mijn 2 kids van 5 en 3 kunnen zich helemaal niet vermaken, er is genoeg speelgoed (niet teveel naar mijn inziens).
het enige wat ze kunnen bedenken is wii of ds, nou dat mogen ze gewoon niet altijd.
de oudste kan echt lopen vervelen door het huis.
ook heb ik niet altijd zin om ze te vermaken. ze moeten ook alleen kunnen spelen.
hoe doen jullie dat.
heb net elders op een vraag van hanneke over regels in huis zitten vertellen dat die van mij ook regelmatig zo door het huis lopen… " ik weet niks om te doennnnn"
En jammer de bammer voor hen, deze mama is niet op de wereld om hun handjes vast te houden en ze steeds te vermaken.
Dus mijn antwoord is standaard " wat vervelend voor je, maar mama weet het ook niet, bedenk iets (en dan noem ik wel eens wat op ala dan ga je knutselen, dan ga je tekenen, dan ga je een treinbaan bouwen" maar als ze er dan nog niet uitkomt dan waarschuw ik… " het moet niet zo zijn dat jij mama verveelt door je verveling, dus ga zo door, dan ga je je maar op je kamer vervelen"
En ja, dan belanden ze wel op hun kamer, alwaar ik dan soms na een uur kom en dan zijn ze gewoon aan het spelen.
Ik heb soms ook het idee dat juist de mogelijkheid van tv en Ds kinderen " fantasiearm" maakt. Ze weten dat als ze maar lang genoeg verveel gedrag vertonen en zaniken, heel veel mama’s toch door slaan en zeggen… nou vooruit dan, ga maar DS’en.
En zo is het cirkeltje rond.
Als ze weten dat die mogelijkheid er echt niet is, mede door bijvoorbeeld vaste ds tijden in te stellen (hier is het ds’en of wiien na schooltijd tussen 15.30 en 18.00 uur en dan " moeten" ze ook nog wel even naar buiten)
Dan gaan ze vanzelf wel weer spelen.
Maar ik weiger dat gezeur aan te horen, gaan ze zitten zuchten en steunen dat ze zich zo vervelen, dan doen ze dat dus maar lekker boven en zeg ik ook echt dat ik niet bereid ben om het aan te horen. Dat ze beneden mogen komen als ze zich " stil" kunnen vervelen of als ze iets weten om te gaan doen anders dan DS’en/wiien of tv kijken.
Ik vond ook dat mijn kinderen een tijd te weinig speelden, geeneens echt vervelen, maar het lukte ze gewoon niet om echt lekker in een spel te komen.
Ik ben toen een tijd lang vaker/intensiever met ze gaan spelen. En dat hielp wel. De jongste van 3 verveeld zich geen moment en de oudste heeft nog wel wat meer aansporing nodig. Ze houden beide ook van samen spelen en daar hebben we ook (vaste) momenten voor (dat ik dus ook mee speel, en dan dus ook echt spelen, dat is super leuk!).
Verder lees ik bij verveling wel eens (extra) voor, dan krijgen ze ook weer nieuwe beelden/fantasieen van!