Het liep vandaag allemaal erg voorspoedig, ik had alleen een peuter van 2 die erg op dreef was vandaag.
Het begon al met het rood kleuren van mijn witte muren, kleurpotloden door de kamer heen smijten etc etc.
Toen wilde mw geen middagslaapje doen (ai…das al de 2de x in 1 maand tijd). Ik dacht weet je wat; als we zo je grote zus op gaan halen bij het schoolvriendje, dan fietsen we door naar het winkelcentrum. Kan ze zich daar even lekker uitleven.
Nou dat laatste nam ze toch iets te letterlijk :? Sta ik in de bart smit, krijg ik telefoon van een collega. Ondertussen houd ik cj in de gaten, want Merlin die redt zich verder prima en meld zich anders wel.
Cj heeft het loopfietsje van cars gevonden en crosst hiermee de winkel door. Op een gegeven moment schiet ze voor mij langs, ik draai voor mijn gevoel een halve slag en draai weer terug. Wat denk je…weg Carmen. In eerste instantie dacht ik, ach die is weer naar achter gecrosst of de winkel uit gecrosst.
Ik zoeken, geen Carmen…en dan krijg je het gevoel he, het afgrijselijkste gevoel wat ik pas 1x heb gevoeld in zo’n zelfde situatie bij Merlin, maar dan nu bij Carmen. Maar cj was weg en bleef weg.
Paar minuten gezocht (winkelpersoneel ook, zo lief van ze), ik dacht laat ik toch maar even buiten kijken dan (deed ze voorheen nooit, bleef ze binnen het winkelcentrum). Zie ik daar ruim 400 mtr verder iets rose (jasje) opiets roods (wagentje) :shock: :shock: . Is die griet ff redelijk drukke weg over gestoken op t fietsje, bult af, langs de eenden en reed op t punt om bult op te rijden (dan had ik haar dus nooit meer zo snel gezien he). Toen ze mij zag…ze vond haar avontuur schijnbaar prachtig, want ze ging er nog sneller vandoor.
Mennnn mijn hart…ik heb net echt gejankt…vind het zo erg…kan mijzelf wel voor mijn kop slaan. Maar het ging zo snel (was toen bij merlin ook, slechts fracties van seconden).
Gelukkig stond er een meisje met haar kindje in de kinderwagen cj in de gaten te houden, zo goed van haar. Ze zag mij en toen zij ze; oh gelukkig ze hoort bij u. In alle paniek had ik gelukkig wel t fatsoen om haar echt super te bedanken door cj in de gaten te houden.
liefs…jen die nog nog aardig van haar aprepot af is (of hoe je dat schrijft 
Zo Jen kan me goed voorstellen dat je geschrokken bent.
Ik neem aan dat je het loopfietsje van cars niet hebt gekocht 
Maar even alle gekheid op een stokje, kan gebeuren meid …
gelukkig was ze niet ver :-* :hug:
oooh meis toch , ik krijg het al benauwd als ik het lees zeg. Inderdaad de nachtmerrie van elke moeder. Gelukkig heb je haar heel snel gevonden ,maar wat kun je daar afgrijselijk van schrikken he…? :hug:
oo jullie zijn zooo lief…kan nog janken joh.
Ze probeerde 'm daarna nog 4x te smeren he…maar ze kwam niet verder als een paar meter hoor. Die griet is zooo snel…bah bah.
Ik heb al tegen cj gezegd dat ze de volgende keer meegaat in de buggy, zonder pardon.
en cj zat maar tegen mij…mama kusje geven 
:evil: :evil:
Aaah meis, tuurlijk ben je geschrokken. Gelukkig was ze nog niet ver :-*
zal je nog es wat sterkers vertellen…
voor 2 jaar terug staan 2 vriendinnen en ik om de salontafel heen (1m2) om hete koffie in te schenken. De hele kleine meid van mijn vriendin staat erbij en we houden haar weg bij de tafel.
Nou meiden echt…in een fractie van een seconde had ze de koffie te pakken, terwijl we er met 3 volwassenen notabene omheen stonden :shock: :shock:
pff, gelukkig goed afgelopen
nachtmerrie lijkt me idd de juiste omschrijving, wat moet je hart tekeer zijn gegaan!
hou d’r maar goed in de gaten, want zo te horen had ze er plezier in
Oh wat een schrik zeg…ik zou me echt lamgeslagen voelen…je kind kwijt! Wat super dat er een vrouwtje je meissie in de gaten stond te houden…elk moederhart is in feite hetzelfde.
En voel je niet schuldig, die ukkies zijn zo dondersvlug en als ze hun bokkepruik op hebben…oei! Vooral meiden vind ik… :roll:
Dikke :hug:
Oh Jenniffer, vreselijk zulke dingen.
Heel herkenbaar!
Heb het ook een keer gehad met mijn oudste zoontje.
Heb er wel een hele leuke vriendin aan overgehouden (toevallig ook nog van KOK) die direkt in de gaten had dat er iets niet klopte. Een jongetje alleen op een fietsje midden in de winkelstraat en nergens een moeder :think:
Gelukkig dat er zulke oplettende mensen zijn.
Liefs Gismo
ja ben die meid ook eeuwig dankbaar. Toch een geruststellende gedachte dat als ik haar niet had gevonden, dat zij zich over cj had bekoren (zegk da goe? :think:
Zeker weten, haha weet niet helemaal of dat juist geschreven is, maar ach ik snap je
Liefs Gismo
Zekers Gismo, we zijn nu fijn vriendinnetjes!!!
Gelukkig voor je dat t met Carmen goed is afgelopen!
ps het is a propos…maar dat even terzijde :-*
Wat zul jij geschrokken zijn, dikke knuffel voor jouw!
:hug:
Pfffffffffff… wat een schrik zeg! :shock:
Gelukkig is het goed afgelopen. 't Is toch fijn om te weten dat er nog altijd oplettende mensen rondlopen.
Groetjes en een dikke knuffel :hug:
Heleen
@Suwanna wrote:
ps het is a propos…maar dat even terzijde :-*
dank je
, ik heb me rot zitten denken hoe het nou wel moest!!!
Dat is schrikken zeg :hug:
Maar mij is ook zoiets een keer gebeurd.
Ik stond op mijn pa te wachten die zou me bij het marktplein ophalen.
Justin zat op zijn hurken en zei steeds dat ik opa moest bellen omdat hij er nog niet was.
Hij was toen 3 jaar.
Ik zei nee opa komt zo.
Ik draai me een paar seconden om kijk daarna naar Justin weg is hij :shock:
Is hij een straat overgestoken gelukkig een straat waar ze erg langzaam rijden omdat die straat door de winkels heen loopt.
Maar daar ligt een parkeerplaats daar liep hij overheen.
Ik snel achter hem aan.
Ik vroeg waarom deed je dat nou.
Ja ik ging daar opa bellen hij wees naar een telefooncel :roll:
Toen kon ik er echt niet om lachen maar nu anderhalf jaar later gelukkig wel :mrgreen:
Gelukkig is het goed afgelopen met CJ :hug:
Jennifer, weer een beetje van de schrik bijgekomen? :-*
nou gelukkig ben ik zeker niet de enige.
Ja ben wel van de ergste schrik bijgekomen, maar t staat nog erg vers in mijn netvlies moet ik je bekennen. Maar ja…dat gaat waarschijnlijk ook wel weer over.