Ik vind de aanwezigheid van J.oke in mijn huis trouwens niet erg.
Vind het jammer dat ik haar niet heb gekend (mijn broer dus wel - hij was taxichauffeur en bracht haar vaak weg/thuis) maar ben haar heel dankbaar dat wij hier mogen wonen.
Zie het nog altijd als een cadeau dat wij dit huis hebben gekregen. Ik had nog lang niet genoeg punten voor dit huis (deze plek is echt heel erg gewild omdat het aan de rand van t dorp is en het dus op een mooie lokatie staat) maar omdat anderen het hadden afgewezen toen ze hoorden dat J.oke zelfmoord gepleegt heeft en de woningstichting opzoek ging naar een geschikte huurder, maar dan nog had ik niet genoeg punten… dus echt geluk gehad.
Wat ik dus wel heb sinds ik hier woon, viel me laatst op, dat ik anders denk over en meer bezig ben met zelfmoord (en daarmee bedoel ik dus niet dat ik het op mezelf betrek en zelfmoord zou overwegen, stom woord eigelijk… in het geval van J.oke was het een heel bewuste en doordachte keuze en wens… geen moord).
Ik vind het nog altijd (en nu voel ik dat wel intenser) een heel verdrietige keuze, dat mensen zo ver zijn dat ze hun eigen leven niet meer aan kunnen en nog maar 1 uitweg zien. Maar ik heb er meer begrip voor gekregen en zelfs wel iets van respect denk ik… want tjeemig wat een enorme stap om er voor te kiezen je leven/je lichaam te verlaten en alles af te sluiten…
Heel “toevallig” ben ik ook sinds kort fan van een actrice (Johanna Sällström) en kwam er achter dat ook zij helaas zelfmoord heeft gepleegd.
Als ik niet zou willen dat J.oke of wie dan ook hier in huis is zou ik netjes vragen of ze weg zou willen gaan…
