Sinds een maand zit Jason op school. Als ik hem vraag of hij het naar zijn zin heeft op school antwoord hij ja. Dat hij het naar zijn zin heeft zie ik ook wel. Hij komt altijd vrolijk naar buiten.
Ook vraag ik regelmatig of hij al vriendjes heeft en met wie hij speelt. Hij zegt dat T. zijn vriendje is en ook dat hij veel alleen speelt.
Ik weet niet in hoeverre dat waar is (heb het de juf nog niet gevraagd).
Ik heb totaal geen vergelijking vanuit mijn omgeving omdat ik de eerste ben met een schoolgaand kind.
Maar dat hij zegt dat hij altijd alleen speelt maakt me wel een beetje verdrietig.
Ook verteld hij verder heel weinig over wat hij heeft gedaan op school.
Herkent iemand dit bij net schoolgaande kinderen?
Het is heel normaal dat ze de eerste weken tot maanden weinig vertellen over school. Het komt vanzelf. Als je wat wilt weten over wat hij gedaan heeft kan het helpen om gericht te vragen, bijvoorbeeld: heb je in de bouwhoek gespeeld, heb je getekend, heb je buiten gespeeld. Het blijkt toch lastig voor de inderen om alles weer ter herinneren en ook nog te moeten benoemen.
Als je je zorgen maakt over het alleen spelen zou ik eens met juf praten. Het kan zijn dat hij zich terugtrekt of moelijk aansluiting vindt, maar het kan ook best dat ze veel naast elkaar spelen en dat hij het prima naar zijn zin heeft met de andere kinderen. Als hij inderdaad veel alleen speelt, maar wel een paar kinderen heeft die hij aardig vind kan juf misschien ook helpen zodat hij wat makkelijker met die kinderen kan samen spelen.
Anyway, sterkte. Het is niet leuk als je het gevoel hebt dat je kind het niet zo fijn heeft op school als zou kunnen :hug:
Mijn dochter gaat nu een half jaar naar school en speelt ook nog regelmatig alleen of naast klasgenootjes, ze speelt niet altijd samen. Maar zo is ze altijd wel geweest, vermaakt haar prima alleen, gaat met plezier naar school.
Ze praat steeds meer en is opener geworden maar is nog steeds een rustig meisje. Ik maak me ook vaak druk maar het wordt al minder. Als ze maar plezier heeft!
Dat hij nog veel alleen speelt hoort ook echt bij de leeftijd, en is ook juist goed. En je merkt dus zelf wel of hij het naar zijn zin heeft, aangezien je hem vrolijk uit school ziet komen.
Jayden vertelt ook heel weinig van school, en het helpt idd om gericht te vragen. Met wie heb je gespeeld. In welke hoek heb je gespeeld. Wat voor een werkje mocht je vandaag doen?
Sneu is dat altijd he…
Toch is dat voor een kind heel anders dan voor ons. Zijn zien alleen spelen of aan de kant staan helemaal niet als zielig. En soms hebben ze nog geen behoefte aan samen spelen.
Onze oudste stond ook altijd alleen, zelfs als de hele klas een activiteit deed met juf, wilde hij alleen maar kijken vanaf de kant. Je hart breekt op zo’n moment, maar hij had er geen moeite mee. Vond het juist fijn.
Zolang ze er zelf niet verdrietig over zijn is er niks aan de hand.
En vertellen over school??? Dat doen heel veel kinderen niet hoor. Ook dat komt allemaal vanzelf, of niet 
Spannend he, die eerste tijd. Ik had elke dag buikpijn :oops: Maar ook dat went
Oudste vertelt nog steeds niet veel over school en hij gaat toch al bijna een jaar. Hij vertelt ook wel eens dat hij alleen moest spelen. Hij werd er wel verdrietig van, maar als ik het dan navroeg bij de juf, bleek het altijd wel mee te vallen. Of hij speelde echt niet alleen of maar eventjes en dan liep wel een juf naar hem toe.
Hier word ook niet veel verteld.
Maar soms komen er wel verhalen op tafel en als moeder is dat wel even slikken soms.
Het alleen spelen is heel normaal.
Zo’n school is heel nieuw en eigenlijk moet de klas eerst veilig gaan voelen voordat hij verder kan gaan naar de volgende stap namelijk andere kindjes veilig vinden.
Komt wel goed hoor.
vind hij het zelf erg dat hij vaak alleen speelt of vind hij het ook wel lekker om ook op zichzelf te spelen
bij tygo is het erg opgevallen op het kdv en psz dat hij weinig contakten legt ze verdenken ook op een vorm van autisme
de enige waar hij lief samen mee speelt en contakt mee maakt is met zijn neefje.
maar dat is dan weer het andere uiterste
zolang hij het zelf niet als onprettig ervaard dan zou ik me geen zorgen maken… vriendjes en samen spelen komt dan vanzelf wel denk ik.
Wat fijn dat jullie het herkennen. Ik begon me al zorgen te maken.
Ik heb gemerkt dat door de juiste vragen te stellen hij wel iets meer verteld.
Eigenlijk is het logisch dat een kind zich eerst veilig moet voelen voor hij/zij een stap verder gaat.
Bedankt voor jullie reacties.
Hopelijk heb ik binnenkort een knulletje die uit zichzelf met verhalen komt.
Ik herken het ook van het begin. Het was te overweldigend om over te vertellen en wij zijn natuurlijk veel te nieuwsgierig. gerichte vragen hielp inderdaad - ze kunnen echt niet zo’n hele dag reproduceren.
Over alleen spelen of niet zou ik eerst eens aan de juf navragen want wat kinderen vertellen en hoe het werkelijk allemaal gaat kan een groot verschil in zitten.
Lasse wist in het begin ook al die namen niet van al die kinderen en kon dan ook niet goed benoemen wat hij met wie gedaan had.