Hoi Allemaal… ik heb vandaag een moeilijke afspraak gehad bij de gyn en ik vroeg mij af of iemand hier ervaring mee heeft.
Vandaag ben ik samen met mijn man naar de gyn geweest voor een termijn echo. Ze kwam uit op 9 weken en 3 dagen. Met 6 weken en 3 dagen heb ik ook een echo gehad, maar toen kreeg ik nog geen termijn mee omdat het vruchtje volgens haar nog te klein was om een termijn mee gegeven.
Vandaag zijn we dus terug gegaan, maar het liep allemaal heel anders dan ik aan had zien komen. Het begon allemaal heel mooi, kindje was ontzettend gegroeid, maar iets in de stem van de echoscopiste alarmeerde mij. Ze nam de maat van het kindje op, liet het hartje heel even zien. Maar ging verder rats rats door alles heen. Ze mat van alles en nog wat op en mompede steeds, dat ziet er wel goed uit (ik vroeg me steeds af waarom ze “WEL” zei.) als ik een vraag stelde antwoordde ze een beetje kribbig dat ze daar straks wel even antwoord op zou geven omdat ze anders alles weer vergat (?)
Toen ik weer ging zitten vroeg ze mij nogmaals of ik een combinatie test wilde gaan doen. Ze had dit ook bij de vorige echo gevraagd, ik had toen aangegeven dat mijn man en ik dit niet wilde. Ik gaf (NOGMAALS) aan dat mijn man en ik dit echt niet wilde.
Toen vroeg ze aan me of ik het boekje dat ze mee had gegeven hierover nog had gelezen en er over na had gedacht. En of ik ook had gelezen over die aanverwant ernstige aandoeningen (ben de namen vergeten). Ik gaf aan dat ook een kindje met het syndroom van Down welkom zou zijn.
Toen zei ze dat ze dit vroeg omdat ze op de echo iets had gezien dat er niet hoorde. Ze wees op een streep (een stukje van een cirkel zeg maar) van het hoofdje tot aan het stuitje om het kindje heen en zei dat dat een wel erg verdikte nekplooi was (van het hoofdje tot het stuitje?) en dat dit er niet goed uit zag. Dat ze dit nog nooit eerder was tegen gekomen, dat het ook nog niet alles zei, dat het nog weg kon trekken maar dat het er voor nu niet goed uit zag. Dat ze het ook geen leuk nieuws vond, maar dat ze het moest vertellen omdat het ook zo goed op de fotootjes te zien was en mensen zouden gaan vragen wat dat was en dan zouden wij niet weten wat het was. (klinkt heel vaag, maar zo zei ze het echt) en dat ze haar bevindingen sowieso verplicht was aan ons mee te delen.
Ik voelde me zo verdoofd van schrik. Ik had me gefocust op het hartje, of dat ons kindje gegroeid was, de termijn… van alles, maar niet dit.
Ik moest niet huilen, maar voelde me van steen op dat moment. We spraken af om later nog een echo te maken om te kijken of het vocht wat is afgenomen. Nu heb ik over 3 weken een vervolg echo. Ik zou dan dus 12 weken en 3 dagen zijn.
Ik voel me zo raar nu. Elke keer kijk ik weer naar de echo en kan in mij niet voorstellen dat dat streepje bij ons kindje hoort. Ik heb 3 fotootjes mee gekregen en op alle fotootjes is het te zien.
Ik weet ook dat ik nog veelte kort zwanger ben voor een betrouwbare nekplooimeting, maar toch voel ik me zo afschuwelijk. Ik probeer mijzelf moed in te praten dat dit nog niet alles zegt, dat het alle kanten op kan gaan enz… maar mijn roze wolkje is nu echt een donderswolkje geworden. Nog steeds, als het kindje syndroom van down heeft dan is het welkom, maar haar toon deed meer vermoeden dan syndroom van down.
Op mijn werk hebben mijn lieve collegae mij zoveel mogelijk moed proberen aan te praten en mijn ene collega vroeg zich af of het niet het amnion was. Maar ik kan me bijna niet voorstellen dat de echoscopiste zich daar zo in zou vergissen.
Samengevat heel veel schrik en onzekerheid…
Heeft iemand dit ook ooit mee gemaakt bij een termijn echo, nog voor dat je elf weken zwanger was?
(sorry als het verhaal erg onsamenhangend is, ik probeer mijn hoofd nog een beetje te ordenen.)
Groetjes Pleakley
dit zelf nooit meegemaakt, maar wil je wel even een :hug: geven
Niet meegemaakt voor de 12 weken, maar met 17 weken zag mijn gyneacoloog ook iets wat bij mij vooral onrust zaaide. Als het aan hem had gelegen, zou ik gewoon 4 weken later weer op controle komen om te kijken hoe alles er dan uit zou zien.
Zo lang kon ik echt niet wachten; werd gek van onzekerheid en onrust. Wist niet goed wat ik er van moest denken. Heb daarom een afspraak gemaakt bij een echobureau en na 2 weken een korte echo gehad (geen 3D, of zo. Gewoon een korte echo).
Dus misschien kun je terecht bij een echobureau of vraag gewoon een extra echo aan (misschien door een andere gyn :think: ?).
Sterkte :hug: !
Net als mamamarije heb ik niet in jou schoenen gestaan.
Maar wel veel ervaring met allerlei onkunde en nonsens bij echo’s
U heeft een miskraam mevrouw, u zou acht weken moeten zijn en dit is hooguit een zwangerschap van 4 weken, hier een doorverwijzing naar de gyn voor een curretage… sterkte ermee he.
Om zelf het gevoel te hebben dat ze het mis heeft. We hebben nog eens 5 weken gewacht, toen een nieuwe echo aangevraagd en warempel… een vruchtje van 9 weken en 32 weken later kregen wij een prachtige zoon.
Of: Nou, op de echo is duidelijk te zien dat uw dochter een behoorlijke groeiachterstand heeft, haar hoofdje is erg klein en u moet er rekening mee houden dat ze morgen niet direct mee naar huis mag, zulke kindjes vallen onder de noemer “dysmatuur”
De volgende dag beviel ik van een dochter van ruim 7 pond en met het grootste hoofd dat je maar kan zien bij een baby. (ze past nog steeds niet elk shirt, heeft gewoon een relatief groot koppie) We mochten dus zo naar huis…
Of: De beentjes van uw kindje zien er niet goed uit. Die zijn niet in verhouding voor deze zwangerschapsduur. Ik wil u volgende week nog eens terugzien want dit kan wijzen op een mogelijke erfelijke afwijking waarop ze enkele angstaanjagende afwijkingen opnoemde.
10 dagen erna kwamen we terug en was er niets aan de hand.
Ons kindje was gewoon in fases gegroeid, eerst haar rompje en armen en later pas haar beentjes.
Na vele echo’s en 4 kinderen weet ik inmiddels dat een echo niet heilig is en de enige geruststelling die ik je nu kan geven is dat een nekplooimeting door een goed getrainde medisch gediplomeerde gyn of verloskundige gebeurt en niet zomaar door iemand die normaliter overwegend pret echo’s en standaard echo’s doet.
Ja ze moet jou haar bevindingen melden, maar die bevindingen kunnen wel op verkeerde aannames of op een verkeerde echostand zijn gebaseerd.
Ik hoop dat het allemaal heel erg meevalt en het nergens toe leid in de zin van afwijkingen.
Dat je gewoon een fijne verdere zwangerschap mag hebben en een gezond kindje mag baren.
En verder 1 zin die ik zelf pas echt begreep toen de 1e er was…
Eenmaal moeder, heb je levenslang…
Nu maak je je zorgen om een nog ongeboren kindje, maar die zorgen gaan nooit over.
Worden ze niet ziek, blijven ze lekker in hun vel zitten, lijden ze geen honger, kou of pijn, gaat het goed met ze, zijn ze gelukkig…enz.
Denk maar zo… als je dit overleefd en aankan en een plek kan geven, dan kan je alles aan wat nog op je pad komt.
Dikke duimen hier en een knuf.
Sterkte
Cella :-*
Heb het ook nog nooit meegemaakt, maar wil jou ook even sterkte wensen :hug:
Wel vaker meegemaakt in de omgeving: foutieve echo’s (zoals hierboven beschreven staat ook, dat soort echo’s).
Hoop echt dat het allemaal goed uitpakt bij jullie, en jullie een mooie zwangerschap mogen hebben :-*
Heb ik geen ervaring mee maar ik wil je ff een dikke :hug: :hug: geven.
Hoi, dikke :hug: :hug: :hug: want dit is niet leuk!
Ik vroeg aan mijn vk of de echoscopiste niet gewoon even naar de nekplooi kon kijken, zonder dat we de combinatietest hoefden te doen. Haar antwoord:“Nee, dat doen ze niet, want een verdikte nekplooi zonder bijbehorende bloedwaardes zegt niet zo veel. Dan zou je je nodeloos ongerust maken.”
9 weken en 3 dagen vind ik ook wel ERG vroeg voor een nekplooimeting…
Ik duim voor je dat het allemaal met een sisser afloopt!
Groetjes,
LaBruja
Wat een vreselijke aanpak van de echoscopiste zeg! Wat een manier van communiceren. Het hele verhaal roept bovendien vragen op mbt haar deskundigeheid. Ik zou proberen om zsm een second opinion te krijgen. Wellicht in een academisch ziekenhuis?
En een klacht indienen over deze vreselijke aanpak. Maar ik kan me voorstellen dat jullie hoofd daar nu niet naar staat.
Ik duim voor jullie dat dit een storm in een glas water is.
:hug:
ook geen ervaring ermee, heel veel :hug: :hug: :hug:
hopenlijk kun je je verhaal kwijt bij veel mensen, en heeft ze het fout gezien. Nekplooi van hoofd tot stuit klinkt mij erg raar (maar heb dr geen ervaring mee…)
ben wel benieuwd naar je echo foto…
Wat een naar mens zeg… :wall:
Je gaf zelf al aan dat een downkindje ook welkom is, dus waarom ratelde ze dan door? :think:
Hoop dat het allemaal wel meevalt en ik zou een andere gyn vragen.
Dikke knuffel voor jou :hug:
Hoi meid ,
wat zal jij en je partner je klote voelen zeg 
en wat een schrik
ik moeder van 6 heb heel veel echo,s gehad en zeker ook het een en ander naar voren gekomen
kindje te klein dan weer niet dan weer wel pffffff
nierbekken verwijd bij mijn zoontje dit was dus wel serieus wat ( zagen ze met de 20 weken echo) das vet schrikken dan , groei echo word een groot kind hmmmm zwaar was die zeker maar groot nee hoor …te weinig vruchtwater en dan weer goed …
bij mijn laatste 2 zwangerschappen ook veel echo,s gehad ivm met de niertjes natuurlijk en de groei e.d , mijn jongste zoon zou niet zo heel groot zijn is 1 dag premi geboren meer als 8 pond grrrrrrr dus ook daar zaten ze naast .
laatste zwangerschap van me jongste dochter ze zou ook ruim tegen de 8 pond aan zitten maar had wel een klein koppie …nou ze is geboren 7.5 pond en was gewoon normaal .
de ene keer niks de andere keer toch reden voor ongerustheid niet hele erge dingen maar toch .
ik heb met de laatste 2 zwangerschappen met 10 weken een echo ook gehad ik wilde de test niet met 12 weken en toen de termijnecho kwam zeg maar hebben ze toch gekeken naar de nek plooi en deze was normaal en geen gekke dingen op gezien .
wel weet ik dat je een bloed test kan doen en daar kan je de kansen ook in zien en dan een echo erna …
het is een heel moeilijk probleem zeker als je nog maar net zwanger bent en nu al in de stress bent door deze uitslag van de gyno en dat je nog moet wachten .
als ik weer zwanger mag worden dan ga ik wel de bloedtest laten doen en dan erna kijken voor de 12 weken echo , voor ernstige afwijkingen … een abortus zou ik nooit doen alleen als het niet met leven verenigbaar is een downsyndroom kindje is bij ons ook welkom .
Ik wil je heel veel sterkte en kracht toe wensen en dat de weken een beetje snel gaan voor je dan dat je niet zo onzekerheid blijft zitten want dat is zo slopend !
:hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :-*
Hier wel ervaringen met echo’s
onze 1e kind is overleden aan trisomie 18 op de 8 en 10 weken echo niks te zien , 20 weken echo was er twijfel of de navelstreng goed op het buikje zat (niet dus ) maar dat zou niet ernstig zijn
De dikte van de nekplooi zeg niet alleen iets over het syndroom van down maar kan ook ernstigere chromosoom afwijking zijn (t18 of t13) of een hartafwijking.
Bij ons hebben ze de afwijkingen gemist op de echo’s
Lieve Pleakley,
Aller eerst heel veel sterkte voor de komende tijd. De onzekerheid de komende tijd is het zwaarst.
Vorig jaar ben ik bevallen van mijn dochtertje Emma*. Ik ben met 17 weken zwangerschap ingeleid omdat ons meisje niet meer levensvatbaar was.
Met 10 weken moest en zou ik de combinatie test doen. Waarom? Geen idee.
Emma had toen al een nekplooi van 1cm. Normaal meten ze een nekplooi pas met 12 weken, maar dit was zo groot dat ik gelijk doorgestuurd werd naar het Vu (een academisch ziekenhuis in amsterdam)
Wij wilde graag weten wat er mis was met ons kindje. Op dat moment hadden we nog geen beslissing genomen of we de zwangerschap zouden onderbreken als er bijvoorbeeld down zou zijn.
Ik heb bij 11+3 wk een vlokketest gehad. Hier werden geen afwijkingen geconstateerd. Geen down of de andere trisomies.
Daarna hebben we nog meer echo’s en GUO’s (uitgebreide echo’s) gehad.
Tot aan de 15 wk werden er geen extra afwijkingen geconstateerd.
Bij de echo van 15 wk was het mis bij ons meisje. Ze had overal vocht in haar lijfje, bijna alle organen hielden vocht vast. Het grootste probleem was de plek van haar longen, die konden nu niet groeien.
We gingen die keer naar huis met de grote last om een beslissing te nemen.
Een week later met 16 wk zouden we nog een echo hebben. Deze echo was nog slechter. Inmiddels zat er ook vocht in haar hersens en in haar darmen. Ons meisje had de strijd opgegeven.
Wij zijn dan ook blij dat je tegenwoordig de beslissing mag nemen om je kleintje te laten gaan.
Ik heb niets meer dan lof voor de begeleiding van het Vu. Ik ben geen botte Gyn of echoscopiste tegengekomen. Ook het bevallen van ons meisje was toch heel bijzonder mooi moment.
Na de geboorte is er na een biopt vastgesteld dat Emma* het Noonan syndroom had. Noonan is op zich niet zo ernstig. Het is een milder syndroom dan down. Dit neemt alleen niet weg dat Emma* niet levensvatbaar meer was.
Wel moet je weten dat op de echo niet alles te zien is. Een verdikte nekplooi kan wijzen op diverse afwijkingen. De ernst van de nekplooi geeft niet aan welke afwijking het is. In de ziekenhuizen hanteren ze een soort stappen plan om uit te zoeken wat het is. Dit stappenplan wordt aangepast naar jou wensen en naar de mogelijkheden die er zijn voor de duur van de zwangerschap.
Hoe verder je zwanger ben, hoe meer ze kunnen zien.
Als je vragen hebt voor je gyn dan moet je contact zoeken en hem/haar de vragen voorleggen. Wil je een second opinion overleg dit met je zorg verzekeraar. Blijf niet rondlopen met het gevoel dat niet lekker is. Zorg ook dat wat je ook doet, je gevoel er goed bij is. De komende periode is al moeilijk genoeg.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt.
Hoe is het nu met jullie?