst iets mogen doen voor quinten aandacht krijgt.
Doe af en toe eens iets met hem alleen.
Prijs hem als hij lief is voor zijn broertje.
En het betert wel hoor!!
Ja hier is het ook herkenbaar.
De eerste 2 dagen, ging het heel goed, maar toen kreeg ze door dat Maud altijd zou blijven. Regelmatig moet ik haar bij de arm nemen omdat ze Maud wil slaan of iets wil afpakken of een tut met heel veel geweld in Maud haar mond wil persen.
Ik moet zeggen nu gaat het al weer wat beter. Ze mag Maud vasthouden en knuffelen etcetc. OOk mag ze meehelpen met badderen en verschonen. Maud een schone pamper, knuffelschaap ook een schone pamper.
En idd 1 op 1 aandacht. Als Maud slaapt ga ik weleens kleien, tv kijken, in keuken spelen. Of als papa thuis is een stukje fietsen, wandelen, met Kirsten alleen.
Vanmorgen is papa met Kirsten gaan zwemmen en ik met Maud wezen wandelen. Ze vond het heerlijk, ff alleen aandacht.
Veeeeeeeeeeeeeeeeeel uitleggen en dan niet “dit kan niet” maar ook in kindertaal waarom niet…
Aniek was nog jonger en snapte nog minder, maar ook bij haar werkte dat het beste.
We zeiden dan niet dat ze niet uit de fles van Peter kon drinken, we zeiden dan, Peter is een baby, babies zijn nog te klein om uit een rietje te drinken, dus wel lief, maar het kan niet meissie.
Vaak mocht ze dan wel even proeven wat er in de fles zat, dat lustte ze niet en dan was het goed.
Maar je blijft uitleggen en praten de eerste tijd.
Bij ons verliep de ochtend wel eens alsof ik achterlijk was ofzo… zo van…
Zooo dan gaan we nu Peter in badje doen, doet mama zijn broekje uit, luiertjes uit en dan in het badje en dan word ie lekker schoon en Aniek is al een grote meid en die kijkt naar Peter en ze maakt grapjes met hem en en en en… werd er soms simpel van, maar het ging erom dat ze begreep wat we deden en waarom… Dat ging echt goed. :shifty:
Nee hier heb ik geen last van gehad als ik sharon of later Christel de fles gaf hadden mathijs toen die tijd een pop en die gingen zei de fles geven werkte hier perfect en bij Christel gaf ik Sharon een pop die zei de fles kon geven
Hier begint het nu al en de kleine moet nog geboren worden :shock: Van het weekend zat hij op schoot en vertelde dat hij echt geen klein zusje wilde hebben hoor, de babay was stom en HIJ was nog een kleine baby. Vervolgens ging hij op mijn schoot op zijn rug liggen, duim in zijn mond en riep enkel TATA en DADA. (iets wat hij nog nooit gezegd heeft HAHAHA) :roll:
Dat beloofd wat!! :think:
Onze kleine meid was 2 jaar en 2 maanden toen ze een broertje kreeg. Alles koek en ei behalve tijdens de borstvoedingen. Slaan, schoppen, krijsen… ik ken het. Terwijl ze altijd een schat van een meid is! Hier is het wel iets beter geworden, maar nog niet je-van-het. Wat ik ook probeerde. Sensitief mee omgaan en verder uitzitten. Vooral niét boos worden denk ik :think:
Oh. als ik deze verhalen lees mogen wij echt in onze handen knijpen…
Hier niets van dat alles. Het gaat echt super!! Kim vindt het juist allemaal fantastisch en super.
Sterkte ermee!
Heeeeeeeeel herkenbaar. Sita is ook heel erg jaloers op haar nieuwe zusje. Het is gelukkig wel wat minder geworden. Ze aait haar zusje heel erg veel en vind haar lief. Maaaaar zodra ik haar ga voeden is het kassa. Ik heb ook al vanalles geprobeerd, Sita eten geven, Sita ekker laten zitten bij me op de bank, Sita de baby de fles laten geven. Niks lijkt goed te gaan. Zodra ik mijn handen vol heb gaat ze allemaal stoute dingentjes doen. Alysha slaan, mij slaan, met dingen gooien enz. Erg vermoeiend! En hopelijk gaat het gauw beter. Ben wel blij te lezen dat we niet de enigste zijn. De kraamverzorgster zei namelijk dat ze nog nooit zo.n jaloers kind had gezien… :?
Ook voor mij allemaal heel herkenbaar. Met 2 dochters van 2 en 10 maanden.
Ik denk dat het toch iets is waarover ze heen moeten groeien
Hier niet echt problemen mee gehad, behalve tijdens het voeden. Maar al vrij snel had ik een trucje om Saba haar eigen “prinsessenbank” te geven waar ze op mocht zitten als mama Tosca ging voeden. Dan mocht ze een dvd’tje kijken en zelfs lekkere koekjes eten. Dat lijkt misschien heel dom, maar het werkte écht. Dat zij het idee kreeg dat zij net zo veel aandacht kreeg als haar zusje, maar dan op een andere manier. Dat dat haar momentje was waarop in haar beleving alles mocht.
En vooral nooit boos wegsturen. Dat is hier ook wel eens geweest en werkte altijd averechts. Is lastig (en soms onmogelijk) in de praktijk (joh, je moet 's weten hoe moeilijk het is als je er eentje aan je borst hebt hangen en de ander wil bij je op schoot kruipen gillend en krijsend “óóóóóóók sjoot zitten, mama” :roll: ) maar met wat geduld en vooral wat creativiteit en héle goede peuterafleiding kom je een heel eind.
Hier beginnen de situaties nu pas, nu dat Tosca steeds mobieler wordt en speelgoed van Saba achterna gaat en Saba dat dus niet pikt…