Wij zijn net zwanger van ons 3e kindje. Morgen krijgen we onze eerste echo. Hartstikke spannend natuurlijk…
Als alles goed is, willen we het morgenavond aan mijn familie vertellen en zaterdag aan mijn mans familie. Maar wat wil het toeval: min zwager belt nét om te vertellen dat ze gisteren een miskraam hebben gekregen. Ontzettend jammer. Ik heb echt met hen te doen en ben dan ook NIET van plan om het zaterdag in een volle kamer te gaan verkondigen. Wat zal mijn schoonzus verdrietig zijn. Wat vinden jullie: is het een idee om het op dit moment alleen aan mijn schoonouders te vertellen en met de broers/zussen nog even te wachten? Het kindje zit nml nog in schoonzusjes buik, dus ik vind het gewoon niet kunnen om het nú te vertellen…
Ten eerste voor jou een hartelijke felicitatie met deze zwangerschap :inlove:
Ten tweede is het ontzettend verdrietig voor je zwager en schoonzus dat het bij hen misgegaan is 
:hug: Ik vind ook wel dat je het goed aanvoelt en je idee om het voorlopig alleen je schoonouders te vertellen en niet de broers/zussen, vind ik persoonlijk een goed idee.
Ze zullen het al moeilijk genoeg vinden om het sowieso te horen, hoewel ze ongetwijfeld toch ook heel blij zullen zijn dat jullie nog een kindje verwachten! Maar zeker nu het kindje nog bij haar is, zou ik het nog even voor me houden.
Succes en sterkte met alles :thumbup: :hug:
Ik denk er anders over… persoonlijk vond ik het namelijk heel erg dat het mij als laatste werd verteld omdat ik zelf zoveel verdriet had…
Dat heeft bij mij dus gezorgd voor het feit dat ik bij elke volgende zwangerschap, persoonlijk als eerste de mensen heb ingelicht die het pijn zou kunnen doen… mijn vriendin die haar kindje verloren is en niet meer zwanger kon worden, mijn vriendin die helaas heel erg onvruchtbaar is en nooit moeder zou worden.
Je schoonouders zullen ook voor hen er willen zijn en hoe je het ook wend of keert, het haalt wat glans af van jou eigen zwangerschap.
Ik zou dus juist langsgaan of opbellen en eerlijk vertellen dat je verschrikkelijk met ze te doen hebt en dat je graag rekening met ze zou willen houden, dat je ergens mee zit, jij hebt mogelijk een nieuwtje waar zij verdriet hebben en dat vind je vreselijk, wat zouden zij willen? zwanger van de 3e… er is denk ik niet echt een goede manier om dit te doen… verdriet hebben ze echt wel, maar als ze het als laatste te horen krijgen… pfoe…
Wij zaten vorig jaar in de situatie dat mijn schoonzusje hoorde dat ze een tweeling zou krijgen, 2 dagen nadat wij onze dochter waren verloren. zwager is toen in zijn eentje naar ons gekomen en heeft het toen verteld, dus niet in een situatie dat de hele kamer vol zat. Misschien kan jij het ook eerst apart vertrokken, zodat ze het alvast weten?
Ik zou ook juist je schoonzusje en zwager als eerste benaderen (en dan alleen hen, zonder hele familie erbij) en het hen als eerste vertellen, met je gevoelens erbij.
Het blijft een moeilijke situatie, maar als ze zich dan ook nog “buitengesloten” zouden kunnen voelen.
Dan kunnen ze ook eventueel zelf beslissen of ze erbij willen zijn als je het aan je familie vertelt.
Ik heb het ook beide keren eerst apart aan mensen verteld die er door zouden kunnen worden overvallen (om hun redenen) als ik het plompverloren in gezelschap zou zeggen en dat werd zeker gewaardeerd.
Sterkte met de situatie.
Niet compleet vergelijkbaar maar mijn zusje is door haar IVF heen en de kans op een kindje is miniem. Heb het haar ook persoonlijk verteld. Ze was blij voor ons maar heeft ook een potje zitten huilen…
De meeste mensen die iets naars doorstaan vinden het over het algemeen het meest vervelende (ondanks alle beste intenties) dat ze door hun omgeving “ontzien” worden doormiddel van ontwijken en “wat niet weet, niet deert” gedachten.
Dus mijn advies, vertel het juist hun als eerste in alle compassie en eerlijkheid en betrek hun in hoe je dit nieuws binnen de familie gaat brengen.
Vanmorgen zijn we bij de vk geweest en we zijn (pas) 7 weken zwanger. We vinden het zelf wat vroeg om het al aan iedereen te vertellen, dus we hebben besloten om alleen de (schoon)ouders op de hoogte te brengen. We waren al niet van plan om schoonzus en zwager het nieuws als laatste te vertellen, maar gewoon op dezelfde dag als de andere broers/zussen en dan wel eerst apart van de rest, zodat ze niet overvallen worden met ons blijde nieuws. Sommigen hebben het dus blijkbaar iets anders opgevat: We vertellen het hen als eerste ná de ouders, zodat ze zich niet buitengesloten kunnen voelen. Het is en blijft een lastig, omdat het in deze situatie toch lastig is om je in de ander te verplaatsen…
Gefeliciteerd met de goeie echo!
Wou zelf ook zeggen… wij hebben het elke keer eerst aan mijn ouders vertelt (bij de oudste ook aan schoonouders) en pas tijdje later aan mijn broers + schoonzusjes en daarna pas andere familie/vrienden… en dat zouden we hier ook hebben gedaan als mijn schoonzusje om en nabij een zw.schap een miskraam gehad zou hebben.