Hoi,
even een vraagje…
drie weken terug kreeg ik af en toe en steek in mijn rechterflank. En ineens dacht ik dat ik weleens last zou kunnen hebben van een niersteen(tje). Dit heb ik al eens gehad (alleen was ik toen niet zwanger) en dus herkende ik de pijn als pijn in mijn nier.
Vrijdags ging ik naar de huisarts, omdat ik een bobbeltje onder mijn oksel had. Dit had ik tijdens mijn eerste zwangerschap ook en toen was het een kliertje. Maar goed, bobbels lat ik liever toch een keer teveel checken. Dit was idd een kliertje.
Ik heb toen meteen ook even gemeld dat ik mijn rechternier af en toe voelde. De arts wilde daarom mijn urine controleren en daarvoor kreeg ik een potje mee. Nou, dat kon wel tot maandag wachten dacht ik. Hij wilde het liefst ook ochtendurine. Hij adviseerde mij veel vitamine c te drinken en eten, want daar kunnen niestenen niet zo goed tegen.
Maar in dat weekend werd de pijn steeds erger en het hield ook aan. Zondag hield ik het eigenlijk niet meer en dus heb ik de huisartendienst gebeld. Die verwezen mij door naar de vk, omdat ik zwanger ben. Dus ik de vkgebeld en die adviseerde mij om in bed te gaan liggen met een kruik en een paracetamol :shock:.
Maar in de nacht van zondag op maandag was de pijn gewoon zo heftig dat ik bijna niet meer kon praten. Weer de huisartsenpost gebeld en die vroeg mij waarom ik zolang had gewacht :shock: :shock:. Ja, dat had ik dus niet, maar ik werd niet serieus genomen. Het was toen al 6.00 uur 's morgens en ik kon kiezen; of meteen urine brengen naar het zkh of to 8.00 uur wachten en naar de huisarts. Dat laatste heb ik gedaan.
Toen bleek dus dat er bloed in mijn urine zat, wat wees op nierproblemen. Daar zat ik zelf dus niet naast. Alhoewel ik in dat weekend ook behoorlijke druk op mijn baas had gevoeld en dus dacht dat ik mss wel een blaasontsteking had.
De huisarts heeft mij toen verwezen naar de radioloog in het zkh om een echo te laten maken. Daar kon ik om 14.00 uur terecht. Gelukkig was de ergste pijn wel weer wat gezakt. Op de echo constateerde de arts een opgezette nier en een verwijding aan mijn urineleider. Wat blijkt nou…mijn kindje ligt tegen mijn rechter urineleider aan en drukt deze voor een gedeelte dicht. Daardoor ontstond nierstuwing in mijn rechternier.
's Middags ben ik opgenomen in het zkh om pijnstilling te krijgen. Ik heb een zetpil gekregen (weet niet meer met wat) en een infuus met buzcopan wat continu toegediend werd. En ik moest op mijn linkerzij liggen om te proberen het kind meer naar links te krijgen.
De pijn is gelukkig voor een groot deel verdwenen e na een week ben ik ontslagen uit het zkh. Ik ben nu drie dagen thuis en doe het rustig aan. Ik probeer nog wel zoveel mogelijk te blijven liggen.
Nu mijn vraag; wie heeft dit ook gehad en hoe is het toen verlopen. En wat is eraan gedaan? Het schijnt volgens de uroloog, gyneacoloog en verloskundige weinig voor te komen…
Groetjes, Wijnanda
Ik heb in mijn 1e zwangerschap met 25 weken nierstuwing gehad.
Bij mij begon het als een soort kramp in mijn rechterzij dat hield ongeveer een uur aan, ik dacht dat ach het zal wel bij de zwangerschap horen :oops:
Een paar dagen later kreeg ik weer pijn, telkens van die pijn scheuten en die kwamen vaker en werden pijnlijker, op een gegeven moment…was net klaar met werken…kwam ik thuis en was de pijn zo erg dat ik krom bij de tafel stond te janken, mijn vriend die zei dit hoord echt niet bij de zwangerschap en je beld nu de vk, dus die dag ben ik bij de vk geweest en die dacht meteen al dat er iets mis was met mijn nier.
Zij stuurde me naar het ziekenhuis en daar heb ik een halve dag op de verloskamer gelegen terwijl er urine en bloedonderzoeken werden gedaan, daar zagen ze wel iets wat wees op een ontsteking…na nog wat onderzoeken bleek ik dus nierstuwing te hebben.
Omdat ik dus zwanger was wilde ze niet meer dan paracetamol(zetpillen) geven, en werd dus ook naar huis gestuurd met het advies zoveel mogelijk op mijn linker zij te gaan liggen om zo de gestuwde nier te ontlasten want ook bij mij lag de baby tegen de urinewegen aan.
Dus ben toen weer naar huis gegaan maar de pijn werd niet minder en die zelfde nacht de hap gebeld met het verhaal en die zei je kan of pijnstilling krijgen of weer naar het zh, ik zei dus doe het laatste maar die pijnstilling mag je houden die doen niks, dus ik weer naar het zh en werd er een echo van de nier gemaakt en die was behoorlijk vergroot, uiteindelijk hebben ze besloten om een dubbele J katheter te plaatsen, hoe dat is gegaan zal ik je besparen!!
Een uur na de plaatsing van de katheter is er weer een echo gemaakt en de nier was al mooi geslonken, dus dacht weer snel beter te voelen maar die dag voelde ik me doodziek!
Gelukkig ging het die dagen erna steeds beter en na een paar dagen in het zh gelegen te hebben mocht ik naar huis.
De dubbele J katheter is 2 weken na de bevalling weer verwijderd, hier zag ik erg tegen op vanwege de plaatsing maar dat viel uiteindelijk reuze mee, daarna wel vaker een blaasontsteking gehad , trouwens na het plaatsen van de katheter ook regelmatig hoor maar verder geen klachten meer gehad.
Wat ze tegen jou zeiden dat het weinig voorkomt hadden ze ook tegen mij gezegt en ook dat ik weer nierstuwing kon krijgen bij een volgende zwangerschap, ik was snel na de geboorte van mijn dochter weer zwanger en heb op een blaasontsteking na geen nierstuwing gehad gelukkig.
Ik weet wat voor pijn je hebt en wil je ook heel veel beterschap wensen! :hug:
Oh meid dat doet zon pijn :shock:
Ik heb t ook gehad tijdens mijn zwangerschap van Loek en heb echt over de grond gekropen van de pijn :shock: :shock:
Ik ben opgenomen in t zh en idd ook aan de buscopan en dat was n uitkomst.
Loek zat ook bovenop mn nieren en dat gaf de druk en de pijn 
Ik ben naar huis gegaan na n week zh met de medicatie in zetpil vorm en heb daarna nooit meer gehad.
Mocht ik weer last krijgen dan moest ik daar naar laten kijken, maar heb t nooit meer gehad en kwam
dus echt door de zwangerschap
Ik voel het nog wel af en toe, maar ik heb het idee dat ik het onder controle heb. Als ik mijn hand op mijn buik leg, draait de baby daar wel een beetje naartoe en vooral op mijn linkerzij liggen helpt wel. Ik kan alleen niet veel doen, want dan voel ik het weer.
Tegenstrijdige verhalen hier dus. Dat dacht ik al wel. Van de artsen konden ze ook geen prognose geven. Ik hoop maar dat het bij mij te doen blijft of helemaal weg gaat. Ik zie er tegenop dat het weer terugkomt en er mss wel een stand tussen mijn nier en blaas geplaatst moet worden. Is dat hetzelfde als die katheter?? Nee toch? De uroloog heeft het bij mij niet over een katheter gehad, maar alleen over een stand. Maar dat hoefde volgens hem maar in een heel klein aantal gevallen.
Klopt dat word dus zo`n ding wat tussen de nier en blaas word geplaatst.
Als je op google dubbele J katheter ( of bij wikipedia) intypt vind je er meer info over, hoop dat het voor jou niet nodig is en de pijn afneemt!
Hallo dames,
Ik had een vraagje hebben jullie nog kunnen werken met de nierstuwing?
Ik heb vorige week een week op het ziekenhuis gelegen met nierstuwing, het was verschrikkelijk, zoveel pijn heb ik nog nooit gehad pff.
Ik heb een catheter tussen mijn nier en mijn blaas gehad die er naar 1 dag alweer uit ging, omdat ik de pijn niet aan kon ik reageerde zo fel op de catheter dat ze hem eruit hebben gehaald, mijn nier was hierdoor echter iets geslonken en de pijn is minder, maar nog niet helemaal geslonken.
Ook ik heb de boodschap meegekregen om zoveel mogelijk op mijn linkerzij te liggen en een vochtbeperking.
Ik ben nu een paar dagen dagen thuis, heb buscopan meegekregen, en moet volgende week weer op controle, het gaat op zicht, ben veel moe en ik merk als ik teveel doe dat ik last van mijn rechterflank krijg niet echt pijn maar een zeurend gevoel, ik heb ook bekkeninstabiliteit, dus die rust want ik schijnbaar wel nodig heb doet me niet helemaal ten goede.
Ik ben op het moment 22 weken zwanger, de artsen konden me niet vertellen als de nierstuwing over ging, het kon als het kindje ging draaien maar ze konden het niet garanderen het kon ook erger worden door het zwaardere gewicht.
Ik werk in de zorg zelf denk ik dat het geen goed idee is om weer te gaan werken maar ik wil zo graag, ik was al uit de zorg gezet ivm mijn bekken en had aangepast werk.
Hoe is het bij jullie vergaan en hebben jullie wel gewerkt of zijn jullie al die tijd thuis geweest?
En hebben jullie nog veel pijn gehad en medicijnen al die weken geslikt?
Hoop snel een reactie te krijgen, je vindt er helaas niet veel over op internet.
Hoi Nance
Je leest er idd niet veel over op internet, maar ik ben na de nierstuwing gestopt met werken…werkte ook maar 2 dagen per week.
Ik heb dus ook zo`n katheter gehad en na de geplaatst ging de pijn snel weg.
Heb na de plaatsing van de katheter wel een paar keer een blaasontsteking gehad en ook ab-kuren voor gekregen maar ik heb verder geen medicijnen gehad.
Ik zou het even aan kijken wat betreft je werk, zolang je nog pijn blijft houden bij je nier zou ik thuis blijven.
Sterkte!
Zelf ben ik net uit het ziekenhuis en zocht naar mensen met deze ervaring, zodoende op deze site terecht gekomen want er is inderdaad niet veel informatie over te vinden.
Ik ben net een week thuis na een opname van bijna 3 weken. Ik werd opgenomen met heftige koliekpijnen en al snel was duidelijk dat ik nierstuwing had. Eerst werd gedacht aan nierstenen en ja, die moet je uitplassen.
Maar omdat ik dag én nacht heftige koliekpijnen had, en ik uren onder de douche zat op ren bal omdat dit het enige was wat enigszins hielp, werd in de tweede week zo’n catheterslangetje geplaatst (en ja, een stent is hetzelfde).
De 3 dagen daarna waren juist erger qua pijn en zelfs de petadineprik hielp niet altijd. Maar na 3 dagen werd de pijn langzaam minder overdag.
Het gekke was dat het vooral snachts op zijn ergst was en geen enkele arts kon dat verklaren.
Wat ik uiteindelijk ontdekte dat bij mij hielp waren ijskoude kruiken en ijskompressen op de nier. Dat duurde dan 20-30 min maar dan hielp het wel terwijl de douche de pijn wel stabiliseerde maar niet weghaalde. De ijskompressen deden dit uiteindelijk wel.
Na 3 weken moest ik naar huis want vanwege de zwangerschap konden ze medisch niks voor me doen want de petadineprik had ik al 2 weken gehad en die moest écht stoppen in het belang van de baby. Dus met verwijzingen van paracetamol zetpillen, buscopan zetpillen en lorazepam voor de nacht mocht ik naar huis de pijn verder uitzitten. Niemand die erbij vertelde dat deze medicijnen alleen in het ziekenhuis vergoed worden en dat je daarbuiten €189,- Pm betaald aan die medicijnen omdat ze niet vergoed worden door het ziekenfonds 
Maar goed, eenmaal thuis met continu koude compressen is het wel te doen, mits ik vooral veel plat blijf liggen en niet teveel probeer te zitten want dan komt die pijn weer op.
Ik had er overigens ook een ecoli infectie bij gekregen in de blaas dus ik ben ook nog aan de antibiotica.
Nu heb ik een vraag aan degenen die ook zo’n catheterslangetje hebben of hebben gehad:
Voelden jullie deze ook?
Want ik probeer elke dag een klein loopje om het huis te doen om actief te blijven, maar per stap die ik zet krijg ik pijn in de urinebuis. Zelf denk ik dat dat de catheter is, maar het maakt het dus erg lastig om even een klein wandelingetje te doen 
Wel fijn om ieders ervaring hier te lezen. Mij is in het ziekenhuis gezegd dat dit zeer zelden zo heftig voorkomt en dat het gerust tot einde zwangerschap kan duren. Dan is het bemoedigend om hier te lezen dat de meeste mensen ook dagen zonder pijn hadden of dat het zelfs helemaal minder werd.
Even afwachten hoe mijn traject verloopt 