Als we iets leuks doen met mijn zoontje, dan is hij vaak niet tevreden en kan hij, ondanks het leuke moment, tóch gaan zeuren.
Wordt hij geschminkt op de creche…gaat hij piepen dat hij geen piraat wil zijn maar iets anders op zijn gezicht wil.
Krijgt hij een ijsje, wil hij weer een ander smaakje.
Gaan we ouder-kind zwemmen, met gekleurde ballen. Wil hij weer een andere kleur.
Gaan we cakejes bakken, wil hij liever een taart bakken.
Normaal gesproken is het een lief mannetje, maar nu plak ik hem soms achter het behang.
Herkennen jullie dit?
Hoe kan ik hiermee het beste omgaan? Moet ik het totaal negeren of hem proberen bij te brengen dat dankbaarheid een groot goed is? Ik heb beide geprobeerd, maar nog weinig resultaat tot op heden.
onze 2 oudste waren in de laatste periode tot ze 4 werden en naar school mochten ook zo.
niks leek goed, alles was net wat zij niet wilden (kleur van het ontbijtbordje in de ochtend tot de manier van in bed tillen in de avond bij wijze van spreken).
Ik vond dit ook een ‘ga jij even snel achter het behang zitten’ periode :twisted: Wat je zegt… heb je een leuk moment, toch weer dat negatieve gedoe er omheen. Op een gegeven moment had ik gewoon geen eens zin om nog iets te ondernemen, want het was toch niet goed…
Eenmaal op school was het niet direct over, maar ze hadden wel weer een uitdaging in hun leven, een hoop energie die daar in ging zitten en voor de middelste… we zijn nu bijna een halfjaar verder en hij kan alles weer leuk vinden en enthousiast induiken.
Onze oudste is nu juist heel erg blij en dankbaar voor leuke dingen, wat ook iets simpels kan zijn als nog even langer opblijven en een spelletje doen.
Dus denk niet dat je een ondankbaar persoontje aan het opvoeden bent.
hij krijgt een eigen willetje :mrgreen: :thumbup: al is dat wat lastig
het wordt hier nu wel minder, maar de mijne was net zo
en heeft nu ook nog wel eens van die buien, maar nu kan ik het beter uitleggen aan hem, dat het niet altijd kan gaan zoals hij het wil.
Erg herkenbaar. Ik was bang dat ik haar teveel verwende en dat ze daarom zo ontevreden was.
Ik weet nu nog steeds niet wat het is. Nu ze op school zit is het niet minder geworden.
Ik breng sinds kort nu meer tijd samen met haar door. Het huishouden moet dan maar even wachten.
We gaan dan samen knutselen of met duplo/lego spelen. De duurdere uitstapjes naar de betaalde speeltuinen, het zwembad en pretparken daar zijn we nu even mee gestopt.
Kijken of dat een verschil gaat maken. :think:
Bedankt voor jullie reacties. Ik hoop dat het tij keert als hij inderdaad meer uitdaging krijgt. Hij is heel erg aan school toe.
Vandaag is het echt weer een schat :inlove: , dus kan gelukkig ook nog wel genieten hoor 
De kindjes van mijn zus zijn ook zo en zij doet heel veel met de kindjes, ze wil ze à lle dagen entertainen met uitstapjes naar hier en daar en zo maak je je het jezelf gewoon moeilijk… ze worden dit zo gewoon dat ze niet meer blij kunnen zijn met iets ‘gewoons’…
Thuis springt ze meteen recht als ze iets vragen terwijl mijn kinderen moeten leren om even te wachten… en dat wachten kan soms erg lang duren hoor.
Ik ga me niet opjagen voor mijn kinderen, ik heb ook mijn dingen die gedaan moeten worden en dat moeten ze leren.
Het leven is gewoon soms saai en ook dat moeten ze hier gewoon leren kennen, en soms zijn ze dan wel eens boos ja, maar dat trek ik me niet aan .
We noemen Broes hier ons meneertje saai, want ook hij kan er soms wat van maar ik ga me dan echt niet gaan uitsloven om nog meer dingen met hem samen te gaan doen, het is dan maar saai voor hem, pech.
heb hier zelfs een peuter die dit soort gedrag vertoond :think: We gaan patatjes eten Elise… Nee, pannekoek. Pak die beker maar, nee, andere beker mama. Het is gelukkig nog niet elke dag en niet heeeeeel heftig maar soms denk ik nu al :shock: :? :roll: Dit word dus nog erger??? :o :shock:
Veel sterkte ermee in ieder geval, en ik hou mijn hart vast!
@Bietje wrote:
De kindjes van mijn zus zijn ook zo en zij doet heel veel met de kindjes, ze wil ze à lle dagen entertainen met uitstapjes naar hier en daar en zo maak je je het jezelf gewoon moeilijk… ze worden dit zo gewoon dat ze niet meer blij kunnen zijn met iets ‘gewoons’…
Thuis springt ze meteen recht als ze iets vragen terwijl mijn kinderen moeten leren om even te wachten… en dat wachten kan soms erg lang duren hoor.
Ik ga me niet opjagen voor mijn kinderen, ik heb ook mijn dingen die gedaan moeten worden en dat moeten ze leren.
Het leven is gewoon soms saai en ook dat moeten ze hier gewoon leren kennen, en soms zijn ze dan wel eens boos ja, maar dat trek ik me niet aan
We noemen Broes hier ons meneertje saai, want ook hij kan er soms wat van maar ik ga me dan echt niet gaan uitsloven om nog meer dingen met hem samen te gaan doen, het is dan maar saai voor hem, pech.
Pfff…nou daar heb ik de energie echt niet voor hoor. :snooty:
Wij proberen zo veel mogelijk dat leuke dingen doen een “bijzonder” moment voor hem is. We willen hem niet verwennen.
En meestal kon hij bij leuke dingen dan ook echt in de lucht springen en “jippie” roepen. Zo lief!
Maar de laatste tijd is hij dat dus een beetje kwijtgeraakt.
Vandaag maakte hij ook weer een opmerking dat hij liever een ander koekje wilden en blijkbaar gaf ik hem een bepaalde blik en hij zei er meteen “dank je, mama…dat is heel lief dat ik deze van je krijg” :mrgreen:
Blijkbaar begint het een beetje tot hem door te dringen…
ik lees nu van dat koekje… ik zou het koekje terug laten leggen. Je vind em niet goed genoeg, dan niks.
idem met dat smicken… we halen het er wel af, want je bent er niet blij mee. Het lijkt mij heel lastig om daar goed mee om te gaan.
Tja, dat schminken was op het zomerfeest op de creche. Dus daar ga ik zoiets niet doen. Ik heb het genegeerd en een ander kindje luid geprezen die ook zo’n stoere piraat was. Toen bond hij in, daar is hij heel gevoelig voor.
Het lijkt mij overigens ook een beloning als hij zeurt dat hij geen piraat wil zijn, en je het er dan gaat afhalen.
En over dat koekje, tja…dat was nu het voorbeeld dat hij zichzelf verbeterde en ook inbond.
Dan ga ik het op dat moment niet meer afpakken of terugleggen.
We proberen het ook op die manier zoals jij omschrijft. Maar ik wil ook geen continue negatief gedoe hier in huis. Want als ik alles op die manier zou oplossen, wordt het er hier niet gezelliger op.
Toen ik eergisteren aan mijn lieve kleine scheet vroeg of ze haar beker zelf even op het aanrecht terug wilde zetten zei ze doodleuk;
Nee, ik zit net. Jij hebt die beker voor mij gepakt en dan moet jij hem dus ook opruimen. Doe jij ook eens iets mamma. :wall:
Ik was die ochtend vanaf 06:30 uur als een soort van schoonmaak-tornado door het huis gegaan voordat het echt warm zou gaan worden, daar had ik alle tijd voor omdat zij nog lekker lag te slapen.
Ze kwam om half tien haar bedje uit en toen kreeg ik, nadat ik haar drinken had klaargezet deze opmerking :shock: :shock:
Ik geloof dat er iets knapte… ik heb haar verteld dat ik dan maar geen drinken meer voor haar inschenk en geen eten meer klaarmaak. Dan hoefde ik het ook niet meer op te ruimen.
En ze mocht haar eten voortaan maar zelf in elkaar zien te flansen.
Als ze niet had gegeten, mocht zo ook niet buiten gaan spelen met haar buurmeisje.
Daar schrok ze wel van. Ik heb het een uurtje of twee volgehouden en toen snikte ze dat ze het niet zelf kan doen, het lukte niet… (duh… ze is 4 :roll: ).
Sorrie mamma, zei ze nog.
Ik heb nu afgesproken dat ik voortaan haar eten en drinken klaarzet. Maar dat zij het nu voortaan op het aanrecht terug zet.
Wonder boven wonder ruimde ze vandaag ook haar speelgoed zonder morren op… ik moest er wel om vragen, maar dat vind ik niet zo’n punt. Dat komt nog wel een keer.
Ik vertelde dit aan mijn vriendin en mijn ouders en die moesten er wel een beetje om lachen.
Ik niet, helemaal niet. Ze begint zo langzamerhand in een verwend en ontevreden meisje te veranderen.
Dat vind ik niet alleen erg vervelend voor mij, maar ook voor haar.
Ik ga wat regels opstellen voor hier in huis.
En ze moet vanaf nu ook moeite gaan doen voor dingen die ze krijgt.
Ik had mijzelf altijd voorgenomen om zelfstandige kinderen op te voeden die respect hadden voor anderen en de waarde van dingen in konden zien.
En nu is het er bij ons toch ook ingeslopen. 
Is gebeurd bij de geboorte van haar kleine zusje. Door gebrek aan tijd heb ik het geprobeerd te compenseren met spulletjes. En ik had gewoon regelmatig geen zin en puf voor een discussie.
Eigen schuld, dikke bult dus.
Nu zitten we op de blaren…
ach hier is alles SAAI…
net zo’n leuke opmerking… :roll:
en ik zeg er ook wat van hoor… ja daag ik ga geen moeite voor hem doen als ik dat soort dingen terug krijg.
als het ‘saai’ is moet hij zelf maar wat leuks bedenken… en tja dat kan hij niet… dus zeggen wij ‘dan mag je ook niet mopperen’
:mrgreen:
maar goed ik denk dat het nu zoveel is omdat de vakantie nu in zijn 4e wk is en bijna al zijn vriendjes (nog) op vakantie zijn…
en wij niet op vakantie gaan.
wij hebben sinds deze week vakantie en nog tot 15aug vrij…
we hebben nog wel wat in de planning… maar ja dat zeggen wij niet he :mrgreen: :mrgreen:
hopelijk is het straks als hij weer naar school gaat weer minder ‘saai’
oh erg he…
volgens mij is dat ook gewoon iets waar alle kinderen " doorheen" moeten…
Hier is het tegenwoordig " we gaan pannenkoeken eten en dat betekent dus pannenkoeken, geen poffertjes, geen patatjes, geen macaroni en wie het niet blieft, krijgt NIKS" en dan is het " neee mama, pannenkoeken is goed hoor :shifty: "
Zelfde met schmink…" weet je t zeker, als t erop zit haal ik het er niet direct weer af, al ga je op je hoofd staan… dus liever wat anders… pech gehad" en dan is t " ik weet t zeker hoor"
Ik reageer dus enigzins voorbereid en mezelf al indekkend.
En dan nog is het soms… ik had liever een andere gehad (kreeg ze een chigui baby born hangertje)
Dan zeg ik dus gewoon zonder boos worden… is dat zo, geef maar aan mij dan, ik ben er WEL blij mee… ga ik ze sparen…
en dan roept ze heel hard… NEEEE, ik wil hem wel!
Beetje humor van inzien… t is niet kwaadbedoeld, maar ze ontdekken dat er veeeeel keuzemogelijkheden zijn in dit leven… en proberen kan altijd toch?